แดนนิรมิตเทพ บทที่ 392
ในฐานะผู้บำเพ็ญ วิสัยทัศน์ของเฉินโม่นั้นสูงมากเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว และสิ่งที่ดูเหมือนไร้สาระเหล่านั้น สำหรับเขาแล้วอาจเป็นเรื่องที่เป็นไปได้
จักรวาลนั้นกว้างใหญ่ไพศาล แม้แต่คนที่แข็งแกร่งเหมือนผู้บำเพ็ญ ก็อาจไม่สามารถมองเห็นภาพทั้งหมดได้ บางทีมีเพียงการเป็นผู้นำสูงสุดของโลกเท่านั้น เขาถึงจะสามารถมองเห็นความลึกลับที่สุดของจักรวาลได้
เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะนึกถึงความทรงจำตอนที่เขาและศิษย์น้องหญิงเพิ่งเข้าไปใน’เนตรจักรวาล’ ซึ่งเป็นเขตหวงห้ามของเหล่าเซียน…..
จักรวาลที่มืดมิดที่เต็มไปด้วยดวงดาว โลงศพทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่ถูกแขวนไว้ เหมือนประตูสวรรค์ที่ห้อยลงมาจากด้านบน พลังยิ่งใหญ่และสวยงาม อ้างว้างและเรียบง่าย
โซ่สีดำหนาเก้าเส้นหล่อจากเหล็กชั้นดี พันรอบโลงศพทองสัมฤทธิ์ เดี๋ยวเป็นประกายเดี๋ยวดับลง ทำให้พลังงานที่ทรงพลังมีความผันผวน
โซ่ทั้งเก้าอันทอดยาวไปทุกทิศทาง มองจากระยะไกล แต่ละอันดูเหมือนมังกรยักษ์ แหงนมองขึ้นไปบนฟ้า ท่องไปในสมัยโบราณและสมัยใหม่
ที่ด้านบนสุดของโซ่ทั้งเก้า โซ่แต่ละอันเชื่อมต่อกับเตาใหญ่สามขา ซึ่งแต่ละอันมีขนาดเท่ากับดวงดาว โดยมีลวดลายที่ซับซ้อนสลักอยู่บนนั้น และประกายสีแดง
เตาใหญ่สามขาเก้าชิ้นตั้งเป็นวงกลม โลงศพทองสัมฤทธิ์ที่ไม่มีนัยสำคัญถูกมัดอยู่ตรงกลางอย่างแน่นหนา
เก้าเตาคุ้มโลงหิน!
เฉินโม่และศิษย์น้องหญิงลั่วหลีตกใจกับฉากนี้ พวกเขาเห็นโลงศพทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่แขวนอยู่กลางอากาศ พวกเขายืนมองโลงศพยักษ์อย่างเงียบ ๆ และไม่กล้าเข้าไปใกล้ เมื่อเทียบกับโลงศพทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่แล้วพวกเขาตัวเล็กเหมือนมด
อู้!
ทันใดนั้น เสียงอู้อี้ดังออกมาจากโลงศพทองสัมฤทธิ์
หลังจากนั้น ฝ่ามือสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่มีพลังกดดันที่รุนแรงพุ่งมาทางพวกเขา
“แย่แล้ว ศิษย์พี่รีบออกไปกันเถอะ!”
ช่วงเวลาวิกฤติ ศิษย์น้องหญิงลั่วหลียืนอยู่ตรงหน้าเฉินโม่ น้ำตาสองหยดไหลลงมาจากใบหน้าที่สวยงาม ดวงตาสีฟ้าอ่อนของเธอก็แสดงถึงความอาลัยและความรัก
หลังจากนั้น พลังที่น่าสะพรึงกลัวกระแทกเข้ามา ร่างของศิษย์น้องหญิงก็หายทันที ไม่ทิ้งร่องรอยแม้แต่น้อย
เฉินโม่รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก อยากจะอ้าปากและร้องด้วยความเจ็บปวด แต่พลังที่ทรงพลังที่ไม่สามารถต้านทานได้ทะลวงผ่านร่างกายของเขาทันที……
ความทรงจำหยุดลง เฉินโม่ที่อยู่ในห้องจับหน้าอกตนเอง สีหน้าของเขาขาวซีด ความเศร้าโศกที่ลืมไม่ลงไม่ได้จบลงเพราะการหยุดคิด แต่ยังคงอยู่ในหัวใจของเขา
“ศิษย์น้องหญิง!”
เฉินโม่คำรามด้วยความโศกเศร้า ถึงแม้ว่าเขาจะเกิดใหม่เป็นเวลานานแล้ว แต่เขาไม่กล้านึกถึงการจากลาครั้งสุดท้าย ความเจ็บปวดที่สลักอยู่ในจิตวิญญาณของเขา แม้แต่เขาในฐานะผู้บำเพ็ญก็ยากที่จะทนได้
เพื่อให้เข้าใจความลับของที่ระลึกของศิษย์น้องหญิง เฉินโม่เก็บความทรงจำนี้ไว้ในส่วนลึกของความทรงจำของเขา
“เตาใหญ่สามขาขนาดยักษ์เก้าใบ โลงศพทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่ที่แปลกประหลาด และฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ฆ่าพวกเรา มันคืออะไรกันแน่?”
“ทำไมถึงเรียกว่าเนตรจักรวาล เขตหวงห้ามของเหล่าเซียน?”
คำถามเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวของเฉินโม่
ชาตินี้เฉินโม่ไม่ได้เลือกฝึกวิชาเต๋าเทียนเสวียนที่คุ้นเคย แต่กลับฝึกวิชามังกรขึ้นสวรรค์ที่ไม่เป็นที่นิยม เพียงเพื่อวางรากฐานที่มั่นคง วันหนึ่งเมื่อได้กลับไปที่โลกฝึกเซียนทั้งหมื่นอีกครั้ง เขาอยากจะรู้ว่าสิ่งฆ่าเขาและศิษย์น้องหญิงตอนอยู่ที่เขตหวงห้ามของเหล่าเซียนมีความลับอะไรซ่อนอยู่!
การกลับไปที่โลกฝึกเซียนทั้งหมื่นอีกครั้งนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก เฉินโม่หยุดคิด แต่ดวงตาของเขาหนักแน่นและเขาเริ่มคิดสิ่งที่อยู่ข้างหน้า
“หรือว่าศิษย์น้องหญิงตายก่อนผม ดังนั้นถึงแม้ว่าเธอจะเกิดใหม่บนโลก แต่เธอเกิดในสมัยโบราณเมื่อหลายพันปีก่อน”
“หรือว่าเนตรจักรวาลมีส่วนเกี่ยวข้องกับกฎแห่งกาลเวลาที่ลึกลับที่สุด?”
ทั้งหมดนี้สามารถเป็นไปได้!
ต้องรู้ว่าแม้แต่กษัตริย์เซียนตงหวาที่เป็นอาจารย์ของเฉินโม่ ก็ไม่กล้าเข้าไปในเนตรจักรวาล และตำนานเกี่ยวกับเขตหวงห้ามของเหล่าเซียนไม่ใช่เรื่องเกินจริง