บัญชามังกรเดือด บทที่ 375 อย่าพลาดโอกาสไปนะ
“คุณชายจ้าว ท่านแน่ใจใช่ไหมว่าไม่ได้ล้อเล่น？”
“ท่านกับลูกสาวของข้านั้น ไม่เคยแม้แต่จะเจอหน้ากัน แล้วทำไมถึงเอ่ยว่าชอบล่ะ”ยู่หลิงหลงเอ่ยอย่างเรียบๆ
จ้าวซวู่รีบเอ่ยออกมา “ถึงแม้จะไม่เคยเจ แต่ว่าก็รู้สึกดีๆมาตั้งนานแล้วครับ”
“น้าหลิน หรือว่าความสามารถของผมจ้าวซวู่นั้น รวมถึงตำแหน่งตระกูลแห่งตระกูลจ้าวนั้น ท่านคิดว่า ยังไม่เหมาะกับลูกสาวท่านหรอ？”
ยู่หลิงหลงกัดฟันไม่เอ่ย
เลี่ยวเจี๋ยยิ้มเย็นชา “คุณชายจ้าว นั้นเป็นถึงลูกชายของท่านเจ้าบ้าน อีกทั้งยังเป็นคนที่ต้องรับสิบทอดธุรกิจของตระกูลจ้าว”
“คุณชิงเหยาแต่งเข้ามายังตระกูลข้าว แน่นอนว่าจะต้องเป็น คุณย่าสาว”
“หากตระกูลจ้าวและเป่ยเจียงรวมด้วยกันนั้นก็ดี เพื่อที่จะกำจัดฉินเทียนและอันกั๋ว เพื่อความสงบสุขของหนานเจียง”
“ทุกท่าน นี่มันเป็นเรื่องที่ดีนะ ผมคิดว่าพวกท่านคงจะเข้าใจ
“พวกคุณคงจะไม่มีใครอยากที่จะปฏิเสธหรอกใช่ไหม？”
ห้าเสือแห่งเมืองเป่ยเจียงหันมามองหน้ากัน ก่อนที่จะเผยให้เห็นถึงใบหน้าที่พอใจเล็กๆ
ใช่แล้ว เรื่องนี้เอง ไม่ว่าจะมองยังไง มันก็เป็นเรื่องที่ดี
อันดับแรก จ้าวซวู่นั้นเป็นคนฉลาด อีกทั้งยังเป็นคนสืบตระกูลจ้าวคนต่อไปอีก เอ่ยได้เลยว่า หากหลิวชิงเหยานั้นแต่งงานกับเขานั้น ก็เหมือนกับเป็นคนที่มีฐานะสูงส่ง
หากแต่งงานร่วมตระกูลแล้ว ตระกูลจ้าวและเป่ยเจียง นั้นก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว
เมื่อมีความสัมพันธ์นี้ ทั้งสองคนร่วมมือกัน แต่นอนว่าสามารถที่จะฆ่าฉินเทียนและอันกั๋วได้
อวี๋เซิ่งนั้นเอ่ยยิ้มไปที่ยู่หลิงหลง“ประธานหลิน ในตอนที่ราชาหลิวยังมีชีวิตอยู่ นั้นก็อยากที่จะหาคู่หมั่นดีๆให้กับคุณชิงเหยานะ”
“ตอนนี้ ไม่ว่าในด้านไหนนั้น คุณชายจ้าว เขาคือตัวเลือกที่ดีที่สุดเลยนะ”
“ประธานหลินหรือว่าท่านนั้นยังมีอะไรให้กังวลอีกหรอ？”
ส่วนคนอื่นๆต่างก็เอ่ยขึ้นมา
“ใช่แล้วประธานหลิน รีบๆตอบตกลงไปเถอะ！”
“เพื่อที่จะหาโอกาสล้างแค้นให้ราชาหลิว ไม่อย่างงั้นจะพลาดโอกาสไปนะ！”
“ประธานหลิน ท่านนั้นก็อยากที่จะล้างแค้นให้ราชาหลิวไม่ใช่หรอ? เขานั้นเป็นสามีของคุณนะ”
“ประธานหลิน อย่าพลาดโอกาสไปนะ！”
เมื่อต้องเผชิญกับการเร่งรีบจากห้าเสือ ยู่หลิงหลงนั้นนิ่งลง หากเธอนั้นไม่ยอมตกลง งั้นก็หมายถึงไม่อยากที่จะล้างแค้นให้กับหลิวเช่อ
ทั้งอารมณ์และเหตุผลนั้น เอ่ยออกมาไม่ได้เลยจริงๆ
ทันใดนั้น เธอก็คิดถึงกลยุทธ์ได้ขึ้นมา ก่อนที่จะเอ่ยอย่างเย็นชา：“เรื่องการล้างแค้นนั้น เป็นเรื่องของธุรกิจ”
“แต่ว่าเรื่องการแต่งงานของชิงเหยา นั่นเป็นเรื่องส่วนตัว เป็นเรื่องของตระกูลข้า ข้าคิดว่า ไม่ควรที่จะเอามารวมกันนะ”
“สำหรับข้านั้นที่เข้าใจในชิงเหยา แน่นอนว่าเอนั้นจะไม่สามารถที่จะรับผู้ชายแปลกหน้าได้หรอก”
“ดังนั้นท่านคุณชายจ้าว ขอโทษด้วยจริงๆนะ ที่ทำให้คุณนั้นมาเสียเปล่า”
“เรื่องการแต่งงานในครั้งนี้ ข้านั้นไม่ยินยอม”
จ้าวซวู่และเลี่ยวเจี๋ย ต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป
พวกเขานั้นไม่คิดว่า เรื่องที่ดีขนาดนี้ ยู่หลิงหลงนั้นเอ่ยปฏิเสธ
“ประธานหลิน——”ซุนอิงอยากที่จะเอ่ยอะไรออกมาต่อ
ยู่หลิงหลงเอ่ยอย่างเย็นชา“ ข้าเอ่ยแล้ว นี่มันเป็นเรื่องของตระกูลข้า”
ซุนอิงรวมถึงคนอื่นสี่เสือ ต่างก็ทำได้แค่ปิดปากลงไป
ยู่หลิงหลงถึงแม้เธอจะเป็นแค่ผู้หญิง แต่ว่าเธอนั้นเป็นถึงผู้นำของเป่ยเจียง
อีกทั้งยู่หลิงหลง ในส่วนด้านอื่นๆที่เธอแสดงออกมานั้น ต่างก็ทำให้พวกห้าเสือนั้นยอมรับ
ในเมื่อยู่หลิงหลงนั้นได้ตัดสินใจไปแล้ว พวกเขานั้นก็รู้สึกได้ว่า ไม่ควรที่จะใช้ความสุขทั้งชีวิตของหลิวชิงเหยานั้นมาเป็นเครื่องแลกเปลี่ยน
สายตาของจ้าวซวู่นั้น ได้แวบถึงความขุ่นเคืองออกมา
เขานั้นได้เกิดมาพร้อมคาบช้อนทอง ตั้งแต่เด็กตนโต คนรอบกายของเขานั้นต่างก็ยกยอเขามาตลอด
ทั้งประเทศนั้นมีผู้หญิงมากมายที่อยากจะแต่งงานกับเขา โดยนับจำนวนไม่ถ้วน
ไม่คิดเลยว่า การที่เขานั้นมาถึงหน้าบ้านเพื่อขอหมั้น กลับโดนปฏิเสธ
ในตอนนี้ เขานั้นโกรธจนอยากที่จะเอายู่หลิงหลง ลงมา และอยากที่จะกำจัดเธอออกไปสะ
แต่ว่า เรื่องนั้นต้องมาก่อน เขานั้นพยายามที่จะไม่โกรธ ก่อนที่จะฝืนยิ้ม “น้าหลิน ผมทราบดี เรื่องความรู้สึกนั้น มันบังคับกันไม่ได้”
“ไม่อย่างงั้น ท่านให้คุณชิงเหยานั้นมาลองคุยกับผมก่อนจะเป็นอย่างไรบ้าง？”
“เหมือนกับการนัดดูตัว ขอให้โอกาสผมสักครั้ง”
“ไม่แน่ ผมอาจจะโชคดีว่าคุณชิงเหยานั้นจะชอบผม？”
ยู่หลิงหลงเอ่ยอย่างเย็นชา“ไม่ต้องแล้วล่ะ”
“ลูกสาวของข้า ข้ารู้ดี เธอนั้นไม่ชอบเจ้าแน่นอน”
“อีกทั้ง ร่างกายของชิงเหยาช่วงนี้ไม่ค่อยจะดี กำลังบำรุงอยู่ ไม่เหมาะที่จะออกมาพบปะผู้คน”
“คุณชายจ้าว หากไม่มีเรื่องอื่น ท่านก็กลับไปเถอะ แล้วก็เอาของขวัญกลับไปด้วยนะ”
“ส่วนเรื่องที่จะร่วมมือกันกำจัดฉินเทียนและอันกั๋วนั้น พวกเราเป่ยเจียงนั้นไม่ได้สนใจหรอก”
“เรื่องความแค้นของสามีข้า ข้าจะจัดการล้างแค้นเอง ไม่ต้องการยืมมือคนอื่นเข้ามาช่วย”
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก่อนที่จะปิดเส้นทางทุกอย่างหมด
จ้าวซวู่และเลี่ยวเจี๋ย มีสีหน้าที่ไม่น่าดู หากกลับไปเช่นนี้ เขานั้นไม่รู้จะอธิบายอย่างไรจริงๆ
ในมือของเลี่ยวเจี๋ยที่ถือมีด เส้นเลือกที่ค่อยๆปูดขึ้นมา พร้อมกัดฟันเอ่ย “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเรานั้นก็มาเสียเปล่าน่ะสิ”
“ได้ยินมานานว่าในเป่ยเจียง นั้นได้ซ่อนนักรบเสือฝีมือดีไว้หลายคน ไม่รู้ว่าจะมีคนนั้นมาสอนหรือไม่”
“ชนะผมแล้ว พวกเพื่อนสหายผมกลับไป ก็จะได้บอกกับทางบ้าน”
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ใช้การต่อสู้มากดดันก็แล้วกัน
ยู่หลิงหลงนั้นเอ่ยโกรธ ไม่คิดว่าเลี่ยวเจี๋ยนั้นกล้าที่จะมาดูถูกถึงในเมืองเป่ยเจียง
ง่ายๆเลยก็คือ ราวกับว่าไม่เอาพวกเขานั้นมาอยู่ในสายตา
“เจ้าอยากที่จะใช้กำลังหรอ? ข้าจะช่วยเจ้าก็แล้วกัน！”จินเปียวนั้นรีบเอ่ยแล้วยืนขึ้น
“ได้ยินมานานแล้วว่าหยุนชวน แห่งตระกูลจ้าวนั้นมีองครักษ์สิบสามองครักษ์ แต่ละคนนั้นต่างก็เป็นคนฝีมือดี”
“แต่ว่า ที่นี่นั้นก็คือเป่ยเจียง”
ห้าเสือนั้นก็โกรธแค้นเหมือนกัน มองจ้องไป
ในตอนนี้เอง ก่อนที่จะมีเสียงตึง ก่อนที่ประตูห้องจะถูกถีบออก
ผู้คนในสถานที่นั้นต่างก็ตกตะลึง ก่อนที่จะรีบหันหลังไปดู
เห็นเพียงแค่ประตู มีหญิงสาวคนหนึ่งที่รูปร่างสวยงาม สีหน้าเย็นชา
ถึงแม้มองไปแล้วจะเหมือนซีดเซียวไม่มีแรง แต่ก็มิอาจซ่อนความสวยงามเอาไว้ได้
อีกทั้ง กลิ่นอายแห่งความน่าเศร้า ยังไงสะก็ยังทำให้เธอนั้นเหมือนสาวที่โตเต็มวัย อดไม่ได้ที่จะทำให้คนนั้นไม่คิดไปไกลและดูแลร่างกาย
“คุณหญิง เธอนั้นอยากจะมาเอง ฉันนั้นห้ามแล้วแต่ ……” ชายหนุ่ม เอ่ยด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว
ยู่หลิงหลงนั้นสะบัดมือก่อนจะเอ่ย “ชิงเหยา ลุกมาได้อย่างไรกัน？”
“แม่นั้นกำลังปรึกษาเรื่องต่างๆกับบรรดาคุณลุง เจ้ากลับไปก่อนเถอะ”
“แม่กลับไปเดี๋ยวจะช่วยต้มซุปร้อนๆให้นะ”
“ไม่ต้องแล้วค่ะ”หลิวชิงเหยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนที่สายตาจะมองไปที่จ้าวซวู่ ก่อนจะเอ่ยอย่างเย็นชา “เจ้านั้นก็คือผู้สืบทอดคนต่อไปของหยุนชวนแห่งตระกูลจ้าว？”
จ้าวซวู่เมื่อเห็นหลิวชิงเหยาตัวเป็นๆ นั้นเธอนั้นสวยกว่าในรูปภาพมากมาย
เขานั้นตื่นเต้นจนเอ่ยออกมา “ใช่แล้ว ข้ามีนามว่าจ้าวซวู่”
หลิวชิงเหยา“คุณอยากจะแต่งงานกับฉันหรอ？”
จ้างซวู่นั้นคิดไม่ถึงเลยว่าหลิวชิงเหยานั้นจะเอ่ยออกมาตรงๆ เขานั้นตะลึง ก่อนที่จะรีบเอ่ย “คุณชิงเหยา ผมนั้นชื่นชมคุณมานานมากแล้วจริงๆ！”
“ขอให้คุณให้โอกาสผมสักครั้งเถอะ”
“ผมรับประกัน ว่าจะให้ความสุขกับคุณเอง”
เมื่อมองเห็นสีหน้าที่เย็นชาราวกับน้ำแข็งของหลิวชิงเหยา เขานั้นคิดว่า เรื่องมันจะต้องหมดกันแล้วแน่ๆ
ใครจะไปรู้ว่า หลิวชิงเหยานั้นจะเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ได้สิ ฉันยินยอม”
“กลับไปเตรียมงานแต่งเถอะ ฉันจะรอให้คุณมารับนะ เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี”
อะไรนะ？
จ้าวซวู่ตกตะลึงงันจนอ้าปากค้าง นี่มันยากที่จะเชื่อจริงๆ
แม้แต่เลี่ยวเจี๋ยก็ตะลึงเหมือนกัน เขาคิดว่าหลิวชิงเหยานั้นเอาจ้าวซวู่มาล้อเลียนสะอีก
เขายิ้มหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณชิงเหยา คุณชายจ้าวนั้นเป็นคู่ที่หายากจริงๆนะ ขอให้คุณลองพิจารณาดูใหม่ก็ได้”
“แต่งงานกับเขา เป็นความฝันของผู้หญิงหลายๆคนเลยนะ”
หลิวชิงเหยาเอ่ยเรียบๆ “คุณมันหูหนวกหรือไง ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรอ？”
“ฉันพูดว่า ให้พวกคุณกลับไปก่อน แล้วก็เตรียมตัวมาสู่ขอสิ”
“คุณพูดจริงๆใช่ไหม？”จ้าวซวู่ตื่นเต้นไม่ไหว
หลิวชิงเหยาเอ่ยอย่างเย็นชา“ ฉันมีแค่ข้อเดียวที่อยากจะขอ หากฉันแต่งงานกับคุณแล้ว ตระกูลจ้าวและเป่ยเจียงต้องร่วมมือกัน เพื่อฆ่าฉินเทียน！”
จ้าวซวู่รีบเอ่ย“ผมรับประกันเลย！”
“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ฉินเทียนเขานั้นก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว！”