ตอนที่ 258 พี่จยาอวี๋ กอดฉันที!
หัวใจของคุณลุงหวังหล่นพื้นดังตุ้บ หน้าเขาเริ่มซีด
เขาคิดว่าเขาเนียนแล้วเชียว…ไม่เคยคิดเลยว่าเซิ่งอี่เจ๋อจะรู้ความจริงได้ง่ายขนาดนี้
ถูกต้องแล้วล่ะ เป็นเขาเองที่รายงานเซิ่งชิงอี้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเซิ่งอี่เจ๋อกับอันซย่าซย่า
เขาเป็นคนรับใช้ของเซิ่งชิงอี้มาตลอด นอกเหนือจากการขับรถรับส่งเซิ่งอี่เจ๋อแล้ว เขามีหน้าที่คอยรายงานข้อมูลให้เซิ่งชิงอี้
“คุณลุงหวัง ผมว่าผมคงไม่ต้องสอนลุงเรื่อง ‘ปากพาจน’ ใช่ไหมครับ” นัยน์ตาเซิ่งอี่เจ๋อไร้ซึ่งความอบอุ่น “ตั้งแต่นี้ไป ลุงอย่ามายุ่งเรื่องของผมกับอันซย่าซย่าจะดีกว่านะครับ แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นซะ ไม่งั้น…หึ…”
เขาหัวเราะเบาๆ ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ทำให้บรรยากาศภายในรถน่าขนลุก
“ครับผม…” คุณลุงหวังยอมอย่างว่าง่าย เหงื่อออกหน้าผากของเขา
–
เซิ่งอี่เจ๋อตามเข้าไปข้างใน วันนี้ร้านกาแฟที่ชั้นหนึ่งดูคึกคักและป่าป๊าอันก็ยุ่งอยู่ที่บาร์
ระหว่างที่เขาเดินเข้าไป ป่าป๊าอันเพิ่งทำกาแฟแก้วสุดท้ายเสร็จ เมื่อเห็นเซิ่งอี่เจ๋อ ป่าป๊าอันเรียกเขา “อาเจ๋อ ช่วยป๊ายกไอ้นี่ไปไว้ข้างนอกหน่อยได้ไหม”
เซิ่งอี่เจ๋อหันไปตามเสียงเรียกและเห็นว่าป่าป๊าอันหมายถึงกระดานดำอันเล็กๆ ที่เขียนไว้ว่ากำลังเปิดรับสมัครพนักงานพาร์ทไทม์สำหรับช่วงหยุดยาวฤดูหนาว
“คุณลุงอัน รับสมัครพนักงานเหรอครับ”
“ใช่แล้ว ช่วงหยุดยาวฤดูหนาวจะยุ่งมากเลย โรงเรียนก็ใกล้ปิดแล้วด้วย ป๊าเลยเอาป้ายมาตั้งไว้ก่อนน่ะ พอถึงเวลาแล้วจะได้ไม่ต้องรีบ” ป่าป๊าอันตอบพร้อมรอยยิ้ม
เซิ่งอี่เจ๋อเลิกคิ้ว เขายกกระดานดำเล็กๆ นั้นไปไว้ข้างนอก ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป
ระหว่างที่เขากำลังเดินขึ้นบันได เขาเห็นอันซย่าซย่ากระโดดด้วยความตื่นเต้นอยู่ที่ชั้นสอง “ว้าว! เฟิงเฟิง! นายออกทีวีด้วย!”
“ฮี่ๆ ฉันหล่อใช่ไหมล่ะ” ฉือหยวนเฟิงกำลังกินส้มที่เหอจยาอวี๋ปอกเปลือกให้เขา เมื่อเขาเห็นเซิ่งอี่เจ๋อเดินขึ้นมา เขากล่าวทักทายทันที “พี่ มานี่สิ! เรื่อง ‘ตำนานเซียนตกสวรรค์’ ฉายวันนี้!”
ตอนนี้ เยี่ยหวนกำลังกวัดไกวดาบของเขาในอยู่จอ เขาดูดีมากขณะที่ปลายเชือกของเขาพลิ้วไหวในสายลม พร้อมด้วยสเปเชียลเอฟเฟกต์มากมายอันตระการตาที่ถูกใส่เข้ามาตอนตัดต่อ ภาพของเขาสง่างามเหลือเกิน
อันซย่าซย่าหลงใหลตัวละครนั้นอย่างมาก แต่ทว่าเซิ่งอี่เจ๋อไม่แสดงท่าทีอะไรเลยกับการแสดงของตัวเอง
“เฮ้ นี่นายแสดงเองนะ! ไม่อยากดูเหรอ” อันซย่าซย่าโบกมือน้อยๆ ของเธอข้างหน้าเขา
เซิ่งอี่เจ๋อยักไหล่ “ไม่ค่อยอะ”
สำหรับเขาแล้ว งานนักแสดงเป็นเพียงแค่งานงานหนึ่งเท่านั้น พอเขาถ่ายเสร็จ เขาก็ไม่รู้สึกอะไรกับงานที่ออกมาแล้ว
อันซย่าซย่าเบะปาก ก่อนกลับไปดูละครเรื่องดังกล่าว
เธอดูไปสักพักหนึ่งและไม่อาจละสายตาไปจากเซิ่งอี่เจ๋อได้ เธอมองดูรูปร่างอันงดงามของเขา เธอสามารถจมดิ่งลงไปในดวงตาดำขลับคู่นั้นได้เลย…
ทุกๆ อย่างเกี่ยวกับเขาสมบูรณ์แบบไปหมด…
ในขณะที่เธอยิ้มอย่างหลงใหลพร้อมพยุงแก้มของเธอไว้ด้วยสองมือ เซิ่งอี่เจ๋อล้อเลียนเธออย่างสบประมาท “ยัยแฟนคลับงี่เง่า”
“โฮะๆๆ …” อันซย่าซย่ายังไม่หยุดยิ้ม เธอลืมซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วตอนนี้
ในระหว่างที่เธอยิ้ม เซิ่งอี่เจ๋ออดใจไม่ไหวอีกต่อไปและหัวเราะไปพร้อมกับเธอ
เขาหยิกแก้มป่องๆ ของเธอ ก่อนค่อยๆ พูดอย่างช้าๆ “ตั้งแต่นี้ไป หลงฉันคนเดียวเท่านั้นนะ”
อ๋อยยย…
ฉือหยวนเฟิงคนโสดทุบหน้าอกของตัวเอง ก่อนร้องไห้ “พี่จยาอวี๋ กอดฉันที! ฉันว่าฉันเพิ่งโดนอาวุธเด็ดโจมตี!”
เหอจยาอวี๋ยิ้มอย่างเป็นมิตร “ฉันไม่เป็นคู่จิ้นนายนะ”
“ฮึก…”
เขาหันกลับไปดูทีวี ซึ่งตอนนี้กำลังฉายภาพเทพฉางหรงรับเยี่ยหวนเป็นลูกศิษย์ หลังจากฉากนั้น เป็นฉากที่มีเฟิงเสี่ยวอวี่และเยี่ยหวน
เฟิงเสี่ยวอวี่เป็นตัวประกอบหญิงในละครที่สำคัญ เธอเป็นคนที่เยี่ยหวนชอบ
เยี่ยหวนและเฟิงเสี่ยวอวี่พบกันโดยบังเอิญ พวกเขาจูบกันโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งทำให้ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจทั้งสอง…พวกเขาตกหลุมรักกันอย่างโงหัวไม่ขึ้น
เซิ่งอี่เจ๋อปวดหัวตุบๆ
ถ้าซย่าซย่าเห็นล่ะ
ตอนที่ 259 อย่าอิจฉาเลย ฉันเป็นของเธอแล้ว
เมื่อนึกขึ้นได้ว่ากำลังจะถึงฉากจูบ เหอจยาอวี๋กระแอมในลำคอเพื่อส่งสัญญาณให้เซิ่งอี่เจ๋อเบี่ยงเบนความสนใจอันซย่าซย่า “อี่เจ๋อ ซย่าซย่ายังทำการบ้านไม่เสร็จเลย ไปสอนเธอหน่อยสิ”
เซิ่งอี่เจ๋อก็รู้สึกกระอักกระอ่วนไม่แพ้กัน “ไปกันเถอะซย่าซย่า ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจให้ดูแล้วล่ะ”
อันซย่าซย่าไม่ฟัง “น่าสนใจจะตาย! ขอฉันดูตอนนี้ให้จบก่อนนะ!”
เธอกลิ้งตัวไปมาบนโซฟาในชุดนอนลายกระต่ายขนนุ่มฟู เซิ่งอี่เจ๋อรีบคว้าหางเล็กๆ สีชมพูด้านหลังของชุดนอนด้วยความว่องไวและลากเธอออกไปจากห้อง
อันซย่าซย่ากำลังถูกลากออกไปจนถึงประตูห้อง แต่ทว่าฉากจูบก็ฉายขึ้นบนจอ
อันซย่าซย่าโพล่งขึ้นมาทันควัน “เซิ่งอี่เจ๋อ! นายจูบเธอ!”
เหอจยาอวี๋เอามือแตะหน้าผาก ก่อนมองเซิ่งอี่เจ๋อด้วยสายตา “นายต้องจัดการเองแล้วล่ะ”
เซิ่งอี่เจ๋อกระแอม “ซย่าซย่า เธอก็รู้ว่ามันเป็นแค่มุมกล้อง”
“ก็ยังจูบอยู่ดี!” อันซย่าซย่าโวยวาย เธอรู้สึกอกหัก
“ฉันขอโทษ…ตั้งแต่นี้ไป ฉันจะไม่เล่นฉากจูบแล้ว…” เซิ่งอี่เจ๋อยกสองมือขึ้นมาเพื่อบอกว่าเขาตั้งใจจริง
ฉือหยวนเฟิงเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างร่าเริง “ซย่าซย่า ฉันไม่เคยเล่นฉากจูบนะ ไอ้พี่อี่เจ๋อโง่ ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อเธอเสมอ!”
ขดเส้นเลือดดำบนขมับของเซิ่งอี่เจ๋อก็ร่าเริงเช่นกัน “เฟิงเฟิง จะให้ฉันต่อยนายหรือไง!”
ฉือหยวนเฟิงรีบถอยทันที เหมือนว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกต่อไป
หลังจากจัดการฉือหยวนเฟิงจอมเบ๊อะ เซิ่งอี่เจ๋อก็ง้ออันซย่าซย่าต่อ “อย่าโกรธฉันเลยน้า โอเคไหม?”
อันซย่าซย่าพ่นลมหายใจ ก่อนออกจากห้องไปเพื่อกลับห้องของเธอโดยไม่พูดอะไรสักคำ เซิ่งอี่เจ๋อถอนหายใจและเดินตามเธอไป
ห้องของอันซย่าซย่าไม่ได้ใหญ่มากนัก แต่มันก็อบอุ่นและเป็นระเบียบ เธอนอนคว่ำลงบนเตียงของเธอพลางกอดตุ๊กตาสัตว์ยัดนุ่น
ฮึก…เธอรู้ว่าเธอคิดมากเกินไป แต่พอเห็นภาพแบบนั้น มันก็หงุดหงิดจริงๆ!
เขาเป็นดาราดัง ถึงแม้เขาจะไม่ได้โด่งดังขนาดนั้นอีกต่อไปแล้วด้วยเหตุผลบางประการ อันซย่าซย่าก็ยังเชื่อว่าถ้าเขาหาทางออกเรื่องปัญหากับบริษัทได้แล้ว เขาจะกลับมาเป็นดาวเด่นอีกครั้ง
เขาคงจะเล่นฉากจูบอีกหลายฉากเลยในอนาคต หรือแม้กระทั่งฉากพลอดรัก ฉากโป๊เปลือย…
ยิ่งเธอคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเศร้ามากขึ้นเท่านั้น อันซย่าซย่าฝังศีรษะของตัวเองไว้ใต้หมอนพลางกัดปลายปลอกหมอน
มีมืออันอ่อนโยนหยิบหมอนของเธอไป จากนั้นเขย่าหูกระต่ายบนฮู้ดของชุดนอน
“ซย่าซย่า…” เป็นเสียงอันน่าฟังและเศร้าสร้อยของเซิ่งอี่เจ๋อ
อันซย่าซย่าลุกขึ้นนั่งและจ้องเขา “เข้าห้องผู้หญิงไม่ขออนุญาตได้ยัง! ฮึ่ม!”
“นี่ไม่ใช่ห้องผู้หญิงทั่วไปสักหน่อย…” เซิ่งอี่เจ๋อเว้นวรรคสักครู่ ก่อนพูด “นี่ห้องแฟนฉัน แต่ว่าตอนนี้เธอโกรธและฉันต้องทำให้เธอหาย…”
อันซย่าซย่าหันหน้าหนีด้วยความอาย
ฮึ่ม เธอไม่คุยกับเขาหรอก
“การแสดงมันเป็นแค่งานน่ะแล้วเราก็ไม่ได้คบกันด้วยตอนนั้น…จากนี้ฉันจะไม่รับงานแสดงที่มีฉากแบบนั้นแล้ว อีกอย่าง มันเป็นมุมกล้อง ฉันไม่ได้แตะหน้าเธอด้วยซ้ำ ซย่าซย่า เธอตัดสินโทษประหารฉันทั้งๆ ที่ฉันไม่ผิดนะ” เซิ่งอี่เจ๋อมองเธออย่างจริงจัง ทำให้อันซย่าซย่ารู้สึกผิด
ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่เงียบขรึมและสันโดษ แต่เขาก็ใจเย็นมากพอที่จะอธิบายให้เธอฟังซะยืดยาว
“ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว” น้ำเสียงของอันซย่าซย่าอ่อนลง
“ยังโกรธอยู่หรือเปล่า?” เซิ่งอี่เจ๋อถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ
“ไม่โกรธแล้ว” อันซย่าซย่าส่ายหัวอย่างน่ารักน่าเอ็นดู เซิ่งอี่เจ๋อถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างไรก็ตาม อันซย่าซย่าเอ่ย “แต่ฉันยังอิจฉาอยู่ดี!”
“อย่าอิจฉาเลย ฉันเป็นของเธอแล้ว” เซิ่งอี่เจ๋อพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของอันซ่าซย่าด้วยดวงตาที่ส่องประกายราวกับดวงดาว