ตอนที่ 1780 นางคืออวิ๋นลั่วเฟิง (4)
“การไม่รู้สามารถให้อภัยได้งั้นหรือ” ซวีคงพูดอย่างเย็นชา “ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าสามารถรังแกใครก็ได้เพียงเพราะเจ้าเป็นศิษย์ระดับสวรรค์! เจ้ากล้าใส่ร้ายผู้อาวุโสของสำนักได้อย่างไร ถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่รู้ตัวตนของเฟิงเอ๋อร์แต่เจ้าไม่รู้หรือว่าหูหลีเป็นผู้อาวุโส เจ้าจะไม่มีทางรู้สึกเจ็บปวดจนกว่าเจ้าจะได้รับบทเรียน!”
อีกอย่าง ครั้งนี้เขาสมควรได้รับการลงโทษที่รุนแรงเพราะว่าน้องสาวของเขาใส่ร้ายอวิ๋นลั่วเฟิง!
“แค่โยนพวกเขาออกไปจากสำนักก็พองั้นหรือ” อวิ๋นเซียวมองพวกเขาอย่างเย็นชา “แค่นั้นยังไม่พอ”
โอวเฟยและโอวหลานหน้าซีดเผือด สำนักไม่ได้แค่ไล่พวกเขาออกแต่จะประกาศถึงความผิดและตัดอนาคตของพวกเขา เช่นนี้ชายหนุ่มยังบอกว่าไม่พออีกหรือ
“จักรพรรดิปีศาจ เจ้าคิดว่าอย่างไร” ซวีคงหันไปหาอวิ๋นเซียวและน้ำเสียงของเขาก็ไม่ได้เย็นชาเหมือนเมื่อครู่แล้ว
“ให้พวกมันใช้ชีวิตเป็นขยะตลอดไป”
เสียงของชายหนุ่มเย็นชาและไร้ความปรานีเหมือนกระบี่คมที่แทงเข้าหัวใจของโอวหลาน
โอวหลานตื่นตระหนก “เจ้าเป็นบุรุษไม่ใช่หรือ ถึงอย่างไรข้าก็เป็นสตรีที่งดงามคนหนึ่ง เจ้าทำตัวโหดร้ายกับข้าได้อย่างไร
อวิ๋นเซียวเม้มปากบางของเขา “ในสายตาของข้า สตรีอื่นนอกเหนือจากเฟิงเอ๋อร์…ก็ไม่ได้ต่างจากบุรุษ”
“เจ้า…” โอวหลานนึกอิจฉา เหตุใดบุรุษที่ดีเลิศและซื่อสัตย์ต่อคนรักอย่างเขาถึงไม่ได้เป็นของนาง “เจ้าชั่วร้ายเกินไปแล้ว ข้าแค่พูดใส่ร้ายนางไม่กี่คำแต่เจ้ากลับต้องการทำให้ข้าไร้ความสามารถงั้นหรือ”
“ใช่” ชายหนุ่มตอบด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยน
เมื่อได้ยินอย่างนั้นโอวหลานก็ทรุดลงพื้นอีกครั้งอย่างสิ้นหวัง
หงหลวนกอดอกแล้วริมฝีปากสีแดงของนางก็ยกขึ้น “ถ้าเจ้าพยายามจะให้อวิ๋นเซียวใจอ่อนด้วยเสน่ห์ของสตรีล่ะก็ เจ้าได้ทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่แล้ว ข้าบอกได้เลยว่าตลอดการเดินทางของพวกเขามีสตรีมากมายตกหลุมรักอวิ๋นเซียว แต่เรื่องนี้ไม่เคยทำให้อวิ๋นลั่วเฟิงกังวลเพราะอวิ๋นเซียวจะจัดการด้วยตัวเอง!”
โอวหลานกัดริมฝีปากแน่น “เจ้าเป็นบุรุษที่แข็งแกร่ง หล่อเหลา ฉลาดเฉลียวและซื่อสัตย์ต่อคนรักแบบที่สตรีทุกคนต้องสนใจเจ้า ข้ารู้ว่าวันนี้ข้าไม่มีทางหนีโชคชะตาได้พ้นแต่ข้าก็หวังว่าชาติหน้า ข้าจะได้พบบุรุษแบบเจ้า…”
“เจ้าผิดแล้ว” หงหลวนยิ้ม “ถึงแม้เจ้าจะมีชาติหน้าและได้พบบุรุษที่ดีเลิศเหมือนอวิ๋นเซียว เหตุใดเขาต้องตกหลุมรักเจ้า อวิ๋นเซียวดีเลิศและอวิ๋นลั่วเฟิงก็ยอดเยี่ยมดังนั้นพวกเขาถึงดึงดูดเข้าหากันและกัน ในขณะที่เจ้าจะหาได้แต่บุรุษที่อยู่ในระดับเดียวกับเจ้า”
หลายๆ คนคิดว่าสตรีไม่จำเป็นต้องแข็งแกร่ง นางแค่ต้องหาบุรุษที่แข็งแกร่งมาปกป้องนาง
แต่ถ้าเจ้าอ่อนแอเกินไป จะดึงดูดบุรุษที่แข็งแกร่งได้อย่างไร
ชั่วขณะ ทุกคนก็เงียบสนิท
จู่ๆ พวกเขาก็รู้สึกว่าพวกเขาไม่ควรไล่ตามบางสิ่งที่ไม่ใช่ของพวกเขา กลับกันพวกเขาควรที่จะมุ่งมั่นในการพัฒนาตัวเองแล้วพวกเขาจะได้ดึงดูดผู้แข็งแกร่ง…
ซวีคงมองหงหลวนอย่างมีความสุข เขารู้ว่าหงหลวนตั้งใจพูดแบบนี้ให้ศิษย์ที่อยู่ที่นี่ได้ยิน! เขาเชื่อว่าหลังจากวันนี้ รากฐานของสำนักจะต้องดีขึ้นมาก
ปัง!
ทันใดนั้นโอวเฟยก็รู้สึกเจ็บปวดภายในร่างกายและจุดตันเถียนของเขาถูกฉีกกระชากออก เขาอ้าปากแล้วกระอักเลือดออกมาก่อนจะทรุดลงไปที่พื้น
โอวหลานและเซี่ยหลิงก็โดนเหมือนกัน พวกเขาไม่มีโอกาสได้ต่อต้านและกลายเป็นขยะภายใต้สายตาของคนจำนวนมาก!
“ผู้คุ้มกัน โยนคนพวกนี้ออกไปจากสำนัก!” ซวีคงโบกมือแล้วออกคำสั่งอย่างเย็นชา “ข้าไม่ต้องการเห็นเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก!”
…………………………
ตอนที่ 1781 ข้าตื่นเต้นมากจริงๆ (1)
ทุกคนสูดหายใจเข้าและไม่กล้าพูดอะไร เห็นได้ชัดว่าคำพูดของผู้อาวุโสคือคำเตือนและก็ไม่มีใครกล้าทำผิดแบบเดิมซ้ำอีก
ส่วนโอวหลาน…
นางสมควรได้รับความเห็นใจหรือ
ถ้านางไม่ได้ฝันอยากได้อะไรที่ไม่ใช่ของนาง นางก็คงไม่ทำให้อวิ๋นลั่วเฟิงไม่พอใจและคงไม่มีจุดจบแบบนี้ แม้แต่โอวเฟยก็ได้ผลจากการกระทำของตัวเอง!
“มิตินั้นเปิดแล้วหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ”
“ตกลง” ซวีคงไม่ได้มองพวกเขาอีกก่อนจะเดินนำอวิ๋นลั่วเฟิงไปที่ห้องทำงานของผู้อาวุโส
เมื่อพวกเขาจากไปแล้ว กลุ่มคนก็ส่งเสียงเอะอะ พวกเขามองร่างของอวิ๋นลั่วเฟิงและอวิ๋นเซียวที่ค่อยๆ อยู่ห่างไปด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยปรารถนาและเคารพเทิดทูน…
ภายในห้องทำงานของผู้อาวุโส
ผู้อาวุโสทั้งหลายกำลังรออยู่ที่นี่มาสักพัก อาจจะเพราะการเปิดมิติใช้พลังฌานของพวกเขาไปมาก พวกเขาจึงนั่งหน้าซีดอยู่บนเก้าอี้แล้วอ้าปากสูดหายใจเข้าไป
“เฟิงเอ๋อร์ พวกเราเปิดมิติสำเร็จแล้ว เจ้าสามารถเข้าไปได้” เสวี่ยอิ๋งถอนหายใจ “ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องดูแลตัวเองให้ปลอดภัยนะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ ข้าจะกลับมาอย่างปลอดภัย” อวิ๋นลั่วเฟิงและอวิ๋นเซียวแลกเปลี่ยนสายตากันและต่างก็มองเห็นความมุ่งมั่นในดวงตาของอีกฝ่าย
“จะว่าไปแล้ว…” นางดูเหมือนจะนึกบางอย่างออก นางหันไปหาหงหลวน “หงหลวน เจ้ามาทำอะไรที่นี่”
“ข้าเคยเป็นศิษย์ของสำนัก ข้ากังวลเกี่ยวกับสำนักก็เลยมาที่นี่เพื่อดูว่ามีอะไรที่ข้าช่วยได้บ้างหรือไม่” หลังจากพูดจบหงหลวนก็หยิบบางอย่างออกมาจากแขนเสื้อและยื่นมันให้อวิ๋นลั่วเฟิง “เผ่าวิหคเพลิงขอให้ข้านำสิ่งนี้มาให้เจ้า”
ในฝ่ามือนางคือผลไม้รูปร่างเหมือนเปลวไฟและดูคล้ายกับเพลิงที่กำลังแผดเผา
เสียงตื่นเต้นดีใจของเสี่ยวโม่ก็ดังขึ้นภายในจิตของอวิ๋นลั่วเฟิง “ผลวิหคเพลิง! นายหญิง นี่คือผลวิหคเพลิง!”
“ผลนี้มีประโยชน์อย่างไร”
“ถ้าผู้ใดครอบครองผลวิหคเพลิงสามารถเกิดใหม่จากเปลวไฟได้เหมือนวิหคเพลิง การที่วิหคเพลิงสามารถคืนชีพจากเปลวไฟได้ไม่ใช่เรื่องธรรมดาและผลวิหคเพลิงก็หายากยิ่งกว่า” เสียงของเสี่ยวโม่ค่อนข้างตื่นเต้น “แน่นอนว่าถ้าท่านปลูกผลวิหคเพลิงในโลกคัมภีร์เซียนโอสถที่เต็มไปด้วยพลังฌานล่ะก็ ท่านก็จะสามารถทำให้คนตายฟื้นคืนชีพได้ด้วยผลไม้ชนิดนี้!”
อึก!
เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวโม่ อวิ๋นลั่วเฟิงก็อดไม่ได้จะอ้าปากค้าง
ถึงแม้ว่านาจะมีโลกคัมภีร์เซียนโอสถนางก็ทำได้แค่รักษาคนที่มีชีวิตและไม่สามารถทำให้คนตายฟื้นคืนชีพได้
ถ้าคนตายแล้วจะทำให้เขากลับมามีชีวิตได้อย่างไร
ถ้ามีผลวิหคเพลิงนี้ก็เหมือนกับว่า…นางมีอีกชีวิตหนึ่งเพิ่ม!
นางไม่คิดเลยว่าเผ่าวิหคเพลิงจะมีของดีอย่างนี้
“หงหลวน” อวิ๋นลั่วเฟิงรับผลวิหคเพลิงมาแล้วเงยหน้ามองสตรีที่อยูตรงหน้านาง “เจ้ามีแผนจะทำอะไรต่อไป”
หงหลวนครุ่นคิด “ข้าอยากจะออกเดินทางเพื่อฝึกพลังฌานต่อและพยายามจะไล่ตามเจ้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”
“ดี” อวิ๋นลั่วเฟิงพยักหน้า จากนั้นนางก็หันหลังกลับไปถามซวีคง “พวกเราจะออกเดินทางได้เมื่อไหร่”
ซวีคงยังคงเงียบอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้น “ตอนนี้ แต่ข้าก็ไม่รู้แน่ชัดว่ามีอะไรอยู่ในมิติ ได้โปรดระวังตัวด้วย…”
ซวีคงกังวลเกี่ยวกับนางมาก อวิ๋นลั่วเฟิงยอมรับความเสี่ยงในการเดินทางทั้งหมดที่พวกเขาควรจะเป็นคนรับเช่นนี้ แล้วพวกเขาจะไม่กังวลเกี่ยวกับนางได้อย่างไร
อวิ๋นลั่วเฟิงหันหน้าไปพูดกับอวิ๋นเซียวอย่างเชื่องช้า ใบหน้างดงามของนางฉายแววเอาจริงเอาจัง “อวิ๋นเซียว พวกเราไปกันเถอะ”