ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 241 เขาจ้องมองเขาเหมือนปีศาจ….
ที่แท้ก็เป็นเคโทรเข้ามา เสียงผู้ชายปลายสายเหมือนกำลังจะร้องไห้ หลังจากที่ได้ยินเสียงเขา
สีหน้าของแสนรักก็เปลี่ยนไป
โรงพยาบาล?
เกิดอะไรขึ้นที่โรงพยาบาล? หรือจะเป็นผู้หญิงคนนั้น…?
เขารีบหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ และถามอย่างกระวนกระวาย: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
เคเอาแต่ร้องไห้: “คุณเส้นหมี่…..คุณเส้นหมี่หายไปแล้ว! พวกเราหาทั่วโรงพยาบาลก็แล้ว ดูกล้องวงจรปิดก็แล้ว แต่ไม่มีใครเห็นคุณเส้นหมี่เลย คุณเส้นหมี่หายไปอย่างไร้ร่องรอย!”
แสนรัก“……”
ขาทั้งสองข้างที่เดินอย่างรวดเร็วก็หยุดกลางทางกะทันหัน
และในหัวของเขาก็พูดเหตุการณ์ที่สาวน้อยร้องห่มร้องไห้บอกเขาว่าแม่ไม่อยู่แล้ว….
แม่จะไม่อยู่ได้อย่างไร?
ราวกับมีคนผายลมอย่างไรอย่างนั้น
แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นแววตาที่หวาดกลัว และตอบกลับสายนั้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ: “คนเป็นๆทั้งคนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้ยังไง? ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหาก็ต้องหาหล่อนให้พบ”
เขาตื่นตระหนก แต่ก่อนเขาควบคุมสติตัวเองได้เสมอ แต่ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วินาทีนี้เขากลับควบคุมสติของตัวเองไม่อยู่
เมื่อเคได้ยินอย่างนั้นก็รีบตอบกลับไปทันที: “ไม่ใช่ครับท่านประธาน คุณท่านกมลภพมาที่โรงพยาบาลครับ”
“นายว่าอะไรนะ? คุณท่านกมลภพ?”
“ใช่ครับ! พวกเราดูจากกล้องวงจรปิดหลังจากที่ท่านออกไป เห็นคนของคฤหาสน์หลังเก่าอยู่ในโรงพยาบาล ท่านประธานไม่คิดว่าเรื่องนี้แปลกหรอครับ?”
ประโยคสุดท้ายที่เคพูด เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าพูดออกมา
เพราะว่าถ้าขืนพูดเรื่องนี้ออกไป คงจะเกิดสงครามระหว่างพ่อลูกกันอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เดิมทีความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ดีอยู่แล้ว คราวนี้คิดว่าคงจะแย่กว่าเดิม
แต่ว่าความสัมพันธ์แย่ๆของพวกเขาจะสำคัญกว่าชีวิตคนๆหนึ่งเหรอ?
แสนรักกดวางสายทันที คนในบ้านเห็นเขาออกไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาฆาตเหมือนพายุทอนนาโด ไม่นานก็ไม่เห็นเงาของเขาแล้ว
นี่มันน่ากลัวจริงๆ!
คิวคิวเดินออกมา: “แด๊ดดี้ไปไหน? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ชินจังโอบไหล่และใช้มือลูบหลังน้องสาวเบาๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่น้องชายถามใบหน้าที่เย็นชาของเขาก็มองออกไปข้างนอก
“อยากรู้เหรอ?”
“…”คิวคิวรู้สึกลังเลขึ้นมาทันที
เขาไม่ค่อยที่จะอยากรู้เรื่องของผู้ใหญ่ เพราะโลกของผู้ใหญ่ซับซ้อนเกินไป ตอนนี้เขาแค่ต้องการให้แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ปลอดภัยและทุกคนในครอบครัวอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
คิวคิวใช้มือกุมใบหน้าเล็กๆที่หล่อเหลาของเขาและนั่งลงข้างๆพี่ชายรอแม่กลับมา
——
คฤหาสน์หิรัญชา
ตอนที่คุณลุงภพกำลังลงมือทำเรื่องนี้ เขาเคยคิดว่าลูกชายของตัวเองจะรู้
แต่เขาคาดไม่ถึงว่า แสนรักจะมาเร็วแบบนี้ ทั้งที่เขาพึ่งจะรู้ข่าวอีกทั้งให้คนออกไป รถของลูกชายที่รู้ข่าวก็รีบพุ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็วเหมือนเสือชีตาร์
“คุณชาย มาแล้วเหรอ”?
“ไสหัวไปให้พ้น!”
เมื่อพ่อบ้านสมมาตรได้ยินเสียงเคลื่อนไหว จึงรีบวิ่งออกมาจากคฤหาสน์ เพื่อมากั้นไว้ก่อน
แต่ทันทีที่เขาวิ่งออกมา ชายที่พึ่งลงจากรถจ้องมาที่เขาด้วยตาที่แดงฉานคำราม และเตะเขาล้มลงกับพื้น
แต่ไหนแต่ไรแสนรักไม่เคยเห็นพ่อบ้านคนนี้อยู่ในสายตา
เขาไม่ได้เกลียด แต่ก็ไม่ได้ชอบ!
แสนรักเดินเข้าไปด้วยความอาฆาต คนตระกูลหิรัญชามาอย่างเอะอะโวยวาย เห็นบุรุษมาตั้งแต่เช้าแถมเขายังคงเต็มไปด้วยความอาฆาตที่น่ากลัว
ทันใดนั้นพวกเขาก็หลบทันที
นี่คือราชาแห่งขุมนรก รับมือไม่ได้รีบหาที่หลบยังดีซะกว่า
ในที่สุด คุณท่านกมลภพที่รอฟังข่าวอยู่ในห้องโถง รอจนกระทั่งลูกชายที่เต็มไปด้วยความอาฆาตมาถึงประตู
“หายไปไหนกันหมด?”
เมื่อแสนรักเห็นชายชราคนนี้ เขาแทบไม่อยากพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องกับท่านและรีบถามหาเส้นหมี่ทันที
เมื่อคุณท่านกมลภพเห็นเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
เขายืนขึ้นและหลังจากคิดทบทวนในหัวอย่างรวดเร็ว เขาเลือกที่จะไม่ยอมรับ: “ใครเหรอ? เช้าตรู่แกไม่ไปบริษัท มาทำอะไรที่บ้านหลังนี้?”
แสนรักหัวเราะอย่างเย็นชา
เขาคิดว่าชายชราคนนี้มีสายเลือดเดียวกับเขา ต้องฉลาดเหมือนเขาแน่นอน แต่ตอนนี้ เขากลับแสดงเป็นตัวตลกอัปลักษณ์ต่อหน้าเขา
แสนรักดึงเก้าอี้มานั่ง เขาโกรธจนเงียบไป
“ถ้าหล่อนตายในน้ำมือท่านเหมือนหมอในปีนั้น ผมจะไปที่สถานีตำรวจและมอบตัว และบอกว่าผมฆ่าคน ท่านจะเชื่อไหม?”
“แก——”
คุณท่านกมลภพไม่คาดคิดมาก่อนว่าจู่ๆ เขาจะพูดประโยคนี้กับเขา ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความโกรธ
เขาบ้าไปแล้วรึเปล่า? เพื่อผู้หญิงแบบนี้คนเดียวเนี่ยนะ?
คุณท่านกมลภพมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา ราวกับว่าท่านไม่เคยรู้จักเขามาก่อน
“แสนรัก ฉันกำลังช่วยแก สิ่งที่ฉันทำได้คือช่วยแกฝังความลับนี้เอาไว้ ฉันทำแบบนี้ผิดอะไร”
“ไม่มี ท่าไม่ผิด”
แสนรักส่ายหัว การแสดงออกของเขายังคงสงบมาก: “แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เราจะฆ่าใคร”
คุณท่านกมลภพประหลาดใจ: “แกพูดอะไร”
แสนรักมองไปที่พ่อคนนี้ ทันใดนั้นดวงตาสีแดงเข้มของเขาหรี่ลง แววตาก็เผยความน่ากลัวราวกับปีศาจ
“เพราะว่าท่านเป็นแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่าผมฆ่าพวกเขาทั้งหมด ผมฆ่าทุกคนที่อยู่รอบตัวผม ตอนนี้ถึงตาแม่ของลูกผมแล้ว ช่วยบอกผมทีว่าหลังจากฆ่าเธอแล้วคนต่อไปจะเป็นใคร? เป็นท่านเหรอ? ท่านก็รู้ความลับของผมเหมือนกันนิ!”