เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 316 ห้องใหม่ของแอเรียน
แอเรียนคิดไม่ออกเหมือนกันว่ามาร์คกำลังคิดอะไรอยู่ เธอเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ได้พูดถึงลูกเลย แต่พอนึกได้ว่าเขาเป็นคนที่เย็นชา ทุกอย่างก็ชัดเจนขึ้น ผู้ชายแบบนั้นคงไม่คิดอะไรมากกับลูกจากสายเลือดตัวเองแค่คนเดียวหรอก เขาบอกว่าเขารักเธอ นั่นเป็นคำโกหกรึเปล่า? หรือ… นั่นมันเป็นเรื่องอดีตไปแล้ว?
ทิฟฟานี่ระบายความผิดหวังของเธอกับรถ Audi ตอนที่พวกเขาออกมาจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ “ถ้าฉันมีเงินมากพอที่จะปฏิเสธ ฉันจะไม่ยอมขับรถคันนี้อีก ใครอนุญาตให้มาร์คได้มีเงินเยอะขนาดนี้? ในเวลาแบบนี้เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากว่าต้องก้มหัวยอมพวกคนเลว รวมถึงแม่ของฉันด้วย ขืนถ้าเธอยังอยู่ต่อที่บ้านเรา แม่จะต้องคิดทำอะไรไม่ดีอีกแน่ ๆ ถึงเวลานั้นเราอาจจะไม่มีปัญญาแก้ปัญหาที่แม่จะสร้าง ภายในวันสองวันฉันจะช่วยเธอหาห้องใหม่ มันจะดีกว่าหากเธอย้ายออก ฉันจะไปเยี่ยมเธอบ่อย ๆ และฉันจะคอยไปรับไปส่งเธอที่ทำงานทุกวัน ฉันไม่ได้พยายามจะไล่เธอออกนะ ; ฉันต้องบอกให้เธอเข้าใจฉันในจุดนี้ก่อน เธอรู้ว่าฉันทำเพราะหวังดีกับเธอใช่ไหม?”
ครั้งนี้แอเรียนไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือ การย้ายออกเป็นความคิดที่ดี แค่มีลิเลียนอยู่ด้วยทิฟฟานี่ก็หงุดหงิดมากพอแล้ว เธอกลัวว่าถ้าเธอขืนอยู่ต่อทิฟฟานี่ต้องเป็นบ้าแน่ ๆ
ในโลกนี้ เงินจะช่วยได้ทุกอย่าง ไม่นานพวกเธอก็หาห้องเช่าใหม่ได้ — ทิฟฟานี่จัดการเองทุกอย่าง แอเรียนเพียงแค่ต้องย้ายเข้าเท่านั้นเอง ที่พักใหม่ของเธอไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่พักทิฟฟานี่นัก ชุมชนแถวนั้นก็ไม่แย่เหมือนกัน มันเป็นห้องคอนโด 1 ห้องนอนและ 1 ห้องนั่งเล่น เธอมีพื้นที่เหลือเฟือที่จะใช้อยู่อย่างสบาย
แอเรียนย้ายออกพร้อมกับจับข้าวปั้นใส่สายจูง มันดูไม่ดีหากว่าเธอจะทิ้งข้าวปั้นไว้ที่บ้านทิฟฟานี่ อีกอย่าง ข้าวปั้นจะซึมทุกทีที่แอเรียนไม่อยู่ เธอจึงไม่อยากทอดทิ้งมันไม่ว่าจะยังไงก็ตาม
วันแรก ๆ ในห้องใหม่ของเธอ เธอไม่อาจนอนหลับได้เพราะยังไม่คุ้นเคยกับเตียงใหม่ เธอกลายเป็นคนเป็นโรคนอนหลับยากและการตั้งครรภ์ของเธอทำให้เธอต้องตื่นขึ้นมาบ่อย ๆ ในช่วงกลางคืน เธอจึงแทบไม่ได้นอนเลย พอเธอถึงที่ทำงานใต้ตาเธอก็ดำและเธอก็ดูเหนื่อยและซีดมาก
ถึงแม้ว่าเอริกจะตามข่าวไม่ค่อยทันชาวบ้าน แต่ตอนนี้เขาก็คงจะรู้ได้แล้วแหละว่าแอเรียนท้อง เมื่อเขาเห็นสีหน้าของแอเรียนเขาถึงกับกระวนกระวาย “นี่… ทำไมคุณไม่ย้ายกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์ เทรมอนต์ ระหว่างที่คุณท้องก่อน? เห็นคุณทรมานตัวเองแบบนี้แล้วมันน่ากลัวชะมัด คุณเป็นอย่างไรบ้าง? ทำไมถึงหน้าซีดจัง? อย่างกับว่าคุณไม่ได้นอนเลย”
แอเรียนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย “ฉันเพิ่งย้ายเข้าที่ใหม่และยังไม่ชินกับมัน เตียงใหม่ทำให้ฉันนอนไม่หลับ อีกวันสองวันฉันคงจะชิน ไม่เป็นไร ฉันรู้จักร่างกายตัวเองดี ไม่ต้องห่วง”
เอริกขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คุณกล้าอยู่คนเดียวได้ไง? ผมนึกว่าคุณสนิทกับทิฟฟานี่? เมื่อท้องคุณโตขึ้นคุณจะทำอะไรลำบากขึ้นนะ จะทำอย่างไรถ้าคุณชนของล่ะ? นั้นไม่น่ารำคาญหรอ? คุณนี่ใจกว้างจริง ๆ!”
แอเรียนรู้สึกเศร้าผิดปกติ ในตอนแรกเธอไม่เคยคิดว่าตัวเองน่าสงสารขนาดนั้นและไม่เห็นว่าสถานการณ์ปัจจุบันของเธอเป็นเรื่องทรมาน อย่างไรก็ตาม มีผู้คนมากมายที่เป็นห่วงเธอ จนเธออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าหรือจริง ๆ เธอช่างน่าสมเพชจริง ๆ “ถ้าฉันไม่เป็นกังวล” เธอพูดพร้อมกับพยายามดูเหมือนกับว่าเธอไม่สนอะไร “คุณจะเป็นกังวลทำไม? ตราบใดที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฉันในที่ทำงานก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”
เอริกเงียบทันที เขาหยุดอยู่พักนึงก่อนจะพูดว่า “ต่อจากนี้ไปคุณไม่ต้องทำงานล่วงเวลาแล้ว คุณสามารถมาสายและกลับก่อนคนอื่นได้ สุขภาพของคุณเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผมตอนนี้ อย่ามาหัวหมุนกับผมแบบนี้ ผมไม่ใช่มาร์คนะ ผมเป็นหัวหน้าคุณ และในออฟฟิศนี้คำพูดของผมถือว่าเป็นกฏหมาย”
แอเรียนพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร เอริกถอนหายใจแล้วจึงเดินกลับไปที่ห้องทำงานตัวเองเพื่อโทรหามาร์ค “นายรู้ไหมว่าภรรยานายย้ายออกไปอยู่คนเดียวแล้ว? นายใจกว้างขนาดนั้นเลยหรอ? เธอยังอายุน้อยและไร้เดียงสา แต่นายไม่ใช่เด็กแล้วไม่ใช่เหรอไง? การทะเลาะวิวาทกันยังมีขอบเขตเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอและเด็กมันจะสายเกินไปที่จะรู้สึกผิดทีหลังนะ!”
มาร์คยังคงเงียบอยู่ที่ปลายสาย เมื่อเม้มริมฝีปากบาง ๆ การแสดงออกของเขาดูซับซ้อนเล็กน้อย เขาอยากจะถามว่าทำไมแอเรียนถึงย้ายออกจากบ้านทิฟฟานี่แล้วไปอยู่คนเดียว แต่ดูเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกดลิ้นเขาเอาไว้ไม่ให้พูด ตอนนั้นเอง อยู่ ๆ ประตูห้องทำงานเขาก็เปิดออกและแอรี่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องที่เต็มไปด้วยคุกกี้ “พี่มาร์คที่รัก เหนื่อยไหม? ฉันเอาคุกกี้มาฝาก…”
อารมณ์ของเอริกเสียทันทีที่ได้ยินเสียงแอรี่ “มาร์ค เทรมอนต์ ในเวลาแบบนี้นายยังมีอารมณ์เล่นอีกเหรอ? แอรี่ คินซีย์ เป็นผู้หญิงที่นายควรจะเล่นด้วยเหรอ? นั้นน้องสาวแอเรียนนะ! ภรรยาของนายกำลังท้องและใช้ชีวิตที่ยากลำบากแต่นายยังมีอารมณ์มาเล่นอีกหรอ??? ลืมมันซะ! ฉันจะไม่หัวเสียเพราะนาย แค่อย่ามารู้สึกผิดทีหลังล่ะ! แน่นอน นายมีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้หากว่าลูกในท้องแอเรียนไม่ใช่ของนาย แต่อย่างไรก็ตาม ถ้านั้นเป็นลูกนาย อย่าลืมนะ ว่านายจะต้องได้ลิ้มรสความรู้สึกผิดในอีกไม่ช้า!” เอริกวางสายทันทีหลังจากที่พูดส่วนของเขาจบ จิตใจของเขาระส่ำระสาย
มาร์ควางโทรศัพธ์ลงและถามแอรี่ด้วยสายตาที่เหยือกเย็นว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่?”
แอรี่แสดงสีหน้าแบบเจ็บช้ำ “พี่มาร์คที่รัก… ฉันรู้ว่าพี่สาวฉันห้ามไม่ให้คุณติดต่อฉัน แต่ฉันไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ ฉันอยากเจอคุณ… หลังจากที่พี่สาวฉันนอกใจคุณ ก็เป็นฉันไม่ใช่เหรอที่คอยอยู่เคียงข้างคุณ? แล้วดูสิ่งที่เธอทำสิ ใครจะรู้ ไม่แน่เธออาจจะกำลังอาลัยอาวรณ์การจากไปของวิล ซีวาน อยู่ก็ได้… เธออาจจะย้ายออกเพื่อแสดงให้คุณรู้ว่าเธอเลือกวิล ถูกไหม? แต่ฉัน ฉันไม่ต้องการอะไรเลยนอกจากการได้อยู่ข้างคุณ อย่างน้อยให้ฉันได้อยู่กับคุณช่วงที่คุณหงุดหงิดก็ได้ โอเคไหม?”