เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 297 แบล็กการ์ด
เมื่อมาถึงที่ห้างสรรพสินค้าแอเรียนก็รู้สึกตื่นตากับสิ่งที่เห็น เธอเลือกซื้อสินค้าราคาถูกและตั้งใจจะไม่ซื้ออะไรแพงเกินไป
ในทางกลับกันลิเลียนเอ้อระเหยอยู่ที่เคาน์เตอร์ของแบรนด์ใหญ่ ๆ เธอฉวยโอกาสตอนที่ทิฟฟานี่ไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อดึงความสนใจของแอเรียน “แอริ ดูเสื้อผ้าสวย ๆ ตรงนั้นสิ ป้าไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่มาเป็นเวลานานแล้ว ลูกสาวป้าช่างไร้ประโยชน์ เมื่อก่อนป้าเคยตามใจเธอมากแต่ตอนนี้เธอไม่แม้แต่จะซื้อเสื้อผ้าให้ป้าสักชิ้น”
แอเรียนขืนใจตัวเองและถามว่า “ถ้าอย่างนั้น ให้หนูซื้อให้ไหมคะ? หนูออกมาจากบ้านเทรมอนต์แล้วดังนั้นหนูต้องเอาชีวิตรอดด้วยตัวเอง หนูจึงมีเงินไม่มาก หนูสามารถซื้อให้ได้แค่ชิ้นเดียว…”
“ได้ ได้ ได้” ลิเลียนรีบตอบอย่างรวดเร็ว “แค่ชิ้นเดียว หนูแอริน่ารักที่สุด!”
แอเรียนปาดเหงื่อเมื่อเธอเห็นป้ายราคาของกระโปรงที่ลิเลียนเลือกมา วันนี้เธอไม่ได้พกเงินสดมามากนัก ตอนที่มองผ่าน ๆ เนื้อผ้าของกระโปรงสามส่วนนั้นดูเหมือนจะบางมากแต่กลับราคาเกิน 3,000 ดอลลาร์… เสื้อผ้าที่บ้านของเธอไม่มีชิ้นไหนราคาแพงเท่านี้เลย ตอนนี้เธอเห็นอกเห็นใจความรู้สึกของทิฟฟานี่แล้ว การที่มีแม่แบบลิเลียนจะทำให้ทิฟฟานี่กลับไปมีฐานะที่ดีกว่าตอนนี้ได้ยาก!
แอเรียนขี้อายและขี้เกรงใจเกินไปที่จะยอมรับว่าเธอมีเงินไม่พอ มิหนำซ้ำผู้ช่วยฝ่ายขายได้จัดการนำกระโปรงใส่ถุงเรียบร้อยแล้วด้วย เธอลังเลเมื่อเธอหยิบกระเป๋าสตางค์ที่บรรจุบัตรเครดิตแบล็กการ์ดของมาร์คขึ้นมา เธอลืมคืนมันให้กับเขาและตอนนี้เธอก็สงสัยว่าบัตรนั้นจะถูกยกเลิกไปแล้วหรือยัง
ผู้ช่วยฝ่ายขายเดินมาหาแอเรียนและพูดด้วยความสุภาพว่า “คุณผู้หญิง รบกวนชำระเงินทางนี้ค่ะ”
แอเรียนยืดตัวให้หนักแน่นและดึงแบล็กการ์ดออกมา “คุณลองรูดบัตรนี้ได้ไหม?”
ผู้ช่วยฝ่ายขายตาโตขึ้นเมื่อเธอเห็นบัตรนั้น เนื่องจากว่ามีแค่พวกมหาเศรษฐีเท่านั้นที่มีบัตรนี้ ท่าทางของผู้ช่วยฝ่ายขายเปลี่ยนไปทันที “ได้ค่ะ รบกวนรอสักครู่นะคะ”
แอเรียนตกใจเล็กน้อยเมื่อบัตรถูกรูดสำเร็จ มาร์คลืมเรื่องบัตรระหว่างที่เธอไม่อยู่ที่บ้านเทรมอนต์แล้วรึเปล่า? เขาไม่ได้ยกเลิกบัตรนั้นเพราะบัตรก็ยังสามารถใช้ได้อยู่ แต่อย่างไรก็ตามพอเขาได้รับการแจ้งเตือนจากธนาคารเขาก็คงจะไปยกเลิกมันทันที ถูกไหม? แอเรียนคิดพร้อมกับเก็บบัตรกลับใส่กระเป๋าสตางค์
ลิเลียนพูดด้วยความอิจฉา “ถึงแม้ว่าหนูจะออกมาจากบ้านเทรมอนต์แล้ว แต่หนูยังไม่ได้หย่ากัน มีบัตรนั้นหนูไม่ต้องทำงานหรือเป็นห่วงเรื่องการกินหรือเสื้อผ้าเลย มันเพียงพอสำหรับให้หนูซื้อทุกอย่างที่หนูต้องการได้”
แอเรียนกลัวว่าจะถูกลิเลียนขูดรีดอีกเธอจึงรีบตอบกลับว่า “หนูต้องเอาบัตรนี้ไปคืนมาร์ค ต่อให้เราไม่ได้หย่ากัน แต่หนูก็ย้ายออกมาแล้ว หนูจะไม่ใช้เงินเขา เมื่อหนูไปที่คฤหาสน์ เทรมอนต์ครั้งหน้าหนูจะคืนมันให้เขา”
ลิเลียนบุ้ยปาก เธอคิดในใจว่า ‘น่าเสียดายจริง ๆ’ ก่อนที่เธอจะพูดว่า “เขาไม่ได้ขอคืนแล้วหนูจะคืนทำไม? หนูช่างไร้เดียงสาจริง ๆ ผู้หญิงเราเกิดมาเพื่อใช้เงินผู้ชายนะ ถ้าหนูไม่ใช้ผู้หญิงอื่นก็จะใช้มัน”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แอเรียนได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอยิ้มอย่างขมขื่นด้วยความไม่แน่ใจว่าจะตอบกลับอย่างไรดี
ทิฟฟานี่และลิเลียนจบลงด้วยการทะเลาะกันตลอดทางกลับบ้านเนื่องจากเสื้อผ้าที่ลิเลียนซื้อมา แอเรียนรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ กับการทะเลาะวิวาทของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงใช้ข้ออ้างว่าเธอจำเป็นที่จะต้องกลับไปที่คฤหาสน์ เทรมอนต์ เพื่อที่เธอจะได้แยกตัวออกมา
เธอสงสัยว่ามาร์คจะอยู่บ้านหรือเปล่าเนื่องจากว่านี่เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์… เธอไม่อยากเจอเขาจริง ๆ เธอจึงโทรหาแมรี่และขอให้แมรี่มาพบเธอที่ประตูใหญ่ เธอดึงการ์ดออกเมื่อเธอเห็นแมรี่เดินมา “หนูจะไม่เข้าไปข้างในหรอก รบกวนคืนบัตรนี้ให้มาร์คด้วย หนูใช้มันไปวันนี้ แต่เดี๋ยวหนูจะโอนเงินคืนให้เขาในภายหลัง”
แมรี่ขมวดคิ้วขณะที่เธอถือบัตร “แอริ เธอกำลังทำอะไรอยู่? เธอไม่ได้จะหย่ากันสักหน่อย เธอต้องตัดเขาอย่างชัดเจนแบบนี้เลยหรอ? นายท่านไม่ได้เป็นคนใจแคบขนาดที่จะห้ามไม่ให้เธอใช้เงินจำนวนเล็กน้อยนั้นหรอก เธอคือคุณหญิงเทรมอนต์ มันเป็นสิทธิ์ของเธอที่จะใช้เงินของท่าน! ฉันเชื่อว่าท่านจะไม่ยกเลิกบัตรนี้ วันนี้นายท่านอยู่บ้านด้วย เธอจะคืนมันให้ท่านเป็นการส่วนตัวไหม?”