ตอนที่ 406 พิธีของคนๆ เดียว
“พี่เฉิง ในที่สุดพี่ก็มา…ฉัน ฉันกลัวจังเลย”
ถังรั่วอิงกลัวจริงๆ เธอคว้าแขนเสื้อของอีกคนไว้แน่นและร้องไห้อย่างหมดหนทาง ราวกับว่าเธอจะใช้กำลังทั้งหมดของตัวเองไปหมดแล้ว
ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงหรี่ลง ก่อนจะหยุดนิ่งครู่หนึ่ง ตบหลังเธอเบาๆ และพูดเกลี้ยกล่อม “ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วนะ…ไม่เป็นไรแล้ว…”
ฮ่อเฉียนที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่กล้าขยับตัว กระทั่งโทรศัพท์ยังลืมปิดเสียง เธอมองภาพที่ฮ่อหยุนเฉิงเกลี้ยกล่อมถังรั่วอิงด้วยสายตาที่ทั้งริษยาและแค้นเคือง จะคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าพี่ไปชอบผู้หญิงที่ไม่ได้เรื่องคนนี้ไปได้
ถังรั่วอิงร้องไห้อยู่นานจนเริ่มสงบลง เธอเงยหน้าขึ้นมองฮ่อเฉียนด้วยดวงตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“พี่เฉิง เธอคนนั้น! เธอจงใจให้คนมาลักพาตัวฉัน…แถมยังบอก ยังบอกอีกว่าถ้ากำจัดฉันได้ ฉันก็จะได้ไม่ต้องแต่งงานกับพี่ ฮึก ฮืออ…”
พูดจบถังรั่วอิงก็สะอื้นอีกครั้ง
ใบหน้าฮ่อเฉียนซีด เธอจ้องไปที่ถังรั่วอิงอย่างดุเดือด แต่ก็คิดได้ว่าฮ่อหยุนเฉิงอยู่ที่นี่เลยไม่กล้าแสดงท่าทางอะไรมากนัก
ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงเย็นชาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขารู้ว่าฮ่อเฉียนกำลังคิดอะไร แต่ก็ไม่นึกว่าจะกล้าจนเกือบทำลายแผนของเขากับซูฉิง!
ให้ตาย!
เขาหันกลับมาจ้องฮ่อเฉียนอยู่ครู่หนึ่ง อีกคนตกใจจนจับโทรศัพท์แทบไม่อยู่และเริ่มพูดติดขัด
“พี่…พี่ ฟังฉันอธิบายก่อนนะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ…”
“เธอจะพูดอะไรอีก?!” ฮ่อหยุนเฉิงตวาดด้วยเสียงทุ้ม เขามองฮ่อเฉียนอย่างเฉยเมยด้วยแววตาที่มีแต่ความโกรธ
“ฉันไม่ได้บอกไปแล้วเหรอว่าอย่าแตะต้องถังถัง แล้วเราก็กำลังจะหมั้นกัน เธอทำแบบนี้เพราะไม่สนใจที่ฉันพูดใช่ไหม?!”
ฮ่อหยุนเฉิงมองฮ่อเฉียนอย่างโกรธจัด ดวงตาดูน่ากลัวราวกับว่าเขากำลังจะกินเธอ
ฮ่อเฉียนถอยหลังหนึ่งก้าวและมองฮ่อหยุนเฉิงอย่างหวาดผวา เธอรู้ว่าเวลาฮ่อหยุนเฉิงโกรธจริงนั้นน่ากลัวแค่ไหน
ฮ่อหยุนเฉิงจ้องฮ่อเฉียนและพูดด้วยเสียงทุ้ม “เห็นแก่ที่ถังถังไม่เป็นอะไร ครั้งนี้ฉันจะไม่ทำอะไรมาก ฉันคิดว่าเธอคงพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องแล้ว ยังไม่รีบไสหัวกลับบ้านไปอีก!”
พูดจบ เขาก็ไม่มองฮ่อเฉียนอีกเลย ก่อนจะเอาเสื้อสูทคลุมให้ถังรั่วอิงแล้วอุ้มอีกคนออกจาโกดังไป
ถังรั่วอิงจ้องไปที่ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงพร้อมรอยยิ้มมีความสุขตรงมุมปาก เมื่อกี้ที่เธอเห็นท่าทางที่อีกคนโมโห เธอก็มีความสุขมาก
【ดูท่าเขาก็ยังห่วงใยฉันอยู่นะ】
ฮ่อหยุนเฉิงอุ้มถังรั่วอิงขึ้นรถ และวางลงข้างคนขับก่อนจะพูดกับคนขับรถว่า “ขับรถไปส่งคุณถังที่จัดพิธีหมั้นที่โรงแรมจินหลาน”
ถังรั่วอิงที่ได้ยินก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอก็ไม่ได้สงสัยฮ่อหยุนเฉิง เพียงแต่ถามอย่างไม่เข้าใจ “แค่ไปส่งฉันเหรอ? พี่เฉิง พี่ไม่ไปกับฉันด้วยเหรอ?”
ขณะที่เธอพูด เธอก็จับแขนเสื้อของฮ่อหยุนเฉิงไว้โดยไม่รู้ตัว
ฮ่อหยุนเฉิงตบมือของเธอและพูดปลอบ “ไม่ต้องกลัวนะ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ฉันแค่จะส่งเธอไปที่โรงแรมเพื่อจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยจะได้ไม่มีปัญหาอะไรอีก ฉันจะไปจัดการธุระส่วนที่เหลือที่บริษัทก่อน ไม่นานเดี๋ยวจะรีบตามไป เธอรออยู่ที่โรงแรมไปก่อนนะ”
พูดจบเขาก็จิ้มปลายจมูกของถังรั่วอิง “เจ้าสาวของฉันต้องสวยที่สุด เมื่อกี้เธอเกือบถูกฮ่อเฉียนทำร้ายแล้ว ต้องรีบกลับไปจัดการที่โรงแรมก่อนนะเด็กดี”
ถังรั่วอิงก้มหน้ายิ้มและไม่ได้ส่งเสียงค้านอะไร ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย
หลังจากที่ถังรั่วอิงมาถึงลงแรมและลงจากรถ ขณะที่อีกคนหันตัว รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไปในทันที ก่อนจะหันศีรษะและพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “กลับ”
ถังรั่วอิงล้างหน้าอยู่ในโรงแรม และสไตลิสต์ก็เข้ามาแต่งหน้าให้ใหม่ เธอมองตัวเองในกระจกและถอนหายใจ แต่ในไม่ช้าเธอก็พอใจ
แค่ผ่านวันนี้ไปให้ได้ เธอก็จะเป็นว่าที่ภรรยาของฮ่อหยุนเฉิง ถึงตอนนั้นก็จะไม่มีใครรังแกเธอได้
ในเวลาเดียวกัน ก็มีคนทยอยเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงที่ทั้งสองจัดพิธีหมั้น ส่วนใหญ่เป็นบุคคลสำคัญในโลกธุรกิจของเมือง A และบางคนเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจกับฮ่อหยุนเฉิงมานาน ในแง่ความรู้สึกก็ต้องมีอีคิวอยู่บ้าง
ไม่ต้องพูดถึงนักข่าวและตากล้องที่มาจากสื่อต่างๆ พากันรายล้อมอยู่ข้างนอกกันมากมาย
“คุณถัง พิธีหมั้นกำลังจะเริ่มแล้ว เมื่อกี้ประธานฮ่อเพิ่งแจ้งเรามาว่าอาจจะมาสายหน่อย ให้คุณออกไปก่อน ไปกันเถอะค่ะ”
ถังรั่วอิงที่นั่งอยู่ในห้องดีๆ เมื่อได้ยินสไตลิสต์พูด แม้จะไม่สบายใจแต่ก็พยักหน้าและค่อยๆ ยกกระโปรงขึ้นก่อนจะเดินออกไปช้าๆ
ห้องจัดเลี้ยงวิจิตรบรรจง พนักงานเสิร์ฟถือถาดแชมเปญด้วยมือข้างหนึ่งเดินไปมาท่ามกลางฝูงชน แม้แต่ตอนที่ถังรั่วอิงมาถึงก็ยังต้องตกใจเพราะไม่คิดว่าจะมีคนมามากมายขนาดนี้
แต่ไม่นาน รอยยิ้มสดใสก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธออีกครั้ง ก่อนจะทักทายผู้คนที่มาหาเธออย่างชำนาญ
นักข่าวหลายคนที่นั่งรอมาสักพัก ก็ไม่มีทางพลาดโอกาสนี้ไป เมื่อเห็นตัวเอกของงานออกมาแล้วคนหนึ่งก็รีบเข้าไปล้อมถามอย่างกระตือรือร้น
“คุณถัง วันนี้เป็นพิธีหมั้นระหว่างคุณกับประธานฮ่อ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรบ้างคะ?”
“คุณถัง ทำไมวันสำคัญขนาดนี้ ประธานฮ่อถึงไม่ออกมาพร้อมคุณคะ? พวกคุณได้นัดกันหรือเปล่าคะ?”
“คุณถัง…”
คำถามทยอยมาทีละคำถาม ถังรั่วอิงที่ได้ยินคำถามเกี่ยวกับฮ่อหยุนเฉิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังคงรักษารอยยิ้มสุภาพเอาไว้ก่อนจะเข้าไปใกล้ไมโครโฟนเพื่อตอบ
“เป็นแบบนี้นะคะ เพราะช่วงนี้งานที่บริษัทของพี่เฉิงค่อนข้างเยอะมาก เมื่อกี้เขาเพิ่งบอกฉันว่าจะมาสายนิดหน่อยน่ะค่ะ แต่ยังไงวันนี้แขกเยอะมาก ในฐานะหนึ่งหนึ่งในเจ้าภาพก็คงรอเข้าออกมาไม่ได้ใช่ไหมล่ะคะ? แบบนั้นคงเป็นการไม่ให้เกียรติแขกใช่ไหมล่ะคะ?”
แม้ว่าคำพูดของถังรั่วอิงจะไม่ได้ไร้ที่ติ แต่ถ้าพูดอะไรผิด พวกเขาก็ไม่พบอะไรผิดปกติ ไปๆ มาๆก็เป็นการรักษาหน้าตาของฮ่อหยุนเฉิงไว้
“นอกจากนี้ ฉันยังมีความสุขมากที่ทุกคนสามารถมางานหมั้นของพี่เฉิงกับฉันได้ในวันนี้ ฉันรู้สึกเป็นเกียรติและดีใจมากที่ในที่สุดก็ได้อยู่กับคนที่ฉันชอบแล้ว และฉันหวังว่าทุกท่านที่อยู่ ณ ที่นี้จะมีความสุขกันด้วยนะคะ”
คำพูดที่เหมือนจะประสบความสำเร็จกลายเป็นบทสรุปของการสัมภาษณ์วันนี้ เหล่านักข่าวพากันแยกย้าย คนติดตามที่อยู่ด้านข้างเข้ามากระซิบเตือนว่า “คุณถังคะ พิธีกำลังจะเริ่มแล้ว เราควรขึ้นเวทีได้แล้วค่ะ คุณคือตัวเองของงานในวันนี้นะคะ”
“โอเค ฉันเข้าใจแล้วล่ะ”
หลังจากถังรั่วอิงตอบ เธอก็ยังวิตกเล็กน้อย เธอมองออกไปแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของฮ่อหยุนเฉิงเลย