หลังจากรับประทานอาหารเช้าที่หยูซาน จัดเตรียม หลินเฉิง ลูบท้องของตัวเองด้วยความอิ่มจากนั้นนอนบนโซฟาและสูบบุหรี่อย่างพึงพอใจ
จุดประสงค์ในการมากวนโจวนั้นสำเร็จแล้วหยูซาน ได้ผ่านการทดสอบและได้ดื่มยาระดับE
ดังนั้นขั้นตอนต่อไปในการฝึกอบรมหยูซาน นั้นคือการลอบสังหารด้วยการล่องหนของเธอ
หลังจากคิดถึงเรื่องนี้สักพักหลินเฉิง ขอให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวออกจากเมืองและเดินทางต่อไปทางใต้
“อวู้โฮ่งโฮ่ง”
ทันใดนั้นโคล่าที่นอนอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่นที่กำลังดูการ์ตูนอยู่นั้นมันก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูจากนั้นเห่าอย่างรุนแรง
“มีอะไรอย่างนั้นหรอ!”
เมื่อหลินเฉิง ได้ยินเสียงของ โคล่า เห่า เขารีบวางบุหรี่และเดินเข้าไปหามันพร้อมกับถามอย่างจริงจัง
“ฮื่อ…”
โคล่ายกมือชี้ไปที่ประตูเหล็กด้านหน้าและครางเสียงต่ำอย่ากระวนกระวายใจ
เมื่อเห็นลักษณะของโคล่าหลินเฉิง เปลี่ยนเป็นสีหน้าเคร่งขรึม เขาเข้าใจว่าในตอนนี้มีคนจำนวนมากอยู่ด้านนอก
หลินเฉิง ค่อยๆแนบตัวกับประตูและจ้องมองผ่านทางตาแมวเมื่อมองเห็นข้างนอกเขาขมวดคิ้วทันที
เมื่อลองคิดถึงเกี่ยวกับเรื่องนี้หลินเฉิง กดแลกชุดป้องกันระดับEออกมาให้กับ หยูซาน ทันที จากนั้นเขาวางมือไว้ที่ประตูและได้ยินเสียงกรีดร้องด้านนอกประตูทันที
“อ้าก!!แขนของฉันแขนของฉัน!”
“ระวัง..ระวังเอาไว้!”
“คนที่อยู่ข้างในมีพลังในการควบคุมน้ำแข็งทุกคนระวังตัว!”
“พี่ลิงลองคิดหาทางออกสิ อ้าก!!”
หลินเฉิง ได้ยินเสียงกรีดร้องจากนอกประตูและเมื่อเห็นว่าหยูซานได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดป้องกันระดับ Eแล้ว หลินเฉิง ก็พร้อมที่จะดำเนินการต่อไป หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียง
“ปังปัง!”อยู่ด้านนอกประตู เมื่อเปิดประตูออกไปพบว่าด้านนอกประตูเป็นกำแพงน้ำแข็งหนา 2 เมตรที่ขวางกั้นทางเดิน มีศพหลายคนโผล่ออกมาจากโคนน้ำแข็ง ดูเหมือนว่าด้านหลังกำแพงน้ำแข็งที่มีเสียงก้องกังวานอยู่นั้นพวกเขากำลังทำลายน้ำแข็ง.novel-lucky.
“เร็วเข้า!รีบทำละลายน้ำแข็งนี้ คนที่อยู่ข้างในฟังให้ดีแกจะยอมจำนนหรือว่าจะให้พวกเราทำลายน้ำแข็งก้อนนี้แล้วเข้าไปฆ่าแก!”
หลินเฉิง ได้ยินเสียงขู่จากด้านหลังกำแพง เขายังคงสงบนิ่งและเก็บบ้านเป็นแคปซูลจากนั้นหยิบปืนกลออกมา 2 กระบอก หนึ่งมอบให้กับ หยูซาน จากนั้นเขาดีดนิ้วทันทีและกำแพงน้ำแข็งทางด้านซ้ายก็หายไปทันที
ในเวลาเดียวกันที่กำแพงน้ำแข็งหายไปหลินเฉิง ก็มองไปที่ หยูซาน และทั้งสองคนก็เหนี่ยวไกพร้อมกัน
“ปังปังปัง!!!”
“เชี่ยมันมีปืน! ซ่อนก่อน เร็วเข้า!”
“อ้าก..ไข่กู…หายไปทั้งพวงเลย สัส!!”
“ยิงยิงโต้กลับไป ฆ่าพวกมัน!”
“ปังปัง!”
“พี่ชายมันมีเพียงแค่2 คนเอง…แต่ดูเหมือนพวกมันจะใส่….อ้ากกก!!”
หลินเฉิงและ หยูซาน โจมตีด้วยกระสุนปืนราวกับไม่คิดที่จะเปลืองกระสุน พวกเขากวาดโจมตีทำร้ายคนที่อยู่ด้านหน้า บนบันไดเต็มไปด้วยศพนอนตายพร้อมกับแอ่งเลือด
หลังจากฆ่าคนเหล่านี้ทีละคนหลินเฉิงหันไปมองหยูซาน และเห็นว่าแม้ว่าใบหน้าของเธอจะซีดเซียวแต่มือของเธอก็ไม่สั่นอีกต่อไปเธอยังคงยิงอย่างต่อเนื่อง หลินเฉิง พยักหน้าอย่างพึงพอใจ
หลังจากที่จัดการทางด้านซ้ายเสร็จสิ้นหลินเฉิง ดีดนิ้วอีกครั้งเปิดกำแพงทางด้านขวา เขาสามารถเรียกฝนน้ำแข็งโดยตรงเพื่อฆ่าคนที่อยู่ทางด้านนั้น แต่เขาไม่คิดจะทำเขาปล่อยให้ หยูซาน ใช้พลังงานในการล่องหนจากนั้น หลินเฉิงดึงดาบออกมาแล้ววิ่งเข้าไปยังรูกำแพงน้ำแข็ง
“อ้าก..!!”
“ปีศาจ!”
“อะไรสักอย่างมันเร็วมาก!”
“พี่ลิงคิดสิจะทำยังไง!”
ในเวลาเดียวกัน หลินเฉิง เหมือนวิญญาณร้ายที่คร่าชีวิตผู้คนด้วยความรวดเร็ว เพียงการฟันดาบเพียงหนึ่งครั้งสามารถจัดการได้ 1 ชีวิต
“หืม?”
ในขณะที่หลินเฉิง กำลังเคลื่อนไหวด้วยความเร็วท่ามกลางฝูงชนเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดอย่างรุนแรงทางด้านหลังฝูงชน
“ปังปังปัง!”
“เชี่ยเราโดนตลบหลัง มีคนมาช่วยเหลือมัน!”
“ช่วยแม่มึงสิ!คนพวกนี้ต้องเป็นคนของจูฮ่าวแน่ๆ อ้าก!!”
“พี่ลิง!พี่ลิง!รีบขอความช่วยเหลือจากท่านจิว เร็วเข้า!!”
สักครู่ต่อมาฝูงชนที่อยู่หลังกำแพงทางด้านขวาก็ไม่มีใครส่งเสียงร้องอีกต่อไปพวกเขาถูกจัดการโดยหลินเฉิง หลังจากนั้น ผู้ช่วยเหลือปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับลาก “พี่ลิง”มาด้วย
“สวัสดีผมชื่อจูฮ่าว จากชานเมืองด้านเหนือ”
หลังจากโยน“พี่ลิง”ลงกับพื้น หลินเฉิง จ้องมองผู้ช่วยเหลือเข้ามาทักทายตัวเอง หลังจากนั้นสักครู่ “พี่ลิง”พยายามที่จะสัมผัสกับกล่องเล็กๆที่อยู่ข้างเอวของตัวเอง มันช่างเป็นกล่องที่คุ้นเคย
เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิงเฝ้ามองกล่องในมือของเขาอย่างระมัดระวัง“พี่ลิง”รู้สึกเสียใจในเวลานี้ถ้าเขารู้ถึงพลังในการต่อสู้ของชายคนนี้เขาคงไม่กล้าที่จะบุกมาที่นี่
หลังจากได้รับคำสั่งของท่านจิว เมื่อคืนเขารีบพาพรรคพวกของตัวเองและออกเดินทางทั้งวันทั้งคืนเพื่อตามหาสุนัขในเมืองกวนโจว ในที่สุดเขาก็พบมันด้วยความช่วยเหลือจากแมลง
พวกเขาลืมคิดเกี่ยวกับพลังการต่อสู้ของสุนัขและเจ้าของของมันแต่พวกเขารู้ว่าคนเหล่านี้สามารถทำลายรังเก่าของ ฮวาเจี่ย ได้อย่างง่ายดายดังนั้นพวกเขาจึงมาพร้อมกับคนจำนวนมากพร้อมกับอาวุธปืนเต็มมือ
ด้วยเหตุนี้คนจำนวน 76 คนและปืนกลอีก 58 กระบอก ไม่ว่าสุนัขจะหน้าตาเป็นอย่างไรมันจะต้องถูกฆ่าตายทันทีเมื่อปรากฏตัวขึ้น และพวกเขากำลังคิดว่าจะทรมานเจ้าของสุนัขยังไงดี
แน่นอนว่าหลินเฉิง ไม่รู้ความคิดของ “พี่ลิง”ไม่อย่างนั้น “พี่ลิง”คงไม่ได้อยู่ในสภาพนี้ ในขณะเดียวกัน “พี่ลิง”พยายามที่จะเปิดกล่องเล็กๆในมือของเขาอย่างเบาๆ แมลงปีกแข็งตัวหนึ่งบินออกมา
“แกร็ก!”
อย่างไรก็ตามด้วยความเร็วปัจจุบันของหลินเฉิง เขาสามารถติดตามความเร็วของแมลงได้ทันทีที่แมลงบินออกไป หลินเฉิง ใช้นิ้ว 2 นิ้วของเขาจับโดยตรง!
หลังจากจับแมลงสีดำนี้ได้หลินเฉิง เฝ้ามองอย่างระมัดระวังและแสยะยิ้มจากนั้นหันไปมอง “พี่ลิง”และถามขึ้นว่า