ตอนที่ 1405 จักรพรรดินีเหล็ก (3)
ภายในท้องพระโรง นอกจากจวินอู๋เสียแล้ว ก็มีจวินอู๋เหยาและพวกของเฉียวฉู่ยืนอยู่ทางด้านหนึ่ง สายตาของฉูหลิงเย่มองไปทางพวกเขาแล้วพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการทักทาย
เฉียวฉู่มองฉูหลิงเย่ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิงในช่วงปีที่ผ่านมา สมองของเขาก็ดูเหมือนจะประมวลผลไม่ทันขึ้นมาทันที เขาหันหน้าไปกระซิบข้างหูของฮัวเหยาเบาๆว่า “นี่ใช่คนเดียวกับสาวน้อยจากเมืองพันอสูรคนนั้นรึเปล่าเนี่ย? ทำไมข้ารู้สึกว่านางกลายเป็นคนละคนกันเลยล่ะ?”
ฉูหลิงเย่เปลี่ยนแปลงมากเกินไป จะโทษเฉียวฉู่ที่มีปฏิกิริยาเช่นนั้นไม่ได้หรอก แม้แต่พวกฮัวเหยาก็ยังสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของฉูหลิงเย่ได้อย่างชัดเจน
“เสี่ยวเสียมองคนไม่ผิดจริงๆ” ฮัวเหยาพูดเสียงเบา
เฉียวฉู่พยักหน้าเห็นด้วยรัวๆ
ฉูหลิงเย่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะระงับความตื่นเต้นในใจลงได้ นางอยากถามมากว่า หนึ่งปีที่ผ่านมา จวินอู๋เสียเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีหรือไม่ แต่นางก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ นางเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ฝ่าบาทเสด็จกลับวังครั้งนี้ เป็นเพราะเรื่องสัตว์ประหลาดพวกนั้นใช่ไหมเพคะ?”
จวินอู๋เสียพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่”
ฉูหลิงเย่เข้าใจทันทีและไม่ได้พูดอะไรอีก นางตบมือและให้พวกข้าหลวงที่รออยู่ข้างนอกนำม้วนกระดาษทั้งหมดที่นางเตรียมเอาไว้เข้ามา
“นี่คือบันทึกการเคลื่อนไหวของสัตว์ประหลาดในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา เชิญฝ่าบาททอดพระเนตรเพคะ” ฉูหลิงเย่ให้ข้อมูลที่จวินอู๋เสียต้องการมากที่สุดโดยไม่ต้องเสียเวลาพูดจาทักทายหรือถามคำถามที่น่าเบื่อเลยแม้แต่น้อย
ม้วนกระดาษพวกนั้นถูกส่งถึงมือของจวินอู๋เสีย และด้วยความทรงจำแบบภาพถ่ายของนางที่สามารถจำทุกอย่างที่เห็นผ่านตาได้ การตรวจสอบเอกสารทั้งหมดจึงไม่ใช่เรื่องยากลำบากสำหรับนาง
เอกสารทั้งหมดมีการจัดหมวดหมู่อย่างชัดเจน มันบันทึกรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่ที่พวกคนพิษปรากฏตัวครั้งแรก และสถานที่ทั้งหมดทุกครั้งที่กองทัพคนพิษเปิดฉากการต่อสู้ ในบันทึกได้รวมถึงจำนวนของพวกคนพิษและการสูญเสียของทั้งสองฝ่ายในการต่อสู้ ตัวอักษรเส้นเล็กและประณีตสวยงามทุกตัว ฉูหลิงเย่เป็นคนเขียนด้วยตัวเอง เครือข่ายข้อมูลของแคว้นเหยียนครอบคลุมไปทั่วทุกแห่ง ฉูหลิงเย่ได้รวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับพวกคนพิษทั้งหมดมาจัดเรียงและทำเครื่องหมายอย่างเป็นระบบ ทำให้จวินอู๋เสียเข้าใจได้ทั้งหมดเพียงแค่มองผ่านเพียงครั้งเดียว
“แคว้นที่พวกคนพิษปรากฏตัวขึ้นครั้งแรก คือแคว้นที่แคว้นจิ้วเชิญไปในตอนนั้นทุกแคว้น หม่อมฉันได้ยินว่าเมืองหลวงของแคว้นจิ้วมีสิ่งชั่วร้ายที่สามารถเปลี่ยนร่างกายคนได้ แต่จากการตรวจสอบของหม่อมฉัน พวกคนพิษไม่ได้ถูกสร้างจากกองกำลังที่เหลืออยู่แคว้นจิ้ว แต่ถึงจะไม่เป็นเช่นนั้น มันก็น่าจะเชื่อมโยงกับแคว้นจิ้วไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเพคะ” ฉูหลิงเย่กล่าวด้วยเสียงที่ชัดเจน
จวินอู๋เสียมองบนเอกสารซึ่งเป็นแถวที่ระบุจำนวนผู้เสียชีวิต และนางก็ค้นพบอย่างรวดเร็วว่าที่ไหนก็ตามที่มีกองทัพของแคว้นเฉียว แคว้นเหยียน หรือแคว้นฉีไปเป็นกำลังเสริม ยอดคนเสียชีวิตถูกควบคุมให้อยู่ในจำนวนที่ยอมรับได้ ดีกว่าที่นางเคยคิดเอาไว้มาก
“ทุกแห่งที่มีทหารของแคว้นเหยียน แคว้นฉี และแคว้นเฉียวอยู่ จำนวนการรบลดลงมาก พวกเจ้าค้นพบวิธีจัดการคนพิษพวกนั้นแล้วหรือ?” จวินอู๋เสียมองไปที่ฉูหลิงเย่ นางเชื่อในความแข็งแกร่งของกองทัพแคว้นเหยียนและแคว้นฉี แต่กระทั่งสถานที่ที่มีการกำลังเสริมจากแคว้นเฉียวก็ยังเกิดปรากฏการณ์แบบเดียวกัน มันจึงเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงพอสมควร
ถึงยังไง แคว้นเฉียวก็ไม่ได้มีรากฐานที่มั่นคงและไม่ได้มีกองทัพที่ร้ายกาจเหมือนกองทัพรุ่ยหลิน ดังนั้นความแข็งแกร่งที่พวกเขาแสดงออกมาจึงค่อนข้างน่าแปลกใจ
ฉูหลิงเย่มองจวินอู๋เสียอย่างประหลาดใจเล็กน้อย หลังจากงงอยู่ครู่หนึ่ง นางก็หัวเราะออกมาเบาๆ ใบหน้าเป็นสีชมพูระเรื่อ นางมองจวินอู๋เสียพลางพูดว่า
“ฝ่าบาททรงลืมไปแล้วหรือเพคะ?”
“อะไร?” จวินอู๋เสียถามอย่างสงสัย
“ก็ของที่ฝ่าบาททิ้งเอาไว้ให้ไงเพคะ” ฉูหลิงเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม