ตอนที่ 308 บัตรทอง สโมสรแสนล้าน
ทุกคนโล่งใจ และมีความสุขที่พวกเขาไม่ได้จ่าคนผิด
หลิน ต้าเหว่ย ดูราวกับเป็นชาวนาและมันไม่เข้ากับภาพลักษณ์ของหลินเป่ยซวนที่แสนจะมั่งคั่งในสายตาพวกเขาดังนั้นคําพูดของเฉินเจิ้นเฟิงจึงทําให้พวกเขาสงสัย
ตอนนี้หลินฟานได้ระบุเองแล้วว่าไม่มีอะไรผิดพลาด
ถึงแม้ว่าหลินต้าเหว่ยจะดูเหมือนชาวนาแต่ก็สะท้อนให้เห็นถึงความต่ำต้อยเช่นเดียวกับหลินฟานที่หลินฟานมักสวมใส่เสื้อผ้าราคาถูกจนไม่มีใครคิดว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีพันล้าน
ดังนั้นเมื่อได้รับการยืนยันแล้วว่าคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาเป็นลุงของหลินฟานซ่งทรงเหมาได้ก้าวไปข้างหน้าในเวลานี้และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“คุณหลินสวัสดีให้ฉันแนะนําตัวเองฉันชื่อซ่งหรงเหมาประธานหอการค้าหยุนเฉิงฉันได้ชื่นชมชื่อของคุณหลินมานานแล้วในที่สุดก็ได้พบเสียทีช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งจริงๆ”
ซ่ง หรงเหมา ริเริ่มที่จะจับมือกับหลินต้าเหว่ย
หลิน ต้าเหว่ยดูสับสนอีกครั้งไม่ผิด? พวกเขามาหาเขาจริงๆ เหรอ? นี่ฉันสมควรได้รับความเคารพจากพวกเขา?
หลินฟานรู้สึกสับสนเล็กน้อยดูเหมือนว่าซ่งหรงเหมาจะบอกว่าเขาชื่นชมชื่อของลุงสามมานานแล้ว?
“เลาซ่งพูดถูกแล้วเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบผู้เฒ่าหลิน”
“ชื่อผู้เฒ่าหลินออกจะโด่งดังและฉันก็ตั้งตารอวันนี้”
“ผู้เฒ่าหลินใช้เงิน 3 พันล้านเพื่อซื้อหยุนติงวิลล่าและ 6 พันล้านเพื่อซื้อเกาะเฉียนป้าและชื่อของคุณก็ดังก้องไปทั่วหยุนเฉิงและในเวลานั้นฉันก็คิดอยากจะพบผู้เฒ่าหลินสักครั้ง!”“ฉันก็เหมือนกัน ฉันก็อยากจะพบผู้เฒ่าหลินด้วย!”
ทุกคนกล่าวตามซ่งหรงเหมาและยกย่องหลินต้าเหว่ยอยู่ชั่วครู่หนึ่ง
หลินฟานตกตะลึงในเวลานี้และเขาไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ก่อนดี
ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าคนเหล่านี้ที่กระตือรือร้นที่จะแสดงความเคารพต่อหลินต้าเหว่ยเพียงเพราะพวกเขาเข้าใจผิดว่าหลินต้าเหว่ยก็คือหลินเป่ยซวน!
หลินฟานอยากจะหัวเราะอยู่พักหนึ่งหลินเป่ยซวนเป็นคนที่เขาสมมติขึ้นมาและไม่มีตัวตนอยู่จริงๆสุดท้ายเขาไม่ได้คิดว่าลุงสาม จะได้ประโยชน์อย่างมากในเวลานี้หลินต้าเหว่ยยังคงดูงุนงงเขารู้สึกว่าโลกนี้มันบ้าไปแล้วกลุ่มคนที่เขาไม่รู้จักกําลังยกยอเขาและพูดเรื่องต่างๆที่เขาไม่เห็นจะเข้าใจอะไรคือ 3 พันล้าน 6 พันล้าน
บ้าไปแล้ว เขามีเงินติดตัวอยู่แค่.. 3000!
หลินฟานไม่ต้องการชี้แจงใดๆถึงทุกคนจะเข้าใจผิดแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรจะเป็นการน่าอายสําหรับทุกคนเสียกว่า หากให้เขาพูดไป
เพื่อหลีกเลี่ยงความอับอายของทุกคน หลินฟานจึงกล่าวว่า “ขอบคุณทุกคนมากที่ให้ความสนใจกับลุงของผมแต่ลุงของผมยังป่วยและต้องการพักผ่อนผมต้องขอโทษทุกคนด้วย”
ทุกคนรู้ว่าหลินฟานหมายถึงอะไรอันที่จริงมีคนจํานวนมากอยู่ที่นี่แน่นอน มันอาจไม่ดีสําหรับผู้ป่วย
“เนื่องจากผู้เฒ่าหลิน ต้องการพักผ่อนถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่รบกวนคุณเดี๋ยวคราวหน้าฉันจะมาเยี่ยมผู้เฒ่าหลินอีกครั้ง”
“ผู้เฒ่าหลินดูแลตัวเองด้วย!”
“ขอให้ ผู้เฒ่าหลิน หายไวๆ!”
“ผู้เฒ่าหลิน ฉันต้องขอตัวก่อน”
ทุกคนกล่าวอย่างสุภาพ อีกครั้ง และพวกเขาก็ถอยออกไปทีละคน
หลินฟานยักไหล่และหันไปมองเฉินเจิ้นเฟิงและพูดอย่างเย็นชาว่า “รองเฉินคุณพูดว่าอะไรนะคุณต้องการขับไล่พวกเราออกไป?”
เฉินเจิ้นเฟินมีเหงื่อออกในเวลานี้
เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยตาของเขาเอง และแทบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเองด้วยซ้ำมันเป็นเรื่องจริง?
ผู้นําในโลกธุรกิจเหล่านี้ ให้ความเคารพเด็กคนนี้หลินฟานและนั่นพวกเขาเรียกเขาว่าคุณ หลินและเห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้จักกับ หลินฟานดีไม่มีทางที่จะจําคนผิด!
นอกจากนี้ชายชราที่อยู่ข้างๆหลินฟานในเวลานี้.. ไม่ใช่ซ่งหรงเหมาประธานของหอการค้าหยุนเฉิง!
ต่อมา เขาได้เห็นฉากที่ทุกคนคุกเข่าลงและเลียหลินต้าเหว่ยนี่ทําให้ เฉิน เจิ้นเฟิงถึงกับมีเหงื่อเย็นไหลตกลงมาจากหน้าผาก
คนที่เหล่าผู้นํากําลังมองหาก็คือหลินต้าเหว่ย!
อะไรกัน? หลินต้าเหว่ยใช้เงิน 3 พันล้านเพื่อซื้อหยุนติงวิลล่า และ 6 พันล้านเพื่อซื้อเกาะเฉียนป้า?
หลิน ต้าเหว่ย คือ คุณหลิน มหาเศรษฐีผู้ลึกลับที่ถูกพูดถึงกันมากที่สุดในหยุนเฉิง?ใบหน้าของเฉินเจิ้นเฟิงซีดลงเล็กน้อยหลินฟาน คนนี้คือเจ้าของกลุ่มหยงจิ๋วที่มีมูลค่าตลาดเกิน 100 พันล้านนี่ใช่ หลินฟานคนนั้นหรือไม่?
ใบหน้าของซ่งหรงเหมาดูเย็นชาอย่างมาก:“รองคณบดีเฉินใช่ไหมคุณขอให้คุณหลินย้ายห้องจริงหรือ?คุณใช้อํานาจหน้าที่ของคุณได้ดีจริงๆคุณคงไม่รู้ว่าคุณหลินเพิ่งเป็นสมาชิกของสโมสรแสนล้านของเราบัตรทองเรามีลําดับความสําคัญในการรักษาพยาบาลที่นี่อยากให้ฉันถามคณบดีโจวว่าเกิดอะไรขึ้น?”
เฉิน เจิ้นเฟิง ตกใจมาก
บัตรทอง สโมสรแสนล้าน!
นั่นเป็นสิ่งที่พิเศษสําหรับผู้ที่ถือบัตรทองของสโมสรแสนล้าน แน่นอนคุณสามารถเดินเข้ามาในโรงพยาบาลแห่งนี้เมื่อไหร่ก็ได้ และรับสิทธิประโยชน์ต่างๆมากมายที่นี่และนี่เป็นหนึ่งในสิทธิของผู้ที่ถือบัตรทองถ้าซ่งหรงเหมาขอให้โจวหนานหัวออกหน้าจริงๆ เฉิน เจิ้นเฟิงคงจะแย่แน่ๆและเขาจะต้องเก็บข้าวของและออกไปในทันทีผิด!”
เฉินเจิ้นเฟิงรีบยิ้มแล้วกล่าวว่า“ไม่จําเป็นพี่ซ่งมันเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมดเป็นฉันเองที่
ซ่งหรงเหมาพ่นลมหายใจ : “จริงเหรอแน่ใจจริงๆว่าคุณได้ทํามันพลาด”
เฉิน เจิ้นเฟิงกล่าวว่า “แน่นอนฉันมั่นใจมาก! ผู้เฒ่าหลินฉันขอโทษจริงๆผู้เฒ่าหลินมันเป็นความผิดของฉันอย่าบอกคณบดีเลย ยกโทษให้ฉันด้วย”
เฉินเจิ้นเฟิงพยักหน้าอย่างรวดเร็วและรีบโค้งคํานับเพื่อขอโทษ หลินต้าเหว่ยราวกับสุนัขขอทาน
จากนั้นเขาก็หันไปขอโทษหลินฟาน:“คุณหลินฉันเคยทําให้คุณขุ่นเคืองมากและมันเป็นความผิดของฉันฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทําแบบนี้อีกในอนาคตโปรดยกโทษให้ฉันในครั้งนี้ด้วย”หลินฟาน หัวเราะแล้วพูดว่า“ผมเป็นคนมีเหตุผล ดังนั้นในเมื่อคุณรู้ตัวว่าคุณผิดผมจะไม่ทําอะไรกับคุณฉันแค่อยากจะขออะไรเพียงเล็กน้อย
หลินฟานต้องการสั่งสอนเฉินเจิ้นเฟิงและเขาได้ยกนิ้วขึ้น
อย่างไรก็ตามการไล่เฉินเจิ้นเฟิงออกไปมันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยเป็นการดีเสียกว่าที่จะให้เขาทําอะไรที่เป็นประโยชน์
เฉิน เจิ้นเฟิง พูดอย่างรวดเร็วว่า “คุณหลินได้โปรดบอกฉัน”
หลินฟานกล่าวว่า“อาการป่วยของลุงผมไม่สามารถล่าช้าได้ครั้งล่าสุดที่คณบดีโจวบอกเหมือนจะขอให้คุณนัดพบหมอให้มาดูแลที่นี่และผมก็หวังว่าคุณจะสามารถจัดการได้โดยเร็วที่สุด”
เฉิน เจิ้นเฟิงรู้สึกโล่งใจไปในทันทีเขาคิดว่าหลินฟานจะร้องขอมากเกินไปแต่กลับกลายเป็นคําขอดังกล่าวและมันก็ง่ายมาก สําหรับเขาเขารีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ไม่มีปัญหาฉันจะโทรหาหมอกั๋วผู้เชี่ยวชาญด้านโรคตับที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลของเราให้รีบมาที่นี่ทันที” เฉินเจิ้นเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างรวดเร็วและวางแผนที่จะโทรหาหมอกั่วแต่แล้วที่ประตูก็เห็นหมอวัยกลางคนรูปร่างอ้วนเดินเข้ามา
หมอวัยกลางคน ออกจะประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็น เฉิน เจิ้นเฟิง อยู่ที่นี่แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมากนี่
“ฉันหมอกั่วหยี่ร์”แพทย์วัยกลางคนเริ่มแนะนําตัวและทัศนคติของเขาดูค่อนข้างกระตือรือร้นหลินฟานถอนหายใจในเวลานี้นี่คือ หมอกั๋วหยี่ร์เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโรคตับที่ดีที่สุดของที่
จู่ๆเขาก็มาเองทั้งๆที่เฉินเจิ้นเฟิงยังไม่ได้โทรตาม
“หมอกั๋ว ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโรคตับที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลนี้ดังนั้นผมต้องขอฝากคุณช่วยรักษาอาการป่วยของลุงผมด้วย”หลินฟานกล่าว
หมอกั๋วหยี่ร์กล่าวว่า:“ที่ไหนกันฉันมีความรู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่างไรก็ตามฉันจะพยายามทําให้ดีที่สุดตอนนี้ฉันขอดูรายงานผลการตรวจก่อนหลินต้าเหว่ยหยิบรายงานผลการตรวจสอบจากถุงผ้า และส่งให้กับกั๋วหยี่ร์
กั๋ว หยี่ร์ทําสีหน้าจริงจังแล้วพูดว่า“รายงานนี้มันยังมีส่วนที่ไม่สมบูรณ์เล็กน้อยดังนั้นขอให้ฉันตรวจอีกครั้งเพื่อดูอาการป่วยของชายชราคนนี้ หากทราบผลแล้วฉันจะติดคุณไป”
ขณะที่เขากล่าวนั้นเขาเปิดรายงานตรวจสอบชุดหนึ่ง
หลินฟาน ขมวดคิ้ว แม้ว่า หมอกั่ว คนนี้ ดูเหมือนจะทําหน้าที่ของเขาอย่างเต็มที่ แต่ไม่ว่าจะ มองอย่างไร ดูเหมือนว่าเขากําลังคิดที่จะกลั่นแกล้งพวกเขา
หลินฟานพูดออกไปว่า“คุณหมอคุณก็เห็นรายงานตรวจพวกนี้แล้ว มันมีความจําเป็นไหมที่จะต้องตรวจอีกครั้ง?”
กั่วหยี่ร์หัวเราะและพูดว่า“มันจําเป็นสิและฉันก็เป็นหมอหรือคุณคิดว่ามันไม่จําเป็น?”เมื่อพูดอย่างนั้นกั๋วหยี่ร์ก็กระพริบตาให้ เฉินเจิ้นเฟิงที่อยู่ข้างๆเขา
หลินฟานหัวเราะเยาะในใจของเขาเฉินเจิ้นเฟิงเคยกล่าวว่ากั๋วหยี่ร์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาและนั้นเฉินเจิ้นเฟิงจึงได้ขอให้เขาทํางานหนักเพื่อเขาสักเล็กน้อย“รองเฉินหมอกั๋วควรทําสิ่งนี้หรือไม่?” หลินฟานมองไปที่เฉินเจิ้นเฟิงด้วยท่าทางเย็นชาเฉินเจิ้นเฟิง อยากจะร้องไห้มากในเวลานี้เขาเคยบอกเรื่องนี้กับกั๋วหยี่ร์มาก่อน และขอให้กั๋วหยี่ร์จงใจสร้างปัญหาให้กับหลินฟาน
จู่ๆ สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปก่อนที่เขาจะได้สื่อสารกับกั๋วหยี่ร์แต่กั๋ว หยี่ร์ก็เข้ามาด้วยตัวเองเสียแล้ว…
ตบ!
เฉินเจิ้นเฟิงตบกั่วหยี่ร์ด้วยมือของเขาและดุด่าว่า:“ไอ้สารเลว ฉันบอกให้คุณมารักษาเขาอาการป่วยของผู้เฒ่าหลินจะรอช้าอยู่ไม่ได้อย่าเสียเวลารีบพาเขาไปเลย!ครึ่งหน้าของกั๋วหยี่ร์แดงก่ำ เขาสงสัยแทบตายคุณเองไม่ใช่เหรอที่บอกให้ฉันทําสิ่งที่ยุ่งยากส่าหรับพวกเขา!