บทที่ 332 ไม่เคยทำให้ผิดหวัง

บัญชามังกรเดือด

บัญชามังกรเดือด บทที่ 332 ไม่เคยทำให้ผิดหวัง
ในขณะที่ฉินเทียนถูกโม่ชงยิ้มตาหยี่เหยียดหยามนั้น หลิวหรูยู่และพี่หรงที่อยู่ไกล ๆ ต่างก็ไมได้พูด

ในเหตุการณ์ไม่มีคนชัดเจนอารมณ์และพลังงานของฉินเทียนได้มากกว่าพวกหล่อนแล้ว

พวกหล่อนรู้ ฉินเทียนทำอย่างนี้จะต้องมีเหตุผลของตัวเขาเอง

แต่เขาสรุปแล้วต้องการทำอะไร พวกหล่อนก็คิดไม่ออก

ตอนนี้จู่ ๆ ได้ยินฉินเทียนพูดซื้อบริษัทแล้ว

หยางหรงเหมือนคิดอะไรขึ้นมา

งานพบปะที่สำคัญอย่างนี้กระทั่งโม่ชงของหวงฉาวต่างก็มาแล้วแต่หวางเฉียงในฐานะเจ้าของงานต้อนรับแขกกลับไม่ได้ปรากฏตัวสักที

หรือว่า

พอคิดถึงอะไร ในดวงตาของหล่อนเปิดเผยแสงสดใสที่ตื่นเต้นออกมาแล้ว

“หรูยู่ อย่ากลัว!”

“พวกเราน่าจะมีทางรอดแล้ว!”

“วิธีของคุณฉิน ตั้งแต่ไหนมาต่างก็จะไม่ทำให้คนผิดหวัง!”

หลิวหรูยู่พยักหน้าอย่างไม่สงบ

“คุณซื้อบริษัทแล้ว?”โม่ชงย่นคิ้วพูด“ดูไม่ออกว่าคุณฉินยังเป็นทายาทเศรษฐีคนหนึ่ง”

“มิน่าล่ะ มีความโชคดีสามารถรู้จักกับคุณมู่เฟยเฟย”

“เพียงแต่ว่าคุณซื้อบริษัท มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณที่มาที่นี่?”

“ที่นี่เป็นสถานที่ของหวงฉาวและซิงถู”

ฉินเทียนยิ้มพูด“ประธานโม่คุณแน่ใจซิงถูเป็นสถานที่ของคุณ?”

โม่ชงตะลึงเล็กน้อย ยิ้มอย่างเย็นชาว่า“คุณหมายความว่ายังไง?”

ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชาว่า“ความหมายของผมคือซิงถูไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณแล้ว คุณไปได้แล้ว”

“คุณพูดอะไร?”โม่ชงจู่ ๆ โมโหมากแล้ว

เขายืนขึ้นมาแล้วพูดอย่างโมโหว่า“ถึงตอนนี้ผมก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปิดบังแล้ว”

“ทุกท่าน พวกคุณเมื่อกี้ถามหวงฉาวของพวกเรากับซิงถูร่วมมือกันยังไง ? ตอนนี้ผมสามารถบอกพวกคุณได้!”

“หวงฉาวรับซื้อซิงถูทั้งหมดร้อยเปอร์เซ็นต์!”

อ๋ะ!

คนเหล่านี้ที่อยู่ในเหตุการณ์นอกจากหลี่หยานและไป๋เสี่ยวเชี่ยนที่รู้แล้ว คนอื่น ๆ ยังคงเป็นครั้งแรกที่ได้ยินข่าวนี้

หลิวหรูยู่และหยางหรงก็เปิดเผยสีหน้าที่ผิดหวังออกมาในเวลาเดียวกัน

เรื่องที่พวกหล่อนไม่ยินยอมมองเห็นที่สุด สุดท้ายก็ยังคงเกิดขึ้นแล้ว

“ประธานโม่สามารถแนะนำอย่างละเอียดสักหน่อยได้ไหม?”

“หวงฉาวเพราะอะไรจู่ ๆ ต้องรับซื้อซิงถู?”

“สามารถเปิดเผยจำนวนเงินที่รับซื้ออย่างละเอียดสักหน่อยได้ไหม?”

“ประธานโม่หลังรับซื้อแล้วก็ไม่มีซิงถูแล้วใช่ไหม?ซิงถูต้องผนึกเข้าหวงฉาวทั้งหมดเหรอ?”

พวกนักข่าวเบียดเสียดมา เสนอคำถามอย่างตื่นเต้น

พนักงานเหล่านั้นของหลี่หยานและบริษัทซิงถูอีกทั้งศิลปินที่ทำสัญญาทั้งหมดก็ล้อมโม่ชงอยู่ ประจบสอพลอแต่ละอย่าง

โม่ชงสะบัดมือแล้วพูด“ทุกท่าน ทุกคนไม่ต้องตื่นเต้นก่อน”

“ปัญหาของพวกคุณ รอสักครู่ผมต่างก็จะตอบคำถามแต่ละข้อ”

“ตอนนี้งานพบปะที่สำคัญอย่างนี้ ผมคิดว่าไม่เหมาะสมมีคนนอกอยู่ในเหตุการณ์ด้วย”

เขามองฉินเทียนอยู่ ยิ้มอย่างเย็นชาพูด“ตอนนี้ ผมสามารถพูดได้ว่าซิงถูเป็นสถานที่ของผมแล้ว?”

“คุณหมอนี่ที่มีใจสร้างเรื่องวุ่นวาย ผมควรจะเชิญคุณไสหัวออกไปใช่ไหมล่ะ?”

ทุกคนทั้งหมดต่างก็ยิ้มเยาะมองไปทางฉินเทียน

หมอนี่ที่ไม่มีชื่อเสียงคนนี้ คิดไม่ถึงจะกล้าท้าทายกับโม่ชง ไม่รับความหวังดีของคนอื่นมากแล้ว

หลี่หยานยิ้มพูด“ประธานโม่คุณไม่รู้ หมอนี่เมื่อกี้ยังพูดเขาต้องการจะไล่ฉันออก”

“ตลกมากแล้วจริง ๆ ”

“เขาคือมาแสดงตัวตลกเหรอ?”

หล่อนมองฉินเทียนอยู่ พูดอย่างได้ใจสูงส่ง“ตอนนี้ รู้แล้วว่าใครถึงจะเป็นเจ้าของที่นี่แล้วใช่ไหมล่ะ?”

“คนคนแซ่ฉิน ประธานโม่พูดด้วยตัวเองแล้ว คุณไม่ไสหัวอีกอย่าโทษฉันเรียกรปภ.แล้ว!”

เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว หลิวหรูยู่และหยางหรงก็ไม่มีวิธีที่จะเงียบอีกแล้ว พวกหล่อนอดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นมาแล้วด้วยใบหน้าที่ไม่สงบ

เมื่อกี้หยางหรงยังคิดว่าบริษัทที่ฉินเทียนพูดว่าซื้อแล้วคือเอาซิงถูซื้อมา

ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ก็ดีใจมากจริง ๆ แล้ว

ตอนนี้หล่อนเพิ่งพบว่าตัวเองคิดไกลจากความเป็นจริงแล้ว ซิงถูก็คือเนื้อที่อยู่ในปากของหวงฉาวนานแล้ว จะให้ฉินเทียนหยิบเอาไปได้ยังไงล่ะ?

มองเห็นรปภ.สองสามคนหันพุ่งขึ้นไปทางฉินเทียนแล้ว หลิวหรูยู่อุทานเสียงต่ำว่า“อย่าลงมือ!”

เพราะตื่นเต้นมากไปบวกกับร่างกายอ่อนล้ามากมาหลายวัน หล่อนเซเล็กน้อยเกือบจะหกคะเมน

“หรูยู่!”ฉินเทียนรีบพุ่งไปประคองหล่อนไว้แล้ว

หลิวหรูยู่พูดทั้งน้ำตาคลอ“รีบไปเถอะ!”

“ไม่ต้องสนใจฉัน!”

ฉินเทียนถอนหายใจกุมมือของหลิวหรูยู่อยู่ เอาหล่อนดึงมาถึงบนเวทีแล้ว

“สรุปแล้วคุณต้องการทำอะไร? รีบปล่อยฉัน!”

ปรากฏตัวภายใต้สื่ออีกครั้ง หลิวหรูยู่เห็นชัดว่าตื่นตกใจมาก

มองเห็นที่นี่สื่อจำนวนมากถึงได้นึกถึงขึ้นมา บนตัวของหลิวหรูยู่ยังมีข่าวใหญ่อันหนึ่ง

“ประธานโม่ไม่ทราบว่าหลังคุณรับซื้อซิงถูแล้ว ยังจะทำสัญญากับหลิวหรูยู่ไหม?”

“สำหรับข่าวฉาวของหลิวหรูยู่ คุณคิดยังไง?”

ไม่รอโม่ชงพูด หลี่หยานพูดเสียงดังว่า“คนชนิดนี้เดิมทีก็ไม่คู่ควรอยู่ที่หวงฉาว”

“ประธานโม่ฉันขอร้องคุณ เอาฉินเทียนและผู้หญิงที่น่าไม่อายคนนี้ไล่ออกไปด้วยกัน!”

โม่ชงยิ้มอย่างเย็นชามองหลิวหรูยู่อยู่ พูด“คุณหลิว คุณรู้ว่าผมต้องการอะไร”

“ตอนนี้อยู่ต่อหน้าทุกคน คุณแสดงท่าทีหน่อยแล้วกัน”

“คุณยินยอมหรือไม่ที่จะกลับมาเชื่อฟังหวงฉาว?”

หลิวหรูยู่กัดฟันไม่พูด

รับรู้ถึงร่างกายของหล่อนกำลังสั่นเทา ฉินเทียนพูดปลอบประโยคหนึ่งด้วยเสียงต่ำว่า“อย่ารีบร้อน ให้คุณดูของอย่างหนึ่ง”

พูดอยู่เขาก็นั่งตรงข้ามแถวสุดท้ายของสถานที่จัดงาน ก้มหน้าอยู่ตลอดมองเหมือนเป็นคนที่กำลังตั้งใจทำคอมพิวเตอร์ บอกสัญญาณให้รู้เล็กน้อย

คนนั้นพยักหน้าแล้ว นิ้วมือเคาะบนแป้นพิมพ์แล้วเล็กน้อย

ทันใดนั้นหน้าจอใหญ่ที่อยู่ด้านหลังงานประกาศก็สว่างขึ้นมาแล้ว

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?นี่ไม่ใช่หวางเฉียงเถ้าแก่ของซิงถูเหรอ?”

“ประธานหวางนี่คือตกปลาที่ริมทะเล? วันนี้งานพบปะที่สำคัญอย่างนี้เขาไม่ใช่ควรจะมาออกงานเหรอ?”

มีคนยิ้มพูด“ประธานหวางมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบทั้งการงานและครอบครัว”

“ขายบริษัทแล้วถอยออกทั้งหมด ตอนนี้สามารถเพลิดเพลินกับชีวิตให้ดี ๆ แล้ว”

โม่ชงมองเห็นหวางเฉียงสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนแล้ว พูดเสียงหนักว่า“หวางเฉียงคุณหนีไปที่ไหนแล้ว?”

“ยังไม่รีบกลับมา!”

“พวกเราไม่ใช่ตกลงแล้ววันนี้ต้องประกาศข่าวอันนี้แก่สื่อพร้อมกัน!”

หวางเฉียงมองโม่ชงอยู่ยิ้มอย่างเย็นชา“ประธานโม่ประกาศข่าวอะไรล่ะ?”

โม่ชงตะลึงเล็กน้อย พูดเสียงหนักว่า“หวางเฉียงก่อนหน้านี้ผมเห็นด้วยหลังรับซื้อ ซิงถูสามารถดำเนินธุรกิจโดด ๆ ได้”

“คุณยังคงเป็นผู้รับผิดชอบ”

“นี่ผมเปลืองเวลาและจิตใจมากถึงช่วงชิงมาได้จากคณะกรรมการบริหาร”

“ตอนนี้ดูแล้ว คุณกำลังบังคับให้ผมเปลี่ยนแปลงความคิดเหรอ?”

หวางเฉียงหัวเราะฮ่า ๆ เสียงดัง“ประธานโม่ขอบคุณมากสำหรับความหวังดี แต่ไม่ต้องแล้ว”

“เพราะบริษัทผมได้ขายให้คุณฉินแล้ว”

เขามองฉินเทียนอยู่ พูดอย่างตื่นเต้น“คุณฉิน สถานที่นี้ที่คุณแนะนำคือดีมากแล้วจริง ๆ !”

“ผมพอใจมากแล้ว!”

“ไม่ใช่สิ ตอนนี้ควรจะเรียกประธานฉินแล้ว”

“ประธานฉินมีโอกาสมาเที่ยวเล่นที่นี่นะ ผมเลี้ยงปลาคุณ”

ทุกคนก็อ้าปากกว้างด้วยความตกใจทั้งหมด

หวางเฉียงเอาบริษัทขายให้ฉินเทียนแล้ว?

ดังนั้นพูดได้ว่าเมื่อกี้ที่ฉินเทียนพูด เขาสองวันก่อนวู่วามเกิดความคิดซื้อบริษัทเล็ก ๆ แล้วก็หมายถึงซิงถู?

สีหน้าโม่ชงเขียวช้ำกัดฟันพูด“หวางเฉียง แกกล้าเล่นลูกไม้นี้กับฉัน”

“แกรู้ไหมผลที่ตามมาคืออะไร?”

หวางเฉียงยิ้มอย่างเย็นชาว่า“โม่ชง คุณกับคนนั้นที่อยู่เบื้องหลังคุณคิดอะไร ผมรู้ดี”

“อยากที่จะข่มขู่ผมเหรอ?มาสิ”

“ที่นี่คือเกาะมลายู ผมให้คุณดูเพื่อนที่อยู่ที่นี่ของผม”

เขาเอากล้องมือถือหมุนไปด้านหลัง เพียงเห็นบนโขดหินด้านหลังตัวมีบอดี้การ์ดต่างชาติที่รูปร่างสูงใหญ่ตาสีฟ้าผมทองยืนเป็นแถวอยู่

มองเห็นสภาพนี้ ฉินเทียนหัวเราะเสียงหนึ่งแล้ว

หวางเฉียงคนนี้ก็เล่นเก่งมากแล้ว

อาศัยชื่อของตัวเองทำอำนาจบาตรใหญ่ แม่งตกปลาคิดไม่ถึงยังให้เคราใหญ่ส่งคนมาคุ้มครองมากมายอย่างนี้?