ตอนที่ 233

Black Tech Internet Cafe System

“นี่เจ้า .. กำลังจะบอกว่าผู้คนข้างนอกไม่ได้ดีทั้งหมด? แล้วคนที่นี่ดีหรือไม่?” ฟางฉีถามพลางมองเธอ เธอดูมีท่าทางกล้าหาญแต่แต่งตัวสุภาพอยู่ในชุดสีแดงและสวมรองเท้าบู๊ตสีดำ

 

“ผู้หญิงคนนี้ ..​ ดูท่าทางเป็นคนดี” ซูโมพึมพำอย่างเขินอาย

 

“คนดี!” หญิงสาวตะโกนทวนคำพูด “ฟังนะ! ข้าฆ่าคนมากเกินกว่าที่จะนับได้และกระดูกพวกเขามากพอที่จะสามารถแต่งบ้านได้เกือบหลัง มีคนเคยทำให้ข้าขุ่นเคืองข้าจึงจัดการพวกเขาโดยการตัดหัวแล้วเตะมันเหมือนลูกบอล! พวกเจ้า อืม .. ควรจะทำตัวให้มันสุภาพต่อหน้าข้า!”

 

“เจ้า .. เจ้า” ซูโมหน้าซีด

 

“ดีใจที่ได้พบเจ้า” ฟางฉียืนมือไปทำความรู้จัก

 

“ชื่อเล่นของข้าคือหนิงนักฆ่ามือเปลื้อนเลือด ..” หญิงสาวตอบเธอมีนามว่ารวนหนิงและตอนนี้ฟางฉีเองกำลังจะกลายเป็นเพื่อนบ้านคนใหม่ของเธอ เธอเป็นเจ้าของร้านขายวัสดุสำหรับประกอบสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณ

 

ได้ยินมาว่าชาวเมืองครึ่งเมืองส่วนใหญ่นั้นเกิดที่นี่และรวนหนิงเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

 

ร้านที่ฟางฉีได้ซื้อต่อมีสองชั้นเมื่อนับรวมกับคลังสินค้าที่ผู้อาวุโสโมเคยใช้จัดเก็บสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณ สถานที่นี่สามารถรองรับคอมพิวเตอร์ได้ถึงร้อยเครื่องแถมพื้นที่เพิ่มเติมอีกนิดหน่อย

 

เช้าวันต่อมา .. ซูโมงัวเงียเดินออกจากห้องนอนเขาขยี้ตาอย่างแทบไม่เชื่อสายตา “หัวหน้า .. สิ่งเหล่านี้”

 

“วันนี้เป็นวันแรกของเราในการเริ่มต้นธุรกิจและข้าจะเขียนกฏไว้บนกระดานดำเล็กๆ ที่เคาน์เตอร์” ฟางฉีตบไหล่เขา

 

 

ฝั่งร้านค้าหลักในเวลาเดียวกัน ซูเทียนจิ, นาหลันฮงวู, ซงฉิงเฟิง, เจียงเสี่ยวหยูและคนอื่นๆ พวกเขากำลังนั่งเล่นอยู่บนโซฟา นาหลันฮงวูกำลังถือถ้วยบะหมี่ด้วยความสงสัย “เจ้าเด็กนั่นกำลังทำอะไรอยู่? เขาออกไปหลายวันแล้วไม่เห็นส่งข้อความอะไรกลับมาบ้าง”

 

“เสี่ยวหยูมานี่ มานั่งข้างๆ ข้า” หลันยันเอ่ยชวนโลลิตัวน้อยพลางกินบะหมี่ด้วยกันอย่างอร่อย “นี่เจ้านายของเจ้าหายตัวไปไหน? ทำไมเขาไม่ส่งข้อความกลับมาบ้าง!?”

 

ก่อนหน้านี้เจียงเสี่ยวหยูรู้สึกมีความสุขมากตั้งแต่ฟางฉีออกไป เธอรู้สึกสนุกและเพลิดเพลินกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอย่างมาก

 

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน” เจียงเสี่ยวหยูตอบพลางซดน้ำซุป “ข้าไม่สามารถติดต่อกับเขาด้วยหนกสื่อสารได้เลยและข้าเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน!”

 

“เขาบอกว่าเขาจะค้นหาสถานที่สำหรับการขยายสาขาและเขาเองก็ไม่ได้เล่นเกมเลย” ซูเทียนจิบ่น “ข้าลองหาเขาในเกม CS แล้วทุกห้องหรือทุกด่านไม่เจอเขาเลย”

 

“เขาไม่ได้เล่น Diablo ด้วย” นาหลันฮงวูเสริม “เขาบอกข้าว่าข้าต้องผ่านด่านยากๆ ไปให้ได้ ตอนนี้ข้าได้เข้าสู่ความยากแล้ว!”

 

 

เวลาเดียวกันใน ณ คาเฟ่ในประเทศเมืองครึ่ง

 

ซูโมอ่านกฏที่ฟางฉีเขียนบนกระดานดำอย่างละเอียด

 

“ต้องการเล่นก็เล่น ถ้าไม่เล่นก็ออกไป” ฟางฉีใช้คำพูดต่างกับที่จิวหัวมาก ในเมืองจิวหัวเขาใช้คำพูดที่เรียบง่ายและอ่อนโยนกว่า

 

ที่นี่เขาตรงและแข็งทื่อ

 

“เจ้านาย ท่านไม่กลัวว่าจะมีคนมาทุบร้านของท่านหรือเมื่อพวกเขาได้อ่านข้อความนี้” ซูโมเอ่ยถาม แม้เขาจะรู้ว่าฟางฉีผู้มาที่นี่กับเขาไม่ใช่คนธรรมดา

 

“ตะโกนเสียงดังๆ ถ้ามีคนพยายามสร้างปัญหาหรือจะทุบร้าน”

 

“ตะโกนว่า?”

 

“แค่ตะโกนดังๆ ว่ามีใครบางคนกำลังสร้างปัญหา!” ฟางฉีกล่าวและมองไปที่คอมพิวเตอร์ร้อยเครื่องที่ตั้งอยู่ในร้าน “ตอนนี้ข้าจะเชื่อมต่อกับอินเตอร์เน็ตก่อน ข้าไม่ได้เชื่อมต่อมาหลายวันแล้ว” ฟางฉีชี้นิ้วไปที่กระดานดำ

 

กฏบนกระดานดำ .. (2 คริสตัล/ชั่วโมง/คน)

 

เกมเจ้ากระบี่ขั้นเทพ 38 คริสตัล/เดือน, 10 คริสตัล/สัปดาห์

 

“โปรดจำไว้ว่าพวกเขาต้องจ่ายเต็มจำนวนก่อนเพื่อเล่น หากพวกเขาไม่ต้องการจ่ายเงินบอกมห้พวกเขาออกไปข้างนอก อย่าเสียเวลาพูดต่อ!”

 

 

ณ เมืองจิวหัว

 

“อ๊าก! ร้านค้ามีรายการใหม่!” หลินเซียวดวงตาเปล่งประกายทันทีเมืองเห็นโลโก้รูปเพนกวินบนหน้าจอ “QQ ฟรี!”

 

“ฟรี!?” หลายคนที่กำลังเคี้ยวบะหมี่หันไปทางหลินเซียวพร้อมกัน

หลินเซียวเปิด QQ ขึ้นมาและมองดูบนหน้าจอเหมือนว่ามันกำลังแสนค้นหาอะไรบางอย่าง

 

“กำลังโหลดข้อมูล ..”

 

“กำลังลงชื่อเข้าใช้ ..”

 

จากนั้นคู่มือการใช้งานเริ่มต้นปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ผู้คนต่างจ้องมองหน้าจอแล้วถามเป็นเสียงเดียวกันว่า “นกเพนกวินตัวนี้คืออะไร? พวกเราสามารถค้นหาและเพิ่มเพื่อนจากเมืองอื่นได้หรือไม่?”

 

“เมืองอื่น?” พวกเขามองหน้ากันและหยิบหยกสื่อสารออกมาจากกระเป๋า “เราสามารใช้หยกสื่อสารของเราได้ แล้วนี่มันมีประโยชน์ยังไง?” พวกเขามองหน้ากัน

 

“ลองดูกัน!” ซงฉิงเฟิง, ซูเทียนจิและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาพยักหน้าให้กันหลังจากที่มองดู

 

หลินเซียวคลิกที่ตัวเลือกของเมือง มันปรากฏชื่อ จิวหัวและทะเลดวงดาว

 

มีเพียงสองตัวเลือก

 

“ทะเลดวงดาว ..” หลินเซียวหันไปมองคนอื่นด้วยความสับสน “ที่นั่นคือที่ไหน?”

 

ซูเทียนจิก็มีสีหน้าที่งงไม่ต่างกัน “ชื่อนี้ฟังดูแปลกๆ”

 

เยซงเต๋ากล่าวว่า “ข้าไม่เคยได้ยินชื่อนีเช่นกัน หรือว่ามันจะอยู่ทางทะเลเหนือ? เอ้ะหรือตะวันออกกันนะ?”

 

นาหลันฮงวูก็เช่นกัน “ข้าก็ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน”

 

ทันทีที่หลินเซียวคลิกเลือกเมืองนั้น ที่นั่นมีรายชื่อฟางฉีเพียงคนเดียว

 

หลินเซียวปฏิบัติตามข้อแนะนำและเพิ่มเพื่อนเขาทันที

 

ขณะเดียวกันฟางฉีเองก็ยังคงสำรวจตรวจสอบ QQ ใหม่และพยายามดูว่ามีความแตกต่างจากเวอร์ชั่นที่เขาเคยใช้มาก่อนหรือไม่ จากนั้นเขาได้ยินเสียงคำขอเพิ่มเพื่อน

 

เขามองดูแล้วเห็นว่าเป็นหลินเซียว .. เขาคลิกตอบรับทันที

 

“สุดยอด! มันเชื่อมกันได้” ผู้ชมต่างประหลาดใจ

 

QQ เวอร์ชั่นใหม่นั้นมีสองวิธีในการป้อนข้อมูลหนึ่งคือป้อนด้วยคีบอร์ดและอีกวิธีคือป้อนด้วยเสียง สามารถป้อนผ่านชุดหูฟัง VR  เท่านั้น

 

ตอนนี้หลินเซียวพูดถามเขาว่า “”ท่านอยู่ที่ไหน!?

 

ในไม่ช้าประโยคคำถามก็ปรากฏขึ้นในช่องแชท

 

“ทะเลดวงดาว :)” ฟางฉีใส่อิโมจิ

 

“ทะเลดวงดาว :)”

 

“เฮ้! ใบหน้ากลมๆ นี่มันคืออะไร?”

 

“มันดูโง่จัง” เจียงเสี่ยวหยูชี้นิ้วไปที่หน้าจอพลางหัวเราะคิกคัก

 

“ถามเขาว่าทะเลอะไรนั่นอยู่ไหน!” ซูเทียนจิตะโกนมาจากด้านหลัง

 

“อาณาจักรทะเลดวงดาวนั่นอยู่ที่ไหน?” หลินเซียวพูดขณะมองคำบนหน้าจอ

 

“เจ้าไม่รู้หรือ?” ฟางฉีพิมพ์ตอบกลับมา “ผู้อาวุโสนาหลันและคนอื่นๆ น่าจะรู้จักนะ”

 

“หัวหน้าส่งหน้ามาอีกรอบสิ” เจียงเสี่ยวหยูกล่าว “เจ้าทำได้มั้ย” เธอหันไปถามหลินเซียว

 

“เดี๋ยวข้าดูก่อน ..” หลินเซียวมองหารอบๆ และในไม่ช้าเขาก็พบกับกล่องอิโมจิ

 

“เฮ้! นี่ไง!” เมื่อเห็นใบหน้ายิ้มแช้งเจียงเสี่ยวหยูตบมือรัวและตะโกนว่า “เอาอันนี้ หน้ามันดูโง่ดี!”

 

หลินเซียวสัมผัสได้ถึงเหงื่อที่ผุดออกจากหน้าผากเขาเบาๆ

 

จากนั้นเขาส่งข้อความกลับไปหาฟางฉี “พวกเขาไม่รู้จักที่นั่น”

 

“ท่านอาจารย์!” เฟงหัวและยูซินเรียกซูเทียนจิสายตาของพวกเธอมองดูหน้าจอด้วยความอยากรู้

 

“เราจะลองเล่นเจ้านี่ทีหลัง” ตงชิงลี่เอ่ย

 

“ท่านอยู่ที่ไหนบนโลก? แม้แต่หยกสื่อสารขั้นสูงของท่านาหลันฮงวูก็ไม่สามารถติดต่อได้”

 

“ข้าไม่รู้” ฟางฉีตอบ “ข้ารู้เพียงว่าสถานที่นี้เรียกว่าเมืองครึ่งและอยู่ในบริเวณเขตอาณาจักรทะเลดวงดาว มีผู้ฝึกฝนหลายคนอาศัยอยู่ที่นี่”

 

ทุกคนต่างทำหน้าสงสัย ..