“ติ๊ด!”

เมื่อรูดบัตรธนาคารบนเครื่องพีโอเอสก็เกิดเสียงที่ไพเราะขึ้น

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น ทั้งซงหยี่ เจิ้งจินเป่า และหม่าจงก็ได้สติ

รถ…

Mercedes-Benz BIG G มูลค่ากว่า 2,000,000 หยวน เพิ่งจะถูกซื้อ?

ตั้งแต่เดินเข้าร้านมาจนถึงขั้นตอนจ่ายเงิน เวลาพึ่งผ่านไปประมาณสามนาที?

ฉันคิดว่าการซื้อเสื้อผ้าราคา 100 หยวนด้วยตัวเอง ยังต้องคิดแล้วคิดอีกเลยแต่หลินฟานตัดสินใจซื้อ BIG G ในราคา 2,000,000 หยาน ได้อย่างง่ายดาย?

สายตาของพวกเขาทั้งสามหันไปมองที่หลินฟาน แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกชื่นชม

และอุทานในใจพร้อมกันว่า เทพบุตรหลินฟาน!

ซงหยี่ถอนหายใจยาว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความลังเล

หลินฟานถามอย่างสงสัย “ซงหนี่ มีอะไรผิดปกติกับนายรึป่าว?”

“ฉันแค่อยากจะบอกว่า ฉันสามาถไปขอป้ายทะเบียนให้กับนายได้” ซงหยี่กล่าว

ประโยคนี้ เขาไม่ได้พูดล้อเล้น

เขาเป็นพวกชอบรถยนต์มาโดยตลอด

ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน เขาก็เคยไปทำงานที่ร้าน 4S ด้วยเหมือนกัน

ไม่ยากสำหรับเขาที่จะไปขอรับป้ายทะเบียนหรืออะไรทำนองนั้น

หลินฟานยิ้มและพูดว่า “จะให้นายไปทำเรื่องเล็กน้อยอย่างนี้ได้ยังไง นายควรจะเอาเวลาไปทำเรื่องที่มันสำคัญกว่านี้นะ”

เรื่องเล็กน้อย?

หากการไปขอป้ายทะเบียนแผ่นเดียว แล้วจะได้เงิน 20,000 หยวน มันเรียกว่าเรื่องเล็กน้อยแล้วละก็

ซงหยี่ก็อยากจะทำเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ไปตลอดชีวิต!

จากนั้นหลินฟาน ขึ้นรถพิเศษตามคำแนะนำของพนักงานขาย

ในไม่นานพวกเขาก็มาถึงเผิงไหลเซียงเกอ

ศาลาเผิงไหล เป็นร้านอาหารทะเลที่มีชื่อเสียงในเจียงเป่ย มีลักษณะของร้านทั้งหมดถูกจัดวางคล้ายกับปลาหมึกยักษ์

อากาศภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของอาหารทะเล

หม่าจงชี้ไปตรงปูที่อยู่ไม่ไกลและพูดว่า “ปูอะไรจะตัวใหญ่อย่างนี้!”

“รอฉันก่อนเถอะ” เจิ้งจินเป่ากลืนน้ำลายเสียงดัง

“เอาล่ะ พวกเราจะกินปูชุบเกล็ดขนมปังกัน 4 ตัว แล้วต่อด้วยกุ้งมังกรออสเตรเลียอีก 4 ตัว กุ้งย่างซอสพริกอีก 4 ตัว หอยนางรมตัวใหญ่อีก 4 ตัว… สำหรับเรื่องของรสชาตินั้นมันต้องอร่อยอย่างแน่นอน” หลินฟานกล่าว

แม้ว่าหลินฟานและเพื่อนร่วมห้องของเขาจะพึ่งอยู่ด้วยกันได้เพียงสองถึงสามวัน

แต่ท้ายที่สุด การพบกันก็คือโชคชะตา

นอกจากนี้ หลินฟานยังรู้สึกว่าพวกเขาเป็นคนดี

เลยอยากชวนไปกินอาหารอร่อยๆ

แน่นอนว่านี่ไม่ได้มากมายอะไรสำหรับหลินฟาน

พนักงานเสิร์ฟข้างๆ เขียนออเดอร์แต่ละรายการลงในกระดาษ

หลินฟานและเพื่อนๆ ถูกจัดให้นั่งอยู่ในห้องอันกว้างขวาง

การทำอาหารของศาลาเผิงไหลนั้นรวดเร็วมาก ในเวลาเพียงแค่สิบนาที อาหารทะเลแสนอร่อยทั้งหมดก็ถูกนำมาเสิร์ฟเป็นที่เรียบร้อย

เจิ้งจินเป่า,ซงหยี่และหม่าจงกลืนน้ำลายขณะมองดูอาหาร

หลินฟาน ยิ้มและพูดว่า “พวกเราเริ่มกินกันเถอะ”

ทั้งสามคนยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราทุกคน ลุยได้”

ขณะพูด เจิ้งจินเป่าก็หยิบหอยนางรมขนาดใหญ่ยัดเข้าไปในปากของเขาอย่างรวดเร็วและอุทานออกมา “มันอร่อยโคตรๆเลย!”

ซงหยี่หยิบ กุ้งย่างซอสพริก มาแล้วเปิดโทรศัพท์ของเขาพร้อมพูดว่า “เพื่อน ๆ ใน เวยป๋อ ของฉันสวัสดีนะ! ฉันอยากให้พวกคุณดูนี่ มันคือกุ้งย่างซอสพริกที่แสนจะน่ากินนั่นเอง ! ถ้าชอบอย่าลืมกดไลค์กันด้วยนะ !”

หลังจาก พูดจบ เขาก็ยัด กุ้งย่างซอสพริก เข้าปากของเขาโดยทันที

หม่าจงหยิบปูเกล็ดขนมปังแล้วกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย

มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย ห้อง 502 ณ หอพักหญิง

มีสาวงามฝาแฝดสองคนนอนอยู่บนเตียง กำลังมองหน้ากันขณะถือโทรศัพท์ และเปิดโทรศัพท์เพื่อส่งข้อความ

หง(สีแดง) : แม่ อยู่รึเปล่า?

หลาน(สีน้ำเงิน) :แม่ อยู่รึเปล่า?

สาวสวยหยาน: ฉันบอกพวกเธอไปกี่ครั้งแล้ว? ว่าให้เรียกฉันว่าพี่สาว!

หงกับหลานกล่าวออกไปว่า: เราทั้งสองมีคนที่ชอบแล้วนะ

สาวสวยหยานอุทานว่า : อะไรนะ? พวกเธอมีผู้ชายที่ชอบกันแล้ว? จูบกันหรือยัง อย่าบอกนะว่าพวกเธอนอนกับเขาไปแล้ว แล้วเขาก็ทิ้งพวกเธอไปแล้ว?

หงกับหลานกล่าวว่า : ถ้าพี่พูดแบบนี้อีกครั้ง ฉันจะไม่บอกอะไรให้ฟังแล้ว

สาวสวยหยาน: โอเค…ก็ได้ พวกเธอรีบบอกฉันมาเลย ว่าใครกันที่ทำให้น้องสาวที่แสนน่ารักของฉันทั้งสองคนตกหลุมรัก

ไม่จำเป็นต้องให้ฝาแฝดอธิบายมาก หยานก็รู้อยู่แล้วว่าพวกเขากำลังชอบคนๆ เดียวกันอยู่แน่ๆ

เพราะตั้งแต่ยังเด็กงานอดิเรกของพวกเธอก็เหมือนกันไปหมดทุกอย่าง

หงกับหลาน กล่าวว่า: เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร?

สาวสวยหยาน: อะไรนะ? แล้วทำไมพวกเธอถึงได้ตกหลุมรักเขาได้หล่ะ

หง(สีแดง): เขาตัวสูง หล่อ และเป็นเหมือนกับฮีโร่เลย!

หลาน(น้ำเงิน): นอกจากนี้ เขายังเล่นบาสเก่งและยังช่วยพวกเราไว้ด้วย

สาวสวยหยาน: เล่นบาส? ตัวสูง? แถมยังหล่อ? น่าสนใจจริงๆ แล้วเธอสารภาพรักกับเขารึยัง?

หง(สีแดง): ฉันไม่รู้ว่าเขาชอบฉันหรือเปล่า

หลาน(สีน้ำเงิน): แต่เรามีวีแชทของเขาอยู่

สาวสวยหยาน กล่าวว่า: ถ้าอย่างนั้นก็ง่ายแล้ว! ส่งวีแชทของเขามาให้ฉันหน่อย

แต่หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน ไม่มีใครตอบกลับเธอมาเลย

สาวสวยหยาน : เฮ้ พวกเธอยังอยู่ไหมเนี่ย? แล้ววีแชทของเขาล่ะ?

สาวงามฝาแฝดไม่แม้แต่จะสนใจข้อความของ “สาวสวยหยาน” เลย พวกเธอเอาแต่จ้องไปที่กล่องข้อความของหลินฟาน

หลังจากผ่านไปสักพัก พวกเธอก็พิมพ์ข้อความลงไปอย่างรวดเร็ว

หง(สีแดง): สวัสดี หลับแล้วเหรอ? ขอบคุณที่หยุดลูกบาสและช่วยฉันเอาไว้นะ…

หลาน(สีน้ำเงิน): สวัสดี หลับแล้วเหรอ? ขอบคุณที่หยุดลูกบาสและช่วยฉันเอาไว้นะ…

ทั้งสองเขียนข้อความอย่างรวดเร็ว และนิ้วเรียวๆของเขาก็ขยับเข้ามาใกล้ปุ่มส่งขึ้นเรื่อยๆ แต่พวกเธอกลับไม่สามารถกดส่งได้

เหมือนกับมีผนังที่มองไม่เห็นระหว่างนิ้วกับหน้าจอ ขวางกั้นเอาไว้

ณ หอพักหญิง ห้อง 606

ที่ริมหน้าต่าง หญิงสาวที่สวมชุดยาวสีขาวที่สวยราวกับนางฟ้า กำลังอ่านหนังสือเศรษฐศาสตร์อย่างเอาจริงเอาจัง

หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็วางหนังสือลงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู

เมื่อเร็วๆนี้ คนในกลุ่มมหาวิทยาลัย ได้ส่งรูปภาพของรถลัมโบร์กินีกับผู้ชายคนนึงมาให้เธอ

นี่มัน…

ใบหน้าของซ่งเจียซินสาวสวยในชุดกระโปรงสีขาว ก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยและพูดเบาๆว่า “ ALF666 ชื่อหลิน ฟานสินะ ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอนายเร็วขนาดนี้”

หลังจากพูดจบ มุมปากที่เหมือนใบวิลโลว์ของซ่งเจียซินก็ยกขึ้นเล็กน้อย เธอมองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่สว่างไสวผ่านหน้าต่างด้วยดวงตาสีดำสดใสของเธอ

หลินฟานไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย

หลังจากที่ใช้เงินมากกว่า 20,000 หยวน ในศาลาเผิงไหล ทั้งหมดก็นั่งรถกลับมานอนที่ห้อง

ซงหยี่, เจิ้งจินเปา และ หม่าจง ทั้งสามนอนลูบท้องอยู่บนเตียงและส่งเสียงคร่ำครวญ พวกเขาไม่อยากขยับตัวเลย

พวกเขากินมากเกินไปจริงๆ

หลินฟาน มองไปที่การแสดงออกที่เจ็บปวดและท่าทางตลกของพวกเพื่อนๆ แต่เขาก็ไม่สามารถหัวเราะหรือร้องไห้ได้ชั่วขณะหนึ่ง

จากนั้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อดูซองแดงบนหน้าจอ และพึมพำในใจ “222 ซองแดง มาดูซิว่าจะได้อะไรบ้าง”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 1,000 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับการ์ดใบสั่งยาทางการแพทย์”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 30,000 หยวน”

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดี คุณได้รับทักษะการเล่นเปียโน”

222 ซองแดง ได้รับเงินทั้งหมด 550,000 หยวน

หลินฟาน ไม่ได้สนใจเรื่องเงินเลย

เขาให้ความสนใจไปที่การ์ดใบสั่งยาทางการแพทย์ และทักษะการเล่นเปียโน

【ทักษะการเล่นเปียโน : เล่นเปียโนได้อย่างไพเราะ เพิ่มเสน่ห์เฉพาะตัว! 】

【การ์ดใบสั่งยาทางการแพทย์ รวบรวมโสมอายุร้อยปีและผลไม้วิญญาณร้อยปี เพื่อเอาไปซื้อยารักษาได้ ยารักษาสามารถรักษาบาดแผลของมนุษย์ได้ทั้งหมด 】

เมื่อหลินฟานอ่านประโยคนี้ ดวงตาของเขาถึงกับเป็นประกายทันที

การ์ดใบสั่งยาทางการแพทย์ ช่วยให้คุณสามารถสั่งยารักษาที่สามารถรักษาบาดแผลของมนุษย์ได้ทั้งหมด!

ก็จริงที่การผ่าตัดของหลินเถาประสบความสำเร็จอย่างมาก

แต่อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขายังคงมีอาการบาดเจ็บหลงเหลือหลงเหลือ

แต่หากเขามียารักษาตัวนี้ เขาก็จะสามารถรักษาร่างกายของหลินเถาได้อย่างสมบูรณ์!

เขารับมัน!

ต้องได้รับมัน!