เทาเท่ก็ได้รับสายที่วีนาโทรมา ในตอนที่คุณท่านยังทานข้าวเย็นไม่เสร็จ
หลังจากเขารับสาย ที่ปลายสายก็มีเสียงผู้หญิงที่ฟังดูเสียใจและสำลัก เขาฟังออก นั่นเป็นเสียงร้องไห้ของซูซี
แม่เขาพูดกับเขาอย่างขมขื่นว่า：“เทาเท่ ระหว่างลูกกับซีแม่รู้แล้วนะ”
“ซีก็รู้ว่าตัวเองผิด และหลินจือก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่？ทำไมลูกยกโทษให้เธอไม่ได้？”
คำว่าวีนา “และหลินจือก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่”ทำให้เทาเท่โมโหมาก ถ้าฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่แม่แท้ๆของเขา เขาคงตะคอกใส่ไปแล้ว
แต่น้ำเสียงของเขามีความโกรธ：“ถ้าไม่มีคนช่วยชกผู้ช่วยผู้กำกับนั่นให้เธอล่ะ？ถ้าเธอขี้ขลาดปล่อยผู้ช่วยผู้กำกับทำแบบนั้นล่ะ？”
“แม่ เป็นคนทำอะไรต้องมีบรรทัดฐาน”
วีนาคิดไม่ถึงว่าเทาเท่จะพูดจาคมคายแบบนี้ ทำให้ชะงักไปทันที
จากนั้นเธอรีบพูดว่า：“ใช่ๆๆ เรื่องนี้ซีทำไม่ถูกจริงๆ เธอก็ยอมรับว่าตัวเองผิดแล้ว ร้องไห้จนเหนื่อยหอบไปหมด”
“แล้วก็ ซีเป็นผู้หญิง ทำไมลูกพูดจาแรงกับเธอย่างนั้นล่ะ？”
เทาเท่หัวเราะอย่างเยือกเย็น เขาพูดแรงอะไรไปเหรอ？
เขาเพิ่งบอกให้ซูซีอย่าอวดความสัมพันธ์ของพวกเขาอีกต่อไป นี่แรงเหรอ？
เสียงร้องไห้ซูซีในสายดังมาก เทาเท่ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเอาโทรศัพท์ห่างจากหู
คุณท่านที่อยู่ตรงข้ามจงใจส่งเสียงฮึดฮัด ใช้การกระทำเพื่อแสดงความรังเกียจต่อเทาเท่และวีนา
วีนาถอนหายใจพูดว่า：“วันนี้แม่มาช่วยตัดสินให้ เรื่องนี้ถือว่าผ่านไปแล้วเถอะ ไว้วันไหนลูกมากินข้าวกับซี ก็ถือว่าคืนดีกันแล้ว”
“ลูกสองคนก็คบกันนานแล้ว หลินจือนั่น สุดท้ายแล้วก็เป็นแค่คนนอก”
วีนายังคงพูดไป เทาเท่ไม่ตอบเธอสักคำ ยังไงก็ไม่ยอมยกโทษให้ซูซี
“ผมกินข้าวกับปู่อยู่ แค่นี้ก่อนนะครับ”เทาเท่จงใจพูดแบบนี้
วีนาได้ยิน ก็พูดทันที：“งั้นวางสายเถอะ”
วีนากับคุณท่านไม่ถูกกันนัก นอกจากความขัดแย้งระหว่างลูกสะใภ้กับพ่อแม่อีกฝ่ายแบบสมัยก่อนแล้ว สำหรับปัญหาของหลินจือแล้ว ความขัดแย้งทั้งสองร้ายแรงยิ่งกว่า
ตอนนั้นวีนายืนยันจะเอาเงินให้ครอบครัวหลินจือ หลังจากคุณท่านพิจารณาแล้ว คิดว่าหลินจือเป็นผู้หญิงดี แต่งเข้าตระกูลฟอเรนาได้
และคุณท่านยังเอาแต่ปกป้องหลินจือหลังจากที่หลินจือแต่งงานกับเทาเท่ ทำเอาวีนาโกรธแทบตาย
แต่ถึงแม้วีนาจะไม่พอใจคุณท่านมากแค่ไหน แต่ไม่กล้าตอบโต้ใดๆ เพราะว่าคุณท่านมีชื่อเสียงมากในเมืองเจสเวิร์ด และคำพูดก็มีอำนาจในตระกูลฟอเรนามาก
อีกประเด็นหนึ่งคือ คุณท่านอารมณ์ร้อน ถ้าทำเขาโมโหขึ้นมา เขาก็จะสั่งสอนอย่างไว้เกรงใจ
วีนาที่เป็นตัวแทนของสตรีผู้สูงศักดิ์ ต้องมีหน้ามีตาอย่างมาก ไม่อยากถูกสั่งสอนจนต้องอับอาย
ดังนั้นได้ยินเทาเท่บอกว่าอยู่กับคุณท่าน จึงรีบวางสาย
คุณท่านตระกูลฟอเรนาจ้องเทาเท่อย่างไม่พอใจ：“ตัวเองรับมือกับแม่ไม่ได้ ก็เอาฉันไปอ้าง？”
เทาเท่ตอบอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น：“จะเอาปู่มาอ้างได้ไงล่ะ？หมายความว่าปู่เป็นที่เคารพนับถืออย่างสูง เธอไม่กล้ายุ่งกับปู่”
คุณท่านตระกูลฟอเรนาถอนหายใจ คิดว่าเขาพูดโน้มน้าวจิตใจเก่ง
คุณท่านตำหนิวีนา：“พินอินเป็นอย่างนี้ได้ เพราะว่าแม่แกตามใจจนเสียคน！ลูกตัวเองยังสอนไม่ดี ยังจะยุ่งเรื่องชาวบ้านอีก”
เทาเท่เตือนเขา：“ผมก็ลูกเธอ”
ความหมายก็คือเขาไม่ได้เหลวไหลอย่างพินอิน
เรื่องนิสัยนี้ ส่วนหนึ่งมาจากธรรมชาติ อีกส่วนมาจากการเลี้ยงดู
คุณท่านกลอกตา ว่าเขาอย่างไม่เกรงใจ：“แกคิดว่าแกเป็นคนดี？”
เทาเท่：“……”
*
บ้านพ่อแม่ของเทาเท่
วีนาวางสายแล้วจึงปลอบซูซีที่ร้องไห้อย่างหนัก：“เอาล่ะๆ อย่าร้องไห้เลย ฉันต่อว่าเขาไปแล้ว”
“เดี๋ยวรอเขาใจเย็น ต้องโทรหาเธอแน่”
ซูซียังน้ำตาไหล：“น้าวีนา เทาเท่จะไม่สนฉันจริงๆแล้วหรือเปล่าคะ？”
“จะเป็นไปได้ไง！”วีนาพูด“พวกเธอแค่ทะเลาะกันเฉยๆเท่านั้น คนสองคนคบกันมันก็ต้องมีเรื่องที่ไม่ราบรื่นบ้าง？พอใจเย็นลงแล้วก็ดีเอง”
พินอินนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆ เล่นไปพูดไปว่า：“พี่ชายฉันนี่สุดยอดนะ เพื่อหลินจือแล้วนึกไม่ถึงเลยว่าจะทะเลาะกับซีจนเป็นแบบนี้ บ้าหรือเปล่า？”
วีนาเกือบโมโหเพราะคำพูดของเธอ นี่เธอกำลังสาดน้ำมันใส่กองไฟอยู่เหรอเนี่ย？
เป็นการบอกชัดเจนว่าพี่ชายเธอทะเลาะกับซูซีเพื่อหลินจือ แล้วจะให้ซูซีเอาหน้าไปไว้ไหน？
วีนาจ้องพินอินเขม็ง ปลอบซูซีอีกครั้ง：“เทาเท่จะทะเลาะกับเธอเพราะหลินจือได้ไง？เขาทำเพื่อภาพลักษณ์เธอ และเพื่อภาพลักษณ์ตระกูลฟอเรนาของพวกเราไม่ใช่เหรอ？”
วีนาพูดว่าตระกูลฟอเรนาของพวกเรา ก็ทำให้ซูซีอารมณ์ดีเล็กน้อย ไม่งั้นเธอคงโกรธพินอินจริงๆ
“เทาเท่แต่งงานกับเธอสามปีไม่เคยจะแลเธอสักครั้ง พอหย่ากันแล้วออกโรงแทนเธอได้ไง？แบบนั้นเขาก็——”วีนาพูดถึงตรงนี้ก็รีบหยุด เกือบหลุดพูดออกไป ว่าลูกชายตัวเองเลวแค่ไหน
แต่ไม่ใช่เหรอ？ลูกชายเธอหย่าแล้วถึงมาคะนึงถึงหลินจือ นั่นเลวสุดๆ
ซูซีเช็ดน้ำตา อารมณ์สงบลงเล็กน้อย：“ขอโทษนะคะน้าวีนา คืนนี้ฉันควบคุมอารมณ์ไม่ได้”
วีนาตบมือของเธอ：“อะไรกัน？ในใจฉัน เธอก็เหมือนกับพินอิน เป็นเลือกเนื้อของฉันเอง”
“แค่เธอดีกับเทาเท่ ก็รีบแต่งละมีหลานชายอ้วนๆให้ฉัน ฉันก็ไม่คิดอะไรแล้ว”
ซูซียิ้มอย่างเขินอายเล็กน้อย
วีนาพูดอีกว่า：“ดึกแล้ว เดี๋ยวต้องไปพักผ่อนก่อน เธออยู่เล่นกับพินอินละกัน”
วีนาขึ้นไป พินอินเก็บโทรศัพท์แล้วพูดเสียงเบากับซูซี：“หลินจือนั่น มีพี่ชายที่ไม่เอาการเอางาน กับพ่อที่ติดการพนันไม่ใช่เหรอ？”
“ทำไมเธอต้องจัดการยัยนั่นเองล่ะ？ให้พวกเขาสองคนไปก่อกวนหลินจือก็พอแล้วนี่？”
“พวกเขาสองคนวุ่นวายขึ้นมา ก็เพียงพอที่จะให้หลินจือได้รับผลกระทบไปด้วย ถึงตอนนั้นเธอยังจะมีความคิดอยากไปอ่อยพี่ชายฉันอีกที่ไหนกัน”
พินอินรู้ดีว่าพ่อกับพี่ชายของหลินจือหน้าด้านและก่อความวุ่นวาย ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เขาสองคนก่อความวุ่นวาย คุณท่านอาจไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของหลินจือ
ซูซีเงยมองไปที่พินอินอย่างตกใจ เธอคิดไม่ถึงว่าพินอินจะมีเจตนาแบบนี้
พินอินไม่พูดถึงเรื่องนี้ซูซีก็ลืมไปแล้ว เธอคลายคิ้วออกมาอย่างโล่งอก：“พินอิน มีเธออยู่ช่างดีเสียจริง”
พินอินพูดอีกว่า：“ครั้งนี้พวกเราไม่ต้องเสนอหน้า หาเบอร์ที่ไม่ลงทะเบียนส่งข้อความให้พวกเขา บอกที่อยู่หลินจือแก่พวกเขาตอนนี้”
“ที่เหลือก็รอพวกเขาทะเลาะกัน”พินอินพูดจบก็ยิ้มอย่างพอใจและร้ายกาจ
ซูซีพยักหน้ารับคำแนะนำของพินอิน：“ความคิดนี้ดีมาก！พินอิน ขอบคุณที่ช่วยฉัน”
พินอินนอนบนโซฟาอีกครั้ง：“นี่ ถึงตอนนั้นเธอแต่งกับพี่ชายฉันแล้ว ต้องช่วยฉันพูดอะไรน่าฟังด้วยนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว”ถึงซูซีจะพูดแบบนี้ แต่ในใจกลับรังเกียจพินอินอย่างมาก
ถึงตอนนั้นเธอแต่งเข้าไปจริงๆ อย่างแรกคือให้เทาเท่ส่งพินอินไปต่างประเทศ พินอินจะได้ไม่ทำให้เกิดเรื่องน่าอาย