ชายชรานอนอยู่บนพื้นขณะครวญครางด้วยความเจ็บปวดเพราะถูกแทงด้วยคทาราชาแห่งความตาย
เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงขณะกล่าวว่า
“ท่านอยากรู้ความลับของดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพหรือ”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “แน่นอน ข้ามาที่นี่ก็เพราะเรื่องนี้”
ชายชราจ้องมองกู่ฉิงซาน เขากัดฟันก่อนกล่าวว่า “นานมาแล้วที่เทพนิรันดร์ที่แท้จริงวางแผนจะทำแบบนี้ ทีนี้ท่านกลับทำให้ให้ทุกสิ่งพังทลายจนสิ้นด้วยมือของข้า ข้าจะต้องถูกเทพที่แท้จริงกินหลังจากนั้นแน่นอน”
“อย่ามาพูดเรื่องตายตอนนี้” กู่ฉิงซานกล่าวสั้นๆ
สีชาดคล้ำพุ่งออกมาจากคทาราชาแห่งความตาย พวกมันพัวพันก่อนหลอมรวมเป็นแสงแปลกประหลาดที่กระจายไปทั่วชายชราพร้อมกับคทาอย่างช้าๆ
นี่คือพลังสลายวิญญาณของคทา
คนตายที่ถูกกินโดยคทาราชาแห่งความตายจะเปลี่ยนเป็นสารอาหารเพื่อคทาราชาแห่งความตายเท่านั้น ไม่สามารถกลับมาเกิดใหม่ได้อีก
คิกๆ
มีเสียงดังมาจากภายในคทาราชาแห่งความตายราวกับกำลังเตรียมพร้อมสำหรับการกิน
ชายชราถึงกับสั่นสะท้าน
ในฐานะคนตาย เมื่อเผชิญหน้ากับคทาราชาแห่งความตาย เขาไม่สามารถขัดขืนความกลัวในใจได้เลย
ฉับพลันนั้นเอง ชายชราทรุดไปทั้งตัวก่อนร้องไห้เสียงดัง “ข้ามันก็แค่ลูกน้องคนหนึ่ง จะไปรู้ได้อย่างไรว่าเทพที่แท้จริงจะทำอะไร โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ข้าสามารถเป็นทาสของท่านในอนาคตได้นะ!”
กู่ฉิงซานกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “ข้าเห็นแล้วว่าวิญญาณกรีดร้องให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก”
“หน้าที่ของหลินเต้าโหย่วนั่นก็แค่ถ่วงเวลาข้าเอาไว้ คนที่เริ่มต้นทุกอย่างจริงๆ คือเจ้าที่ได้รับความเชื่อใจจากเบื้องบนให้มาเตรียมทำสิ่งสำคัญเช่นนี้”
“ดังนั้นเจ้าไม่ใช่ลูกน้องหรอก อย่ามาโกหกต่อหน้าข้า”
ชายชราตกตะลึง
“ข้าไม่รับคำขอร้องใดๆ ทั้งนั้น” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “ครั้งสุดท้าย บอกข้ามาซะ ไม่งั้นตาย”
จิตสังหารจากตัวเขาหนักอึ้งขึ้น
ชายชราจ้องมองดวงตาของอีกฝ่ายแต่ไม่เห็นอารมณ์ใดๆ ความคิดนับไม่ถ้วนวูบไหวในใจของเขา แต่เขาไม่สามารถหาโอกาสที่จะมีชีวิตรอดได้เลย
เขาถอนหายใจก่อนกล่าวว่า “อย่างแรก บอกข้ามาก่อนว่าท่านพบความจริงได้อย่างไร จากนั้นข้าถึงกล้าที่จะบอกเกี่ยวกับดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ”
กู่ฉิงซานถามว่า “นี่คิดจะมาต่อรองหรือ”
“ใช่แล้ว ถ้าเหตุผลที่ล้มเหลวในเรื่องนี้เป็นเพราะการตระเตรียมของเทพที่แท้จริงที่มีปัญหา คงไม่ง่ายนักที่จะมากินลูกน้องอย่างข้า” ชายชรากล่าว
“ข้าต้องแน่ใจว่าตัวเองจะรอด ถึงตอนนั้นข้าถึงสามารถบอกสิ่งที่ท่านอยากรู้ได้ ไม่อย่างนั้น ทำไมข้าต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ”
กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักขณะกล่าวว่า “การแลกเปลี่ยนคือกฎที่ข้ายอมรับ ไม่ว่าจะเป็นอะไร ข้าสามารถบอกเจ้าได้ แต่ถ้าหลังจากนั้นเจ้าเกิดเสียดายขึ้นมา เช่นนั้นข้าจะทำให้เจ้าหายไปตลอดกาล”
“พูดแล้วไม่คืนคำ” ชายชรากล่าว
กู่ฉิงซานส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ความจริง เรื่องนี้มันเรียบง่ายเกินไป เพราะงั้นข้าถึงพบข้อบกพร่องได้โดยไม่ต้องคิดให้มากความ”
ชายชราอดที่จะถามไม่ได้ “ท่านหมายความว่าอย่างไร”
กู่ฉิงซานกล่าวอย่างช้าๆ
“เพราะข้าเจอคนตอนที่มาโลกนี้ เทพของพวกเจ้ายังอยู่ในโลกย่อยอีกแห่ง เขาพัวพันกับคนของข้าจนไม่สามารถออกมาได้ แต่เขาเกรงว่าข้าจะทำลายสิ่งที่ได้ตระเตรียมเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงส่งใครบางคนมาเพื่อมาดักข้าและถ่วงเวลาเอาไว้ชั่วคราว”
“การที่อยากถ่วงเวลาเอาไว้ก็เป็นเพราะอยากให้สิ่งที่ตระเตรียมไว้ในโลกนี้ดำเนินต่อไป”
“หลังจากกำจัดคนที่มาขวางทางแล้ว ข้าถึงตามเจ้าและเซี่ยกูหงมาได้”
“วิธีที่เรียบง่ายที่สุดในการกำจัด: หนึ่งในพวกเจ้าสองคนต้องเตรียมทำบางอย่างเอาไว้ พูดง่ายๆ ก็คือไม่เจ้าเป็นตัวปัญหาก็เซี่ยกูหงที่เป็นตัวปัญหา”
“ข้าเพียงต้องจับตาดูต่อไป”
“เมื่อเจ้าตาย เซี่ยกูหงจึงเป็นตัวปัญหาเดียวที่เหลืออยู่”
“แต่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ข้าไม่มั่นใจว่าเจ้าตายจริงๆ เจ้าอาจจะแน่นิ่งไปชั่วคราวเพราะคุณลักษณะการฟื้นคืนชีพที่ได้รับมาจกาวิญญาณกรีดร้อง
“ตอนนี้ ถ้าอยากตามหากุญแจของปัญหาก็แค่ทำการคัดกรองอย่างง่ายๆ”
“ด้วยการดูว่าเจ้าตายจริงหรือตายปลอม”
“แน่นอนว่าเจ้าตายปลอม ดังนั้นปัญหาจึงตกมาอยู่ที่การกระทำของเจ้า”
“เจ้าทำสิ่งเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ: เจ้าบอกเซี่ยกูหงว่าดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพมันสำคัญจนถึงขนาดมีผลกับชะตากรรมของเผ่าพันธุ์มนุษย์”
“ในเมื่อเจ้ามีปัญหา ก็มีอีกปัญหาที่เจ้าต้องทำ”
“นั่นก็คือปัญหาเกี่ยวกับดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ”
กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “หากจะเปรียบเทียบเรื่องนี้ก็เหมือนกับเด็กสร้างบ้านเป็นครอบครัว ข้าจะไม่พูดซ้ำอีกในอนาคต”
ชายชราผมขาวตกตะลึงสักพักใหญ่
เขาครุ่นคิดไปมาจนอดที่จะถามไม่ได้ว่า “ท่านคือตัวตนจากหุบเหวนิรันดร์งั้นหรือ”
กู่ฉิงซานไม่ตอบ
เสียงของเขาเย็นชาแฝงด้วยความโหดเหี้ยม “ไม่ต้องสนเรื่องตัวตนของข้า ทีนี้ตาเจ้าที่ต้องทำตามข้อแลกเปลี่ยนแล้ว”
“ข้าขอถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าจงใจมอบแผ่นหยกหลอมดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพให้เซี่ยกูหงสินะ ทำไมทำแบบนี้ล่ะ”
ชายชรามองกู่ฉิงซาน จากนั้นมองคทาราชาแห่งความตาย นึกถึงคำพูดของคนคนนี้ก่อนสีหน้าจะค่อยๆ แย่ลง
ชายชราถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “เทพที่แท้จริงต้องการอาวุธ”
“อาวุธหรือ” กู่ฉิงซานถาม
ชายชรากล่าวว่า “ใช่ ข้าไม่รู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร แต่เขาต้องการใช้วัตถุดิบล้ำค่าที่สุดในหุบเหวนิรันดร์เพื่อสร้างดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ สำหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์ ถึงแม้ดาบสองเล่มนี้จะสามารถนับว่าเป็นดาบจนใช้มันในฐานะดาบได้จริงๆ แต่มันเป็นเพียงองค์ประกอบสำคัญของอาวุธก็เท่านั้น”
กู่ฉิงซานถามว่า “เจ้าขอให้เซี่ยกูหงรวมแผ่นหยกสองแผ่นเข้าไปในดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพก็เพราะแผ่นหยกคือวัตถุดิบในหุบเหวนิรันดร์สินะ”
“ถูกต้อง ท่านตามเรื่องราวทันเหมือนกันนี่” ชายชราถอนหายใจ
“ทำไมวิญญาณกรีดร้องถึงไม่สร้างด้วยตัวเองล่ะ” กู่ฉิงซานถาม
ชายชราลังเลสักพักก่อนกัดฟันแล้วกล่าวว่า “ดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพต้องหลอมด้วยเทคโนโลยีชั้นยอดเป็นเวลาหลายปีจึงจะเสร็จสิ้น”
“ร่างกายของเทพที่แท้จริงยังหลับใหลอยู่ มีเพียงร่างแยกหนึ่งร่างที่ตื่นขึ้นมาเท่านั้น”
“เป้าหมายของร่างแยกคือการส่งสารอาหารให้ร่างกาย ถึงจะต่อสู้ได้ดีแต่กลับไม่เก่งเรื่องการสร้างอาวุธ”
“ดังนั้น ร่างแยกต้องพึ่งพลังของเผ่าพันธุ์ปัญญาเพื่อสร้างดาบทั้งสองเล่มขึ้นมา”
“ร่างแยกเชื่อว่าผู้ฝึกยุทธอ่อนแอมาก ถึงจะครอบครองปัญญาและทักษะการหลอมอาวุธ แต่พวกเขาไม่ได้มีพิษภัย สุดท้ายจึงได้ตระเตรียมให้พวกเขาทำ”
หลังจากฟังอยู่เงียบๆ กู่ฉิงซานถามว่า “ทำไมร่างกายถึงอยู่ในสภาพหลับลึกล่ะ”
“เรื่องนี้ข้าไม่รู้” ชายชรากล่าว
“ร่างแยกได้บอกไหมว่าทำไมถึงสร้างดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ” กู่ฉิงซานถามอีก
“ข้าไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงต้องสร้างอาวุธนั่นให้สำเร็จ” ชายชรากล่าว
กู่ฉิงซานถามอีกคำถามว่า “เจ้าไม่ลองขอความช่วยเหลือดูล่ะ ทำไมถึงไม่หาใครสักคนมาช่วยหลอมดู”
“ทำไม่ได้หรอก” ชายชรายิ้มขมขื่น “เพื่อสร้างดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ อย่างน้อยกลุ่มอำนาจระดับโลกห้าถึงสิบกลุ่มในสามพันกลุ่มจะต้องร่วมแรงกัน”
ชายชรากล่าวต่อว่า “ถึงแม้กลุ่มอำนาจระดับนั้นจะไม่สามารถเอาชนะร่างแยกได้ แต่ก็ไม่ได้ถูกควบคุมแต่อย่างใด ยังไงเสีย เขาก็เข้าสวรรค์ดึกดำบรรพ์ไม่ได้อยู่แล้ว”
กู่ฉิงซานเกิดสงสัยขึ้นมา “เจ้าบอกว่าไม่สามารถเข้าสวรรค์ดึกดำบรรพ์ได้งั้นหรือ”
“ถูกต้อง สวรรค์ดึกดำบรรพ์ถูกติดตั้งด้วยวิธีป้องกันพิเศษเอาไว้ ทันทีที่เทพที่แท้จริงปรากฏตัวขึ้น มันจะถูกส่งออกมาทันที”
“แต่เขาสามารถเข้าไปได้ในฐานะผู้ปกครองโลกบรรพกาล” กู่ฉิงซานกล่าว
“แต่ก็อยู่ได้เพียงแค่สักพักเท่านั้น ทันทีที่เวลาหมด เขาก็จะถูกพบจนถูกส่งตัวออกมา” ชายชราผมขาวกล่าว
กู่ฉิงซานประหลาดใจ
ไม่สงสัยเลยว่าผู้ปกครองโลกบรรพกาลถึงได้สังหารราชาเทพในการต่อสู้คราวที่แล้วก่อนจากไปโดยไว
นั่นก็เพราะไม่สามารถอยู่ได้นาน
ชายชรากล่าวต่อว่า “ที่สำคัญไปกว่านั้น ถึงแม้เทพที่แท้จริงจะตระเตรียมวัตถุดิบหลักและวิธีสำหรับสร้างดาบศักดิ์สิทธิ์กับดาบพิภพเอาไว้แล้ว แต่วัตถุดิบอื่นยังไม่ถูกเตรียมเอาไว้”
“วัตถุดิบอื่นหรือ” กู้ฉิงซานถาม
“ใช่ ดาบสองเล่มนี้ต้องใช้พลังทั้งหมดของเทพและเผ่าพันธุ์มนุษย์ ต้องใช้ทรัพยากรทั้งหมดของสวรรค์ดึกดำบรรพ์และต้องใช้ร่างกายกับวิญญาณของเทพและเผ่าพันธุ์มนุษย์จึงจะสามารถสร้างได้สำเร็จ” ชายชรากล่าว
กู่ฉิงซานพึมพำกับตัวเอง “ถ้าเป็นเช่นนี้ เผ่าพันธุ์เทพและเผ่าพันธุ์มนุษย์คงยอมตายในการต่อสู้ดีกว่ามายอมสร้างดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพแน่ๆ ”
ชายชรากล่าวว่า “ดังนั้นหนทางที่ดีที่สุดคือตั้งสำนักขึ้นมาหลอกพวกมนุษย์”
เมื่อได้ยินดังนี้ กู่ฉิงซานอดที่จะถอนหายใจไม่ได้
“ใช่แล้ว ตอนมนุษย์จมสู่ความสิ้นหวังสุดหยั่ง พวกเขาจะยอมเสียสละทรัพยากรทั้งหมดหรือแม้กระทั่งมอบวิญญาณของตัวเองให้เพื่อไขว่คว้าความหวังของเผ่าพันธุ์มนุษย์ด้วยดาบสองเล่มนี้”
“นี่คือสิ่งที่ทำให้เผ่าพันธุ์มนุษย์ยอมสร้างดาบสองเล่มนั้นขึ้นมา”
……………………………….