“ท่านแม่ทัพไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”
เสือขาวเข้าใกล้หยางเฟิงก็รีบถามด้วยความเป็นห่วง
หยางเฟิงไม่ตอบเสือขาวก้มหน้ามองศพเจี้ยนเฟิงปราดหนึ่งใบหน้าเผยความตกตะลึงออกมา
“เขาตายแล้วเหรอครับ?”
ถึงแม้เจี้ยนเฟิงสมควรตาย
ทว่าเสือขาวดูออกว่าเจี้ยนเฟิงไม่ได้ตายในเงื้อมมือท่านแม่ทัพหากแต่เป็นการฆ่าตัวตาย！
“เอาศพเขาไปฝัง”
สิ้นเสียงหยางเฟิงก็หมุนกายจากไปแบบไม่เหลียวหันมอง
ทว่าร่างเงาของเขากลับปกคลุมไปด้วยความเศร้าสลดใจ……
ตั้งแต่ครั้นโบราณกาลวีรบุรุษมักจะเห็นคุณค่าของผู้ที่มีคุณสมบัติเป็นวีรบุรุษทั้งสิ้น！
ถึงเจี้ยนเฟิงจะเป็นศัตรูของเขาทว่าอีกฝ่ายก็เป็นวีรุบุรุษโดยแท้จริง！
เสือขาวออกคำสั่ง“พวกนายแบกเขากลับไปฝัง！”
เหล่าทหารยกศพเจี้ยนเฟิงกลับไปอย่างเร็วไว
ผ่านไปสักพัก
ความเงียบสงัดเข้ามาครอบงำเกาะเจียงซินอีกครั้ง
จากนั้นฝนก็ตกปรอยๆเม็ดฝนลอยละลิ่วไปสัมผัสต้นไม้ใบหญ้า……
หลายวันต่อจากนั้น
หยางเฟิงก็ใช้เวลาทั้งหมดอยู่กับภรรยาและลูกที่บ้าน
เมื่อประสบเหตุการณ์เช่นนี้เขาจึงเพิ่มมาตรการรักษาความปลอดภัยของครอบครัวให้สูงขึ้นกว่าเดิม
หยาเฟิงจัดหาบอดี้การ์ดชั้นดีให้กับเย่เมิ่งเหยียนหยางพั่นพั่นและเย่ไห่โดยกำชับให้ปกป้องยี่สิบสี่ชั่วโมง
แม้แต่หลันซินเขายังแอบส่งคนไปคุ้มครองลับๆอีกด้วย
“สร้างเมืองเหล็กไปถึงไหนแล้ว？”
หยางเฟิงนั่งบนโซฟามองเสือขาวกับหม่าตงปราดหนึ่งก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เสือขาวเร่งตอบทันควัน“ท่านแม่ทัพครับผมได้สั่งการให้หน่วยงานรัฐทุกฝ่ายของตงไห่ดูแลอย่างเคร่งครัดแล้วครับหากคนแปลกหน้าเข้าตกไห่ก็ต้องผ่านการตรวจสอบก่อนครับเวลาเดียวกันผมก็ได้แจ้งให้กรมตำรวจลาดตระเวนรักษาความปลอดภัยยี่สิบสี่ชั่วโมงครับ！”
“อืม”
หยางเฟิงพยักหน้าจากนั้นก็มองไปยังหม่าตง
หม่าตงก้มหน้ากล่าว“ท่านแม่ทัพครับผมรวบรวมพื้นที่สีเทาไว้แล้วครับพวกเราจะจับตามองผู้ที่มีคดีก่อนหน้าอย่างใกล้ชิดครับและหากผู้ที่เป็นภัยคุกคามเข้าตงไห่พวกเราก็จะสะกดรอยตามทันทีครับ”
หยางเฟิงพยักหน้าด้วยความพอใจ“ดีมากพวกนายสองคนร่วมมือกันทำงานดีๆวันหลังจะได้ฝากตงไห่กับพวกนาย”
“ครับพวกเราจะไม่ทำให้ผิดหวังครับ”
เสือขาวกับหม่าตงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังขึงขัง
“ท่านแม่ทัพครับมีการ์ดเชิญจากแก๊งฟ้าดินครับ”
เวลานี้เสือขาวเอาการ์ดเชิญสีแดงยื่นให้หยางเฟิง
หยางเฟิงรับการ์ดเชิญมาแล้วก็เลิกคิ้วถาม“แก๊งฟ้าดิน？”
เสือขาวอธิบาย“ท่านแม่ทัพครับเมื่อก่อนแก๊งฟ้าดินเป็นกลุ่มคนที่ต่อต้านราชวงศ์ชิงและอยากฟื้นฟูราชวงศ์หมิงครับแต่หลังจากราชวงศ์ชิงสูญสิ้นก็กลายเป็นแก๊งครับโดยตั้งหลักแหล่งที่เมืองจินหลิงซึ่งเป็นทางตอนใต้ของประเทศครับตอนนี้หัวหน้าแก๊งฟ้าดินคือเฉินป้าเซียนครับ！”
หยางเฟิงเปิดการ์ดดูจากนั้นก็โยนทิ้งแล้วถามเสียงเรียบเฉย“เหมือนฉันจะไม่รู้จักคนแก๊งฟ้าดินนะ？ทำไมพวกเขาถึงเชิญฉัน？”
เสือขาวกล่าว“อีกเจ็ดวันต่อจากนี้แก๊งฟ้าดินจะจัดงานงานประลองบู๊ที่จินหลิงครับและผมยังได้ข่าวสำคัญว่าสองพ่อลูกเฉ่าซือไห่หนีไปกบดานอยู่ที่จินหลิงและถูกแก๊งฟ้าดินก็ให้พวกเขาเข้าร่วมด้วยครับ”
ได้ยินดังนั้นหยางเฟิงก็ยิ้ม“น่าสนใจดีแฮะ！”
เสือขาวถามด้วยความลังเล“ท่านแม่ทัพจะไปร่วมงานงานประลองบู๊เหรอครับ？”
หยางเฟิงยิ้มตอบ“ต้องไปอยู่แล้วฉันปล่อยเฉ่าซือไห่ไปก็เพื่อล่อปลาตัวใหญ่ออกมาตอนนี้บรรลุเป้าหมายแล้ว！”
ในเมื่อหยางเฟิงจะไปจินหลิงเสือขาวก็ไม่กล้าทักท้วงสิ่งใด
ทว่าประเทศต้าเซี่ยได้จัดกองทหารรอบเมืองจินหลิงโดยไร้สุ้มเสียงเรียบร้อย
หลังจากเสือขาวกับหม่าตงออกไป
เย่เมิ่งเหยียนก็กลับจากบริษัท
“ที่รักนั่งสิ”
เห็นเย่เมิ่งเหยียนกลับมาหยางเฟิงก็ยิ้มเอ่ย
“เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”
เย่เมิ่งเหยียนเปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็มุดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดหยางเฟิงอย่างเชื่อฟัง