“ฟิวฟิวๆๆๆ!”
มีเสียงการหล่นอย่างรวดเร็วของใบมีดพวกมันพยายามที่จะเจาะลงบนตัวของหลินเฉิง ทันที หลินเฉิง รีบเรียกกำแพงน้ำแข็งออกมาเพื่อปิดกั้นส่วนบนสุดของศีรษะและรีบหลบไปด้านข้างทันทีเพราะเขาเห็นว่ากำแพงน้ำแข็งที่เพิ่งถูกเรียกมานั้นถูกฝนดาบเหล่านั้นทำลายได้ในไม่ช้า
“ช่างเป็นแผนการโจมตีที่ยอดเยี่ยม!”
หลังจากหลบหนีฝนดาบหลินเฉิง ถอนหายใจด้วยความประหลาดใจแต่ก่อนที่เขาจะทันหายใจสะดวก หลินเฉิง ก็รู้สึกถึงการโจมตีจากทางด้านซ้ายเขารีบยกดาบของเขาขึ้นมาเพื่อปิดกั้นคอของตัวเองทันที
“แกร็ง”เขาสามารถปัดป้องการโจมตีได้ทันเวลา
เนื่องจาก หลินเฉิง ได้สังหารงูกลายพันธุ์ของเขาทำให้เหลียวฉีรู้สึกโกรธและไม่มีร่องรอยความอ่อนโยนอีกต่อไปเขาแทงดาบใส่ หลินเฉิง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาต้องการที่จะสับชายคนนี้ที่บังอาจฆ่าสัตว์เลี้ยงของเขาให้กลายเป็นซอสเนื้อทันที!
หลังจากที่ป้องกันตัวเองอยู่สักพักหลินเฉิง พบว่าความเร็วของชายคนนี้เร็วมากยิ่งขึ้นจนร่างของเขาราวกับเป็นภาพติดตา
“เหอะ!”
ภายใต้การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเหลียวฉี ก็มีโอกาสที่จะแทงเข้าไปที่หน้าอกของ หลินเฉิง หลินเฉิง รู้สึกเจ็บเล็กน้อยบริเวณหน้าอกของเขาใบหน้าของเขามืดมนทันทีเขาไม่ต้องการที่จะเล่นกับชายวิปริตคนนี้อีกต่อไป
หลินเฉิงกำมือทั้งสองข้างจนทำให้อากาศรอบตัวของเขาปกคลุมไปด้วยหมอกอย่างฉับพลันในขณะที่เหลียวฉีไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไรเขายังคงพุ่งเข้าหา หลินเฉิง เป็นครั้งคราว
“อ้าก!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องท่ามกลางหมอกสีขาวเหลียวฉี ถูกเข็มน้ำแข็งจำนวนมากที่แทงทำให้เลือดไหลไม่หยุด!
ในเวลาเดียวกันหมอกที่อยู่รอบตัวไม่ได้ฟุ้งกระจายอีกต่อไปมันควบแน่นอย่างรวดเร็วและกลายเป็นเข็มขนาดเล็กหมุนรอบตัวของหลินเฉิงทันทีเมื่อ หลินเฉิง ดีดนิ้ว
ถึงแม้ว่าตอนนี้เหลียวฉี จะไม่สามารถทำร้ายเขาได้แต่ เหลียวฉี ก็ยังคงเทเลพอตไปรอบๆตัว หลินเฉิงอย่างบ้าคลั่ง หากเขาไม่ระวังตัวบางทีเขาอาจจะรู้สึกตัวเมื่อดาบนั้นแทงมาที่คอของตัวเองแล้ว
ดังนั้นหลินเฉิง จึงคิดหาวิธีที่จะหยุดการเคลื่อนไหวนี้ด้วยการใช้เข็มน้ำแข็งก่อขึ้นรอบตัวของเขา
เมื่อมองเห็นว่า หลินเฉิง ใช้เข็มน้ำแข็งในการเป็นด่านป้องกันรอบตัวของเขาใบหน้าของ เหลียวฉี บิดเบี้ยว บาดแผลบนร่างกายของเขาที่ถูกแทงด้วยเข็มน้ำแข็งนั้นเลือดยังคงไหลตลอดเวลา แต่ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าของเขาในตอนนี้ยังคงทำตัวเป็นเม่นดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเข้าใกล้.novel-lucky.
หลังจากคิดอยู่สักครู่เหลียวฉี ไม่รู้จริงๆว่าต้องทำอะไรเขาพยายามหาช่องว่างในเข็มน้ำแข็งเหล่านั้นเพื่อจู่โจมเมื่อพบว่าชายคนนี้กล้าที่จะเข้ามาใกล้ หลินเฉิง อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเย้ย เข็มน้ำแข็งที่อยู่รอบตัวเขาหยุดหมุนกะทันหันและปลายเข็มพุ่งตรงที่มันแทง เหลียวฉี ทันที
“ปักๆๆๆๆๆ!”
“อ้าก!!”
เนื่องจากการจู่โจมจากเข็มน้ำแข็งนั้นเป็นการจู่โจม360°โดยไม่รู้ว่าจะมาจากทิศทางใดดังนั้น เหลียวฉี จึงไม่สามารถหลบได้ตัวของเขาถูกแทงเป็นเม่น หลินเฉิง ไม่ปล่อยช่วงเวลาแห่งการได้เปรียบนี้ผ่านไปเฉยๆ เขาหันดาบของตัวเองและพุ่งไปหา เหลียวฉี
“แกร็ง!”
เหลียวฉีต้องการที่จะเทเลอพอตออกไปอย่างรวดเร็วที่สุดแต่รู้สึกว่ามือและเท้าของเขาเริ่มอ่อนแรงเขาแทบไม่สามารถยกดาบเพื่อหยุดยั้งการโจมตีของ หลินเฉิง ได้ เขาไม่คิดด้วยซ้ำว่าดาบของเขาจะถูกตัดออกเป็น 2 ท่อนเมื่อรับการโจมตีของ หลินเฉิง
เหลียวฉี มองดาบที่หักในมือของเขาด้วยความตื่นตระหนกอย่างยิ่งและต้องการที่จะวิ่งหนี แต่เขาไม่คาดคิดว่า หลินเฉิง จะเอาดาบพาดไว้ที่คอเขา
“จริงๆแล้วคุณมีศักยภาพของพลังเป็นอย่างมากแต่คุณกลับใช้มันอย่างเปล่าประโยชน์?”
หลินเฉิง ถือดาบจ่อที่คอของชายคนนี้และจุดบุหรี่ขึ้นสูบอย่างสบายใจ
เมื่อได้ยินการไต่สวนของหลินเฉิง ใบหน้าของ เหลียวฉี เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม
“ฉันไม่ได้คนเก่งกาจอะไรถ้านายต้องการจะฆ่าก็ฆ่าซะอย่าได้ถามอะไรมากมาย!”
เมื่อใดคำตอบแบบนี้หลินเฉิง ส่ายหัวอย่างอดไม่ได้
“ในตอนนี้ผมยังไม่ลืมคำพูดที่แสนจะโหดร้ายของคุณก่อนหน้านี้..”
เมื่อหลินเฉิง พูดเขายกดาบขึ้นแล้วตัดแขนซ้ายของ เหลียวฉี ทันที
“อ้าก!!”
เหลียวฉี ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและกลิ้งตัวลงกับพื้น
“หากผมจะให้คุณตายคุณคงตายไปแล้วแต่ผมแค่อยากรู้เกี่ยวกับพลังของคุณ ลองดูซิว่าคุณจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยแกล้งทำเป็นไม่พูดอีกหรือไม่?”
เมื่อมองเหลียวฉี ที่ถูกย้อมไปด้วยเลือดที่นอนอยู่บนพื้น หลินเฉิง พูดขึ้นอย่างดูถูก
“ไอ้เวรฉันจะฆ่าแก ท่านจิว จะไม่ปล่อยแกไป!”
เหลียวฉี พูดขึ้นพร้อมกับข่มขู่ หลินเฉิง
“คุณพูดถูก สิ่งที่ผมต้องการที่สุดคือ การที่ ท่านจิว จะไม่ปล่อยผมไป!”
สุดท้ายแล้วหลินเฉิง ก็ขี้เกียจที่จะพูดคุยกับชายคนนี้ เขาใช้ดาบจัดการกับชีวิตของชายคนนี้โดยตรง!
ในที่สุดเขาก็สามารถฆ่า“งูพิษ”โดยไม่มีความรู้สึกสงสารใดๆ ผู้ชายคนนี้อาจจะรู้ข้อมูลมากกว่า มังกี้ แต่ในฐานะที่เขาเป็น 1 ใน 4 นายพลของ ท่านจิว หลินเฉิง ไม่สามารถเชื่อข้อมูลของเขาได้แม้ว่าเขาจะใช้วิธีบังคับข้อมูลออกมาก็ตาม
หลินเฉิง ทิ้งก้นบุหรี่และเดินไปหา จูฮ่าว จูฮ่าว จ้องมอง หลินเฉิง ด้วยดวงตาเบิกกว้างใบหน้าของเขาแสดงออกอย่างเหลือเชื่อ
“คุณบาดเจ็บหรือเปล่า?”
เมื่อเห็นว่าจูฮ่าว จ้องมองเขาราวกับไม่เชื่อ หลินเฉิง ถอนหายใจอย่างไร้ประโยชน์และถามขึ้น
“ไม่..ไม่ครับ”
จูฮ่าว พยายามลุกขึ้น
“นั่น…งูพิษตายแล้วหรอ…เขาเป็น 1 ใน 4 นายพลของ ท่านจิวและมีฉายาว่า “ งูพิษ”นะ เขา…ไม่ใช่ตัวปลอมใช่ไหม?”
“ตัวปลอมน้องสาวนายสิ!”
เมื่อเห็นชายคนนี้แสดงออกอย่างโง่เขาหลินเฉิง พูดขึ้นอย่างดุเดือด
“ไม่ว่าอย่างไรก็ตามตอนนี้เขาได้ตายไปแล้วนี่คือความจริง!เอาล่ะผมต้องการที่จะถามคุณใครคือนายพลทั้ง4 แล้วพวกเขามีความสามารถอะไร?”
เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฉิง จูฮ่าวยิ้มอย่างขมขื่น
“ถ้าคุณสนใจเรื่องนี้คุณไม่ควรฆ่า “งูพิษ”เพราะนอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครรู้เรื่องดีเท่ากับเขา สิ่งที่ผมรู้ก็คือมีนายพลอีกคนหนึ่ง ชื่อ “หมีป่า” ส่วนนายพลที่เหลืออีก 2 คน ไม่มีใครรู้ความสามารถของเขา
“อืม!?”
หลินเฉิง ขมวดคิ้ว
“นายพลทั้ง4 คนไม่ใช่คนที่จัดการเรื่องต่างๆให้กับ ท่านจิว อย่างนั้นหรอทำไมนายพลอีก 2 คนถึงไม่มีใครรู้จักความสามารถของเขา?”
————————————–