“อะไรที่ได้มาง่ายๆคนเราก็มักจะไม่รู้จักทะนุถนอม มีแค่คนที่เคยเจอบทเรียนเท่านั้น ถึงจะไม่หลงระเริง ถึงจะทะนุถนอมเขาไปตลอดชีวิต ฉันต้องการให้ต่อไปนี้มีแค่เบบี๋เชี่ยนเท่านั้นที่ทิ้งหมาทหารนั่นได้ ห้ามทำเธอเสียใจเป็นอันขาด! ดังนั้นพรุ่งนี้จะเรียกเขาออกมาเมื่อไร นี่แหละประเด็นสำคัญ! ทั้งต้องให้เขาจดจำว่าตัวเองติดค้างเบบี๋เชี่ยน ทั้งต้องไม่ทำให้การรอคอยของเบบี๋เชี่ยนต้องสูญเปล่า ห้ามเธอเสียใจ!”
“ฮือๆ!” อาข่างงอีกแล้ว
ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี!
“ถ้าบอสจะมีเวลาคิดแทนประธานเชี่ยนเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่ไปร่วมงานเองเลยล่ะคะ?”
“ช้าเร็วสักวันฉันต้องไปแน่ และก็จะไปในฐานะที่ฉันต้องการด้วย ครั้งนี้คิดเสียว่าเป็นการซ้อมให้เขาดีใจไปก่อน ฉันเตรียมของขวัญไว้ให้เขาสองชิ้น”
“สองชิ้น?” อาข่าจำได้ว่าชิ้นหนึ่งฝากเธอไป ทำไมยังมีอีก?
“ดูสิ ของขวัญอีกชิ้นมาแล้ว” ชีอวี่เซวียนแกว่งมือถือแล้วกดรับสาย
“จัดการเสร็จแล้วครับ ค่าจ้าง? คุยเรื่องเงินเชยไปเปล่า ผมอยากรับลูกศิษย์อยู่แล้ว อยากให้เธอมีประสบการณ์การรักษาเยอะๆ—อ่อ ทางกองทัพยังไม่เคยมีประวัติใช้คนที่ไม่ได้เป็นทหารงั้นเหรอ งั้นไม่เป็นไรครับ ค่าจ้างของผมครั้งนี้ห้าแสนดอลล่าร์ โอนเข้าบัญชีผมด้วย—”
ปลายสายพอได้ยินเงินจำนวนมากขนาดนั้นก็กัดฟันกรอด
มันจะขูดรีดกันมากเกินไปแล้ว! ห้าแสนดอลล่าร์ มีงบมากขนาดนั้นที่ไหนกันถ้าไม่ติดว่าเรื่องนี้ในประเทศยังเป็นเรื่องใหม่ แถมยังรีบร้อนจะจับคนร้ายให้ได้ ไม่อย่างนั้นจะเรียกใช้คนที่เห็นแก่เงินแบบนี้เหรอ!
“เหล่าชี พวกเรามีกฎชัดเจน ถ้าไม่ได้เป็นทหารแล้วจะให้ส่งไปอยู่หน่วยทดลองมันยุ่งยากมาก หน่วยทดลองต้องทำงานไปพร้อมๆกับหน่วยอื่นด้วย ไม่สู้พวกเรามาตกลงกันใหม่ ย้ายไปแผนกวิจัยเป็นไง?”
“แผนกวิจัยยังจะต้องถึงมือผมอีกเหรอ? แค่ผมพูดคำเดียวมีเหรอผู้อำนวยการจะบอกไม่? คุณวางใจได้ เธอไม่ใช่คนไม่รู้หัวนอนปลายเท้า การทดลองครั้งนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับความลับทางทหารด้วย เธอเองก็ไม่ถือเป็นคนนอก นี่ถ้าผมไม่เห็นแก่ที่เธอเพิ่งแต่งงานใหม่ไม่อยากจะพรากคนรักกันให้มันนานเกินไป ผมจะเอ่ยปากพูดเรื่องนี้กับคุณเหรอ?”
“สะใภ้ทหาร?”
“สามีเธอชื่ออวี๋หมิงหลาง ไม่รู้ทำตำแหน่งไหน เอาเป็นว่าเป็นทหารก็แล้วกัน เคยได้ยินชื่อนี้ไหม?” ชีอวี่เซวียนจงใจไม่พูดตำแหน่งของอวี๋หมิงหลาง นี่เป็นความลับ ถ้าพูดออกไปจะไม่เป็นผลดีกับเสี่ยวเชี่ยน
“เขาน่ะเหรอ—คุณคิดจะรับเธอเป็นศิษย์?” นี่เป็นเรื่องดี ถ้าสามารถฝึกคนที่เก่งระดับชีอวี่เซวียนขึ้นมาได้ ถือเป็นเรื่องดีกับประเทศมากทีเดียว
ชีอวี่เซวียนเป็นอัจฉริยะที่รัฐบาลในหลายๆประเทศต่างแย่งชิงตัว คดีบางอย่างที่เปิดเผยต่อสาธารณชนไม่ได้อีกทั้งยังเกี่ยวข้องกับทางด้านจิตวิทยา ไม่มีเขาก็ปิดไม่ได้ แต่เขาเป็นพวกหน้าเลือด ไม่จ่ายหนักไม่มีทางเชิญมาได้ ลูกศิษย์ของเขากระจายไปทั่วโลก แต่กลับไม่มีประเทศนี้ ข่าวนี้น่าตื่นเต้นสุดๆ!
ยกตัวอย่างเช่น เปรียบได้กับลูกหมีแพนด้าที่เป็นสัตว์สำคัญของประเทศ เป็นของล้ำค่าที่ประเมินราคาไม่ได้!
“ผมคิดไว้แบบนั้น แต่เธอกลับไม่ถูกใจผมนี่สิ ดังนั้นผมถึงได้หาทางทำให้เธอได้มีโอกาสฝึกงานหน่อย”
“เดี๋ยวผมให้พ่อสามีเธอเกลี้ยกล่อมเอง!”
“ถ้าคุณทำแบบนั้นอีกหน่อยเขาไม่มองหน้าผมแน่ แถมยังจะมองคุณเป็นศัตรูด้วย”
“ทำไมล่ะ?” เรื่องแบบนี้มันเป็นประโยชน์กับทุกฝ่ายนะ! ได้เรียนรู้เทคนิคที่ก้าวหน้าที่สุดในโลกมาพัฒนาประเทศ มันเป็นเกียรติอันน่าภาคภูมิใจ ชีอวี่เซวียนมาเปิดสอนในประเทศก็ตั้งนานแล้ว แต่ใครๆก็รู้ว่าเขาไม่ได้สอนใครง่ายๆ ไม่ใช่ว่าใครก็เข้าตาเขา ยังมีคนโง่ยอมปล่อยโอกาสแบบนี้ให้หลุดลอยไปด้วยเหรอ?
“เพราะความหัวรั้นยังไงล่ะ แต่มันก็เป็นหนึ่งในปัจจัยที่ทำให้เธอประสบความสำเร็จ จิตแพทย์เก่งๆมีคนไหนบ้างที่ไม่มีหลักการของตัวเอง? คนที่เห็นแก่ผลประโยชน์ไม่เหมาะจะมาเป็นลูกศิษย์ผมหรอก เรื่องนี้เขาเหมือนผม ฮ่าๆ มีความเป็นตัวของตัวเองสูง”
อาข่าทนฟังไม่ไหว บอสเอาอีกแล้ว หาโอกาสชมประธานเชี่ยนแถมยังวกเข้าหาตัวเองได้ด้วย
“เอาเป็นว่า ห้ามไปพูดจาเกลี้ยกล่อมเธอ และก็ห้ามไปพูดกับเธอว่าผมเป็นคนขอร้อง ไม่อย่างนั้นนิสัยอย่างเธอได้ข่วนคุณหน้าแหกแน่ เธอไม่สนหรอกนะว่าคุณจะระดับไหน จึ๊ๆ!”
“งั้นเราควรทำไงดี?”
“ฟังผมนะ เท่าที่ผมวิเคราะห์นิสัยเด็กคนนี้ ต้องขุดหลุมเอาเหยื่อไปล่อก่อน คุณต้องทำให้เธอรู้สึกว่าอยู่ๆตัวเองก็เสียเปรียบเฉย และการเสียเปรียบนี้มันต้องไม่ใช่เล่นๆ ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่แคร์ คุณต้องทำแบบนี้…”
ชีอวี่เซวียนพูดจบก็วางสาย อาข่าเอามือลูบคางตัวเอง
“บอสคะ ไม่คิดจะบอกประธานเชี่ยนเหรอคะ?”
“ไม่จำเป็น”
“อันที่จริงถ้าบอสบอกเธอเรื่องนี้ไป ไม่แน่ประธานเชี่ยนอาจเลิกเกลียดบอสก็ได้นะคะ บอสก็น่าจะเคยวิเคราะห์นิสัยเธอ ใครทำดีด้วยเธอก็จะจำไว้ บอสทำเพื่อเธอขนาดนี้แต่ไม่บอกเธอ หรือว่าบอส…” ชอบทรมานตัวเอง?
คำสุดท้ายอาข่าไม่พูดออกไป
“ฉันไม่มีทางใช้การติดค้างน้ำใจคนแบบนี้ไปเปลี่ยนความคิดเขา รอเธอมีของที่เธอรักมากแล้วเธอจะเข้าใจ เต็มใจทำเพื่อเขาทุกอย่างโดยไม่ต้องการคำขอบคุณ แค่เห็นเขาพอใจก็อิ่มใจแล้ว ฉันไม่ได้ทำเพื่อเขา สุดท้ายแล้วฉันก็ทำเพื่อตัวเอง”
“บอส…” อาข่ามองบอสที่แสนเจ้าเล่ห์ของตัวเอง สักพักเธอก็ทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผี
“บอสคงไม่ได้ชอบประธานเชี่ยน คิดจะเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อนหรอกนะ?”
เสี่ยวเฉียงได้มาฆ่าเขาตายแน่ จริงๆนะ!
ชีอวี่เซวียนเกือบสะดุดล้ม ทำหน้าเหมือนเห็นผีออกมาเหมือนกัน
“พูดอะไรชวนขนลุกแบบนั้น! พวกเราไม่ได้เอาอย่างตำนานเพอร์เซโฟนีเสียหน่อย! อีกอย่าง หมาทหารนั่นก็ไม่ใช่เทพฮาเดส!”
“มันคือ…อะไรเหรอ?” ฟังๆดูเหมือนพวกเทพในตำนานกรีกเลย
“ช่างเถอะเธอมันโง่เกินไป!” ชีอวี่เซวียนเขกหัวอาข่า พลางคิดในใจว่า โชคดีที่เอาลูกศิษย์ที่โง่ที่สุดมา ถึงขนาดบอกว่าฮาเดสกับเพอร์เซโฟนีไม่มีทางเป็นเขากับเบบี๋เชี่ยน ยัยเด็กโง่นี่ก็ยังไม่เข้าใจเลย
ถ้าเป็นศิษย์พี่ที่ฉลาดเป็นกรดพวกนั้นคงเข้าใจนานแล้ว
อืม ไม่เข้าใจสิดี
ค่ำคืนนี้มีคนวางแผนทำเพื่อคนที่ตัวเองเฝ้าทะนุถนอม มีคนที่ถูกเพื่อนยุจนต้องดื่มไปหลายขวดอย่างเต็มใจ ดื่มจนเมาก็ยังมีความสุข เพราะพรุ่งนี้จะได้แต่งงานกับสาวงามแล้ว และก็มีคนที่กำลังมองพระจันทร์พลางคิดถึงคนที่ตัวเองรักและงานแต่งที่ตัวเองรอคอยมานาน
เสี่ยวเชี่ยนมองพระจันทร์ ในสมองคิดถึงความทรงจำเก่าๆที่มีแต่เรื่องดีๆ
งานแต่งนี้มาช้าไปหน่อย แต่กลับมาได้จังหวะ โอกาสจบสวยมีสูง
นึกถึงช่วงเวลาที่คบกับเขา หาความทรงจำที่ทะเลาะกันได้ยากมาก อวี๋หมิงหลางอยู่ข้างนอกชอบทำตัวเผด็จการ ต่อให้อยู่กับผู้บัญชาการระดับสูง ถ้าถึงเวลาที่ต้องใช้อารมณ์เขาก็ไม่อ่อนข้อเหมือนกัน แต่ไม่ว่าเธอจะใช้อารมณ์กับเขาแค่ไหน เขาก็จะทำหน้าแป้นแล้นใส่เธอเสมอ โมโหเธออย่างมากสุดก็แค่เดินหนีออกไปสักพักแล้วกลับมา
ไม่เคยลงไม้ลงมือกับเธอ
ทำไมถึงมีความสุขได้ขนาดนี้ ทำไมถึงได้เจอผู้ชายที่เอาใจใส่ตามใจเธอทุกอย่าง
วันต่อมา เสี่ยวเชี่ยนที่อยู่ในชุดแต่งงานกำลังรอเขามารับ ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวที่ปักด้วยลวดลายหงส์กับมังกรบดบังสายตาของเธอ แต่เมื่อเสียงครึกครื้นบรรยากาศที่อยู่รอบตัวสงบลง เธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคย โลกของเธอก็สว่างขึ้นมาทันที
เธอรู้ว่าเจ้าบ่าวของเธอมารับเธอแล้ว