หลังจากที่เขาแนะนำตัวลูกๆ ของเขาแล้ว จ้าวหลัวก็พูดกับหยวนว่า
“หยวนเจ้ามาที่เมืองแปงเพื่อพักผ่อนใช่ไหม ข้าได้จัดห้องที่ดีที่สุดสองห้องให้เจ้า และเด็กผู้หญิงไว้แล้ว และจากข้อมูลที่ได้มา จ้าวแห่งภูเขาวางแผนจะโจมตีเราไม่รู้ว่าจะเป็นพรุ่งนี้หรือวันไหน ดังนั้นตอนนี้เจ้าทำอะไรก็ได้จนกว่าจะถึงเวลานั้นนะ”
“ข้าจะให้ลูกคนเล็กอยู่กับเจ้า เผื่อว่าเจ้าต้องการอะไร”
จ้าวหลัวหันไปมองลูกสาวคนเล็กของเขา หลัวลี่ด้วยสายตาที่เฉียบคม
หลัวลี่ตะหนักได้ทันที่ว่าพ่อพยายามบอกอะไรกับเธอ และก้าวไปข้างหน้า
“ข้าจะดูแลหยวนทุกอย่าง อย่างที่เจ้าต้องการ หากมีอะไรที่ต้องการ ก็บอกข้าได้เลย”
เธอพูดกับหยวน
การให้ความช่วยเหลือตามความต้องการของแขกต้องเป็นหน้าที่ของคนรับใช้ แต่จ้าวหลัวมอบหมายให้ลูกสาวคนเล็กดูแลหยวนเป็นพิเศษ เพราะเขาหวังความสัมพันธ์บางอย่างที่จะเกิดขึ้นกับพวกเขา และจะเป็นประโยชน์แก่พวกเขา หาสานสัมพันธ์กับคนที่มีความสามารถแบบหยวนได้
“ข้าจะทำให้เจ้าหนักใจป่าวๆ”
หยวนพูดอย่างใจเย็น โดยไม่สามารถบอกอย่างชัดเจนได้
“หลัวลี่ พาเขาไปห้องของพวกเขา ข้าต้องกลับไปหาแขกคนอื่นๆ เพราะข้าปล่อยให้เขารอนานแล้ว”
จ้าวหลัวบอกกับลูกสาว
จากนั้นเขาก็หันไปมองหยวน และพูดว่า
“ข้าไม่รบกวนเจ้าแล้ว หากเจ้าต้องการอะไร จะเป็นอะไรก็ได้ แค่บอกลูกสาวข้า เขาจะรู้แล้วดูแลเจ้าอย่างดี แม้ว่าเธอจะยังเด็กแต่ข้าพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่าลูกสาวข้ามีความสามารถมาก”
หลังจากจ้าวหลัวและคนอื่นๆ ออกจากห้องไปแล้ว หลัวลี่ก็พูดกับหยวนว่า
“เราจะไปที่ห้องของเจ้าตอนนี้เลยไหม”
หยวนหยักหน้าเดินตามเธอไปที่ห้องขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงห้องโถง
“นี่จะเป็นห้องของหยวน และห้องถัดไปเป็นห้องของเด็กสาวคนนั้น”
หลัวลี่กล่าวกับพวกเขา
“เสี่ยวฮัวจะอยู่กับพี่หยวน”
จู่ๆเสี่ยวฮัวก็พูดกับเธอ
“ไม่เป็นไร เตียงใหญ่พอที่จะนอนได้สี่คน”
หลัวลี่พยักหน้า
ไม่กี่อึดใจต่อมา เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องก็ต้องประหลาดใจกับห้องที่กว้างขวางที่ตกแต่งด้วยของเก่าของจีนเกือบทุกทิศทาง
“เจ้าคิดว่าห้องนี้เหมาะกับเจ้าไหมหยวน”
หลัวลี่ถามเขา
“อื้ม”
หยวนพยักหน้า
“งั้นข้าจะปล่อยให้เจ้าพักผ่อน ถ้าต้องการอะไรเรียกข้าได้เสมอ ข้าจะคอยอยู่ข้างนอก”
หลัวลี่พูดกับหยวน
“อ่า…ไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ มันทำให้ข้าไม่สามารถผ่อนคลายได้”
หยวนมองเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
“พ่อของข้าบอกให้ข้าอยู่กับเจ้า เขาจะไม่พอใจหากข้าปล่อยเจ้าเอาไว้”
หยวนเกาหัวก่อนจะพูดว่า
“ข้าคิดว่าเจ้าอยู่ที่นี่ได้ และข้ามีคำถามบางอย่างจะถามเหมือนกัน”
“งั้นข้าจะอยู่ห้องนี้กับเจ้า”
หลัวลี่พยักหน้า และเดินไปที่ประตูและยืนอยู่ที่นั่น
“เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้มงวดกับตัวเองมากนักหรอก นั่งลงและผ่อนคลายให้สบายๆก็ได้”
หยวนบอกเธอด้วยรอยยิ้มแปลกๆ เขารู้สึกอึดอัดกับความจริงจังของเธอ
ในเวลาต่อมาหยวนและหลัวลี่นั่งตรงข้ามกันบนโซฟา
“พ่อของเจ้าพูดถึงแขกอื่นๆ พวกเขาจะมาช่วยปกป้องเมืองด้วยงั้นหรอ?”
หยวนถาม
“ใช่แล้วล่ะ พวกเขาส่วนใหญ่เป็นนักรบที่มาจากดินแดนอันห่างไกล และพวกเขากระตือรือร้นที่จะช่วยเราปกป้องเมือง หลังจากที่เราได้บอกสถานการณ์ของเราไป และเราต้องขอบคุณทุกคนที่ช่วยเรา โดยเฉพาะเจ้า หยวน”
หลัวลี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
‘ดินแดนอันห่างไกลหรอ? พวกเขาก็เป็นผู้เล่นเหมือนกับเราหรือเปล่านะ?’
หยวนคิดกับตัวเอง
“ข้าเข้าใจล่ะ แล้วเจ้าช่วยบอกข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับที่นี่ได้ไหม?”
เขาถามต่อ
“เมืองแปงของเราเป็นเพียงเมืองธรรมดา ที่มีพลเมืองไม่กี่พันคน เมื่อเทียบกับภูมิหลังของหยวนแล้ว เมืองเราไม่น่าพูดถึงเลยด้วยซ้ำ”
หลัวลี่ตอบด้วยรอยยิ้มอาย
“ภูมิหลังของข้าหรอ?”
หยวนเลิกคิ้ว
หลัวลี่พยักหน้า และกล่าวว่า
“แม้จะอายุเท่าๆ กัน แต่หยวนอยู่ในระดับนักรบวิญญาณระดับสี่แล้ว ข้าไม่เคยพบใครที่มีความสามารถเท่าเจ้ามาก่อน แน่นอนว่าเจ้าต้องมาจากนิกายที่ทรงพลังหรือตระกูลที่มีชื่อเสียงใช่ไหม?”
อย่างไรก็ตามหยวนส่ายหัวอย่างรวดเร็ว และบอกว่า
“ข้าไม่ได้มาจากนิกายที่ทรงพลัง หรือว่าตระกูลที่มีชื่อเสียงหรอก”
“เอ๊ะ! จริงหรอ แล้วใครสอนเจ้าเกี่ยวกับการฝึกฝนล่ะ?”
หลัวลี่มองเขาด้วยสายตาที่เบิกกว้าง โดยที่เธอไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่ามีใครที่มีความสามารถพอๆกับหยวน
“อืม ข้าก็มาจากดินแดนที่ห่างไกล ไม่ค่อยมีใครรู้จักเท่าไร คนที่สอนข้าก็คือ…”
หยวนหันไปมองเสี่ยวฮัวที่นั่งอย่างสบายๆ ด้วยสีหน้าสงบ
“เด็กสาวคนนี้สอนเจ้าหรอ?”
หลัวลี่มองด้วยสีหน้างุนงง
จากนั้นเสี่ยวฮัวก็ส่ายหัวและพูดว่า
“เสี่ยวฮัวไม่ได้ทำอะไรเลย จริงๆพี่หยวนเรียนรู้ทุกอย่างด้วยตัวเองหมด”
“นั่นไม่จริงเลยเสี่ยวฮัว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ พี่ก็คงไม่ได้เป็นผู้ฝึกพลัง และเธอก็เป็นคนให้เทคนิคการฝึกพลังแก่พี่ และสอนว่าการเป็นผู้ฝึกพลังต้องทำยังไง”
“เสี่ยวฮัวแค่ให้โอกาสพี่หยวนได้เรียนรู้เทคนิค การฝึกฝนส่วนใหญ่ก็เกิดจากความพยายามและพรสวรรค์ของพี่หยวนเองทั้งนั้นแหละ ที่ทำให้เรียนรู้มันได้”
หลัวลี่พูดไม่ออก เมื่อได้บทสนทนาที่ดูเหมือนว่าหยวนเพิ่งกลายเป็นผู้ฝึกพลังเมื่อไม่นานมานี้
“หยวนเริ่มฝึกพลังเมื่อตอนไหนหรอ?”
เธอตัดสินใจถามเพราะความอยากรู้อยากเห็น
“เอ่อ…ประมาณอาทิตย์ที่แล้วได้มั้ง?”
หยวนกล่าวหลังจากไตร่ตรอง
“…”
หลัวลี่จ้องเขาด้วยความตกใจ และเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ เขาใช้เวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ในการเป็นนักรบวิญญาณระดับสี่งั้นหรอ? เขาเป็นคนประเภทไหนกันแน่นะ?!