ตอนที่ 101 หวังไฉบาดเจ็บ
“โอ้ พวกคุณสุภาพเกินไปแล้ว ที่ตามมาส่งเช่นนี้ ช่างมันเถอะ ในเมื่อพวกคุณสุภาพขนาดนี้ ฉันก็จะรับผลไม้วิญญาณนี้ไว้”
“พวกคุณไม่จำเป็นต้องมาส่งอีกต่อไป ไว้เจอกันใหม่!” หลิงเซียวกล่าวพลางหัวเราะ
ขณะที่วิ่งหลิงเซียวก็หันหลังกลับไปมองพร้อมกับเผยรอยยิ้มที่จริงใจบนใบหน้า
หากมองเพียงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา คนอื่นอาจจะเชื่อเขาจริงๆ
แต่หยางหยู่ ฉิวซ่านและคนอื่นๆเมื่อได้ยินคําพูดเหล่านี้ พวกเขาก็เกือบจะกระอักเลือดออกมา
ใครพูดแบบนั้นกัน? ทําไมหน้าถึงได้หนาขนานี้! ทําชั่วแล้วยังมายิ้มหน้าระรื่นอีก!
เมื่อคนดูในถ่ายทอดสดเห็นฉากนี้ หนังศีรษะของพวกเขาก็ด้านชาไปหมด
“ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถตั้งฉายาใหม่ให้กับเทพเจ้าหลิงได้แล้ว ราชาแห่งความตายเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ล้อเล่นกับความตายแต่ก็ยังรอดชีวิตมาได้อย่างน่าอัศจรรย์!”
” หลิงเซียวขโมยผลไม้วิญญาณของพวกเขาไป และยังจะมาเยาะเย้ยพวกเขาอีก แต่พวกเขากลับทําอะไรหลิงเซียวไม่ได้ คุณคิดว่าพวกเขาจะโกรธมากหรือไม่?”
“ฉันคิดว่าเทพเจ้าหลิงเป็นกั้ง ไม่อย่างนั้นทําไมเขาถึงได้หนังเหนียวแบบนั้นล่ะ?”
“23333….. กั้งก็โอเค! ”
“………..”
หลิงเชียวหันกลับไปและวิ่งหนีไปพร้อมกับหวังไฉ
หนึ่งคนหนึ่งหมาป่ามีพรสวรรค์ด้านความเร็ว พวกเขาวิ่งด้วยความเร็วที่ไม่มีใครเทียบได้
ฉิวซ่านเห็นระยะห่างที่ไกลออกไปและพูดอย่างเย็นชาว่า “หยางหยู่ อย่าออมมือ ถ้า ยังเป็นแบบนี้ต่อไป ผลไม้วิญญาณจะถูกคนอื่นเอาไปแน่!”
“ใช้กําลังทั้งหมด! สั่งสอนไอ้บัดซบนั่น! บอกให้มันรู้ว่ามันไม่สามารถหลบหนีไปได้!” เสียงของหยางหยู่ก็เย็นชาไม่แพ้กัน
ทันใดนั้นจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งกําเนิดของทั้งสองก็ปรากฏขึ้นบนศีรษะของพวกเขา พร้อมกันนั้นทั้งสองก็ตะโกนเสียงดังและปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมา!
อ๊าว!
อ๊าว!
พลังจิตวิญญาณของทั้งสองฉีกกระชากอากาศจนเสียงแหวกอากาศดังกึกก้อง
หลิงเซียวหยุดและตะโกนเสียงดัง “หวังไฉ ระวัง!”
หลิงเซียวหลบออกไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี
แต่ปฏิกิริยาตอบสนองของหวังไฉนั้นช้ากว่าหลิงเซียวอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่ามันจะไม่ได้ถูกโจมตีจังๆ แต่หางของมันก็ยังมีเลือดไหลออกมา
เมื่อเห็นเช่นนั้น สีหน้าของหลิงเซียวก็เย็นชาลงทันที
ถ้าการโจมตีครั้งนี้โดนจุดสําคัญของหวังไฉ เกรงว่าหวังไฉจะเสียชีวิตลงทันที
หากมันโจมตีโดนหลิงเซียว หลิงเซียวคงจะอาการย่ําแย่เช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าการโจมตีของคนเหล่านี้ทรงพลังมาก แม้ว่าหลิงเซียวจะใช้ทักษะพลิกสมุทรก่อนหน้านี้ แต่การควบคุมของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก ดังนั้นมันจึงไม่ได้ระเบิดพลังทั้งหมดออกมา
“หวังไฉ เจ้าไปก่อน!” หลิงเซียวสั่ง
แววตาของหวังไฉฉายแววแปลกๆออกมา มันวิ่งออกไปพร้อมกับร้องโอดครวญ
ซูเหยาและคนอื่นๆเห็นดังนั้นพวกเธอก็รู้สึกประหม่าทันที
พวกเธอไม่รู้ว่าหลิงเซียวต้องการจะทําอะไร แต่สถานการณ์นี้มันต่างจากที่วางแผนไว้ก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด
หลิงเซียวมองไปยังคนทั้งสองที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และกล่าวอย่างเย็นชาว่า ” พวกแกจริงจังจริง? พวกแกทําร้ายสัตว์เลี้ยงของฉัน”
เมื่อเห็นหลิงเซียวยืนอยู่ที่เดิม ความเร็วของพวกเขาจึงชะลอลง
แม้ว่าหมาป่าวายุจะหนีไปแล้ว แต่เจ้านายของมันยังอยู่ที่นี่
หยางหยู่และฉิวซ่านไม่ได้กังวลเลย ที่หวังไฉหนีไปไกล
หยางหยู่มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง เห็นได้ชัดว่าเขากลัวว่าเพื่อนร่วมทีมของหลิงเซียวจะซุ่มโจมตีพวกเขา
ฉิวซ่านก็เช่นกัน เขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง
ทั้งสองคนไม่ได้สนใจหลิงเซียวพวกเขาปฏิบัติต่อหลิงเชียวราวกับเป็นอากาศธาตุ
จากนั้นสมาชิกทั้ง 8 คนก็วิ่งตามมาทัน บางคนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
“ฉันกําลังพูดกับพวกแกอยู่!” หลิงเซียวตะโกนเสียงดัง
ฉิวซ่านมองไปที่หลิงเซียวและแสยะยิ้ม “แกต้องการที่จะหนีไปกับของของพวกเรางั้นหรือ? มันไม่ง่ายขนาดนั้น!”
“แม้ว่าเราจะฆ่าหมาป่าตัวนั้น แล้วแกจะทําอะไรเราได้!”