ตอนที่ 1774 รนหาที่ตาย (2)
จางเซี่ยมีเหตุผลที่พูดแบบนี้ นางได้ยินมาว่าโอวหลานเคยพูดว่ามีแค่อวิ๋นลั่วเฟิงและหงหลวนเท่านั้นที่คู่ควรกับโอวเฟย! ดังนั้นนางจึงตั้งใจพูดเรื่องนี้ต่อหน้าหงหลวน!
พรึบ พรึบ พรึบ!
ทันใดนั้นสายตาของทุกคนที่อยู่รอบตัวหงหลวนก็หันไปจ้องโอวหลานด้วยสายตาคมดุจกระบี่
ใบหน้าของโอวหลานแข็งค้างไปชั่วครู่แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ นางยิ้มอย่างเขินอาย “ศิษย์พี่หญิงหงหลวน ถ้าท่านไม่รู้จักพี่ชายของข้าก็ไม่เป็นไร ข้าสามารถแนะนำเขาให้ท่านรู้จักได้ พี่ชายของข้าไม่ใช่แค่หล่อเหลาแต่ยังมีพรสวรรค์มากด้วย เขาอายุแค่ยี่สิบหกปีแต่ก็เป็นถึงผู้ฝึกฌานขั้นนภาแล้วและยังเป็นศิษย์ระดับสวรรค์อันดับสามด้วย…”
ตอนแรกหงหลวนไม่ได้สนใจคำพูดของจางเซี่ยมากนัก เพราะเห็นได้ชัดว่าทั้งคู่ไม่ถูกกัน ไม่แน่จางเซี่ยอาจจะพยายามใส่ร้ายเด็กผู้หญิงคนนี้ก็ได้ แต่ตอนนี้ทันทีที่โอวหลานพูด หงหลวนก็เข้าใจว่านางต้องการจะสื่ออะไรและใบหน้างดงามของนางก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา
“ข้าจำได้ว่าเมื่อห้าปีที่แล้ว ตอนข้าอายุแค่ยี่สิบปี ข้าก็ขึ้นเป็นศิษย์ระดับสวรรค์อันดับหนึ่งแล้ว…อวิ๋นลั่วเฟิงที่ตอนนั้นอายุสิบแปดปีก็เสมอกับข้าในการประลอง แล้วอะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่าพี่ชายของเจ้าเป็นอัจฉริยะในเมื่อเขาเป็นแค่ผู้ฝึกฌานขั้นนภาตอนยี่สิบหกปี”
ใบหน้าของโอวหลานมืดครึ้มทันที หงหลวนพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร ไม่ใช่ว่ากำลังดูถูกพี่ชายของนางอยู่หรือ
“ศิษย์พี่หญิงหงหลวน พี่ชายของข้ามีพรสวรรค์มากจริงๆ เขาก็แค่ไม่ได้เกิดมาในตระกูลที่แข็งแกร่ง ถ้าเขาเกิดในตระกูลชั้นสูง ข้าก็มั่นใจว่าไม่มีใครเอาชนะความสำเร็จของเขาได้ทั้งนั้น”
นางหมายความว่า เจ้าแข็งแกร่งแล้วอย่างไร ก็แค่เพราะเจ้าเกิดมาในตระกูลที่ดีกว่าเท่านั้นแหละ! ถ้าโอวเฟยเกิดในตระกูลชั้นสูง เขาต้องแข็งแกร่งกว่าหงหลวนแน่นอน
จางเซี่ยหัวเราะคิกคัก สตรีผู้นี้รนหาที่ตายจริงๆ ถึงพูดแบบนั้นต่อหน้าหงหลวน
ทันใดนั้น โอวหลานก็รู้สึกถึงพลังมหาศาลเคลื่อนผ่านตัวนางจนทำให้ตัวสั่น นางเริ่มมีเหงื่อเย็นๆ ไหล ใบหน้าซีดเผือดและรู้สึกเหมือนมีภูเขาขนาดมหึมากำลังกดทับตัวนางอยู่ ตอนที่นางกำลังหายไม่ออก แรงกดดันก็หายไปทันที นางนั่งลงที่พื้นอย่างอ่อนแรงและอ้าปากสูดเอาอากาศเข้าไปหายใจ
หงหลวนถอนสายตาออกมา “พวกเราไปกันเถอะ”
“ได้เลย” จังมั่วมองโอวหลานอย่างเห็นใจ โชคดีที่อารมณ์ของหงหลวนไม่ได้ดุร้ายเหมือนเมื่อก่อน ไม่อย่างนั้นโอวหลานคงตายไปแล้ว
“หลานเอ๋อร์!” ขณะที่หงหลวนกำลังจะเดินออกไป เสียงวิตกกังวลก็ดังขึ้นจากด้านหน้า
ไม่นานก็มีชายหนุ่มหล่อเหลาในชุดผ้าไหมปักดิ้นทองรีบเดินเข้ามาหาโอวหลาน เมื่อเห็นโอวหลานเป็นแบบนี้ เขาก็โกรธจัด “เกิดอะไรขึ้น ใครก็แตะต้องน้องสาวของข้าในสำนักศึกษาเมืองประจิม”
ขณะที่พูด เขาก็กวาดสายตามองไปรอบและไปหยุดอยู่ที่หงหลวน
“เจ้าใช่หรือไม่ที่แตะต้องน้องสาวของข้า เจ้าไม่รู้หรือว่าที่นี่คือที่ไหน ใครกันที่ทำให้เจ้ากล้าขนาดนี้”
หงหลวนหยุดฝีเท้าแล้วส่งยิ้มมีเสน่ห์มาให้ “ใช่แล้ว ข้าแตะต้องนางเอง แล้วมีปัญหาอะไร ต่อให้ข้าสังหารนาง ก็ไม่มีใครก็กล้าพูดออกมาสักคำเดียว”
ไม่นานมานี้โอวเฟยพึ่งปิดด่านฝึกพลังฌาน และทันทีที่เขาออกมา เขาก็อยากมาหาโอวหลานแต่กลับมาเห็นโอวหลานถูกรังแก เขาไม่ได้ยินข่าวเรื่องที่หงหลวนกลับมาที่สำนัก
“ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นแค่ศิษย์อันดับสามของสำนักศึกษาเมืองประจิมแต่ศิษย์สองอันดับแรกก็ยังไม่กล้าทำให้ข้าโมโห!” โอวเฟยยืนขึ้น “ถ้าเจ้ายังอยากอยู่ที่สำนักศึกษาเมืองประจิม เจ้าควรคุกเข่าคำนับน้องสาวเพื่อขอโทษ!”
เขาสะบัดมือกางพัดที่ถืออยู่แล้วมองหงหลวนอย่างโอหัง
…………………………
ตอนที่ 1775 รนหาที่ตาย (3)
“ท่านพี่…” เมื่อเห็นอย่างนั้นโอวหลานก็รีบดึงแขนเสื้อของโอวเฟย “นางเป็นพี่สะใภ้ที่ข้าหาให้ท่าน ได้โปรดอย่า…”
นางรีบมากจนเผลอพูดสิ่งที่อยู่ในความคิดของนางออกไป หลังจากที่นางหลุดปากออกไปแล้ว นางก็พึ่งได้สติว่านางพูดอะไรออกไปแล้วก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเอง
“พี่สะใภ้งั้นหรือ” โอวเฟยขมวดคิ้ว และมองหงหลวนก่อนจะหันกลับไปมองโอวหลาน “นางอาจจะงดงามแต่ข้าไม่ใช่คนที่มองคนที่ภายนอก มีแค่คนที่มีพรสวรรค์ชั้นยอดเท่านั้นถึงจะคู่ควรกับข้า”
หงหลวนโกรธจัดจนหัวเราะออกมา นางยกมือขึ้นเพื่อหยุดจังมั่วไม่ให้พุ่งเข้าไปและมองหน้าโอวเฟย นางหรี่ดวงตาหงส์ลงเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นคนแบบไหนเจ้าถึงจะคิดว่าคู่ควรกับเจ้า”
ดวงตาของโอวเฟยฉายแววรังเกียจ
ตามที่เขาคิด สตรีผู้นี้ก็เป็นคนที่ชื่นชอบเขาอีกคนหนึ่ง ไม่อย่างนั้นนางคงไม่ถามคำถามหน้าไม่อายอย่างนี้!
“แม่นาง ในสำนักศึกษานี้ไม่มีใครคู่ควรกับข้าทั้งนั้น ถ้าจะให้ข้าเอ่ยออกมาชื่อหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นก็คงมีแต่คนที่เป็นศิษย์ระดับสวรรค์อันดับหนึ่งเมื่อห้าปีก่อนเท่านั้นที่คู่ควรกับข้า มีแต่อัจฉริยะอย่างนางเท่านั้นที่เหมาะสมกับข้า ดังนั้นเจ้าก็หยุดฝันกลางวันได้แล้ว ข้าไม่มีวันรับรักเจ้า!”
ความจริงแล้วที่โอวหลานคิดว่ามีแต่อวิ๋นลั่วเฟิงและหงหลวนเท่านั้นที่คู่ควรกับโอวเฟยเพราะว่าโอวเฟยเป็นคนบอกนางอย่างนั้น ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมตอนนี้เขาถึงไม่เอ่ยชื่อของอวิ๋นลั่วเฟิง…
นั่นก็เพราะว่าอวิ๋นลั่วเฟิงแต่งงานแล้วและก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไล่ตามสตรีที่ไม่บริสุทธิ์แล้ว สตรีที่ร่างกายมีมลทินแล้วไม่คู่ควรกับเขา!
“ศิษย์ระดับสวรรค์อันดับหนึ่งเมื่อห้าปีที่แล้วงั้นหรือ เจ้าหมายถึงหงหลวนใช่หรือไม่” หงหลวนถามแล้วยกยิ้มขึ้นช้าๆ
ผู้คนที่อยู่รอบข้างนางยังคงเงียบเพื่อดูการแสดงที่น่าขบขันนี้
“ท่านพี่…”
โอวหลานร้องขึ้นมาด้วยความอับอายและพยายามจะพูดบางอย่างแต่โอวเฟยก็ไม่ให้โอกาสนางได้พูดและหยุดไม่ให้นางเอ่ยอะไรออกมา
“ใช่แล้ว ข้าพูดถึงหงหลวน มีแต่สตรีแบบนางเท่านั้นที่ข้าต้องการ เป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะยอมรับสตรีแบบเจ้า ดังนั้นข้าแนะนำให้เจ้ายอมแพ้ในความคิดของเจ้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ซะ”
จังมั่วและคนอื่นเดือดจัดแล้ว ถ้าหงหลวนไม่ได้หยุดพวกเขาไว้ พวกเขาก็คงพุ่งไปทุบตีโอวเฟยแล้ว
หงหลวนยิ้ม รอยยิ้มของนางงดงามเหมือนดอกกุหลาบที่กำลังบานสะพรั่งแต่ก็อันตรายไปในคราวเดียวกัน
โอวเฟยสับสน เหตุใดนางถึงยิ้ม หรือว่านางจะบ้าไปแล้วหลังจากที่โดนเขาปฏิเสธ
“เสียใจด้วย” หงหลวนหัวเราะขณะกอดอกพูด “ข้าคือคนที่เจ้าพูดถึง หงหลวน”
ทันใดนั้นใบหน้าของโอวเฟยก็แข็งค้างและลมหายใจของเขาก็ถี่ขึ้น ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีฟ้าและหันไปหาโอวหลาน
“นางคือหงหลวนงั้นหรือ”
โอวหลานพยักหน้าอย่างหมดหนทาง
“เหตุใดเจ้าถึงไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้” โอวเฟยโกรธจัดและเขาก็อับอายมากจนเขาอยากจะหาหลุมเข้าซ่อน
เขาพึ่งพูดว่าสตรีผู้นี้ไม่คู่ควรกับเขา มีแค่หงหลวนเท่านั้นที่คู่ควร
แต่ตอนนี้นางกลับบอกเขาว่านางคือหงหลวน!
“ท่านพี่ ข้าอยากจะบอกท่านแต่ท่านก็หยุดข้า” นางรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ นางต้องการจะบอกเขาแต่เขากลับไม่ยอมให้นางบอก
โอวเฟยรู้สึกเหมือนว่ามีสายตาเยาะเย้ยจำนวนนับไม่ถ้วนมองมาที่เขาและใบหน้าของเขาก็ยิ่งซีด เขาจินตนาการได้เลยว่าหลังจากวันนี้ เขาจะกลายเป็นตัวตลกของสำนักศึกษาเมืองประจิม
“จังมั่ว พวกเราไปที่ห้องทำงานผู้อาวุโสกันเถอะและจากนั้นก็ไปตามหาอวิ๋นลั่วเฟิง ผู้อาวุโสต้องรู้แน่ว่านางอยู่ที่ไหน” หงหลวนหันหลังแล้วเดินจากไปโดยไม่สนใจคนโง่เง่าพวกนี้