เมื่อวานเถากุนและเหล่าชนชั้นสูงของศาลาหยวนเฮงได้ทำการฝึกฝนการมาอย่างยาวนานเพื่อเตรียมความพร้อมในการต่อสู้ในช่วงเวลาแบบนี้!
วิธีที่ดีที่สุดในการปูรากฐานให้มั่นคงในสถานที่ใหม่คือการสยบผู้มีอำนาจให้สงบลง! การฝึกฝนนั้นยากเสมอแต่หากเรามีเป้าหมายไว้แม้จะยากยังไงเราก็จะไปให้ถึง ในตอนนี้มีใครบางคนได้เข้ามาเหยีบจมูกพวกเขาและคนพวกนั้นเองสาบานว่าจะฆ่าทุกคนที่มาจากอาณาจักรดวงดาว!
แม้จะเป็นกองทัพจากจิวหัวที่เรียกว่าเป็นการร่วมพลังของเหล่านักรบ แต่สำหรับสายตาพวกเขาคนจากจิวหัวก็ยังดูอ่อนแอใหนสายตาอยู่ดี .. ในทางตรงกันข้ามทหารชั้นยอดในเมืองครึ่งนั้นล้วนเป็นถึงผู้ปลูกฝัง!
นั่นเป็นเหตุผลที่เขามั่นใจในการเลือกที่จะสยบกองทัพจิวหัวเพื่อเป็นก้าวย่างในการสร้างชื่อเสียงของเขา!
ท้ายที่สุดในสายตาของเหล่าผู้ฝึกฝนทั้งหลาย พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาเหนือกว่าเหล่านักรบเสมอ!
“ผู้ฝึกฝนจากศาลาหยวนเฮงและหวังชานได้เดินเข้าไปในพื้นที่ว่างเปล่าระแวกใกล้หุบเขา” หยวนเฮงตะโกนในห้องพูดคุยในกลุ่ม “วันนี้เราต้องเอาชนะพวกเขาและแสดงพลังของอาณาจักรทะเลดวงดาวของเราให้พวกเขาได้ประจักษ์!”
ขณะเดียวกันจิวหัวเองยกผู้คนประมาณห้าถึงหกสิบคนมารวมตัวกันที่หน้าทางเข้าหมู่บ้าน!
กงฉีตะโกน “พวก! เหล่าบรรดาผู้คนจากอาณาจักรทะเลดวงดาวกำลังก้าวข้ามเส้น! พวกเขาปล้นทรัพยากรของเราและฆ่าพวกผองพี่น้องแปดคนที่เล็ดลอดออกมาจะให้เรายืนอยู่เฉยได้อย่างไร!”
“ใช่!”
“ลุย!”
“คำขวัญของกองทัพเราคืออะไร?”
“กองทัพจิวหัวรวมกันเป็นหนึ่ง!”
“ฆ่ามัน!” กงฮีชี้ดาบเหล็กของเขาไปทางทิศของหุปเขา “วันนี้เราต้องสังหารพวกเขาทั้งหมดและทำให้พวกเขาสยบตรงหน้าเรา!” ภายใต้คำสั่งของกงฮีพวกเขาพุ่งหน้าไปทางทิศของหุปเขาทันที
…
ใกล้กับหุปเขางูพิษกองทัพหยวนเฮงเองก็กำลังกำจัดเหล่าสัตว์ประหลาดกันอย่างเพลิดเพลิน
หยวนเฮงกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ศิษย์น้องหวังเราต้องควบคุมและรวมพลังกัน ข้าหวังว่าผู้คนจากตระกูลหวังและพวกข้าเราจะเข้ากันได้ดี!
“แน่นอน!” หวังชานตะโกนในช่องพูดคุยทันที “สมาชิกของเราทั้งหมดที่อยู่ใกล้หุบเขางูพิษ โปรดรับฟังคำขอของคนจากศาลาหยวนเฮง!”
เถากุนผงกหัวพอใจ “ผู้คนจากตระกูลหวังเราขอให้พวกท่านไปทางซ้ายและจัดแถว!”
“พวกเขามากันแล้ว!” เหล่าสมุนจากศาลาหยวนเฮงตะโกนคุยกันในช่องพูดคุยของ QQ
“พวกมันอยู่ห่างจากลูกไฟเราไปร้อยก้าว!”
“ห้าสิบก้าว!” เถากุนตะโกน “นักเวทย์ทุกคนเตรียมพร้อม ลัทธิเต๋าถอย!”
…
อีกฝั่งด้านกงฮีรองผู้บังคับบัญชาของจิวหัวตะโกนว่า “อีกไม่นานพวกเราจะเข้าสู่ห้วงของลูกไฟ! ลัทธิเต๋าเตรียมเทคนิคการฮีลเลือดให้พร้อม นักรบเราจะเก็บพวกมันทั้งหมด ส่วนนักเวทย์เราต้องสกัดกั้นสกิลของพวกมันด้วยลูกไฟ!”
นักรบประมาณยี่สิบคนแยกออกไปด้านข้างขณะที่ทั้งสองฝ่ายต่างขว้างลูกไฟเข้าหากัน จุดไฟจำนวนมากกระจัดกระจายอยู่บนพื้น ส่วนลูกไฟที่ถูกเสกบนอากาศที่กำลังล่วงหล่นนั้นมองดูคล้ายกับดาวตก!
“สัทธิเต๋า! ฮีล!” ผู้บัญชาการของทั้งสองฝ่ายตะโกน
เกมได้แตกต่างไปจากครั้งเดิมก่อนหน้านี้ระหว่างการต่อสู้พวกเขาต้องใช้การดื่มยาเพื่อเพิ่มเลือดซึ่งนั้นทำให้เสียสมาธิในการต่อสู้ ดังนั้นเทคนิคการรักษาของลัทธิเต๋าในตอนนี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!
นักรบและนักเวทย์ที่ได้รับบาดเจ็บจำนวนมากเมื่อได้รับการฮีลจะมีแสงออกมา
…
“ส่งนักรบออกมาแล้วฆ่าสองคนกลางกลุ่ม ลงมือเดี๋ยวนี้!” คำสั่งจากผู้บังคับบัญชาจากจิวหัว
…
“พวกนักเวทย์เข้ามาใกล้แล้ส ตั้งสมาธิเพื่อโจมตีพวกคนกลางกลุ่ม!” นี่คือคำบัญชาจากผู้บังคับฝั่งหยวนเฮง
…
ทันทีที่สองฝ่ายเริ่มต่อสู้กันในระยะใกล้!
“ลัทธิเต๋าเดินหน้าเข้าไปเพื่อช่วยนักเวทย์!”
“นักรบเข้าไปฆ่าพวกนักเวทย์!”
“ทุกคน! โจมตี!”
“บ้าเอ้ย! มาดูกันใครจะแน่กว่านั้น!”
ในความโกลาหลนี้ หยวนเฮงถูกแทง! “ใครมันแทงข้า!”
กงฮีเอง “แม่งเอ้ย ใครมันขว้างลูกไฟใส่ข้า!”
มันเป็นความวุ่นวายไปหมด!
… สามนาทีต่อมา
“พี่น้องที่เกิดในหมู่บ้านรีบออกมาช่วยพวกเราด่วน ช่วยด้วย!
… ห้านาทีต่อมา
“คนที่เพิ่งเกิดอยู่ไหน!?”
พวกชนชั้นสูงรายงานว่า “เรามีการต่อสู้ระหว่างทาง”
ผู้บัญชาของกองทัพทั้งสองเกาหัว เนื่องจากมันไม่เคยมีกรณีดังกล่าวเกิดขึ้นเลยในชีวิตจริง พวกเขาตะโกนว่า “ดึงการต่อสู้มาที่เกิด มาที่นี่ให้หมด!”
คนที่ถูกฆ่าตายตอบโต้อย่างรวดเร็วว่า “ระวังผู้รักษาประตูเมืองด้วย!”
…
ระหว่างทางไปหุบเขางูพิษ เยเสี่ยวเย้และเหล่าสาวกจากกลุ่มโอเชียนที่เพิ่งออกมาจากหมู่บ้านมือใหม่ก็พบกับสถานการณ์อันเร่าร้อน
“พวกเขาไม่ได้เป็นผู้ปลูกฝังจากอาณาจักรทะเลดวงดาว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นนักเวทย์ที่อ่อนแอ!” นักรบบางคนจากจิวหัวชี้ไปที่เหล่าสาวกจากโอเชียนที่เพิ่งออกจากหมู่บ้าน
“เจ้าทำอะไร? ทำไมถึงมาฆ่าพวกเรา?” คนจากกลุ่มโอเชียนล้มลงกับพื้นทันที
หลังจากเกิด พวกเขารู้สึกสับสนใจหัวและออกมาจากหมู่บ้านอีกครั้ง
“พวกเขาสามคนเป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังจิวหัวหรือไม่? ข้าไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อน” ผู้ฝึกฝนบางคนจากอาณาจักรทะเลดวงดาวขว้างลูกไฟใส่พวกเขา
ทั้งสามคนล้มลงอีกครั้ง!
“แม่งเอ้ย! พวกเจ้าเป็นบ้าหรอ?” หยุนเหลียนระเบิดความโกรธ “กำจัดพวกมัน!”
ในเวลาเดียวกันผู้พิทักษ์ที่มาถึงที่นี่เพื่อเอาของมาขายก็กำลังเดินออกจากหมู่บ้าน
“มีคนอีกหรอ?”
กองทัพทั้งสองเข้าสู่สงครามอย่างจริงจังมากเกินไป ในหัวพวกเขาตอนนี้มีแต่การล้างแค้น “ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครฆ่าพวกเขาให้หมด!”
…
ขณะนี้จีวูและคนอื่นๆ กำลังฆ่าเหล่างูพิษในหุบเขางูพิษ
“พวกเขาควรจะถึงที่นี่แล้วนี่?” จียูมองเวลา
“ไหนให้ข้าดูหน่อย” จีวูวางหูฟัง VR ลงและดูหยกสื่อสารของเขา “พวกเขาอยู่ที่นี่ สงสัยกำลังเตรียมของละมัง”
อย่างไรก็ตาม หลายคนเองยังคงไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นรอบๆ หมู่บ้านมือใหม่ …
… นอกหมู่บ้านมือใหม่
“เจ้าเป้นใคร? เจ้ากล้าฆ่าทหารองครักษ์ใช่มั้ย?”
“ปู่ของเจ้าไง!” นักรบจากหยวนเฮงตอบกวนโอ้ยพลางขว้างลูกไฟใส่นักรบครักษ์
“เจ้ากำลังมองหาความตาย!” ทหารองครักษ์ที่เพิ่งเดินออกมาจากหมู่บ้านโกรธจัด “ตาย!”
…
ณ หมู่บ้านชื่อแดง
ร่างที่ชั่วร้ายที่สุดและดุร้ายที่สุดของทั้งสองกองทัพจะถูกส่งตัวมาที่นี่
“สถานการณ์ในหมู่บ้านมือใหม่คืออะไร? รายงายให้ข้า ข้าอยู่ในหมู่บ้านชื่อแดง!” หยวนเฮงตะโกนในช่องพูดคุย
ทำนองเดียวกันผู้บัญชาการจากฝั่งจิวหัวกงฮีก็ตะโกนเช่นกัน “ข้ากำลังจัดการและสั่งสอนคนในหมู่บ้าน ส่งคนที่เหลือมาที่นี่! ”
ขณธเดียวกัน ณหมู่บ้านมือใหม่
ผู้เล่นจากสำนักซียี่ตะโกนขึ้น “บ้าเอ้ย ใครมันฆ่าข้า เจ้าหรือเปล่า!?”
เกิดคลื่นลูกใหม่ของการทำลายขึ้น!
ทหารองครักษ์ตะโกนว่า “ใครฆ่าเรา? พวกเจ้ากำลังมองหาความตาย บ้าจริง! ทำไมไม่หยุดสักที!”
พวกเขาถูกฆ่าสิ่งของกระจัดกระจาย .. พวกเขาฟาดฟันกันอย่างดุเดือด
“โอ้ย .. ของของข้าถูกพวกมันเอาไปหมดเลย!” เยเสี่ยวเย้ที่เพิ่งได้ไอเทม ทำหน้าเศร้าตอนนี้เธอเหลือแค่ชุดผ้าฝ้ายเท่านั้น ดาบไม้ของเธอก็หลุดมือทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากนั่งเศร้าวนไป
“แม่ง!” หยุนเหลียนและคนอื่นๆ จากกลุ่มโอเชียนหัวร้อน “พี่น้องแห่งโอเชียนเรามาแก้แค้นเพื่อน้องสาวของเรา!”
“วังหลิวหยุนมาช่วยพวกเราด้วย” มีคนตะโกน
…
ในหมู่บ้านชื่อแดงเวลานี้ คนจากหยวนเฮงเองเริ่มสงสัยว่าทำไมมีคนเกิดมากมายที่นี่
“เยอะมาก!?”
ใบหน้าของหยวนเฮงเปลี่ยนไปทันที “ส่งคนมาที่นี่เพิ่ม!”
“อ่า!”
เสียงกรีดร้องดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมีคนถูกฆ่า
“บ้าเอ้ย! ไปรับทีมรักษาความปลอดภัยมาให้ข้าอีกร้อยคน!” หยวนเฮงตะโกนขึ้นด้วยอารมณ์โกรธจัด
แย่จริง! เขาไม่เคยถูกประณามขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!