ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 285
เมื่อคิดแบบนั้นสีหน้าของแซ็คก็ไม่พอใจอย่างมาก
“ไม่ฉันปล่อยให้แมนดี้มีโอกาสนั้นแน่ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอหย่ากับเขาสำเร็จ? จากนั้นเธอจะมีโอกาสแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งกับฉัน ไม่มีทาง! ฉันต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหานี้!” แซ็คขมวดคิ้วมุ่น
“ง่ายมาก นายก็บอกคุณปู่ว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญสำหรับเราที่ได้รับความร่วมมือกับยอร์ก เราไม่ควรมีปัญหาใด ๆ ภายใน จากนั้นนายขอให้คุณปู่ห้ามไม่ให้พวกมันหย่าได้ ดีไหมล่ะ?” ควินน์พูดจริงจัง เธอรู้สึกว่าความคิดของเธอดีมาก
“สมเหตุสมผล!” แซ็คถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างไรก็ตามเขามองไปที่ควินน์อย่างระแวดระวัง ‘ดูเหมือนผู้หญิงคนนี้ไม่ควรเล่นตลกด้วย ฉันต้องคอยระวังเธอให้ดี’
***
ฮาร์วีย์ไม่เห็นแมนดี้เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน เขาเห็นลิเลียนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แต่เธอกลับมีรอยยิ้ม
เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์เข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วลิเลียนก็โยนข้อตกลงการหย่าในมือของเธอลงกับพื้นเสียงดังตุบ จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ เซ็นสัญญาหย่าซะ นับจากนี้นายไม่ใช่ลูกเขยของซิมเมอร์อีกต่อไป เก็บข้าวของของนายและออกไปซะ!”
ลิเลียนเกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เธออยากพูดมันมาตลอดสามปีเต็ม ในที่สุดเธอก็สามารถไล่ขยะไร้ค่านี้ออกจากบ้านได้ เธอมีความสุขมากจริง ๆ
ต่อไปเธอจะต้องมองหาลูกเขยที่ยอดเยี่ยมให้แมนดี้ จากนั้นเธอก็จะสามารถอยู่บ้านและมีความสุขกับความมั่งคั่งและรุ่งโรจน์ต่อไป
ฮาร์วีย์หยิบข้อตกลงการหย่าร้างขึ้นจากพื้นและเหลือบมองมัน แต่เขาไม่ได้ลงนามใด ๆ เขาขมวดคิ้วและถามว่า “แมนดี้อยู่ไหนครับ?”
ลิเลียนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเห็นข้อตกลงการหย่าบนโต๊ะทำงานของแมนดี้ตอนเธอเข้าไปในห้องของแมนดี้เมื่อกี้นี้
สำหรับเธอมันไม่สำคัญ ฮาร์วีย์กำลังจะถูกไล่ออกจากบ้าน ในที่สุดลูกสาวของเธอก็หย่ากับเขาได้ นั่นเป็นสิ่งที่ดีจริง ๆ
ในช่วงเวลานั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเป็นคนกลางให้ เธอรู้ว่าควรจะทำอะไร เธอควรทำให้เหตุการณ์เลวร้ายลงไปอีกและไล่ฮาร์วีย์ออกจากบ้าน
“นายมีสิทธิ์อะไรมาถามหาแมนดี้อยู่ที่ไหน? เธอเตรียมข้อตกลงการหย่าไว้ นายไม่เข้าใจอีกเหรอว่าเธอหมายถึงอะไร?” ลิเลียนยิ้ม ‘ช่างเป็นโอกาสที่ดีจริง ๆ ! ฉันสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อไล่ฮาร์วีย์ออกจากบ้าน’
“คุณแม่ หยุดพูดเถอะครับ!” ฮาร์วีย์พูด
ตอนนี้ดูเหมือนว่าแมนดี้ยังคงโกรธกับเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเอลล่า เขาไม่สามารถอธิบายให้เธอเข้าใจได้ ถ้าเขาปล่อยให้ลิเลียนสร้างความวุ่นวายอยู่ที่นี่ เหตุการณ์ก็จะแย่ลงเท่านั้น
“ฮาร์วีย์ นายหมายถึงอะไร? ลูกสาวของฉันเห็นแล้วว่านายเป็นขยะไร้ค่า เธอต้องการหย่ากับนาย นายจะตะโกนใส่ฉันทำไม? นายเป็นแค่ลูกเขยที่ไม่มีประโยชน์อะไร ฉันสั่งให้นาบไสหัวไปซะ และนายไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากทำตามที่ฉันพูด นายมาพูดเรื่องไร้สาระกับฉันที่นี่ได้ยังไง?” ลิเลียนนั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ๆ และเธอก็ดูเย็นชา
“คุณแม่ช่วยให้เราสองคนได้คุยกันแก้ปัญหาก่อนไม่ได้เหรอครับ?” ฮาร์วีย์ถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะเคยชินกับอารมณ์ของลิเลียนมานาน แต่วันนั้นเขาก็ทำอะไรไม่ถูก
“แก้ปัญหางั้นเหรอ? ตอนนี้ยังไม่ได้แก้ปัญหาเหรอ? นายไม่เข้าใจอีกหรือ? มันเป็นข้อตกลงการหย่าร้าง! นายตาบอดหรือไง?” ลิเลียนชี้ไปที่ฮาร์วีย์และด่าเขาเสียงดัง
ในตอนนั้นเองแมนดี้ก็ลงมาจากชั้นบน เธอมองไปที่ลิเลียนอย่างนิ่งสงบและพูดว่า “แม่คะ หนูจัดการปัญหานี้ด้วยตัวเอง คุณแม่ไม่ต้องพูดอะไร”
หลังจากนั้นเธอมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณเห็นข้อตกลงการหย่าแล้ว หากคุณไม่พอใจก็บอกฉันตอนนี้ ฉันมีทรัพย์สินประมาณสองสามแสนดอลลาร์ภายใต้ชื่อของฉัน และฉันสามารถให้ส่วนหนึ่งกับคุณได้ แปดแสนดอลลาร์ที่คุณให้ฉันยืมไปก่อนหน้านี้ ฉันจะคืนให้คุณอย่างแน่นอน แม้ว่าฉันจะต้องให้ทุกอย่างที่ฉันมี …”
เมื่อได้ยินแบบนั้นลิเลียนก็รู้สึกตกใจ เธอพุ่งเข้าหาแมนดี้ทันทีและพูดเบา ๆ ว่า “ลูก โง่ไปแล้วเหรอ? ลูกได้ทรัพย์สินมันมาไม่กี่แสนดอลลาร์เหล่านั้นด้วยความเหนื่อยยากมากมาย และแปดแสนดอลลาร์นั้นอีก เขาเป็นคนที่ให้ลูกเอง เขากินและใช้ชีวิตในบ้านของเราตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาควรจะให้เราเพื่อตอบแทนใช่ไหม?
“แม่คิดว่าเขาควรจะออกไปโดยไม่ได้รับค่าเลี้ยงดูใด ๆ นอกจากนี้เขาควรต้องใช้หนี้แปดแสนเหรียญด้วยตัวเอง!”
ลิเลียนอดไม่ได้ที่จะสรรเสริญตัวเอง ถ้าพวกเขาทำแบบนั้นไม่เพียงแต่พวกเขาจะเตะขยะไร้ค่านี้ออกจากบ้านได้เท่านั้น พวกเขายังสามารถได้เงินแปดแสนดอลลาร์โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใด ๆ เธอคิดแบบนั้นเธอก็รู้สึกมีความสุขมาก
“แม่คะ เราทำแบบนั้นไม่ได้ หนูเองที่ยืมเงินนั้นมาและหนูควรจะคืนเขา” แมนดี้พูด “หนูไม่อยากเกี่ยวข้องกับเขาอีกในอนาคต”
เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของแมนดี้ ฮาร์วีย์ก็พูดออกมา “คุณช่วยบอกผมได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? ถ้ามันเกี่ยวกับเอลล่า ผมอธิบายได้ว่า…”
“ก็ได้! ฉันจะให้คุณอธิบายตอนนี้!” แมนดี้โยนโทรศัพท์ลงตรงหน้าฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างงง ๆ