ตอนที่ 293 ฉันไม่เหมือนคุณ ฉันจะไม่หลอกลวงคุณมากเกินไป
หลินฟาน ได้ขอให้หญิงชราของตระกูลซู คุกเข่า ..ขอโทษ!
ทุกคนตกใจมากท้ายที่สุดนางซูนั้นเป็นหญิงชราและเธอก็มีอายุมากว่าหลินฟานในแง่ของความอาวุโสหากหลินฟานและซูจินจิน จะแต่งงานกันในอนาคตหญิงชราซูก็จะกลายเป็นย่าของหลินฟาน
แต่นี่เขาต้องการให้ผู้เฒ่าคุกเข่าลงเพื่อขอโทษเขา?
นี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจจริงๆ
ใบหน้าของหญิงชราซู ซีดลงและซีดลงเธอไม่เคยได้รับความอับอายเช่นนี้มาก่อนในชีวิตโดยเฉพาะหลินฟานซึ่งเธอไม่เคยสนใจมันเลยนี่กลายเป็นความอัปยศที่ยิ่งกว่าเดิม!
ลูกหลานสองคนของตระกูลซูโกรธมาก
“หลิน ฟาน แกมาไกลเกินไปแล้ว!”
“ไม่ว่ายังไง คุณย่า ก็มีอายุมากกว่าคุณ คุณขอให้ท่านคุกเข่า เพื่อคุณนั้นมันได้ไหมหะ!”
หลินฟานกล่าวว่า“อายุมากกว่าฉัน?ตอนที่ฉันออกเดทกับจินจิน ตอนนั้นเธอก็อายุมากกว่าฉันหลังจากที่เธอแยกฉันกับจินจินไปแล้วไหนลองบอกฉันมาหน่อยสิว่าเธอเป็นหญิงชราแบบไหนกัน! แล้วพวกคุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่”
ลูกหลานตระกูลซู ทั้งสองคน มองหน้ากัน
คนหนึ่งแย้งว่า“ถ้าอย่างนั้น…แม้ว่าคุณจะไม่เห็นว่าคุณย่าเป็นผู้เฒ่าแต่คุณย่าก็แก่กว่าคุณแน่นอนเล่าใจไหม”
หลินฟาน กล่าวว่า “ใช่ ผู้คนควรเคารพผู้เฒ่าและรักเด็กแต่ถ้าหญิงชราคนนี้พยายามจะให้คุณทิ้งแฟนที่คุณรักจริงๆและเธอไม่รีรอที่จะส่งแฟนสาวของคุณไปต่างประเทศและในที่สุดก็ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพวกคุณทั้งสองได้สําเร็จนั่นมันขึ้นอยู่กับคุณสองคนแล้ว หากบอกว่านี่ไม่ใช่เพราะพฤติกรรมแย่ๆหรือไม่ใช่เหตุให้ก่ออาชญากรรมแต่เพียงเพราะเธอดูถูกคุณ ดูหมิ่นคุณที่เป็นคนจน และนี่ยังต้องการได้รับการเคารพอีกงั้นเหรอ?และนี่คุณคิดว่ามันสมควรได้รับมันไหม?”
“นี่…” ลูกหลานตระกูลซูทั้งสองคนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งหญิงชราของตระกูลซูหน้าแดงและอับอายมาก
เจิ้งเซว่เอ๋อก็ก้มหัวลงและไม่กล้ามองหลินฟานแม้ว่าหลินฟาน จะพูดถึงหญิงชราซูและไม่ได้พูดถึงเธอก็ตาม
ย้อนกลับไปในตอนนั้นเธอต้องการยกเลิกความสัมพันธ์ระหว่างหลินฟานและซูจินจินแต่เธอก็ไม่ได้กระทําน้อยไปกว่าหญิงชราซู เลย
คําพูดของหลินฟานนําความทรงจําอันเหลือจะทนของซูจินจิน กลับมาและดวงตาของซูจินจินก็กลายเป็นสีแดงอย่างช่วยไม่ได้
ลูกหลานตระกูลซูทั้งสองคน ใช้สมองและในที่สุดก็มีเหตุผลที่จะหักล้าง หลินฟานได้
“มันเป็นเรื่องจริงที่คุณย่าทําผิดไปแต่จุดเริ่มต้นของคุณย่าคือการรักและเป็นห่วงพี่สามเธอไม่ต้องการให้พี่สามแต่งงานกับคนในครอบครัวที่ยากจนและใช้ชีวิตอย่างยากลําบากเธอจึงคิดหาคนดีๆ ไว้สําหรับพี่สาม!”
ออก!
ลูกหลานตระกูลซู ทั้งสองคน รู้สึกว่าคําพูดของพวกเขาไร้ช่างที่ติ และหลินฟาน ต้องพูดไม่
หลินฟาน หัวเราะ : “จริง ๆ แล้วเธอทําดีเพื่อจินจิน? นี่หรือคนที่ดีสําหรับพวกคุณโดยไม่คำนึงถึงความปรารถนาของตัวคุณเอง บังคับให้เธอแต่งงานกับครอบครัวหลี่และปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นเบี้ยล่างในการแต่งงานกับครอบครัวหลี่?นี่หรือคือคนดีๆคุณพูดถึง จงเสียสละความสุขของคุณเพื่อให้ครอบครัวกลับมาสมบูรณ์นี่.. ที่คุณเรียกว่าทําดีเพื่อจินจินหรือไม่ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้เธอปฏิบัติต่อพวกคุณในแบบนี้ในสักวันหนึ่งก็แล้วกัน”ลูกหลานตระกูลซูทั้งสองคนตกตะลึงพวกเขาไม่สามารถหักล้างคําพูดของหลินฟานได้เลยลูกหลานตระกูลซูทั้งสองคนยังไม่ยอมแพ้และยังคงพยายามลบล้างคําพูดของหลินฟานอย่างเต็มที่
“พอแล้ว!”
ทันใดนั้นหญิงชราของตระกูลซูก็พูดขึ้นว่า“พวกเธอทั้งสอง หุบปากไป!”
ลูกหลานทั้งสองคนของตระกูลซูรีบเงียบและไม่กล้าพูดใดๆเดิมทีพวกเขาอยู่ข้างนางซูแต่กลับถูกนางซูสั่งให้หยุด..
หญิงชราของตระกูลซูมองไปที่หลินฟานและกล่าวว่า“คุณพูดถูกตอนนั้นฉันผิดจริงๆมันแย่มากตอนนี้คุณเกลียดฉันฉันเข้าใจมันอย่างดีพราะฉันทําร้ายคุณฉันฉันยินดีที่จะคุกเข่าให้คุณขอโทษในความชั่วร้ายที่ฉันได้ทํามันลงไปนี่คือสิ่งที่ฉัน..สมควรได้รับ”
ขณะที่เธอพูดหญิงชราซูกําลังพิงไม้ยันรักแร้ทั้งสองข้างและพยายามคุกเข่าลงเธอแก่มากแล้วและมีปัญหาที่เอวและขาของเธอ ดังนั้นจึงค่อนข้างยากที่จะคุกเข่าลงเมื่อเห็นเช่นนี้ลูกหลานทั้งสองคนของตระกูลซูจึงอยากเข้าไปช่วยเธอ
“อย่าขยับ เรื่องนี้ฉัน..ทําเองได!”หญิงชราของตระกูลซูหยุดทั้งสองคนไว้
เจิ้ง เซว่เอ๋อมองจากด้านข้างด้วยสายตาเยาะเย้ยหญิงชราที่ตายไปแล้วคนนี้แข็งแกร่งมาตลอดชีวิตของเธอและวันนี้เป็นวันที่โชคร้ายจริงๆสําหรับเธอ!
ดวงตาของซูจินจินดูซับซ้อนเล็กน้อยด้านหนึ่งแม่เฒ่าซูผู้เป็นย่าของเธอแต่ในทางกลับกันเธอเกลียดแม่เฒ่าซูไม่ได้น้อยไปกว่า หลินฟานเลยหญิงชราซูเป็นผู้ร้ายที่ทําให้เธอทิ้งหลินฟานไป เป็นผู้ร้ายที่บังคับให้เธอแต่งงานกับตระกูลหลี่
หญิงชราซู เกือบทําลายความสุขของเธอ ถึงสองครั้งครั้งแรกเธอไม่สามารถต่อต้านได้เพราะเธอยังเด็กเกินไปและครั้งที่สองเธอรวบรวมความกล้าที่จะหลบหนีจากการแต่งงานและต้องเผชิญหน้ากับหญิงชราซู
ถ้าไม่ใช่เพราะหลินฟานเธอคงจะถูกไล่ออกจากตระกูลซูไปแล้ว
ดังนั้นเมื่อหลินฟานขอให้นางซูคุกเข่าขอโทษเธอก็ไม่ใช่ว่าเห็นด้วยแต่เธอก็ไม่คิดที่จะคัดค้านแต่อย่างใด
เธอเพียงแค่มองด้วยสายตาที่เย็นชาที่หญิงชราผู้เย่อหยิ่งและมีอํานาจคนนี้คํานับหลินฟานราวกับว่าความรู้สึกที่ขุ่นมัวที่อยู่ในอกของเธอมาเป็นเวลาหลายปีในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยมันออกมา เสียที
หญิงชราของตระกูลซูตัวสั่นพิงไม้ค้ำและพยายามคุกเข่าลง อย่างหนัก
แต่เมื่อ หลินฟาน สะบัดมือ ฉับพลันก็ช่วยพยุงเธอขึ้น
หลินฟานยิ้มแล้วพูดว่า :“คุณไม่ต้องคุกเข่าลงเพื่อผมแล้วผมไม่สามารถทนต่อมันได้เพราะผมไม่เหมือนคุณผมจะไม่หลอกลวงคุณมากเกินไปเนื่องจากคุณแก่แล้วการคุกเข่านี้จะได้รับการยกเว้น”ทุกคนตกตะลึง
ในที่สุด หลินฟาน ก็หยุด หญิงชราซูจากการคุกเข่าด้วยความใจกว้างของเขานี้เพื่อไม่ให้หญิงชราซูคุกเข่าลงจิตใจของเขานี้ไม่รู้ว่าแข็งแกร่งกว่า หญิงชราซู มากแค่ไหนกัน!อย่างไรก็ตามความใจกว้างของ หลินฟานทําให้หญิงชราซูรู้สึกอับอายเป็นสองเท่า หลินฟานไม่ใช่หลินฟานที่เธอเคยรู้จักอีกต่อไปแล้วเมื่อก่อนเขาเป็นเด็กยากจนที่ไม่มีอํานาจในการเผชิญหน้ากับหญิงชราซูแต่ตอนนี้เขามีพลังมากจนไม่แม้แต่จะสนใจหญิงชราซู
อีกต่อไปแล้ว…
ความอัปยศที่ใหญ่ที่สุดของคู่ต่อสู้สําหรับคุณคือเขาไม่แม้แต่จะสนใจคุณเพราะคุณ..ไม่คู่ควรกับเขาอีกต่อไปแล้ว..
หญิงชราซู ในตอนนี้ก็เท่ากับตายไปแล้วแม้แต่ใบหน้าของเธอ เธอก็ยังไม่กล้าแสดงมันเลย…
“ขอบคุณ”หญิงชราซูพูดมือของเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
หลินฟานทำให้เธออับอายมากแต่เธอก็ยังต้องการกล่าวขอบคุณ เขา!
หลินฟานยิ้มและกล่าวว่า“ท่านแม่เฒ่านี่มันก็ดึกมากแล้วคุณควรกลับไปพักผ่อนได้แล้วผู้สูงวัยควรเข้านอนเร็วๆจะได้ตื่นเช้าๆ”
มันต้องการให้เธอออกไปจากที่นี่
หญิงชราซูกล่าวว่า“อืม.. ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับแล้วฉันสงสัยว่าหลานชายทั้งสองของฉันสามารถกลับไปที่บริษัทได้ไหม?”
หลินฟานกล่าวว่า“ผมไม่ได้มาจากบริษัทซูของคุณคุณไม่ต้องถามผมคุณควรต้องถามจิน
จิน”
หญิงชราซู หันไปหาซูจินจินด้วยท่าทีถ่อมตัว : “จินจินเธอได้เห็นพวกเขาแล้ว พวกเขารู้ว่าพวกเขาผิดเห็นแก่ย่าเถอะเธอจะให้โอกาสพวกเขาอีกสักครั้งได้ไหม”
ซู จินจิน กล่าวว่า “ค่ะ หนูจะคิดเกี่ยวกับมันอีกครั้ง”
ใบหน้าของ หญิงชราซู กระตุก
คิดมันดูอีกครั้ง!
ซู จินจิน ไม่เห็นด้วยในทันทีแต่จะลองคิดดู!
หญิงชราซู เกือบจะหมดลมหายใจ
เป็นการยากที่จะควบคุมอารมณ์ของเธอในตอนนี้
“ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว” หญิงชราซู พูด และด้วยการสนับสนุนจากลูกหลานของตระกูลซูทั้ง
สองคนเธอจึงออกจากบ้านของซูจินจินไปทันที
ลูกหลานของตระกูลซู ทั้งสองคนกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขาเล็กน้อย
“พี่สาม หมายความว่าอย่างไรกันเธอยังต้องการให้เรากลับไปหรือไม่”
“คุณย่า มาหาด้วยตัวเอง แต่พี่สามไม่แม้แต่จะเห็นแก่หน้าคุณย่าเลย เธอมันบ้าไปแล้วเราควรทําอย่างไรดี?”
หญิงชราซูพ่นลมหายใจอย่างหนักหยุดลงและกระแทกไม้ยันรักแร้ลงกับพื้นด้วยเสียงดังซึ่งทำให้ลูกหลานทั้งสองคนของตระกูลซูตกใจ