ทำคะแนนได้ถึงสองครั้งติดต่อกัน ซงหยี่, เกาจวงและเฮยด้าทุกคนต่างแสดงสีหน้าตกใจ
เมื่อรอบใหม่เริ่มต้นขึ้น ทั้งสามคนก็พุ่งเข้าหาห่วงทันทีเพื่อที่จะทำแต้มอย่างรวดเร็ว
พวกเขาต้องการทำแต้มในเวลาอันสั้นจึงรีบชู๊ตออกไป
แต่ว่า…
เมื่อคนเราต้องการอะไรบางสิ่ง … มันก็มักจะมีอะไรมาขัดกับความปรารถนาอยู่เสมอ
“ตุบ!”
ลูกบาสกำลังหมุนอยู่รอบๆ ห่วง และสุดท้ายมันก็กลิ้งออกมา
ทั้งสามตกใจเมื่อเห็นลูกบาสกลิ้งออกมาจากห่วง พวกเขาจึงรีบกระโดดขึ้นเพื่อที่จะคว้าลูกที่ลอยอยู่กลางอากาศ
แต่ไม่เร็วพอ
หมายเลข 3 กระโดดคว้าลูกบาสมาไว้ได้แล้วรีบส่งไปที่หลินฟาน
เขารู้สึกยอมรับในความเก่งของหลินฟาน
เขาต้องการให้ หลินฟานเป็นผู้นำทีมในการทำแต้ม
แต่ด้วยความเร่งรีบ ทำให้เขาออกแรงส่งมากเกินไป ทิศทางของลูกบาสเลยคลาดเคลื่อนไปด้วย
แม้แต่หลินฟานก็ไม่สามารถไปรับลูกส่งนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงมองดูมันลอยออกจากสนามไป
ทันใดนั้น ก็มีหญิงสาวในชุดสีน้ำเงินและชุดสีแดง เดินเข้ามาพอดี
พวกเธอมองเห็นลูกบาสที่กำลังพุ่งเข้ามา แต่ด้วยความแรงของลูกบาสที่พุ่งมา ทำให้ยากที่จะหลบพ้น
ใบหน้าที่สวยงามของทั้งสองสาวซีดลงทันที
ทันใดนั้น จู่ๆก็มีชายร่างสูงปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเธอและจับลูกบาสไว้
ชายร่างสูงคนนั้น…ก็คือหลินฟานนั่นเอง
หลินฟาน หันกลับมามองพวกเธอและพูด”คุณทั้งสองคนไม่เป็นไรใช่ไหม”
ดวงตาเฉียบคม จมูกโด่ง ริมปากบาง…
ในเวลานี้ ในสายตาของสาวงามทั้งสองดูเหมือนจะเห็นหลินฟานเหมือนกับเทพบุตรที่ลงมาจากท้องฟ้าภายใต้เมฆมงคลหลากสีสัน พวกเธอตกอยู่ในภวังค์
【ติ๊ง! เสน่ห์ออร่า รักแรกพบ! 】
【ติ๊ง! เสน่ห์ออร่า รักแรกพบ! 】
หลินฟาน ผงะเมื่อเขาได้ยินเสียงข้อความที่ดังขึ้นในใจ
แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะละสายตาจากสองสาวสวยตรงหน้าของเขา
และทันใดนั้น หลินฟาน ก็ได้ค้นพบว่านอกจากสีเสื้อผ้าของสองสาว อย่างอื่นก็แทบจะเหมือนกันหมด
เหมือนกับใบหน้าที่เหมือนกับตุ๊กตา ผิวขาว ร่างกายที่เติบใหญ่เหมือนกันเป๊ะๆ (oYo)!
เป็นแฝดกันสินะ!
จากนั้น หลินฟานก็ได้เปิดใช้ ทักษะดวงตาแห่งความจริง เพื่อมองดูทั้งสองคน
หญิงสาวชุดสีฟ้า
[คะแนนรูปร่างหน้าตา: 95]
【คะแนนความชอบ: 99】
หญิงสาวชุดแดง
[มูลค่าหน้าตา: 95]
【คะแนนความชอบ: 99】
ทั้งคู่มีคะแนนหน้าตาถึง 95 คะแนนและความชื่นชอบของพวกเธอก็มากถึง 99 คะแนน!
ต้องรู้ไว้ก่อนว่าคะแนนเต็มสำหรับค่ารูปลักษณ์และความชื่นชอบ มากที่สุดคือ 100 คะแนนเท่านั้น!
สาวงาม งามอย่างกับเทพธิดา!
นอกจากนี้ฝาแฝดทั้งสองดูเหมือนจะตกหลุมรักหลินฟาน!
เป็น…เพราะฉันช่วยพวกเธอจากลูกบาส?
เมื่อเห็นว่าหลินฟานกำลังจ้องมองมาที่เธอ สองสาวก็หน้าแดงราวกับมะเขือเทศ
ในขณะนี้ ซงหยี่ที่อยู่ไกลออกไปก็ถามขึ้นมา “หลินฟาน โอเคดีไหม”
หลินฟาน ตอบกลับว่า “โอเคดี!”
“ถ้างั้นก็ดื่มก่อนน้ำเถอะ!” ซงหยี่โยนขวดน้ำในขณะที่เขาพูด
หลินฟานรู้สึกกระหายน้ำเล็กน้อย เขาจึงเปิดฝาขวดน้ำออกและยกขึ้นดื่มทันที
จากนั้นเขาก็โยนลูกบาสไปให้ซงหยี่
สตรีทบาส เริ่มต้นอีกครั้ง!
แต่รอบนี้แตกต่างจากเกมที่แล้วๆมา
นอกสนามบาสที่เคยว่างเปล่า กลับมีฝาแฝดคู่นึงยืนดูอยู่
พวกเธอยืนดู หลินฟานที่กำลังเลี้ยงบาสและตั้งรับด้วยความตื่นเต้น…
ยิ่งเห็นฉากตอนที่หลินฟานชู๊ตบาส หัวใจของทั้งสองก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
ขณะที่หลินฟานกำลังจะยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบ สาวสวยฝาแฝดก็ปรากฏตัวต่อหน้าหลินฟาน พร้อมกับยืนถือขวดน้ำดื่มให้เขา
หลินฟานถามขึ้น “ให้ฉันหรอ?”
สาวงามทั้งสองพยักหน้าตอบงึกๆ
หลินฟานเองก็ยินดีและรับไว้ เขาเปิดเครื่องดื่มชูกำลังขวดแรกที่ได้รับมาจากแฝดในชุดสีน้ำเงิน เขายกขึ้นดื่มทันที
แฝดในชุดสีน้ำเงินแสดงรอยยิ้มบนใบหน้าที่สวยงาม เธอคล้ายกับตุ๊กตากระเบื้องที่บอบบาง และในตอนที่เธอยิ้มมันก็เผยให้เห็นเขี้ยวขนาดเล็ก
แฝดในชุดสีแดง ตาของดุจอัญมณีของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง
หลินฟานลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็เปิดขวดเครื่องดื่มขวดที่สองแล้วดื่มอีกครั้ง
ทันใดนั้น แฝดในชุดสีแดงก็มีรอยยิ้มอันแสนหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้า
ซงหยี่มองฉากนี้จากระยะไกล เขามองดูขวดน้ำดื่มที่ว่างเปล่าของเขา จากนั้นก็มองไปที่ขวดน้ำดื่มทั้งสองขวดในมือของหลินฟาน ซงหยี่เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
สุดท้ายเกมก็ยังคงดำเนินต่อไป
หลินฟานมีทักษะการเล่นบาสระดับมือโปร ควบคู่ไปกับพลังของร่างกายที่มากกว่าคนทั่วไป และยังมีทักษะมุ่งมั่นเต็มที่อีก
มีข้อได้เปรียบมากมายขนาดนี้แล้วจะให้เขาแพ้ได้อย่างไร?
สตรีทบาสได้เริ่มเล่นมามากว่าสองชั่วโมงแล้ว
ในที่สุดทีมของซงหยี่ ก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้
ซงหยี่นอนอยู่บนพื้นคล้ายกับสุนัขลิ้นห้อย เขาพูดอย่างยากลำบาก “หลินฟาน นายไม่ได้เล่นบาสเก็ตบอลนานแล้วจริงๆใช่ไหม”
“จริงสิ” หลินฟานตอบสั้นๆ
หลังจากที่ซงหยี่ได้ยินอย่างนั้น ก็ได้มีเหงื่อไหลลงมาเข้าที่ตาของเขา
ทันใดนั้นก็มีน้ำตาไหลออกมาจากหางตาของเขา
หลินฟานไม่ได้มองไปที่ซงหยี่ เขาเดินตรงไปหาสองฝาแฝดก่อนจะพูด “ขอบคุณสำหรับน้ำดื่มของพวกเธอนะ”
สองสาวงามพยักหน้าเพื่อตอบรับคำขอบคุณของหลินฟาน
จากนั้นพวกเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือ และยื่นออกมาพร้อมกับมองที่หลินฟานด้วยสายตาคาดหวัง
หลินฟานถาม “คุณ… พวกคุณต้องการเพิ่มเพื่อนในวีแชทเหรอ”
สาวงามทั้งสองพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง
หลินฟานพูด “ก็ได้”
ขณะพูดเขาก็เปิดอินเทอร์เฟซของเขาเพื่อเพิ่มเพื่อนในวีแชท
สองสาวงามเห็นเช่นนี้ นัยน์ตาที่งามดุจอัญมณีก็เปร่งประกายเหมือนกับดวงดาว
จากนั้นทั้งสองคนก็ถือโทรศัพท์ไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา ราวกับว่าพวกเธอกำลังถือสมบัติล้ำค่าโดยไม่อยากจะสูญเสียมันไป
หลินฟานพูด “ฉันจะกลับไปที่หอพักแล้ว พวกคุณก็ควรกลับกันได้แล้ว ข้างในนี้ค่อนข้างร้อน”
สองฝาแฝดพยักหน้าซ้ำๆ
…
ที่หอพัก
ขณะที่เจิ้งจินเป่ากำลังเล่นเกมอยู่ เขาก็หับไปมองที่ หลินฟานและซงหยี่ที่มีเหงื่อออกท่วมตัว เขาหัวเราะและถามว่า “หลินฟาน นายไม่ได้เล่นบาสมานานแล้วหนิ เป็นอย่างไรบ้างหล่ะ?
“อย่าพูดคำว่าไม่ได้เล่นบาสมานานแล้วอีกเป็นอันขาด!” ซงหยี่ตะโกน
เมื่อซงหยี่นึกถึงถ้อยคำเหล่านี้แล้วเขาก็เริ่มรู้สึกเจ็บปวดในใจ
“นายไม่รู้หรอก เพียงแค่หลินฟานมีลูกบาสอยู่ในมือ เขาก็สามารถทำแต้มได้อย่างง่ายดาย ! เราเล่นมานานกว่าสองชั่วโมง ทีมของฉันทำคะแนนได้เพียง 2 แต้มเท่านั้น!”
ซงหยี่พูดมากเกินไป หยาดเหงื่อที่หน้าผากของเขาได้ไหลเข้าที่ตาอีกครั้ง
และจู่ๆ น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา
เจิ้งจินเป่าหัวเราะและพูด “ก็แค่เล่นบาสเอง นายถึงขั้นร้องไห้เลยเหรอ”
ซงหยี่โต้กลับ: “ฉันไม่ได้ร้องไห้!”
อย่างไรก็ตาม น้ำตาของเขาก็ยังคงไหลไม่หยุด
เจิ้งจินเป่ามองดูท่าทางตลกๆ ของซงหยี่ มันทำให้เขาหัวเราะออกมาเสียงดัง
ซงหยี่พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ฉันเล่นบาสเพื่ออะไรรู้ไหม ฉันจะบอกให้ เพื่อดึงดูดสาวๆ ยังไงหล่ะ”
“ฉันเล่นบาสที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย แทบทุกวัน แต่ก็ยังไม่มีสาวๆคนไหนมาขอวีแชทของฉันเลย!”
“ตรงข้ามกันกับหลินฟาน นายมาเล่นบาสที่มหาวิทยาลัยเป็นครั้งแรก แต่กลับมีฝาแฝดซื้อน้ำดื่มมาให้พร้อมกับขอวีแชทอีก!”
ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ เจิ้งจินเป่าก็หยุดหัวเราะและรีบถาม “อะไรนะ! ฝาแฝด พวกเธอสวยไหม?”
ซงหยี่ “หุ่นเป๊ะ หน้าเด็กกับรอยยิ้มที่แสนจะน่ารัก!”
“โอ้พระเจ้า!”
เจิ้งจินเป่าตะโกนขึ้นไปบนเพดาน ไขมันทั่วทั้งร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน
เจิ้งจินเป่าเอามือทาบอกของเขาแน่น ราวกับว่าเขาพึ่งถูกต่อยใส่อย่างรุนแรง