ตอนที่ 404 หวังหยวนหยวน: หวังเจียเหยาคนต่อไป!
เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้านี้ เย่เฉินก็ไม่พอใจอย่างมาก
เขาพอจะมองออกว่าชายชราคนนี้คิดสกปรกกับหญิงสาว เขาคิดจะแต๊ะอั๋งหล่อน
แต่ที่น่าแปลกก็คือหวังหยวนหยวนเองก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด ใบหน้าหนำซ้ำมีทำท่าทีเขินอายอีกด้วย
ใครๆ ก็รู้ว่าในสายตาของผู้ชายแล้วท่าทีเขินอายแบบนี้ของผู้หญิงเป็นสัญญาณเปิดทางให้อีกฝ่าย!
“หรือว่าหวังหยวนหยวนอยากให้เขาเลี้ยงเหรอ?”
เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วเดินไปหาหญิงสาว
และในเวลานี้เองชายแก่กำลังสนทนากับหวังหยวนหยวนและเฉินม่านอวี้พลางจิบไวน์ไปด้วย
เฉินม่านอวี้แนะนำหวังหยวนหยวนกับชายแก่
“คุณอันคะ เจินอวี่ของเรายังไม่เคยมีความรักด้วยซ้ำ ยังไม่เคยจูบใครเลยด้วยซ้ำ ฉันว่าเจินอวี่เหมือนกับคุณอันมากเลยนะ ไม่อย่างนั้นคุณอันรับเจินอวี่เป็นลูกสาวบุญธรรมสิ”
ในสถานที่แบบนี้เฉินม่านอวี้และหวังหยวนหยวนจะพูดเรื่องขอให้อีกฝ่ายเลี้ยงหญิงสาวได้ยังไง
แต่ว่าทุกคนก็ล้วนแต่เป็นคนฉลาด รับลูกสาวบุญธรรมก็แปลว่าจะขอให้รับเลี้ยงหวังหยวนหยวนนั่นแหละ
ในยุคนี้ใครๆ ก็รู้ ลูกสาวบุญธรรมมีเอาไว้ทำไม เอาไว้นอนด้วยต่างหาก
คุณอันคนนี้ค่อนข้างพออกพอใจในตัวหญิงสาว “ใช่แล้วล่ะ หมอดูบอกว่าฉันต้องรับลูกสาวบุญธรรมในปีนี้ถึงจะโชคดี เจินอวี่เธอจะยอมเป็นลูกสาวบุญธรรมฉันได้ไหม?”
หวังเจินอวี่ยิ้มน้อยๆ ขณะมองชายชราพลางกล่าว “พ่อบุญธรรม!”
นี่เป็นความยินยอมอย่างที่สุดของหวังเจินอวี่ หญิงสาวเรียกเขาว่าพ่อบุญธรรมทันทุ
“ฮ่าๆ ดีจริงๆ คืนวันนี้พ่อบุญธรรมจะพาเธอไปเที่ยวในเมืองหลวงให้เต็มที่เลย”
คุณหวังคนนี้โอบไหล่หวังเจินอวี่อย่างไม่หวั่นเกรงอะไร ชายวัยกลางคนคนอื่นๆ ในโต๊ะต่างก็หัวเราะคิกคัก
พวกเขาเข้าใจกันทันทีว่าในคืนนี้คุณหวังคนนี้และลูกสาวบุญธรรมของเขาจะทำอะไรกัน
และในเวลานี้เองเย่เฉินก็เดินไป
“นี่เจ้าบ่าว”
คุณอันตื่นเต้นเหลือเกินเมื่อเห็นเย่เฉิน
ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นพี่ใหญ่ในเมืองหลวง เป็นคนที่มีหน้ามีตาในวงการภาพยนตร์ด้วย แต่ก็ยังด้อยกว่าตระกูลซูอยู่ดี
แต่จากที่เห็นคุยกันระหว่างพี่ใหญ่ของเย่เฉินและซูเจิ้นหางแล้ว ดูเหมือนว่าตระกูลเย่จะยิ่งใหญ่กว่าตระกูลซูเสียอีก
ดังนั้นคุณอันจึงนับถือเย่เฉินอย่างมาก“น้องเย่ ฉันรู้จักครอบครัวภรรยาของนายมาหลายสิบปีแล้ว วันนี้เป็นวันดีของนาย ไม่ว่าอย่างไรเราก็น่าจะต้องดื่มกันสักแก้วนะ!”
คุณอันพูดพลางรินเหล้าให้เย่เฉิน
ในเมื่อเขาเป็นแขกตระกูลซู เย่เฉินเองจึงไม่กล้าฉีกหน้าอีกฝ่าย
มิฉะนั้นจากที่เขาโอบไหล่ จับไหล่หวังหยวนหยวนอย่างไม่เกรงใจใครเมื่อครู่ เย่เฉินคงจะด่าเขาเปิงไปแล้ว
เย่เฉินกล่าว “ผมมาหาหยวนหยวน”
“หยวนหยวนเหรอ? ใครคือหยวนหยวนน่ะ?”
คุณอันชะงักไป
ในเวลานี้หวังหยวนหยวนก้มหน้างุด ไม่กล้าแหงนหน้ามองเย่เฉิน
โดนเย่เฉินจับได้ตอนตนเองกำลังจะมีพ่อบุญธรรม หล่อนก็อายจะแย่อยู่แล้ว
เย่เฉินคว้าข้อมือหญิงสาว “เธอตามฉันมา”
เย่เฉินลากหวังหยวนหยวนตรงไปที่ห้องน้ำชั้นสอง
เพราะงานเลี้ยงเพิ่งเริ่มต้น ทุกคนต่างก็กำลังกินข้าว ที่นี่จึงไม่มีคน
เย่เฉินไม่พอใจอย่างมาก เขาถามอีกฝ่ายทันที “หวังหยวนหยวน”
“ตอนนี้ฉันชื่อหวังเจินอวี่” หวังเจินอวี่แก้ทันที
เย่เฉินมองวงหน้าที่ศัลยกรรมมาแล้ว นี่ไม่เหมือนกับหวังหยวนหยวนจริงๆ
“ได้ หวังเจินอวี่ ฉันถามเธอหน่อยเถอะ ทำไมเธอถึงต้องไปรับคนแก่คนนั้นเป็นพ่อบุญธรรมด้วย? เธอก็น่าจะมองออกนี่นาว่าเขาอยากนอนกับเธอใช่ไหม?”
หวังเจินอวี่กล่าว “ฉันอยากดัง อยากเป็นดารา อยากหาเงินนี่คะ! ใช้ร่างกายแลกโอกาสดังสักครั้งฉันว่าคุ้ม”
เย่เฉินโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง คิดไม่ถึงว่าหญิงสาวจะพูดขนาดนี้
เพราะเย่เฉินเห็นหญิงสาวเป็นเหมือนน้องน้อยมาโดยตลอด
ตลอดสามปีที่เป็นเขยที่แต่งเข้าของตระกูลหวัง เขาดูแลเด็กน้อยที่ยังไม่โตเต็มวัยคนนี้มาไม่น้อย
ถึงแม้ว่าหวังเจินอวี่จะค่อนข้างซุกซน แต่เจ้าตัวก็เป็นคนรักตัวเอง เขาไม่อยากให้หล่อนต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้!
เย่เฉินกล่าว “ฉันไม่อยากให้เธอเป็นเหมือนผู้หญิงแบบพี่สาวเธอ! อย่าเร่เอาตัวเองขายเพียงเพื่อเงินทองเลย! เรื่องแบบนี้มีครั้งแรกก็จะมีครั้งที่สอง เธอดูหวังเจียเหยาพี่สาวเธอนั่นเข้าตอนนี้กลายเป็นผู้หญิงแบบไหนไปแล้ว! คราวก่อนที่ไปเจอฉันที่เมืองเสิน ต่อหน้าทำเป็นคืนดีกับฉันลับหลังไปเปิดห้องกับผู้ชายคนอื่น วันนี้พอเห็นพี่ชายฉันแล้วหล่อนทำอะไร ถ้าพี่สะใภ้ของฉันไม่มาด้วย ไม่แน่ว่าหล่อนคงไปเคาะประตูห้องพี่ชายฉันแล้ว!”
หวังเจียเหยาเคยเป็นผู้หญิงใสซื่อน่ารัก แต่กลับตกต่ำลงจนมีสสภาพแบบในวันนี้
เย่เฉินย่อมไม่อยากให้หวังเจินอวี่เดิมซ้ำตามรอยพี่สาวตัวเอง!
ทว่าหวังเจินอวี่กลับไม่ได้คิดอย่างนั้น “ฉันว่าเป็นแบบพี่เจียเหยาก็ดีนะคะ หล่อนมีเงิน แถมยังเปิดบริษัทของตัวเองด้วย คุณย่ายังชมว่าหล่อนเป็นคนเก่งที่สุดในบ้านเรายังบอกให้ฉันทำตามเลย!”
“อะไรนะ…”
เย่เฉินตกตะลึงไปเลยคุณนายหวังเลอะเลือนขนาดนี้เชียวเหรอ? แถมยังบอกให้หวังเจินอวี่เลียนแบบพี่สาวตัวเองด้วยเนี่ยนะ?
เงินที่หวังเจียเหยามีอยู่ตอนนี้มาจากไหน?
นั่นเป็นเงินที่หล่อนหามาได้จากการมีชู้ตอนแต่งงานกับเขา!
ผู้หญิงตระกูลหวังนี่ตั้งแต่หัวดำยันหัวหงอกต่างก็รักเงินทองทั้งนั้น!
มิน่าหวังเจียเหยากับหวังเจินอวี่ถึงได้มีสภาพแบบวันนี้เป็นเพราะคุณนายหวังทั้งสิ้น!
เย่เฉินโกรธจัด “หยวนหยวน อ้อไม่ใช่สิ เจินอวี่ ช่วงนี้เราสองคนถือว่าไปมาหาสู่กันดี แถมเธอยังช่วยให้ฉันได้หย่ากับพี่สาว ฉันรู้สึกขอบคุณเธอมาก ฉันไม่อาจะทนเห็นเธอตกต่ำลงไปแบบนี้ ทันทีที่วันนี้เธอยอมรับหมอนั่นเป็นพ่อบุญธรรม แล้วเธอก็จะมี
ทว่าหญิงสาวกลับกล่าวว่า“ขอแค่ฉันดัง หาเงินได้เยอะๆ ฉันก็ไม่สนใจหรอกค่ะ!”
เย่เฉินชะงักไป หวังเจินอวี่อยากดังจนเสียสติขนาดนี้เลยเหรอ?!
เขาไม่สามารถตบหน้าหญิงสาวเพื่อเรียกสติเจ้าหล่อน เพราะที่หล่อนต้องร่วงลงมา แล้วฝ่าฝันเข้าวงการบันเทิงแบบนี้เป็นเพราะฝีมือเขา
ถ้าหากว่าเย่เฉินไม่ทำตระกูลหวังล้มละลาย หวังเจินอวี่ตอนนี้คงจะยังเป็นคุณหนูที่แสนร่ำรวยของตระกูลหวังใช้ชีวิตอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร
หวังเจินอวี่กล่าวซาบซึ้งใจ “พี่เย่เฉิน ขอบคุณในน้ำใจของพี่นะคะ แต่ว่าถ้าไม่สามารถดังได้ หนูคงไม่มีหน้าไปเจอคุณพ่อ คุณแม่และคุณย่าด้วย คืนนี้ฉันจะไปกับคุณหวัง ความเสียดายเดียวของฉันก็คือ…ทำไมผู้ชายคนแรกของฉันไม่ใช่พี่”
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ตกตะลึง แม่หนูน้อยคนนี้ยังรักตัวเองอยู่!
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็นึกถึงตอนที่เขารู้เรื่องของหวังเจียเหยากับหลิวอวี่เจ๋อ แล้วไปช่วงชิงจูบแรกของหญิงสาวตอนอยู่ในห้องทำงาน
ถ้าเขายินดีล่ะก็ เขาน่าจะได้เป็นผู้ชายคนแรกของหญิงสาว
แต่ถึงแม้ว่าหวังเจินอวี่จะสะสวย เรือนร่างของหล่อนก็งดงามที่สุดเท่าที่เย่เฉินเคยเห็นมา แต่เย่เฉินไม่รู้สึกอะไรกับหล่อน
หรือไม่ก็หวังเจินอวี่ปรากฎตัวผิดที่ผิดเวลา
“ขอโทษด้วยนะคะพี่เย่เฉิน พี่ถือเสียว่าฉันเป็นผู้หญิงแพศยา พี่อย่าได้สนใจฉันเลยค่ะ ปล่อยให้ฉันเดินไปตามทางที่ฉันเลือกเถอะค่ะ!”
ขอบตาหญิงสาวเปียกชื้น พูดจบแล้วก็จะเดินหนีไป
เย่เฉินคว้าข้อมือหญิงสาวแล้วกล่าว “ฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอเป็นหวังเจียเหยาคนต่อไปหรอกนะ เธออยากดังใช่ไหม? ได้ ฉันจะดันเธอเอง!”