ตอนที่ 1391 ปล้น (2)
เฉียวฉู่ทำตาโต เขาจ้องมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“พวกเขาคงไม่ได้คิดที่จะ……ปล้นพวกเราหรอก ใช่ไหม?”
ฮัวเหยามองไปที่คนกลุ่มนั้นอย่างใจเย็น และพูดว่า “ข้าว่าเจ้าคิดถูกนะ”
“หา?” เฉียวฉู่ตกใจ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขามองคนกลุ่มนั้นที่ส่วนใหญ่ผอมโซจากความหิวโหยด้วยความเห็นใจ และจ้องมอง “อาวุธ” หยาบๆที่อยู่ในมือพวกเขา
มีรอยยิ้มบางๆปรากฏที่มุมปากของจวินอู๋เหยา ขณะมองไปที่ใบหน้าเย็นชาของจวินอู๋เสีย เรื่องไร้สาระเช่นนี้ไม่อยู่ในความสนใจของเขา
“เฮ้! พวกเจ้าไม่ได้ยินรึไง!? ถ้าพวกเจ้าไม่ยอมแพ้ดีๆล่ะก็ พวกเราจะไม่ทำดีด้วยแล้วนะ!” เมื่อคนร่างกำยำไม่ได้คำตอบ ความโกรธก็ปะทุขึ้นในใจเขา สิ่งที่ทำให้เขายิ่งโกรธขึ้นไปอีกก็คือ เมื่อกลุ่มผู้เยาว์หน้าตาดีได้ยินคำพูดของเขา พวกเขาไม่ได้แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย แต่กลับพากันทำหน้าเหลือเชื่อแทน
“จะบอกให้นะลุง เลิกสร้างปัญหาดีกว่าไหม? แขนขาผอมๆของพวกเจ้าจะขยับไม่ไหวอยู่แล้ว ข้าแนะนำให้พวกเจ้าเลิกซะตอนนี้เถอะ” เฟยเหยียนเบะปากอย่างดูถูก ไม่สนใจที่จะลงมือกับกลุ่มผู้ลี้ภัยเลยแม้แต่น้อย ให้เขาใช้มือเดียว คนทั้งกลุ่มยังไม่พอมือเขาด้วยซ้ำ
“สมควรตาย!” เมื่อโดนเฟยเหยียนดูถูก ชายร่างกำยำก็โกรธจัด เขาเหวี่ยงมีดในมือและฟันลงมาที่หัวของเฟยเหยียน!
แต่ร่างของเขาขยับไปได้แค่ 2 ก้าว เงาสีม่วงเข้มก็กระโจนเข้าใส่เขา!
“อ๊าก!!”
เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นทันที!
คนหน้าตาประหลาด ร่างกายใหญ่โตผิดปกติ กล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างพองโต พุ่งเข้าใส่ชายคนนั้น ในชั่วพริบตา มือที่มีเล็บแหลมคมก็ฉีกหน้าท้องของชายร่างกำยำต่อหน้าทุกคน!
“อ๊า! สัตว์ประหลาดกำลังกินเขา! สัตว์ประหลาดกำลังกินเขา!” เพื่อนของชายร่างกำยำเห็นภาพนั้นเข้าก็วิ่งหนีไปคนละทิศละทางทันที พวกเขาร้องเสียงดังและวิ่งเอาชีวิตรอดราวกับคนเสียสติ
แต่สวรรค์ไม่ได้ให้โอกาสพวกเขาหลบหนี เนื่องจากมีร่างใหญ่โตอีกหลายร่างกระโดดออกมาจากมุมต่างๆ และกระโจนเข้าใส่ผู้ลี้ภัยที่วิ่งหนีกันอย่างไร้สติด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้า
ทันใดนั้นเลือดก็สาดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง!
พวกผู้ลี้ภัยที่หวาดกลัวไม่ทันได้ต่อต้านสัตว์ประหลาดเลยแม้แต่วินาทีเดียว ท้องของพวกเขาก็ถูกฉีกขาดแล้ว คนประหลาดที่มีร่างกายใหญ่โตดึงเอาอวัยวะภายในออกจากบาดแผลที่เปิดกว้างและเริ่มต้นกินอย่างโหดเหี้ยม พวกผู้ลี้ภัยยังคงหายใจอยู่ขณะที่เห็นอวัยวะภายในของตัวเองถูกดึงออกมาจากหน้าท้อง และถูกสัตว์ประหลาดพวกนั้นกัดกิน!
ฉากนองเลือดที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาอย่างกระทันหัน ทำให้สายตาของพวกจวินอู๋เสียเปลี่ยนไปทันที
“พวกนี้คือคนพิษหรือ?” จวินอู๋เสียหรี่ตามองคนพิษที่มีพละกำลังและความเร็วที่ไม่ธรรมดา
“เหมือนจะใช่” ฮัวเหยาเคยเห็นคนพิษที่เมืองหลวงแคว้นจิ้วแค่ครั้งเดียวเท่านั้น คนพิษพวกนั้นถ้าไม่ถูกแช่ในไหขนาดใหญ่ก็ถูกล่ามโซ่เอาไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นคนพิษลงมือเคลื่อนไหว
“คนพิษพวกนี้ หลังจากโจมตีเมืองนี้ก็ยังอยู่ที่นี่ไม่ได้จากไปไหน แต่ซ่อนตัวเพื่อหาเหยื่อเพิ่ม ชิ! ไอ้พวกสัตว์ประหลาดเจ้าเล่ห์!” ฟ่านจั๋วพูดอย่างเย็นชา
จวินอู๋เสียยกยิ้มอย่างดูถูก ร่างของนางกลายเป็นแสงสีม่วงหายไปจากจุดที่ยืนอยู่ทันที!
คนพิษที่นั่งยองๆกินอวัยวะภายในของผู้ลี้ภัยอยู่บนพื้น สัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา หนึ่งในนั้นเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาของพวกเขาที่เปลี่ยนเป็นสีขาวอมเทาสะท้อนให้เห็นร่างที่สง่างามร่างหนึ่ง!