เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 312 ไปคิดเอา
หลังจากที่ส่งแอเรียนด้านล่างและรอจนกว่าเธอจะขึ้นลิฟต์ ไบรอันก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและกดโทรออก “นายท่าน ผมส่งนายหญิงเทรมอนต์ถึงบ้านแล้ว ท่านจะให้ผมมาส่งเธอทุกวันเลยไหม? เธอจะไม่สงสัยหรอ? ครั้งสองครั้งก็จะถือว่าบังเอิญอยู่… แต่ถ้ามากกว่านั้นคงจะหลอกเธอไม่ได้…”
“ไปคิดเอาเอง” เสียงที่เยือกเย็นของมาร์คตอบกลับ
สมองของไบรอันเริ่มบ่นไม่หยุดทันที “ผมทำไม่ได้ครับ… ทำไมนายท่านไม่บอกเธอไปเลยว่าตั้งแต่นี้ไปผมจะคอยไปรับไปส่งเธอ? หรือ… ท่านจะออกรถให้ทิฟฟานี่ก็ได้ เธอจะได้ไปส่งนายหญิงได้?”
เขาไม่ได้รับคำตอบจากมาร์คเพราะมาร์ควางสายไปแล้ว
ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ มาร์คยืนอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสในห้องนอนของเขาและกำลังโทรหาแจ็คสัน “นายหาทางซื้อรถให้ทิฟฟานี่เพื่อให้เธอขับไปส่งแอเรียนที่ทำงานหน่อย”
แจ็คสันหัวเราะ “ฉันนึกว่านายยังไม่รู้ ฉันกำลังลังเลอยู่พอดีว่าจะบอกนายดีหรือไม่ว่าเธอท้อง นายทำตัวเป็นผู้ใหญ่และใจกว้างหน่อยได้ไหม? แค่พาเธอกลับคฤหาสน์ เทรมอนต์ ก็หมดปัญหาแล้วไหม? เธอจะได้เลี้ยงลูกที่นั้น”
มาร์คไม่มีอารมณ์ที่จะหยอกเล่นกับแจ็คสัน “ฉันจะจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเอง นายหาทางซื้อรถให้ทิฟฟานี่ซะ แค่นี้แหละ ฉันจะวางสาย”
วันต่อมาที่ออฟฟิศ แจ็คสันเรียกให้ทิฟฟานี่ไปหาที่โต๊ะเขาและยื่นกุญแจสำหรับรถ Audi ให้ “อ่ะ นี่จะทำให้คุณเดินทางสะดวกขึ้นและหากคุณมีเวลาคุณจะคอยไปรับไปส่งแอเรียนด้วย”
ทิฟฟานี่ยกคิ้วของเธอ “นี่คุณถูกหวยหรอ?”
“คุณจะเชื่อผมไหมถ้าผมจะบอกว่ามันเป็นผลประโยชน์ที่ทางบริษัทให้กับคุณ?” แจ็คสันตอบอย่างหงุดหงิด “ถ้าคุณไม่เชื่ออย่างนั้นก็ใช้สมองคุณคิดซะว่าใครที่เป็นคนให้รถคันนี้ ผมไม่ได้บอกมาร์คนะ แต่เขารู้ได้ไงไม่รู้ว่าแอเรียนท้อง”
ทิฟฟานี่ลุกรี้ลุกลน “ฉันบอกคุณคนเดียว! ถ้าคุณไม่ได้บอกเขาแล้วใครจะบอก? ฉันรู้มาตลอดว่าพวกผู้ชายไว้ใจไม่ได้ พวกผู้ชายอายุน้อยไร้หนวดอย่างพวกคุณไว้ใจไม่ได้!”
แจ็คสันรู้สึกโดนกล่าวหาทันที “ผมบอกว่าผมไม่ได้พูด! อยู่ ๆ เมื่อวานมาร์คก็โทรหาผมและบอกว่าให้ผมคิดหาวิธีซื้อรถให้คุณเพื่อที่คุณจะได้คอยไปรับไปส่งแอเรียนได้ และเขาบอกว่าไม่ให้ผมบอกคุณด้วยว่าเขาเป็นคนซื้อรถให้ ผมไม่รู้ว่าเขารู้ได้อย่างไร แต่มันต้องมีใครไปบอกเขา ถูกไหม? คุณไปคิดเอาเองละกันว่าใครถ้าคุณอยากจะรู้ขนาดนั้น อ๋อ ใช่ อาหารกลางวัน อ่ะ เอาไป”
ทิฟฟานี่มองไปที่ปิ่นโตและตัดสินใจที่จะเชื่อเขาไปก่อน เธอหยิบกุญแจ ปิ่นโต แล้วก็เดินออกมา มีแค่ไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ ถ้าแจ็คสันไม่ได้เป็นคนพูดก็จะเหลือแต่แม่เธอเท่านั้น เธอสั่งลิเลียนไปแล้วว่าอย่าสร้างปัญหา แต่พวกเขาก็ลงเอยด้วยการทะเลาะกันและลิเลียนก็ไม่คุยกับเธออีกเลยจนถึงวันนี้ ไม่แม้แต่จะขอเงินเธออีกเลยด้วย…
เมื่อเธอถึงบ้านเธอก็เดินเข้าไปที่ห้องนอนของลิเลียนทันที — เรื่องนี้ลิเลียนน่าสงสัยที่สุด ลิเลียนจะไม่มีวันออกจากบ้านหากว่าเธอไม่มีเงิน และเงิน 5000 ดอลลาร์ที่ทิฟฟานี่ให้กับเธอไว้ก็น่าจะหมดไปนานแล้ว
เธอรู้จักลิเลียนดีมาก มีเงินเท่าไหร่เธอก็จะใช้หมด ดังนั้นเธอจึงค้นห้องของลิเลียน และอย่างที่เธอได้สงสัยไว้เธอก็ได้พบก้บแหวนวงใหม่ในลิ้นชักโต๊ะข้างเตียง ดูจากเม็ดเพชรที่เห็นได้ชัดเจนบนแหวนแล้ววงนี้น่าจะมีราคาที่ 5 หลัก เธอรู้สึกโกรธมากแต่ก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะควบคุมตัวเองให้นั่งลงและรอจนกว่าลิเลียนจะกลับบ้าน
เมื่อใกล้ถึงเวลาเลิกงานของแอเรียน ลิเลียนก็ยังคงไม่กลับบ้าน ทิฟฟานี่จึงตัดสินใจที่จะไปรับแอเรียนก่อน แอเรียนตะลึงมากเมื่อได้เห็นทิฟฟานี่ขับรถมารับ “เธอไปเอารถคันนี้มาจากไหนกัน?”
ทิฟฟานี่กลัวที่จะบอกความจริงกับเธอ “คือ… ฉันก็ไม่รู้ว่าอะไรไปเข้าสิงแจ็คสัน เขาเป็นคนให้รถคันนี้กับฉัน เขาไม่ได้ให้ถาวรนะ เขาแค่อยากให้ฉันเอามาขับ ตอนแรกฉันก็จะไม่เอาหรอกแต่พอฉันนึกได้ว่าเธอท้องอยู่และมันจะสะดวกกว่าหากเธอได้มีรถไว้ขับไปทำงาน จากนี้ไปฉันจะขับมาส่งและมารับเธอเองนะ”