กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 421
คุณฮิกส์ผู้จัดการของชองป์ เอลิส รีสอร์ท ต่างก็รู้สึกตะลึงอย่างยิ่งกับภาพที่เห็น
เขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แม้แต่คนของเขาก็ไม่เข้าใจเช่นเดียวกัน ไม่มีใครกล้าขยับเลยแม้แต่นิ้วเดียว
มาร์คัสคร่ำครวญเสียงดัง “ลุงโรดส์ ได้โปรดหยุด! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
อัลเบิร์ตกระทืบหน้ามาร์คัสพร้อมกับคำราม “มาร์คัส ลอยด์ คุณคงรู้สึกว่าตัวเองดีมากนัก เพราะฉันปฏิบัติกับนายเหมือนหลานชายของฉันเองใช่ไหม? ฮะ! ใครให้สิทธิ์ที่จะอวดดีข้างนอก?!”
มาร์คัสร้องไห้อย่างตกใจ “ลุงโรดส์ ทำไมคุณถึงโกรธมากล่ะครับ? บอกผมมาหน่อย แล้วผมจะแก้ไขเอง!”
อัลเบิร์ตเตะเขาพร้อมกับสาปแช่ง “ปรมาจารย์เวดเป็นผู้ช่วยชีวิตของฉัน เป็นฮีโร่ของฉัน แต่นาย ไอ้เด็กเวร นายไปดูถูกเขา! ไปตายซะเถอะ!”
มาร์คัสเพิ่งจะตระหนักว่าเขายุ่งกับคนที่เขาไม่ควรยุ่ง เขาคร่ำครวญ และวิงวอนว่า “ผมขอโทษลุงโรดส์ ผมขอโทษจริง ๆ ! ผมขอโทษปรมาจารย์เวด ได้โปรด โปรดยกโทษให้ผมด้วย! มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด! ได้โปรดล่ะ! ผมยินดีที่จะชดใช้ครับ!”
อัลเบิร์ตมองมาเซราติของเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม และหัวเราะเยาะ “โอ้ นี่นายกำลังขับรถคันใหม่สินะ ฉันเข้าใจแล้ว นายมันอวดดี และภาคภูมิใจเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม? พวกนาย ไปทุบรถนั่นซะ! ฉันอยากได้เห็นมันถูกทุบเป็นชิ้น ๆ ! โอ้ การขับรถมาเซราติทำให้นานหยิ่งยโสมาสินะ?!”
“รับทราบครับเจ้านาย!” ชายชุดดำด้านหลังอัลเบิร์ตส่งเสียงโห่ร้อง พวกเขาจับไม้กอล์ฟ และเหวี่ยงไปที่มาเซราติ
หญิงสาวหน้าพลาสติกที่อยู่ในรถมาเซราติ กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และรีบออกจากรถ
อัลเบิร์ตดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดูไม่ปกติ เขาสั่งคนของเขาว่า “เฮ้ พาสาวพลาสติกคนนั้นมาที่นี่แล้วบังคับให้เธอคุกเข่าลงซะ!”
จากนั้นคนของเขาก็จับผู้หญิงคนนั้นแล้วผลักเธอลงไปบนพื้น
เธอตะโกนด้วยความตกใจ “นี่พวกนาย คิดว่ากำลังทำอะไรอยู่? ฉันเตือนนายไว้ก่อนนะ ว่าฉันมีแฟนคลับหลายล้านคนบน Facebook! ฉันจะแฉพวกคุณทุกคน!”
“นังเวรนี่!” อัลเบิร์ตตบเธอไปทั่วใบหน้า ทำให้จมูกเทียมของเธอบู้บี้ซะ” เขาชี้ไปที่เธอ และสาปแช่ง “เป็นแค่คนดังทางอินเทอร์เน็ตธรรมดา ๆ กำลังพยายามคุกคามฉันงั้นเหรอ ฮะ! เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
“ใครจะไปรู้ว่านายเป็นใคร ไอ้แก่งั้นเหรอ?!” สาวพลาสติกคำราม
มาร์คัสตกใจ เขาตบเธอ และตะโกนว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? เขาคือดอน อัลเบิร์ตนะ!”
หลังจากเธอกลับไปที่รถเธอกำลังถ่ายเซลฟี่กับพวงมาลัยของมาเซราติ และไม่ได้สนว่ามีอะไรเกิดขึ้นข้างนอกนั่น เมื่อเธอได้ยินเกี่ยวกับดอน อัลเบิร์ต เธอก็สั่นกลัว และพูดว่า “ดอน อัลเบิร์ต ฉัน… ฉันขอโทษ! ถ้าฉันรู้ว่าเป็นคุณฉันคงไม่พูดกับคุณแบบนั้นอีกแล้ว…”
อัลเบิร์ตตะโกน “ปลดล็อกโทรศัพท์ของเธอซะ แล้วเอามาให้ฉัน!”
สาวใบหน้าพลาสติกไม่รู้ว่าเขาต้องการทำอะไร แต่เธอก็ไม่กล้าฝ่าฝืนเขา เขาเป็นราชาแห่งยมโลกแห่งโอลรัส ฮิลล์ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเชื่อฟังคำสั่งของเขาอย่างเชื่อฟัง
อัลเบิร์ตหยิบโทรศัพท์ของเธอ พลางคลิกบน Facebook Live แล้วก็เริ่มการถ่ายทอดสด และพูดเสียงดังขณะที่เขาเล็งกล้องไปที่ใบหน้าของเธอพร้อมกับจมูกที่เบี้ยว “มานี่ มองไปที่กล้องแล้วพูดว่า ‘ฉันเป็นนังแรด ที่อ่อยเด็กไฮโซ’ พูดแบบนี้สิบครั้ง!”
สาวหน้าพลาสติกสั่นสะท้านเมื่อเธอเห็นอัลเบิร์ตกำลังไลฟ์สด และวิงวอนว่า “ได้โปรดดอน อัลเบิร์ต คุณทำแบบนั้นไม่ได้… ฉันมีแฟนคลับมากมาย… ฉันจะทำอย่างไรถ้าพวกเขาเห็นฉันเป็นแบบนี้…”
“เธอไม่อยากพูดงั้นเรอะ?” อัลเบิร์ตพยักหน้า และส่งสัญญานไปที่คนของเขา “หนุ่ม ๆ มัดเธอแล้วพาเธอไปที่เลานจ์เคทีวี ของฉัน ให้เธออยู่ที่นั่นในฐานะพนักงานต้อนรับเป็นเวลาสามปี ถ้าเธอหนีล่ะก็ จัดการเธอให้ตาย”
“ครับเจ้านาย!” เหล่าชายหนุ่มรีบเดินไปข้างหน้า
สาวหน้าพลาสติกอ้อนวอน ร้องไห้ และขอร้อง “ไม่นะ ได้โปรด! โอเคฉันจะพูด! ฉันจะบอกว่า…”
อัลเบิร์ตหันกล้องกลับมาที่เธอ และตะโกนอย่างเย็นชา “เร็วเข้า!”
น้ำตาเลอะเครื่องสำอางของเธอขณะที่สาวใบหน้าพลาสติกพึมพำ “ฉันเป็นนังแรด ที่อ่อยเด็กไฮโซ…”
หลังจากทำซ้ำสิบครั้งติดต่อกัน อัลเบิร์ตก็หยุดการไลฟ์สด และโพสต์วิดีโอบนเพจของเธอเป็นโพสต์ถาวรก่อนที่เขาจะกระแทกโทรศัพท์ลงกับพื้น และแตกออกเป็นชิ้น ๆ