บทที่ 517 ชิ้นส่วนเจ้าปัญหา
บทที่ 517 ชิ้นส่วนเจ้าปัญหา
เมื่ออวี้ฮ่าวหรานเห็นว่าสถานการณ์สงบลงแล้ว เขาก็ไม่เข้าไปยุ่งอีก
การเผชิญหน้ากับคนธรรมดาทำให้เขาหมดความสนใจจริง ๆ
ตอนนี้เมื่อสถานการณ์โดยรวมได้ข้อสรุปแล้ว หลังจากกลับไปยังห้องโถงเพื่อพูดคุยจนเสร็จ เขาก็จากไป
เมื่อกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว
ขณะที่หลี่หรงกำลังทำอาหารเย็น
ถวนถวนก็อุ้มเจ้าลูกกวาดไว้ในอ้อมแขน ด้วยใบหน้าอันเศร้าสร้อย
“เด็กดีของถวนถวน พ่อจ๋าจะรักษาให้นะ”
เมื่อเห็นภาพนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็เดินเข้าไปหาทันที
“มาแล้วถวนถวน”
เขาอุ้มเจ้าลูกกวาดขึ้นมาและเตรียมรักษาเนื้องอกของมันทันที
บนโซฟาข้างในบ้าน พลังจิตวิญญาณกลายเป็นเส้นใยและค่อย ๆ เจาะเข้าไปในร่างกายของเจ้าลูกกวาด
“หงิง…”
เจ้าลูกกวาดคงจะรู้สึกเจ็บอยู่บ้างจึงร้องออกมา
เมื่อเห็นดังนั้น ถวนถวนก็เป็นกังวลและอยากจะเอ่ยถามขึ้นมา
แต่เด็กหญิงเองก็รู้ว่าจะรบกวนเขาในตอนนี้ไม่ได้ จึงเก็บคำถามเอาไว้ในใจ
พลังจิตวิญญาณยังคงกลายเป็นเส้นใยและเข้าไปในท้องของเจ้าลูกกวาดอย่างต่อเนื่อง
อวี้ฮ่าวหรานจดจ่ออยู่กับพลังจิตวิญญาณซึ่งเป็นพลังทำลายล้างสำหรับร่างกายของสัตว์ทั่วไป เขาจึงประมาทไม่ได้แม้แต่น้อย
หลังจากที่เส้นใยพลังจิตวิญญาณรวมตัวกัน พวกมันก็เริ่มบีบรัดเซลล์เนื้องอกเหล่านั้นทันที
ด้วยการชี้นำแห่งพระเจ้า เขาสามารถกำจัดเซลล์เนื้องอกได้โดยแทบไม่ต้องทำอะไรเลย
“หงิง…”
เจ้าลูกกวาดร้องออกมาอีกครั้ง แต่มันก็ดูเหมือนจะใช้ความฉลาดทำความเข้าใจว่า เขาทำเพื่อตัวของมันเอง ดังนั้นมันจึงไม่ดิ้นเลยสักนิด
ภายใต้การควบคุมของพลังจิตวิญญาณ เซลล์เนื้องอกเหล่านั้นถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็ว
ก้อนเนื้อในท้องของเจ้าลูกกวาดหายไปทันที
“เสร็จแล้ว”
หลังจากที่การรักษาเสร็จสิ้น อวี้ฮ่าวหรานก็ปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก
การหลีกเลี่ยงไม่ทำร้ายสัตว์ธรรมดานั้นไม่นับว่าง่ายเลย มันอาจง่ายกว่านี้ถ้าเขาเปลี่ยนไปใช้พลังเทพเจ้าที่คุ้นเคย ส่วนพลังจิตวิญญาณนี้ เขาเพิ่งจะรู้จักมาราว ๆ ครึ่งปีเท่านั้น
โฮ่ง!
เจ้าลูกกวาดดูอาการดีขึ้นและเห่าออกมาด้วยความตื่นเต้นทันที
เมื่อเห็นดังนั้น ดวงตาสีดำกลมโตของถวนถวนก็เต็มไปด้วยความสุข
“คุณพ่อ เจ้าลูกกวาดหายแล้วเหรอ?”
“อื้ม”
“พ่อเก่งมากเลย เนื้องอกก็หยุดพ่อไม่ได้!”
เด็กสาวตัวน้อยรีบอุ้มเจ้าลูกกวาดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเบา ๆ และรู้สึกสบายใจเมื่อเห็นว่าลูกสาวมีความสุข
ตอนที่อยู่โลกเทพเจ้า อวี้ฮ่าวหรานจินตนาการถึงภาพที่อบอุ่นเช่นนี้มานับครั้งไม่ถ้วน ด้วยเหตุนี้ตอนที่กลับมาโลกนี้ได้ เขาจึงไม่ลังเลสักนิดที่จะกลับมา!
เมื่อหลี่หรงเห็นภาพนี้ เธอก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้ พี่เขยของเธอก็มีความสามารถด้านนี้ด้วยเหมือนกัน!
วันต่อมา…
อวี้ฮ่าวหรานส่งลูกสาวไปโรงเรียนในตอนเช้า
เขายืนอยู่ที่หน้าประตูของโรงเรียน
“นักท่องเที่ยวคนเก่งกลับมาแล้ว”
“คุณครูสวี่ คิดถึงจังเลยค่ะ!”
ถวนถวนวิ่งเข้าไปหาสวี่รุ่ยทันที
เมื่อเห็นดังนั้น อวี้ฮ่าวหรานก็ทักทายอีกฝ่าย
หลังจากที่ส่งถวนถวนเสร็จ เขาก็ตรงไปที่เครือฮ่าวหรานทันที
หวังเหยียนที่ได้ทราบข่าวตั้งแต่เมื่อวาน ก็มาถึงที่ออฟฟิศก่อนแล้ว
“ประธานอวี้ครับ บริษัทอสังหาริมทรัพย์ซิงปังของเราอยู่ในสถานการณ์ดีเยี่ยม ท่านคือฮีโร่ตัวจริงเลย”
เขากล่าวด้วยความชื่นชม
ตนนับถือประธานบริษัทคนนี้มากจริง ๆ หลี่อิงไห่มีประสบการณ์ด้านอสังหาริมทรัพย์โชกโชน และเขายังช่วยทำให้บริษัทอสังหาริมทรัพย์ซิงปังเกิดเสถียรภาพได้ในไม่นานหลังจากที่เข้าทำงาน
“ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเครือฮ่าวหรานบ้างหรือเปล่า?”
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้ารับ แน่นอนว่าเขารู้ดีถึงความสามารถของหลี่อิงไห่
“โดยรวมแล้วดีครับ แต่…”
หลังจากที่หวังจวิ้นกล่าวดังนั้นเขาก็ดูลังเลเล็กน้อย
“พูดมาเถอะ ถ้ามีเรื่องอะไรเกี่ยวกับบริษัทก็ไม่ต้องลังเล”
“คือว่า ไม่นานมานี้มีปัญหาในสายการผลิตครับ ลูกค้าหลายคนได้รับชิ้นส่วนคุณภาพที่ไม่ถูกต้องไปและเริ่มมีการร้องเรียนกันแล้วครับ”
“สถานการณ์โดยละเอียดเป็นยังไง?”
อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วทันที ชิ้นส่วนคุณภาพคือ ตัวทำกำไรหลักของเครือฮ่าวหราน และยังเป็นส่วนสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ หากมีบางสิ่งผิดพลาดก็อาจส่งผลกระทบมหาศาลได้เลยทีเดียว
“ผมตรวจสอบมาแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาในสายการผลิตครับ แต่ผมยังไม่เข้าใจปัญหาจริง ๆ แล้วหัวหน้างานก็ยังหาสาเหตุต้นตอไม่เจอครับ”
หวังจวิ้นพูดด้วยความหวาดระแวงว่าจะทำให้ท่านประธานไม่พอใจ
เขาไม่เชี่ยวชาญเรื่องนี้เท่าไหร่นัก จึงไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาเข้าใจดีว่าทำไมอีกฝ่ายถึงลังเลและหวาดระแวง
“ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดคุณ พาผมไปดูหน่อย”
เขาปลอบใจอีกฝ่ายและลุกขึ้นยืน
ทั้งสองเดินทางไปยังโรงงานผลิตด้วยกัน
เสียงคำรามของเครื่องจักรดังกึงก้องไปทั่วทั้งโรงงาน เทียบกับบริษัทเดิมแล้ว สายการผลิตที่ถูกเพิ่มเข้าไปใหม่นั้นเป็นส่วนหลัก และมีอาคารโรงงานเพิ่มขึ้นมากกว่าเท่าตัว
ในโรงงานมีคนงานและเครื่องจักรมากมาย ทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง ชิ้นส่วนมากมายถูกผลิตขึ้นทุกวินาที
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตามหาต้นเหตุของความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
“ประธานอวี้! ผู้จัดการหวัง! มาทำอะไรที่เหรอครับ?”
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในโรงงาน ชายหนุ่มอายุราว 30 ก็เข้ามาต้อนรับ
“อ้อ ให้ผมแนะนำคุณให้ประธานอวี้ก่อน นี่คือหัวหน้าโรงงานที่เข้ามาเมื่อ 2 เดือนก่อนครับ เขาทำงานดีมาตลอดและคนงานของเขาก็แทบไม่ร้องเรียนอะไรเลย”
หวังจวิ้นรีบแนะนำเขาทันที
“อืม”
อวี้ฮ่าวหรานมองดูแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
“พาเราไปดูส่วนที่ผิดปกติกับสายการผลิตหน่อยสิ”
หลังจากนั้นพวกเขาจึงเข้าไปที่โกดัง
หัวหน้าโรงงานหนุ่มดูกระตือรือร้นและเริ่มแกะบรรจุภัณฑ์
“สถานการณ์ในตอนนี้หนักยิ่งกว่าเก่าแล้ว ไม่ใช่แค่ว่าสายการผลิตไหนมีปัญหา แต่เป็นทุกสายการผลิตจะผลิตชิ้นส่วนที่ผิดปกติออกมาครับ”
หัวหน้าโรงงานหยิบเอาชิ้นส่วนที่ผิดปกติออกมา
“ผมพยายามหลายทางและถามคนงานเก่าที่เคยทำงานที่นี่แล้ว แต่ก็ไม่ได้ผลเลยครับ”
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า หลังจากที่ได้รับชิ้นส่วนที่ผิดปกติมา เขาก็ไม่ขมวดคิ้วอีกต่อไปแล้ว
“ถ้ามีปัญหาแล้วทำไมไม่หยุดผลิตล่ะ?”
เมื่อหวังจวิ้นได้ยินดังนั้นก็แทรกขึ้นมาทันที
“ผมก็ถามแบบนี้เหมือนกัน เราทำได้แค่ผลิตต่อไปก่อนครับ ผมปรึกษากับทางพาร์ทเนอร์แล้ว พวกเขาต้องการให้ชิ้นส่วนไม่ชำรุด ไม่งั้นจะถือว่าผิดสัญญาครับ”
“อืม แล้วราคาล่ะ?”
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า เพราะวิธีการนี้ตรงใจเขาพอดี แต่แล้วเขาก็ถามขึ้นอีก
“ตอนนี้พวกเรากำลังขาดทุนครั้บ ชิ้นส่วนชุดหนึ่งขายได้ที่ราคา 60% ของราคาเดิม แต่เราทำได้แค่เอาใจพาร์ทเนอร์ไปก่อนครับ”
หวังจวิ้นดูสิ้นหวังเล็กน้อย เขาตัดสินใจอะไรไปมากมาย แต่พวกมันก็เปล่าประโยชน์
“ตอนนี้ผมพยายามแก้ปัญหามาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่ได้ผลสักที”