“อ้าก!!”
ในขณะที่ หลินเฉิง กำลังใช้ความคิดหาวิธีที่จะจัดการกับ ท่านจิว ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัวมาจากโรงงาน
“มันเป็นเสียงของผีวัณโรคเขาตกอยู่ในอันตราย!มากับฉันไปช่วยเขาเร็ว!”
เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องใบหน้าของจูฮ่าว เปลี่ยนไปเขารีบตะโกนไปยังคนด้านหลังพร้อมกับดึงปืนพกออกมา พวกเขาไปยังโรงงานอย่างเร่งรีบและไม่ได้ให้ความสนใจต่อ หลินเฉิง
เมื่อเห็นว่า จูฮ่าว รีบวิ่งไปยังอาคารอย่างเร่งรีบ หลินเฉิง กลืนคำพูดที่จะออกปากห้าม เขาหันไปหา หยูซาน และโคล่าจากนั้นชี้ไปที่ มังกี้ และพูดว่า
“เธออยู่ที่นี่ดูชายคนนี้เอาไว้! ผมจะเข้าไปข้างในเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น ห้ามเดินไปไหนรู้ไหม”
หลังจากเห็นพวกเธอพยักหน้าหลินเฉิง ทิ้งก้นบุหรี่และหายตัวไปจากสถานที่แห่งนั้นอย่างรวดเร็ว
เพียงเวลาไม่นานหลินเฉิง ก็ปรากฏตัวขึ้นที่สนามหลังอาคารโรงงาน แทนที่เขาจะวิ่งเข้าไปในตัวโรงงานโดยตรงเขาพยายามหาทางเข้าผ่านกระจกหน้าต่างที่แตกแทน
หลังจากที่จูฮ่าว รีบเข้าไปยังอาคารโรงงานแล้วราวกับพวกเขาหายไปในความว่างเปล่าแม้แต่เสียงปืนก็ไม่มีดังขึ้น โรงงานทั้งหมดยังคงเงียบราวกับว่าไม่เคยมีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาก่อน
เนื่องจากสถานการณ์ที่แปลกประหลาดเกินไปหลินเฉิง ไม่กล้าที่จะรีบร้อนเขาเฝ้ามองอย่างระมัดระวังจากทางหน้าต่างและพบว่าไม่มีสิ่งใดผิดปกติเขาจึงค่อยๆกระโดดข้ามหน้าต่างออกไป และชิดลำตัวกับผนังด้านในเพื่อคอยดูสถานการณ์
ในขณะที่หลินเฉิง กำลังมองรอบๆนั้นเขารู้สึกถึงอันตรายบางอย่างจากศีรษะของเขา
“ปัง!”
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงบางอย่างปะทะกับกำแพงน้ำแข็งที่ปรากฏขึ้นด้านหลังศีรษะของหลินเฉิง ในเวลาเดียวกัน หลินเฉิง หันหลังกลับและหยิบดาบออกมาพร้อมกับเปลี่ยนชุดป้องกันเป็นชุดพร้อมรบ หลังจากที่ละลายกำแพงน้ำแข็งลงไปเขาพบงูสีดำตัวยาวประมาณ 5 เมตร หัวของมันเป็นรูปสามเหลี่ยมดวงตาของมันจ้องมองมาที่ หลินเฉิง
“แป๊ะแป๊ะ!”
ในขณะที่ หลินเฉิง กำลังเผชิญหน้ากับงูดำนี้เขาก็ได้ยินเสียงปรบมือมาจากด้านหลังและได้ยินเสียงคำชื่นชม
“สามารถหลบการโจมตีอย่างกะทันหันของงูแมมบ้ากลายพันธุ์ได้ยอดเยี่ยมมาก!”
หลินเฉิง เห็นชายรูปงามคนหนึ่งสวมใส่สูทสีดำ ถือไม้เท้าสวมแว่นตาไร้กรอบ ผมของเขาหวีเรียบไปด้านหลัง เขายังคงยิ้มและพยักหน้าชื่นชม หลินเฉิง.novel-lucky.
แต่ข้างเท้าของเขาคือจูฮ่าว ที่บุกเข้ามาก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่า จูฮ่าว จะถูกจับกุมแม้ว่าเขาจะโกรธแค่ไหนแต่ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้
เมื่อเห็นชายคนนี้แต่งตัวเหมือนสุภาพบุรุษหลินเฉิง ขมวดคิ้วอย่างฉับพลัน ไม่ต้องพูดถึงสถานที่และปฏิกิริยาแปลกๆ แต่งูแมมบ้ากลายพันธุ์สีดำที่อยู่ด้านหลังของเขาเป็นงูพิษที่เคยเห็นในอินเทอร์เน็ต จำได้ว่าพิษของมันประกอบไปด้วยสาร neurotoxins และ cardiotoxins ถ้าถูกกัดจะทำให้หมดสติทันที และทำให้หายใจติดขัดหัวใจเต้นไม่สม่ำเสมอกรณีร้ายแรงที่สุดจะเกิดภาวะหัวใจล้มเหลวและระบบหายใจล้มเหลวจนเสียชีวิต!
ยิ่งไปกว่านั้นพิษของงูแมมบ้าดำนั้นสามารถทำให้เกิดอัมพาตของเส้นประสาทในสภาพแวดล้อมปัจจุบันหากมีอาการดังกล่าวไม่แตกต่างจากการพบภัยพิบัติ
“พี่ชาย…หนีออกไป!คนคนนี้มีชื่อเรียกว่าเหลียวฉี งูพิษ เขามีความสามารถในการเทเลพอร์ต และเป็น 1 ใน 4 นายพลภายใต้กองกำลังของ ท่านจิว คนของผมถูกเขาฆ่าตาย หากคุณมีโอกาสรีบนี้ออกไปเร็วเข้า!”
ในขณะที่หลินเฉิง กำลังนึกถึงข้อมูลของงูแมมบ้าสีดำในใจ เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนของ จูฮ่าว ที่อยู่ข้างเท้าของ เหลียวฉี แต่เสียงของเขาแหบแห้งอย่างผิดปกติ ราวกับว่ามันออกมาจากลมหายใจของเขา
“โอ้…ฉันจะช่วยนายเอง ไม่ใช่สำหรับเรื่องที่นายแนะนำฉันกับผู้ชายคนนี้..แต่ขอบคุณสำหรับการแนะนำของนายทำให้ฉันคิดอะไรได้หลายอย่าง ตอนนี้พระเจ้าได้ส่งประตูนรกมาให้นายแล้ว ฉันขอโทษที่ต้องแจ้งว่า นายหมดประโยชน์แล้ว!”
หลังจากนั้น เหลียวฉี ที่ยืนยิ้มอยู่นั้นก็ดึงดาบเล็กๆออกมาจากแท่งไม้เท้าและแทงเข้าไปในคอของ จูฮ่าว
แกร็ก!
ในช่วงเวลาที่มีดกำลังจะแทงเข้าสู่คอของจูฮ่าว ก่อนน้ำแข็งก้อนหนึ่งก็ปิดกั้นใบมีดเอาไว้
“ผมขอพูดอะไรบางอย่าง…เหลียวฉี หากคุณต้องการชีวิตเขาจะต้องถามความสมัครใจกับผมก่อน!”
หลังจากที่ช่วยจูฮ่าว พ้นจากความตายได้อย่างฉับพลัน หลินเฉิง ส่ายหัวและอดที่จะบ่นขึ้นไม่ได้
เหลียวฉี จ้องมองก้อนน้ำแข็งที่ป้องกัน จูฮ่าว เอาไว้ เขา ส่ายหัวและพูดขึ้นว่า
“ขอโทษด้วยฉันไม่พูดกับคนตาย!”
“แว็บ!”
ในขณะที่เขาพูดจบเหลียวฉี ก็ปรากฏตัวด้านข้างของ หลินเฉิง ทันทีถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ห่างกัน 4-5 เมตร ดาบในมือของเขาแทงเข้าไปในคอของ หลินเฉิง โดยตรง แต่ก็ถูกปิดกั้นด้วยดาบดำของ หลินเฉิง ภายหลังจากการปะทะกัน 2-3 ครั้งเสียงคมชัดจากการที่เหล็กปะทะกันส่งเสียงออกมาเป็นบางครั้ง
“แว็บ!”
หลินเฉิงฟันดาบดำของเขาใส่ เหลียวฉี ในขณะที่ เหลียวฉี ใช้เทเลพอตหนีห่างออกไป หลังจาก เหลียวฉี หลบ ใบมีดของ หลินเฉิง ได้เขายิ้มอย่างเย้ยหยันด้วยความรังเกียจ อย่างไรก็ตามดูเหมือนเพื่อนชายคนนี้จะไม่แยแสเกี่ยวกับรอยยิ้มของเขา
หลินเฉิง เกลียดมากที่สุดคือคนที่กำลังยิ้มในขณะที่ต้องการฆ่าเขา แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่างูกลายพันธุ์โจมตีมาที่หัวของเขาอีกครั้ง!
ปัง!
เสียงปะทะที่คุ้นเคยงูกลายพันธุ์ชนเข้ากับกำแพงน้ำแข็งอีกครั้ง!เนื่องจากหลินเฉิง มีการตอบสนองอย่างรวดเร็วและมีความสามารถในการควบคุมน้ำแข็งดังนั้นงูกลายพันธุ์ตัวนี้จึงพบกับศัตรูธรรมชาติของมันไม่ว่ามันจะโจมตีมุมไหนก็ไม่สามารถแทรกกำแพงน้ำแข็งที่ขึ้นมาปิดกั้นได้ทุกครั้ง!
ในเวลาเดียวกันเหลียวฉี ดูเหมือนว่าไม่ต้องการที่จะเล่นอีกต่อไป เขายังคงเทเลพอตไปมาเพื่อหาโอกาสในการโจมตี หลินเฉิง แต่ทุกครั้ง หลินเฉิง ก็สามารถปิดกั้นได้
“ความสามารถที่ต่อต้านสวรรค์แบบนี้เอามาใช้แบบโง่ๆขยะโดยแท้!”
ในที่สุดหลังจากรู้สึกว่าดาบถูกแทงมาที่หน้าอกของตัวเองหลินเฉิง เริ่มรู้สึกหมดความอดทนเขาบ่นพึมพำออกมาและหันไปหางูกลายพันธุ์ที่โจมตีเขารอบๆขึ้นมาโดยตรง
เขาใช้มือขวาจับแน่นที่ตัวงูแล้ววางมือซ้ายไว้บนหัวงูในเวลาเดียวกันร่างกายของเขาก็หลบหลีกการโจมตีของ เหลียวฉี ด้วย จากนั้นก็มีสิ “แกร็บ!” หลินเฉิง บิด ทำลายหัวของงูกลายพันธุ์โดยตรง
“ลูกดำ!”
เหลียวฉี ที่กำลังจู่โจม หลินเฉิง อยู่นั้นเห็นว่างูของเขาถูกฆ่าโดยที่เขาไม่ทันช่วยเหลือใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความโกรธเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาถอดชุดสูทของตัวเองออกจากร่างกายและเริ่มขยับอีกครั้ง
“ฝนดาบ!”
หลินเฉิง ไม่ได้สนใจคนโง่ที่ชอบใส่คอสเพลย์ เขาอยากที่จะจับตัวของชายคนนี้ให้ได้ แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีใบมีดจำนวนมากอยู่บนศีรษะของเขา หลังจากเสียงตะโกนของ เหลียวฉี ใบมีดเหล่านั้นก็พุ่งมาหา หลินเฉิง ทันที!
——————————————