ตอนที่ 100 ชิงทรัพย์
“พวกเราควรทําอย่างไรดี?” หลิว รั่วเหยียน ถามเสียงเบา
หลิงเซียวคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะกล่าวว่า “ฉันและหวังไฉจะไปเอามา หลังจากที่ได้ผลไม้วิญญาณมาแล้ว ฉันจะวิ่งมาที่นี่”
“พวกเธอหลบอยู่ที่นี่ หลังจากที่พวกมันตามมาก็ทุบตีพวกมันซะ!”
ซูเหยาและคนอื่นๆพยักหน้าต่อหน้าผลไม้วิญญาณ แม้ว่าจะเป็นผู้เข้าแข่งขันเหมือนกัน การต่อสู้ครั้งใหญ่ก็เป็นเรื่องปกติ
ตราบใดที่ไม่สร้างปัญหาให้ใคร กองกําลังดาบที่แหลมคมจะไม่ตัดสินว่าทําผิดกฎ
หลิงเซียวสั่งหวังไฉสองสามคํา จากนั้นหนึ่งคนและหนึ่งหมาป่าก็ซ่อนกลิ่นอายทั้งหมดเอาไว้ และค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้
“ฉิวซ่าน เห็นได้ชัดว่าพวกเราพบผลไม้วิญญาณต้นนี้ก่อน แกยังคิดจะแย่งอาหารจากปากเสืออีกหรือ?” ผู้นําทีมหนึ่งกล่าวอย่างเย็นชา
ฉิวซ่านหัวเราะเยาะและกล่าวว่า ” หยางหยู่ แกบอกว่านี่เป็นสิ่งที่พวกแกพบก่อน พวกแกมีหลักฐานอะไรหรือไม่?”
” หรือว่าผลไม้วิญญาณต้นนี้จะตอบเมื่อแกเรียกมัน?”
หลังจากพูดจบ ฉิวซ่านและเพื่อนร่วมทีมของเขาก็หัวเราะเสียงดัง
ราวกับว่าคําพูดของฉิวซ่านนั้นตลกมาก
สีหน้าของหยางหยู่และคนอื่นๆ กลายเป็นเย็นชามากขึ้น “แกอยากรู้ใช่ไหม!”
“แล้วไง? หยางหยู่คิดว่าฉันจะกลัวแกเหรอ?” ฉิวซ่านกล่าวเบาๆ
เมื่อสิ้นเสียง บรรยากาศในพื้นที่ก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“รนหาที่ตาย!” หยางหยู่ตะโกนออกมาและเป็นคนแรกที่เปิดฉากโจมตี
ฉิวซ่านมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาขยับตัวพร้อมกับปล่ยพลังจิตวิญญาณออกไป
สมาชิกคนอื่นๆเห็นดังนั้นก็ตามหัวหน้าทีมไปเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันโดยไม่ได้เหลือบมองผลไม้วิญญาณพวกนั้นเลยแม้แต่ผลเดียว
ในความคิดของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาชนะ ผลไม้วิญญาณพวกนั้นก็จะเป็นของฝ่ายที่ชนะ
แต่ไม่ว่าจะเป็นฝั่งฉิวซ่านหรือหยางหยู่ พวกเขาต่างก็จดจ่ออยู่กับอีกฝ่าย
พวกเขาไม่คิดว่าจะมีทีมที่สามมาที่นี่
หนึ่งคนและหนึ่งหมาปาค่อยๆเข้าไปใกล้พวกเขา!
หลิงเซียวรู้สึกสับสนเล็กน้อย เจ้าพวกนี้ต่อสู้กันแล้วเหรอ? ช่างหุนหันพลันแล่นจริงๆ นี่มันช่วยฉันได้มาก!
หลิงเซียวส่งสายตาให้หวังไฉ หวังไฉเข้าใจในทันที
หวังไฉเปิดใช้งานพลังจิตวิญญาณของมัน ความเร็วของหมาป่าวายุแสดงออกมา มันพุ่งไปยังไม้ผลวิญญาณอย่างรวดเร็ว
หวังไฉที่เร่งเร้าด้วยความเร็วสูงสุดกลายเป็นสายฟ้าสีเทา
เพียงพริบตาเดียว มันก็วิ่งมาถึงข้างต้นไม้วิญญาณแล้ว หลังจากได้มามันก็วิ่งกลับไปยังทิศทางของหลิงเซียวอย่างบ้าคลั่ง
หยางหยู่ ฉิวซ่านและคนอื่นๆ ยังไม่ทันได้ตอบสนอง หวังไฉก็วิ่งห่างออกไปสิบกว่าเมตรแล้ว!
“ตามมันไป!” หยางหยู่และฉิวซานตะโกนออกมาพร้อมกัน
จากนั้นทั้งสองทีมก็หยุดต่อสู้และไล่ตามหวังไฉไปทันที
ความโกรธของพวกเขาไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคําพูด พวกเขาไม่คิดว่าหมาป่าวายุจะวิ่งออกมาเพื่อแย่งชิงผลไม้วิญญาณของพวกเขา ในขณะที่พวกเขากําลังต่อสู้กันอยู่
ภายใต้ความเกลียดชังความเร็วของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นถึงขีดจํากัด ทันที
หวังไฉรู้ว่ามีคนตามมาด้านหลัง มันจึงรีบเร่งฝีเท้า “อากู้ววว! เจ้านาย เร็วเข้า! ข้าจะถูกฆ่าตายอยู่แล้ว!”
ในตอนนั้นเอง หลิงเซียวก็คํารามเสียงต่ําว่า “พลิกสมุทร!”
ตูม!
พลังจิตวิญญาณสีฟ้าพุ่งออกมาเสียงแห่งจิตวิญาณดังก้องกังวาลราวกับระฆังโบราณ
ฉิวซ่าน หยางหยู่ และคนอื่นๆ หรี่ตาลงทันที มีผู้ฝึกยุทธมาที่นี่พร้อมกับหมาป่าวายุ!
“ไม่ดีแล้ว!” หยางหยู่ ตะโกน แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
พลังจิตวิญญานสีฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นคลื่นแห่งความพิโรธปกคลุมลงมา
บึ้มบึ้ม!
เสียงดังสนั่น ผู้เข้าแข่งขันหลายคนถูกซัดกระเด็นออกไป
แม้แต่หยางหยู่และฉิวซ่านก็ยังตกอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช
ในตอนนั้นเอง เสียงของหลิงเซียวก็ดังขึ้นอีกครั้ง