กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 403
ชาร์ลีหัวเราะดัง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของเจฟฟรีย์ เขาไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนไปกับคำพูดเหล่านั้น แต่กลับมองเจฟฟรีย์ด้วยรอยยิ้มสงบและถามกลับไปว่า “งั้นบอกผมหน่อยสิ ทำไมคุณถึงรู้สึกว่าผมไม่เหมาะสมที่จะอยู่ที่นี่?”
เจฟฟรีย์จ้องกลับไปที่เขาด้วยท่าทางโอ้อวดและตะคอกไปว่า “หือ นายต้องการให้ฉันบอกนายจริง ๆ เหรอ? แน่นอนว่านายไม่เหมาะสมที่จะอยู่ที่นี่! ดูเสื้อผ้าที่โครตทุเรศของนายสิ นายดูแย่ยิ่งกว่าเด็กรับจอดรถเสียอีก!”
ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ “ผมจะสวมใส่อะไร มันก็คือเรื่องส่วนตัวของผม กลอเรียส คลับ มีระเบียบในการแต่งตัวที่ลูกค้าต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดอย่างนั้นเหรอครับ?”
เจฟฟรีย์หัวเราะเยาะ “เเน่นอนว่าไม่ใช่ นายสามารถสวมใส่อะไรก็ได้ตามที่นายต้องการ แต่นี่คือคลับสำหรับสมาชิกเท่านั้น! ห้ามผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกเข้ามาโดยเด็ดขาด!” เขามองไปที่ชาร์ลีอย่างเหยียดหยาม “นายเป็นสมาชิกระดับคลาสสิกที่นี่อย่างนั้นเหรอ?”
ชาร์ลีส่ายหัวเบา ๆ “เปล่า”
“ถ้าอย่างนั้น นายเป็นสมาชิกระดับซิลเวอร์สินะ?”
“เปล่า”
เสียงเย้ยหยันดังก้อง “อย่าบอกนะว่า นายเป็นสมาชิกระดับ วีไอพี โกลด์น่ะ!”
ชาร์ลีกางมือออกมาอย่างลวก ๆ “ไม่ใช่”
เจฟฟรีย์หัวเราะ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! โอ้พระเจ้า พวกเหลือขอตัวน้อยที่น่าสมเพช! นายจะบอกฉันว่า นายเป็นสมาชิกระดับวีไอพีใช่ไหม? เท่าที่ฉันรู้ ในโอลรัส ฮิลส์ มีไม่เกินสิบคนที่สามารถเป็นสมาชิกระดับวีไอพีได้!”
ชาร์ลียิ้มอย่างอ่อนโยน พร้อมฉีกยิ้มโชว์ฟันขาวสองแถว ก่อนจะพูดไปว่า “ไม่ใช่ ลองทายอีกครั้งสิ”
เจฟฟรีย์ขมวดคิ้วด้วยความสับสน “แล้วนายเป็นระดับไหนกันแน่? ฉันพนันได้เลยว่า นายแค่แอบเข้ามาในตอนที่ไม่มีใครเห็น อยากทานอาหารฟรีที่นี่ล่ะสิ ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ?”
เวนดี้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เจฟฟรีย์ พูดอย่างประชดประชันเสริมขึ้นมาว่า “ต้องใช่แน่นอนเลยค่ะ เขาต้องทำอย่างนั้นแน่ ๆ! เขาเป็นเพียงไอ้ขี้แพ้ที่ถูกไล่ออกจากตระกูลของเรา เขาจะมาเป็นสมาชิกที่นี่ได้อย่างไร? แน่นอนว่าเขาต้องแอบเข้ามาที่นี่ เหมือนความขี้แพ้ที่น่าสมเพชที่เขามักจะเป็นเสมอ!”
จากนั้น เธอจ้องไปที่ชาร์ลีและส่งเสียงพึมพำไปว่า “ชาร์ลี วันนี้นายมาผิดที่แล้วล่ะ! นี่คือ กลอเรียส คลับ คลับระดับไฮเอนด์ที่เพิ่งเปิดใหม่ของตระกูลมัวร์ และวันนี้เป็นการเปิดตัวเบา ๆ สำหรับแขกที่ได้รับเชิญพิเศษเท่านั้น แขกทุกคนล้วนเป็นบุคคลสำคัญของเมืองนี้ กล้าแอบเข้ามาสร้างความเดือดร้อนได้ยังไง! นายไม่กลัวเหรอว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะลากนายออกมาทุบตี และไล่นายออกไป?”
ชาร์ลีแสดงสีหน้าไม่เข้าใจ ก่อนจะพูดไปว่า “ผมเป็นสมาชิกที่นี่ ทำไมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ถึงอยากจะทุบตีผมล่ะ?”
เจฟฟรีย์หัวเราะเยาะ “ตอนนี้นายกำลังล้อฉันเล่นอยู่หรือไง? ที่นี่มีระดับสมาชิกเพียงสี่ระดับเท่านั้นคือ คลาสสิก ซิลเวอร์ โกลด์ และวีไอพี! นายไม่ได้อยู่ในสี่ระดับนี้เลย และนายยังกล้าอ้างว่านายเป็นสมาชิกที่นี่ได้อีกเหรอ?”
ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังไปว่า “เชื่อไหมล่ะ ว่าผมเป็นสมาชิกที่นี่จริง ๆ ผมไม่ได้อยู่หนึ่งในสี่ระดับนี้หรอก แต่ผมเป็นสมาชิกระดับ All Access Supreme VIP ซึ่งผมอยู่ในระดับที่ห้า คุณไม่รู้หรอกเหรอ?”
“หุบปากซะ!” เจฟฟรีย์พูดอย่างดูถูก “หุบปากตัวเองไปเถอะ! นายไม่เห็นบอร์ดแนะนำในล็อบบี้ที่ชั้นหนึ่งเหรอ ว่าเขียนแจ้งไว้อย่างไร? มีทั้งหมดแค่สี่ชั้นเท่านั้น! นายคงจะทำสิ่งต่าง ๆ ได้ดีมาก แต่ไม่ใช่กับสิ่งนี้! ออล แอคเซส ซูพรีม วีไอพี! นายนี่ไม่กลัวหรอว่าจะทำให้ตระกูลมัวร์ขุ่นเคืองด้วยการพล่ามคำพูดพล่อย ๆ ของนายออกมา?”
ชาร์ลีส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “คุณนี่แปลกประหลาดมากนะ ผมกำลังบอกความจริงกับคุณ แต่ทำไมคุณกลับไม่เชื่อผม?”
“นายต้องการให้ฉันเชื่อนายอย่างนั้นเหรอ?” เจฟฟรีย์หัวเราะออกมาดัง ๆ ราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลกที่น่าขันที่สุดเท่าที่เคยมีมา “ไอ้ขยะขี้แพ้ตัวน้อย นายคิดว่านายสามารถหลอกฉันได้อย่างนั้นสินะ? ฉันคือ เจฟฟรีย์ วีเวอร์ โว้ย!”
ชาร์ลีถามอย่างสงสัย “คุณมีชื่อเสียงอย่างนั้นเหรอครับ? ทำไมผมไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับคุณมาก่อนเลย?”
เจฟฟรีย์หัวเราะเยาะ “วีเวอร์ เภสัชกรรม น่ะ นายเคยได้ยินมาก่อนไหม? ฉันเป็นผู้จัดการทั่วไปของ บริษัทนั้น”
ชาร์ลีส่ายหัว “ผมต้องขอโทษด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย”
ใบหน้าของเจฟฟรีย์เปลี่ยนไปคร่ำเครียดทันที เขาคิดว่าชาร์ลีตั้งใจล้อเลียนเขา “เพื่อน วันนี้นายคงจะมีปัญหาแล้วล่ะ นายเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ แม้ว่านายจะไม่ได้เป็นสมาชิก และอ้างว่านายเป็นสมาชิกระดับซูพรีม วีไอพี ใครเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้นายล่ะ? นายนี่มันนักโกหกตัวยงเลยสินะ!”
ชาร์ลีส่ายหัวอีกครั้ง และหยิบบัตรสมาชิกออกมาแล้วพูดว่า “ดูนี่สิ นี่คือบัตรสมาชิกของผม มีข้อความเขียนไว้ว่า ‘All Access Supreme VIP’ ใช่หรือไม่ล่ะ?”