หมอและพยาบาลกำลังทำการปฐมพยาบาลให้เฉินจุนเหยียนบนรถพยาบาล ซูฉิงมองเลือดเต็มชุดที่เฉินจุนเหยียนใส่เข้าฉากก็รู้สึกตกใจมาก
เธอไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อน และยิ่งไปกว่านั้นเห็นเพื่อนเข้ามาบังกระสุนให้ตนด้วยตาตัวเอง
ส่วนสถานการณ์ที่อยู่ที่กองถ่ายเป็นยังไงเธอก็ไม่ได้สนใจ พอหลังจากที่ถึงโรงพยาบาลแล้ว พวกหมอก็รีบผลักรถเข็นเฉินจุนเหยียนเข้าไปในห้องผ่าตัด ซูฉิงนั่งกำมือรออยู่ข้างนอก
แม้แต่นิ้วมือก็ยังสั่นเทา
คุณหมอเข้าไปนานแล้วก็ออกมาเห็นซูฉิงที่รออยู่หน้าประตู “คุณเป็นญาติคนไข้รึเปล่าครับ”
ซูฉิงรีบเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเดินเข้าไปหาคนหมอด้วยสีหน้าร้อนรน”ฉันเป็นเพื่อนของเขา….คุณหมอคะ ตอนนี้เฉินจุนเหยียนอาการเป็นยังไงบ้างคะ’
คุณหมอคิ้วขมวด พูดหน้าเครียด”กระสุนเข้าลึกมาก จะต้องทำการผ่าตัดฝ่ากระสุนออก ไม่งั้นเกรงว่าอาการน่าเป็นห่วง คุณช่วยติดต่อญาติคนไข้ได้มั้ย จะต้องเซ็นยินยอม”
ซูฉิงหยิบปากกาขึ้นมา ควบคุมมือตัวเองไม่ให้สั่นแล้วก็เซ็นยินยอมให้ทันที
สำหรับเธอแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตคน
“คุณหมอ ค่าใช้จ่ายฉันจัดการจ่ายเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ฉัน..ฉันสามารถเข้าไปเยี่ยมเขาได้มั้ย “ซูฉิงมองคุณหมอพร้อมพูดอย่างจริงใจ
หลังจากที่เห็นคุณหมอพยักหน้าอนุญาต เธอก็ผลักประตูเข้าไปในห้องผ่าตัดอย่างรวดเร็ว พยาบาลก็อยู่ข้างๆ กำลังเตรียมอุปกรณ์ผ่าตัดอยู่ เฉินจุนเหยียนนอนอยู่บนเตียงโดยมีเครื่องช่วยหายใจ
ซูฉิงขอบตาร้อนผ่าว
เธอเดินไปข้างๆ เตียง จับมือของเฉินจุนเหยียน แล้วพูดกับเขา:”จุนเหยียน เฉินจุนเหยียน นายเป็นไงบ้าง ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย…..”
เฉินจุนเหยียนที่เหมือนได้ยินเสียงของซูฉิง ก็พยายามลืมตาขึ้นมา ก็เห็นว่าเธออยู่ข้างๆ เขา เลยยิ้มอ่อนให้
“ซูฉิง……เธอ…….เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย……”
“ซูฉิงจับมือที่พยายามยกขึ้นมา ส่ายหน้าไม่หยุด “ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร หมอบอกว่าอีกประเดี๋ยวจะทำการผ่าตัดให้นายแล้ว นายจะต้องไม่เป็นอะไรนะ……”
“ไม่เป็นไร ซูฉิง……….”เฉินจุนเหยียนที่เสียงเบามากแต่ก็มองเธอตลอด “ฉันเพียงอยากจะบอกเธอว่า ฉันรักเธอจริงๆ นะ ……” ขอเพียงแค่เธอมีความสุข ฉันยอมทำได้ทุกอย่าง แม้จะต้องแลกเพื่อเธอจะหันกลับมามองฉันบ้าง และยอมรับฉันก็ดี…..”
“ตอนนี้แล้ว ยังจะมาพูดเรื่องนี้อีก”
ซูฉิงที่ตอนนี้ที่สะอื้น เธอรู้ว่าเฉินจุนเหยียนชอบเธอ และเธอก็ปฏิเสธเฉินจุนเหยียนไปอย่างชัดเจนแล้ว ตอนนี้ไม่ควรที่จะมาพูดเรื่องความรัก
“นาย…….ตอนนี้นายต้องเข้ารับผ่าตัดอย่างสบายใจ เข้าใจมั้ย เรื่องที่เหลือรอให้นายหายดีก่อน เราค่อยมาว่ากัน”
ขณะเดียวกัน โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็ดังขึ้นมาสามครั้งแล้ว แต่ซูฉิงก็ไม่ได้สนใจที่จะรับสาย
เกิดเรื่องใหญ่ขนานนี้ เธอจะไปตามนัดได้ยังไง
ฮ่อหยุนเฉิงที่ยืนรออยู่หน้าโรงแรม ฟังเสียงคอลเซนเตอร์แจ้งว่าไม่มีคนรับสาย
เขาก็กดวางสายอย่างโมโห
ฮ่อหยุนเฉิงยืนอยู่กับที่ มองไปรอบๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอารมณ์หงุดหงิด
เขาโทรหาซูฉิงสี่สายแล้ว แต่ถ้าไม่ใช่สายไม่ว่าง ก็ไม่มีคนรับสาย และก็ไม่ได้โทรกลับเลย วันนี้พวกเขาไม่ใช่นัดกันไว้แล้วหรอว่าจะออกมากินข้าวด้วยกัน ตามที่ซูฉิงบอกเขา เวลานี้น่าจะเลิกกองแล้ว ทำไมไม่รับสายเขานะ
หรือว่าจะเกิดเรื่องที่กองถ่าย
จากนั้นก็เขาก็เลื่อนดูข่าวในโทรศัพท์ ข่าวด่วนก็ปรากฏขึ้นที่หน้าจอ
[เกิดเหตุวุ่นวายที่กองถ่ายพ่าหวังเปี๋ยจี! ซุปเปอร์สตาร์เฉินถูกยิงเป็นตายเท่ากัน!]
ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วเป็นปมทันที
เฉินจุนเหยียนถูกยิง?
เหมือนเขานึกอะไรขึ้นมาได้ก็รีบขับรถไปที่โรงพยาบาล
หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงมาถึงโรงพยาบาลแล้ว ก็รีบเดินเข้าไปที่ชั้นผ่าตัดที่เฉินจุนเหยียนอยู่ และเวลานี้คุณหมอก็เตรียมอุปกรณ์สำหรับผ่าตัดและเข้าไปในห้องผ่าตัดก็มองเห็นฮ่อหยุนเฉิงเดินมา
“คุณครับ คุณเข้าไปไม่ได้นะครับ!”
ฮ่อหยุนเฉิงที่ไม่ฟัง เขาที่พึ่งมาถึงหน้าห้องผ่าตัด และได้ยินเฉินจุนเหยียนพูดกับซูฉิง เรื่องที่เขาชอบซูฉิง
แววตาของฮ่อหยุนเฉิงที่พลันเปลี่ยนไปทันที โดยเฉพาะตอนที่เขามองเห็นว่าเฉินเหยียนจับมือของซูฮิงอยู่ ความหึงก็ระเบิดออกมา
ซูฉิงนี่ก็จริงๆ เลย เขาไม่ใช่บอกแล้วหรอ
ว่าห้ามไปมองผู้ชายคนอื่น
โดยเฉพาะเฉินจุนเหยียน มีข่าวเสียหายที่ออกมาหลายวันก่อนของพวกเขา! ถ้าหากว่าให้คนอื่นถ่ายได้จะทำยังไง!
“หลบ หลบหน่อย คนไข้จะรับการผ่าตัดแล้ว ขอให้พวกคุณออกไปด้วย”
คุณหมอที่เดินเข้ามาแล้วยื่นมือออกไปผลักฮ่อหยุนเฉิงให้หลบไป เขาก็ถอยออกไปอย่างรู้ความ ซูฉิงที่อยู่ข้างในก็ถูกเชิญออกมาด้วย
พอเธอเงยหน้าขึ้นมาก็มองเห็นฮ่อหยุนเฉิงที่ยืนอยู่หน้าประตู ก็รู้สึกตะลึงตกใจ
แต่ว่าสุดท้ายแล้วซูฉิงก็ไม่ได้พูดอะไร เดินออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วมายืนตรงหน้าฮ่อหยุนเฉิง ตอนนี้เธอแม้แต่อารมณ์จะคุยก็ยังไม่มี ตอนนี้กังวลแต่เรื่องเฉินจุนเหยียนจะรอดมั้ย
เพราะเขาก็ได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ
“จะไม่อธิบายอะไรหน่อยหรอ “ฮ่อหยุนเฉิงที่พูดก่อนอย่างไม่สบอารมณ์ ด้วยน้ำเสียงขรึมมาก
ตอนนี้ในใจของเขารู้สึกปวดมาก อย่างที่บอกเพียงแค่เกี่ยวกับเรื่องของซูฉิงเขานั้นก็ไม่สามารถนิ่งใจเย็นได้
เห็นซูฉิงที่ไม่พูดอะไร ฮ่อหยุนเฉิงก็ยิ่งโมโห เขาชี้ไปทางหน้าห้องผ่าตัดแล้วบังคับเสียงให้เบาถามพร้อมกับคิ้วขมวด
“เธอชอบเฉินจุนเหยียนหรอ เขาเอาตัวเข้ามาบังกระสุนแทนเธอ เธอเลยซึ้งใจ ใช่มั้ย”
ไม่เข้าใจเหตุผลเอาซะเลย !
ซูฉิงที่ตอนนี้ว้าวุ่นใจมาก พอได้ยินฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างนี้ก็เงยขึ้นจ้องหน้าเขาอย่างอึ้งๆ รู้สึกเอือมระอาพร้อมกับพูด
“หยุนเฉิงตอนนี้เฉินจุนเหยียนอยู่ในห้องผ่าตัด จะเป็นยังไงพวกเราก็ยังไม่รู้เลย นายอย่าพึ่งชวนทะเลาะได้มั้ย”
“ฉันชวนทะเลาะงั้นหรอ ใครกันแน่ที่ถือโอกาสนี้”
ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกตลก
เขาที่เป็นแฟนของซูฉิง ยืนรอเธออยู่หน้าโรงแรมหนึ่งชั่วโมงและโทรหาเธอสี่สาย และก็ไม่ได้รับการโทรกลับจากแฟนสาว เธอกลับมาพูดเรื่องรักๆ ใคร่ๆ กับชายอื่น งั้นหรอ”
“…………”
ฮ่อหยุนเฉิงพูดมาแบบนี้ ซูฉิงก็ยิ่งไม่มีอารมณ์มาอธิบาย เรื่องวุ่นวายช่วงนี้ก็เยอะอยู่แล้ว ตอนนี้ถึงขั้นชีวิตคน เขายังจะมาชวนทะเลาะเพราะเฉินจุนเหยียนชอบตนมั้ย?
ซูฉิงไปนั่งลงบนเก้าอี้ หน้าบึ้งมองไปอีกฝั่ง ไม่พูดกับฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงเห็นท่าทางเธออย่างนี้ก็ยิ่งอารมณ์คุกรุ่น ยิ่งคิดว่าตัวเองพูดแทงใจดำซูฉิง ความหึงก็ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นมา
“ฉันพูดแทงใจดำใช่มั้ย”
“หยุนเฉิง “ซูฉิงถอนหายใจออกมา ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์มาอธิบายให้กับฮ่อหยุนเฉิง เธอเงยหน้าขึ้นมองไปทางผู้ชายอย่างเคร่งขรึม
“ที่นี่เป็นโรงพยาบาลนะ และตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่เราจะมาทะเลาะกันเรื่องความรัก ตอนนี้ฉันรู้สึกว้าวุ่นใจมาก และอยากจะให้แน่ใจว่าการผ่าตัดของเฉินจุนเหยียนจะสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีมั้ย”