ตอนที่ 1386 ออกจากการเก็บตัว
มันเป็นหนึ่งในสิบสุดยอดของวิเศษที่ถูกฝังลงในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด จวินอู๋เหยาใช้เวลาหนึ่งเดือนเต็มๆในการเลือกกว่าจะเจอของวิเศษแบบถาวรชิ้นนี้ซึ่งเหมาะสมกับจวินอู๋เสียมากที่สุด
จวินอู๋เสียที่สวมต่างหูนี้ เมื่อเทียบกับหนึ่งปีก่อนแล้ว ร่างของนางสูงขึ้นเพรียวขึ้น ใบหน้างดงามมากขึ้น นางยืนเอามือห้อยลงข้างตัวขณะหันไปมองเฉียวฉู่กับฮัวเหยาที่กลับมา ดูงดงามราวกับภาพวาด
ในเวลาหนึ่งปี ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สะเทือนฟ้าดินขึ้นกับพวกผู้เยาว์กลุ่มนี้ และนี่ก็เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น
“ฮ่าๆ คราวนี้มีร้อยกว่าคนแน่ะ ทุกคนถูกข้ากับพี่ฮัวกำจัดในทันที! ความรู้สึกแบบนี้มันสุดยอดเกินบรรยายเลย!” เฉียวฉู่พูดด้วยดวงตาเป็นประกายแวววาว
ย้อนกลับไปในช่วงแรกที่พวกเขาถูกสิบสองวิหารตามล่า ต้องซ่อนตัวและอยู่อย่างยาจก มีความแค้นฝังลึก แต่ไม่สามารถล้างแค้นให้พ่อแม่และครอบครัวได้ ตอนนี้พวกเขามีพลังที่ใฝ่ฝันมาตลอดชีวิตแล้ว! ความรู้สึกที่สามารถต่อสู้กับศัตรูได้นั้น ทำให้พวกเขาดีอกดีใจมากจนต้องโห่ร้องออกมา
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้สนใจความตื่นเต้นของเฉียวฉู่มากนัก
พวกเขาฝึกฝนกันหนักมากตลอดปีที่ผ่านมา ฝึกกันจนไม่ได้หลับได้นอน ครึ่งปีที่กินกันแต่น้ำค้างและผลไม้ ก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ?
ฮัวเหยามองเฉียวฉู่ที่ตื่นเต้นอย่างมากด้วยสายตาจนปัญญา
ไม่นาน เฟยเหยียน ฟ่านจั๋ว และหรงรั่วก็วิ่งเข้ามาเช่นกัน พวกผู้เยาว์ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
“หยุดเลย! ข้าไม่อยากฟังเจ้าพล่าม!” เฟยเหยียนพูดขึ้นทันทีที่เห็นเฉียวฉู่กำลังจะเปิดปากและกระโดดด้วยความตื่นเต้น บอกอย่างเด็ดขาดเลยว่าเขาไม่อยากฟังเฉียวฉู่โม้
เฉียวฉู่ทำปากคว่ำ
ฮัวเหยาก้าวออกมาและพูดว่า “ออกไปข้างนอกครั้งนี้ สิบสองวิหารได้เพิ่มจำนวนคนที่ส่งลงมาข้างล่างเยอะมาก และทุกคนก็มาจากอาณาจักรกลาง นั่นค่อนข้างแปลกอยู่นะ”
สิบสองวิหารรู้ถึงอันตรายที่ผาสุดสวรรค์ เพื่อรักษาพลังอำนาจของพวกเขาไว้ พวกเขาจึงมักจะใช้เบี้ยในอาณาจักรล่างให้มาเสี่ยงตายแทน แต่ดูเหมือนสถานการณ์จะเปลี่ยนไปแล้ว ตั้งแต่พวกเขาออกจากการเก็บตัวฝึกพลัง และรับหน้าที่แทนเย่ฉากับเย่เหม่ย พวกเขาก็ค้นพบว่าไม่มีคนจากอาณาจักรล่างมาที่ผาสุดสวรรค์อีกเลย ในกลุ่มคนที่พวกเขาโจมตี ทั้งหมดเป็นคนจากอาณาจักรกลาง และจำนวนคนก็เพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เจอ
“สิบสองวิหารไม่ได้ใช้ประโยชน์จากอาณาจักรล่างแค่วันสองวัน ทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนวิธีแบบไม่มีเหตุผลอย่างนี้? ข้าไม่คิดว่าพวกนั้นจะเกิดรู้สึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมา ไปถามพวกพี่เย่ฉาเรื่องนี้ พวกเขาก็บอกว่าพวกเขาไม่เห็นคนจากอาณาจักรล่างมาที่ผาสุดสวรรค์ตั้งแต่เมื่อประมาณครึ่งปีที่แล้ว” ฮัวเหยาพูดอย่างระมัดระวังเล็กน้อย
ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา พวกเขาเก็บตัวฝึกพลังและตัดขาดจากโลกภายนอก พื้นที่เคลื่อนไหวของพวกเขาในตอนนี้มีแค่ที่ด้านล่างผาสุดสวรรค์เท่านั้น
ตั้งแต่สิบสองวิหารค้นพบว่าสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดอยู่ที่ไหน พวกเขาก็เริ่มกระจายข่าวเกี่ยวกับผาสุดสวรรค์ในอาณาจักรล่าง แต่ละวิหารต่างใช้กลุ่มอำนาจในอาณาจักรล่างเป็นเบี้ย ถ้าพวกเขายังไม่ได้ตำแหน่งที่ตั้งที่แน่นอนของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด สิบสองวิหารก็จะไม่เสียสละคนของตัวเอง และทำให้ความแข็งแกร่งของพวกเขาลดลง โดยไม่ใช้ประโยชน์จากลูกแกะบูชายัญของพวกเขาในอาณาจักรล่างแบบนี้หรอก
จวินอู๋เสียหรี่ตา นางตระหนักถึงสิ่งที่ฮัวเหยาพูดถึงอยู่แล้ว ถึงได้บอกให้ฮัวเหยาคอยดูเรื่องนี้ในการออกล่าครั้งนี้
“ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นในอาณาจักรล่างหรืออาณาจักรกลาง ถึงทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงแบบนี้” จวินอู๋เสียก้มหน้าคิด ดวงตาส่องประกายเย็นชา
“พวกเจ้าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?” นางถามขึ้น
พวกของเฉียวฉู่มองหน้ากัน เข้าใจแทบจะทันทีว่าจวินอู๋เสียพูดถึงอะไร พวกเขารีบตอบด้วยรอยยิ้ม
“ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว! เราทุกคนพร้อมลงมือทุกที่ทุกเวลา!
สายตาของจวินอู๋เสียย้ายจากพวกเพื่อนๆไปที่จวินอู๋เยาว์ ซึ่งโผล่มาตั้งแต่เมื่อไรไม่มีใครรู้ และตอนนี้ก็ยืนอยู่ตรงประตู มุมปากของนางยกยิ้มบางๆ ขณะที่นางพูดอย่างเด็ดขาดว่า
“ถึงเวลาที่เราควรจะกลับไปแล้ว”