บทที่ 505 การโจมตีอันทรงพลัง
บทที่ 505 การโจมตีอันทรงพลัง
ชายหนุ่มเปรียบเทียบแก๊งมหาทองคำกับสุนัขแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนอื่น ๆ บนสนามไม่พอใจแต่อย่างใด
ราวกับว่าท่าทีอวดดีของอีกฝ่ายเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นอยู่แล้ว
แม้แต่หัวหน้าจินก็ปิดปากเงียบ
หวังเหยียนพลันนึกบางสิ่งขึ้นได้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที!
“คุณมาจากตระกูลเฝิงลึกลับนั่นเหรอ??”
ชายหนุ่มสนใจเขาเล็กน้อย
“โอ้? รู้จักตระกูลเฝิงของผมด้วยเหรอ? ฮ่า ๆ งั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลน่ะสิ”
ขณะที่พูดเขาก็กระโดดขึ้นไปบนลานประลอง
“แก๊งต้าจินคือหมาของตระกูลเฝิง ในเมื่อแกทำร้ายเขา แกต้องตาย!”
หลังจากนั้นเขาก็ส่องแสงวาบและพุ่งตรงไปยังศัตรูทันที!
เมื่อเขายกมือขึ้น กำลังภายในแสนทรงพลังก็ระเบิดออกมา!
หวังเหยียนสัมผัสได้ทันทีว่าอีกฝ่ายก็มีกำลังภายในระดับสูงสุดด้วยเช่นกัน แต่พละกำลังนั้นเหนือกว่าตัวเขาเองมาก
ราวกับว่ากำลังจะเข้าสู่อีกขั้น!
ตู้ม!
เขารีบตั้งรับแต่ก็ไม่อาจต้านทานได้ พลันร่วงลงจากเวทีทันที!
แม้หวังเหยียนได้รับบาดเจ็บ แต่ยังพอเคลื่อนไหวได้อีกครั้งโดยไม่กระอักเลือดออกมา
ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ภาพนั้นโดยไม่มีแม้แต่ความคิดที่จะถอยหนี!
“ตระกูลเฝิง!”
ความเกลียดชังในอดีตลุกโชนขึ้นมาในหัวใจของเขา!
“โอ้? แกขัดแย้งกับตระกูลเฝิงของฉันเหรอ? น่าเสียดายที่ฉันจำพวกแกไม่ได้เลยสักนิด”
ชายหนุ่มตระกูลเฝิงหัวเราะเยาะ
“ฮิ ๆ ที่น่าตลกที่สุดคือวันนี้แกจะต้องตาย และเกรงว่าจะตายอย่างน่าอนาถซะด้วย”
ในตอนนั้นเอง หัวหน้าจินก็เริ่มปัดฝุ่นควันออกและส่งสายตาราวกับอสรพิษ!
“ฮึ! ฉันจะให้คนถลกหนังแกทั้งเป็น ปล่อยให้ทรมานสักสามวันสามคืน แล้วก็ทรมานแกจนตาย!”
เขาเป็นคนรักษาภาพลักษณ์อยู่เสมอ แล้วจะไม่โกรธแค้นได้อย่างไรเมื่อมาแพ้ให้กับศัตรูแบบนี้?
“ใช่แล้ว! และแก! ฉันได้ยินมาว่าแกยังมีแฟนอยู่เหรอ? ฮิ ๆ ลองคิดดูสิว่าจะมีอีกสักกี่คนที่ต้องตาย ถ้าเธอมากับฉัน”
หัวหน้าจินยังคงสับสนงุนงง เขาหันไปมองชายหนุ่มอีกคนที่ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาก่อน
นัยน์ตาร้อนผ่าวของอวี้ฮ่าวหรานเย็นเยียบลงทันทีที่ได้ยินดังนั้น
“แกต้องตายวันนี้แหละ”
เขามองอีกฝ่ายอย่างใจเย็น
หลี่หรงอดทนต่อคำด่าทอได้ แต่แม้ว่าจะเพียงคำพูด คนคนนั้นก็จะต้องจ่ายราคามหาศาล!
“ฮ่า ๆ! ตลกสิ้นดี ตอนนี้ที่พึ่งพาหลักของพวกแกนอนอยู่บนพื้นแล้ว จะเถียงฉันไปให้ได้อะไร?”
หัวหน้าจินหัวเราะอย่างประชดประชัน
แต่อวี้ฮ่าวหรานยังคงดูสับสนเล็กน้อย
“ที่พึ่งเหรอ?”
ทันใดนั้นเอง
“แกคิดว่าเขาคือที่พึ่งของฉันงั้นเหรอ? ฮึ ไร้สาระ”
อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะลั่น และพลังจิตวิญญาณก็ค่อย ๆ แพร่กระจายไปทั่วทุกหนแห่ง!
หวังเหยียนสิ้นท่าอยู่บนพื้นขณะที่มองหัวหน้าจินด้วยสีหน้ารังเกียจ
ต้องตาบอดขนาดไหนกันถึงคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่า?
พี่อวี้ต่างหากที่น่าเกรงขามที่สุด!
“หน้าไม่อาย! ตัวแทนตระกูลเฝิงอยู่ที่นี่แล้ว วันนี้แกจะต้องตาย!”
หัวหน้าจินไม่สนใจคำพูดเหล่านั้น ในสายตาของเขา ชายหนุ่มคนนี้มีดีแค่ปากเท่านั้น
ตอนนี้เมื่อผู้ช่วยของเขาจบเห่แล้ว เขาต้องไม่รอดแน่!
“โกรธมากใช่ไหมล่ะ? ฉันรู้ว่าแกรักแฟนมาก จิ๊! งั้นฉันจะหักมือกับเท้าของแกก่อน แล้วให้แฟนของตัวแกเอง ดูแกถูกทรมานเป็นยังไงล่ะ? เธออาจจะรอดก็ได้นะ…”
ตอนที่หัวหน้าจินยั่วยุอีกฝ่ายอยู่นั้นเอง สายตาก็เห็นเพียงแค่ภาพพร่ามัวและคอของเขาถูกรัดจนแน่น!
“จะเสียงดังอะไรนักหนา”
ทันใดนั้นเอง น้ำเสียงเยือกเย็นดังขึ้นเบา ๆ ในหูของเขา!
ทันทีที่คำพูดนี้ดังขึ้น หัวหน้าจินก็ขนหัวลุกทันที!
เขาตัวแข็งทื่อราวกับว่าหัวใจถูกบดขยี้!
ศีรษะของมันหันไปมองชายหนุ่มที่เพิ่งจะยืนอยู่ห่างออกไปไกลเมื่อครู่นี้!
อันตรายสุด ๆ!
คนนี้แข็งแกร่งและน่ากลัวกว่าอีก!!
ตอนนั้นเองที่หัวหน้าจินรู้ตัวว่าไปหาเรื่องคนแบบไหนเข้าเสียแล้ว!
เขาไม่โจมตีสักทีก็เพราะว่าดูถูกอยู่ต่างหาก!
แม้มันจะตกตะลึงจนอยากร้องขอความเมตตา แต่สุ้มเสียงกลับพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
อวี้ฮ่าวหรานแสดงสีหน้าเหยียดหยาม
“แกกล้าพูดถึงครอบครัวของฉันตามใจชอบได้ยังไง? หนึ่งประโยคหนึ่งชีวิต!”
ขณะที่ค่อย ๆ ยกร่างของอีกฝ่ายขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเลือดเย็น!
หากอีกฝ่ายไม่ทำให้เขาโกรธขนาดนี้ก็อาจรอดไปได้อีกสักหน่อย แต่น่าเสียดายที่คราวนี้เขาไม่ได้พูดจนจบเสียด้วยซ้ำ!
“กล้าดียังไง! เขาคือหมาของตระกูลเฝิง! แกไม่มีสิทธิ์ฆ่า!”
เมื่อชายหนุ่มตระกูลเฝิงเห็นดังนั้นก็กรีดร้องออกมาทันที!
กร๊อบ!
อวี้ฮ่าวหรานหักคอของหัวหน้าจินอย่างโหดเหี้ยมได้แบบสบาย ๆ
“โทษที ตกใจหมดเลย”
เมื่อหันไปมองอีกฝ่ายก็เห็นว่าเขากำลังตลกขบขันอยู่
สมาชิกแก๊งต้าจินที่เห็นดังนั้นก็เบิกตากว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อสายตา!
ไม่มีใครคิดว่าหัวหน้าจินผู้โด่งดังจะมาตายเหมือนหมาข้างถนนได้ง่าย ๆ แบบนี้!
“หัวหน้าจิน…หัวหน้าจินตายแล้วเหรอ?!!”
“เรา…เราไปหาเรื่องคนแบบไหนกันแน่?”
“มันจบแล้ว…ทำไมหัวหน้าถึงตายง่าย ๆ แบบนี้ล่ะ?!”
“…”
ทุกคนหวาดกลัวและเมื่อหันไปมองชายหนุ่มอีกครั้ง พวกเขาก็ดูราวกับว่าเห็นมารร้ายและก้าวถอยหลังหนี
“ฉิบหาย!”
เมื่อเห็นดังนั้น ชายหนุ่มตระกูลเฝิงก็อดสบถอยู่ในใจไม่ได้
หัวหน้าจินคือผู้ได้รับการอุปถัมป์จากตระกูลเฝิง และมักจะรับผิดชอบธุรการภายนอกให้ หากหัวหน้าจินตาย เขาก็จะต้องรับโทษเมื่อกลับไปยังตระกูลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เขาหันมองไปชายหนุ่มคนนั้นด้วยสายตาที่โกรธแค้น
“รู้ไหม ถ้าทำให้ตระกูลเฝิงของฉันไม่พอใจ แกไม่รอดแน่!”
เขากัดฟันแน่นขณะที่พูด ทั่วทั้งโลกใบนี้ไม่มีใครกล้าทำให้เขาอับอายแบบนี้ทั้งนั้น!
อวี้ฮ่าวหรานละสายตาจากหัวหน้าจินผู้น่าสงสารและหันไปมองอีกด้านพร้อมยิ้มมุมปาก
“คุณรู้อะไรไหม ผมมาที่นี่เพื่อตามหาตระกูลเฝิงของคุณนั่นแหละ”
ดูจากปฏิกิริยาของหวังเหยียนแล้ว เขามั่นใจทีเดียวว่าตระกูลที่อยู่เบื้องหลังจะต้องเป็นตระกูลเฝิงแน่
“อยากตายหรือไง?!”
ชายหนุ่มตระกูลเฝิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อได้ยินดังนั้น คนในตระกูลของเขาจะมีหมาแมวมาตามแก้แค้นได้ยังไงกัน?
“แค่ถูกสังหารโดยตระกูลเฝิงก็ถือว่าเป็นเกียรติสำหรับแกแล้ว! กล้าพูดว่ามาตามแก้แค้นเราได้ยังไง?”
หลังจากนั้น ชายในชุดสีดำสองคนข้างหลังก็เดินออกมาด้านข้าง
“ทั้งสองคนมีกำลังภายในระดับสูงสุด รวมกับฉันแล้วก็ฆ่าแกได้ง่าย ๆ เลย!”
หลังจากนั้น สมาชิกตระกูลเฝิงทั้งสามก็ระเบิดกำลังภายในที่น่าสะพรึงกลัวขั้นสุดออกมา!
ผู้คุ้มกันห้องโถงของแก๊งต้าจินหลายคนตกตะลึงจนอ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพนี้
มีผู้มีกำลังภายในระดับสูงสุดสามคน ตระกูลเฝิงนี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว ทั้งหมดที่พวกเขามีคือหัวหน้าจินผู้มีกำลังภายในขั้นสูงสุดเพียงคนเดียวเท่านั้น
แม้ว่าอวี้ฮ่าวหรานจะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ในสายตาของเขามันเป็นเพียงแค่เด็กทะเลาะกันเท่านั้น
“เป็นแค่มดตัวเล็ก ๆ แต่กล้าอวดดีต่อหน้าพระเจ้างั้นเหรอ?”
หลังจากที่ประกาศกร้าว พลังจิตวิญญาณในร่างกายของเขาก็ระเบิดออกมาในทันใด!
สายลมโหมกระหน่ำพัดไปทั่วทั้งพื้นที่!
สมาชิกตระกูลทั้งสามต่างก็ตกตะลึง!
“เป็นไปได้ยังไงกัน!!”
ไม่มีใครคาดคิดว่าชายหนุ่มไร้ความโดดเด่นตรงหน้าจะมีพละกำลังมหาศาลเช่นนี้!