ตอนที่ 405 อีกแค่นิดเดียว
นึกไม่นึกว่า ความเจ็บปวดที่คาดไว้กลับมาไม่ถึง
ฮ่อเฉียนหยุดอยู่ด้านหน้าถังรั่วอิง มองอารมณ์ที่แสดงบนหน้าเธออย่างพอใจ เมื่อครู่ที่เธอพูดไป ก็แค่ข่มขู่ผู้หญิงที่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำตรงหน้าเท่านั้น
เธอยังความคิดที่ดีกว่านี้
ทำลายใบหน้าของถังรั่วอิง ไม่สู้ทำลายชีวิตของเธอ
ถังรั่วอิงหลับตาแน่น กลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด เสียงของฮ่อเฉียนดังขึ้นเหนือศีรษะ
“กลัวมากเหรอ? รู้ว่ากลัวแล้วทำอะไรลงไป? อ้อ…จริงสิ เธออยากแต่งงานกับพี่ชายฉันใช่มั้ย?”
เสียงของหญิงสาวนุ่มนวล ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร ถังรั่วอิงค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างประหม่า เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของฮ่อเฉียน
เมื่อฮ่อฉียนเห็นสีหน้าของถังรั่วอิง ก็ยิ้มอย่างมีความสุขยิ่งขึ้น เธอยกมือขึ้นขึ้นมาตบมือสองครั้ง และตะโกนไปทางทิศตะวันออก: “พวกนายออกมาสิ!”
ถังรั่วอิงไม่รู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร จึงมองไปในทิศทางนั้นโดยไม่รู้ตัว เห็นชายที่คล้ายนักเลงสี่ห้าคนเดินออกมาจากด้านหลังเสาพวกเขาเดินข้างหน้าฮ่อเฉียน ทว่าจับจ้องมาที่ถังรั่วอิงที่อยู่บนพื้น สายตามองร่างกายของเธออย่างโจ่งแจ้ง ดวงตาเต็มไปด้วยความหยาบคาย
“พวกนายพวกนายเป็นใคร?”
ถังรั่วอิงมองผพวกผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ จู่ๆในใจก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี แม้แต่เสียงพูดก็สั่นเครือ
“เป็นเธอเหรอ?”
เจ้าของผมสีเหลืองที่ยืนอยู่ด้านหน้าเดาะลิ้น มีรอยยิ้มหื่นกาม เห็นได้ชัดว่าถามฮ่อเฉียน
ฮ่อเฉียนพยักหน้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ใช่ เป็นเธอ ไปสิ ผู้หญิงคนนี้เป็นของพวกนายแล้ว”
“เธอ…เธอจะทำอะไร?!”
เมื่อเห็นพวกผู้ชายเดินเข้ามาทีละก้าว ถังรั่วอิงก็ตื่นตระหนกจนสุดขีด เหมือนเธอจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เพราะความกลัว เสียงที่ถามฮ่อเฉียนจึงเปลี่ยนไป
ฮ่อเฉียนก้าวถอยหลังไปสองก้าวอย่างพอใจ มองถังรั่วอิงเหมือนคนปัญญา “ฉันจะทำอะไรเหรอ? ก็สนองความต้องการของเธอน่ะสิ เธอต้องการผู้ชายไม่ใช่เหรอ? พวกเขาพอมั้ยล่ะ?”
“แค่ทำลายเธอ ฉันก็จะดูว่าเธอจะเอาหน้าที่ไหนไปงานหมั้นอะไร ถังรั่วอิง ถ้าจะโทษก็โทษที่เธอไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ชอบผู้ชายของฉัน!”
“ไม่เพียงแค่ทำลายเธอ ฉันจะถ่ายวิดีโอด้วย เป็นของขวัญวันหมั้นให้พวกเธอไง อืม…ส่งไปให้เธอตอนเข้าพิธีหมั้นนั่นคงจะดีมาก เธอชอบมั้ย?”
ฮ่อเฉียนในขณะนี้สามารถใช้คำว่า “เสียสติ” มาอธิบายได้ เธอยิ้มเย็นหลังจากพูดจบ เปิดโหมดถ่ายวิดีโอในโทรศัพท์ ชูไปทางถังรั่วอิงและพวกอันธพาล
“ไม่ อย่าเข้ามานะ ไม่…”
ถังรั่วอิงไม่สามารถทนต่อความกลัวและความเจ็บปวดในใจของเธอได้อีกต่อไป พวกอันธพาลพวกนั้นจะมาสนใจอะไรอย่างนี้ที่ไหน เข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้ม
……
ซูฉิงนับเวลา ตอนนี้ก็หกโมงเย็นแล้ว พิธีหมั้นก็กำลังจะเริ่มขึ้นใช่ไหมนะ?
เธอลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้า เตรียมออกไป ผลคือได้รับโทรศัพท์จากแอนโธนี่ “มีอะไร?”
“ไม่ดีแล้ว พี่เอด้า เมื่อกี๊ผมหาพิกัดของซูฉิง เหมือนว่าเธอจะถูกลักพาตัว อยู่ที่ในโรงงานผลิตรถยนต์ร้าง ชานเมืองที่อยู่ห่างออกไปทางตะวันออกห้าร้อยเมตร! ”
เธอได้ยินเสียงร้อนรนของแอนโธนี่
ซูฉิงขมวดคิ้วแน่นทันที “อะไรนะ?!”
แผนของเธอกับฮ่อหยุนเฉิงสำเร็จได้อย่างยากลำบาก วางแผนมานานขนาดนี้ จะมาผิดพลาดในเย็นวันนี้ไม่ได้!
ซูฉิงจับหน้าผากของเธออย่างหมดทางเลือก หายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “โอเค ฉันเข้าแล้วจ นายช่วยฉันจับตาดูการเคลื่อนไหวของถังรั่วอิงต่อไป ฉันจะหาทางเดี๋ยวนี้”
หลังจากนั้นเธอก็โทรศัพท์หาฮ่อหยุนเฉิง พูดเรื่องถังรั่วอิงถูกลักพาตัวออกไป
ซูฉิงพูดอย่างร้อนรนว่า “หยุนเฉิง แผนของเราจะถูกทำให้ยุ่งเหยิงไม่ได้ ไม่งั้นคืนนี้ความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาของเราจะสูญเปล่า นายรีบพาคนไปช่วยถังรั่วอิง ต้องรับรองความปลอดภัยของเธอให้ได้”
“โอเค ฉันรู้แล้ว”
ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างเคร่งขรึม เขาก็โทรหาผู้ช่วยทันที รีบสวมสูทออกจากออฟฟิศ ขับรถไปที่ชานเมืองอย่างรวดเร็ว
ซูฉิงกำมือแน่น นานขนาดนี้ ก็เพื่อจับ “ปลาใหญ่” ที่อยู่เบื้องหลังถังรั่วอิง แผนของพวกเขาจะต้องไม่ผิดพลาด ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะต้องเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด!
ในเวลาเดียวกัน ฮ่อหยุนเฉิงก็เรียกรวมบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งหลายคน รถยนต์จำนวนหนึ่งขับไปที่ชานเมืองพร้อมกัน มือของเขาที่กำพวงมาลัยแน่น
“ไม่ อย่าเข้ามานะ อย่า!”
ถังรั่วอิงร้องไห้อยู่ฝ่ายเดียวและดิ้นรนไม่หยุด ในไม่ช้ามือของเธอก็ถูกชายคนหนึ่งกดไว้แน่น น้ำตาของเธอทำให้ดวงตาทั้งสองข้างพร่ามัว เธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าใครอยู่ข้างหน้าเธอ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงหลบหลีกตามสัญชาตญาณเท่านั้น
อย่างไรซะเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
“แควก” เสียงเสื้อผ้าบนร่างของเธอถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ และโยนลงไปที่พื้น พวกผู้ชายลูบร่างกายของถังรั่วอิง บางคนถึงกับจูบลงเหนือหน้าอกและลำคอของเธอ
“ไม่เอา ขอร้องพวกนายล่ะอย่า อยากได้เงินเท่าไหร่ฉันให้ได้หมด ปล่อยฉัน ปล่อย!”
เสียงร้องตะโกนทั้งน้ำตาของหญิงสาวและใจที่เจ็บปวดรวดร้าว ฮ่อเฉียนยกโทรศัพท์ขึ้นด้วยรอยยิ้มมีชัยอย่างโหดร้ายบนใบหน้าของเธอ
คนที่เป็นศัตรูกับเธอต้องมีจุดจบแบบนี้!
“พอเถอะ เธอคิดว่าจะมีใครมาช่วยเธอจริงเหรอ? เธออยากได้ผู้ชาย ฉันก็ให้เธอ เธอควรมีความสุขไม่ใช่เหรอ?”
ดวงตาของถังรั่วอิงพร่าเบลอด้วยน้ำตา ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความตื่นกลัว ข้อมือของเธอมีรอยฟกช้ำจากการดิ้นรน ตอนนี้เธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเจ็บปวด
ผู้ชายที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยับกำลังปลดเข็มขัดกางเกงของเขาด้วยรอยยิ้มที่โหดร้าย ขณะเขากำลังจะข่มขืนถังรั่วอิงก็มีเสียงตะโกนดังมาจากประตู
“ฉันจะดูว่าใครกล้าแตะเธอ!”
ฮ่อเฉียนตกตะลึง หันศีรษะกลับไปอย่างไม่อยากเชื่อ
พี่ชาย!
เขามาได้ยังไง!
ถังรั่วอิงก็ตื่นตะลึง เผยรอยยิ้มรอดชีวิต เธอคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้าย ใช้แรงตะโกนทั้งน้ำตา “พี่เฉิง ช่วยด้วย ฉันอยู่ตรงนี้!”
ก่อนที่พวกอันธพาลจะโต้ตอบ พวกเขาถูกรัดคอโดยบอดี้การ์ดที่พุ่งชนหรือเตะเข้าที่หลังจนล้มลงกับพื้น ก็คือหมอนปัก ไม่อาจเทียบได้กับผู้ได้รับการฝึกฝน ในไม่ช้าก็พากันล้มลงกับพื้น ลุกก็ลุกไม่ขึ้น
ฮ่อเฉียนยืนอยู่ด้านหนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดขาว ตกใจจนไม่กล้าขยับตัว ได้แต่เบิกตามองฮ่อหยุนเฉิงเดินเข้ามา
เกิดอะไรขึ้น? หลี่เทียนฉิงบอกว่าจะไม่มีคนหาเจอไม่ใช่หรือ?
ฮ่อหยุนเฉิง เข้ามาและเหลือบมองฮ่อเฉียนด้วยสีหน้าที่ไม่น่ามอง จากนั้นก็ย่อตัวลง คลุมร่างกายของถังรั่วอิงด้วยเสื้อสูท อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา ตบหลังหญิงสาวเบา ๆ เอ่ยปลอบโยน “ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัวแล้ว ฉันมาช่วยเธอแล้ว ไม่เป็นไร…”
ในที่สุดอารมณ์ที่สิ้นหวังหวาดหวั่นของถังรั่วอิงก็คลายลง ราวกับรอดจากภัยพิบัติ จิตวิญญาณเองก็ผ่อนคลายลงทั้งหมด ร้องไห้แบบไม่มีเสียงในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิงอย่างอดทนไม่ไหว