วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าแจ่มใสและสายลมพัดผ่าน
ณ ห้อง 104 ในห้องนอน.
หม่าจงเป็นคนแรกที่ตื่นขึ้นเหมือนทุกครั้ง
จากนั้นเขาก็ค่อยๆปลุก หลินฟาน,เจิ้งจินเป่าและซงหยี่ ให้ตื่นกันได้แล้ว
ช่วงเช้าของวันนี้เป็นคาบเรียนคณิตศาสตร์ และวิธีการบรรยายของศาสตราจารย์เฒ่าคนนี้ค่อนข้างน่าเบื่อและล้าสมัย
หลินฟานฟุบหน้าลงบนโต๊ะแล้วนึกถึงเพลงกล่อมเด็กจากนั้นก็ผล็อยหลับไป
อย่างไรก็ตาม หลินฟานรู้สึกว่าการนอนบนโต๊ะระหว่างเรียนนั้นสบายกว่านอนในหอพักหรือแม้แต่ห้องนอนของโรงแรม มันช่างหอมหวานและรู้สึกดีจริงๆ
หรือบางทีนี่คงจะเป็นข้อดีของการเลือกไปมหาวิทยาลัยสำหรับเขา ?
ตอนเที่ยง ขณะกำลำลังรับประทานอาหารในโรงอาหาร โทรศัพท์ของ หลินฟานก็ขึ้นสั่นเล็กน้อย
12:00 น.
ซองแดงปรากฏขึ้น
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 5 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3000 หยวน”
……
“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับทักษะลายมือของผู้เชี่ยวชาญ ”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10,000 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับการ์ดอัปเกรดระดับทักษะ”
วันนี้หลินฟานได้รับเงินจากซองแดงจำนวนรวมกว่า 50,000 หยวน
และแน่นอนว่าถ้าเป็นเงิน จะได้มากได้น้อยมันก็ไม่ค่อยสำคัญกับเขาเท่าไหร่
หลินฟาน จดจ่ออยู่กับทักษะลายมือของผู้เชี่ยวชาญและการ์ดอัปเกรดระดับทักษะ
[ลายมือของผู้เชี่ยวชาญ: มีความสามารถในการเขียนด้วยลายมือที่สวยงาม เพิ่มเสน่ห์เฉพาะตัว】
ในอดีต หลินฟานเคยฝึกฝนการคัดลายมือพวกนี้มาก่อน
แต่ผลลัพธ์มันไม่เป็นที่น่าพอใจสักเท่าไหร่
และตอนนี้เขาก็ได้ความชำนาญด้านการเขียนอักษรมาอย่างง่ายดาย หลินฟานรู้สึกมีความสุขมาก
[การ์ดอัปเกรดระดับทักษะ: คุณสามารถเพิ่มระดับของทักษะได้ การเรียนรู้ทักษะที่ลึกลับมากขึ้นนั้นจะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น 】
เพิ่มระดับทักษะ?
ดวงตาของหลินฟานเป็นประกายเล็กน้อย
[ทักษะ: ทักษะการขับรถอย่างมืออาชีพ, ออร่าเสน่ห์ (โอกาส 5% ที่จะกระตุ้นความรักตั้งแต่แรกเห็น, ไม่สามารถลืมได้ ), ทักษะการโจมตีที่สวยงาม, ทักษะยอดนักดื่ม, มุ่งมั่นเต็มที่ (โอกาส 5% ที่จะทำให้เกิดแสงวูบวาบขึ้น), ความรู้คณิตศาสตร์ระดับศาสตราจารย์, ดวงตาแห่งความจริง , ทักษะบาสระดับมือโปร การเล่นเปียโนระดับมืออาชีพ, ลายมือของผู้เชี่ยวชาญ 】
หลินฟานครุ่นคิดอยู่สักครู่ แต่เขาก็ไม่ได้อัประดับทักษะในทันที
เพราะทักษะเหล่านี้ล้วนดีมากอยู่แล้ว
หากสามารถอัพเกรดได้ทุกระดับพร้อมกัน หลินฟานคงจะมีความสุขมากกว่านี้
แต่เขาสามารถเลือกได้เพียงทักษะใดทักษะหนึ่ง เขาเลยต้องใช้เวลาคิดเกี่ยวกับมัน
ในเวลานี้ซงหยี่ที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นว่า “พี่ฟาน เพื่อนฉันมาเล่นบาสตอนเที่ยงกันอีกแล้ว พี่จะไปเล่นบาสด้วยกันไหม?”
หลินฟานนอนหลับมาทั้งวันตั้งแต่เมื่อเช้านี้ การไปเล่นบาสก็คงช่วยให้เค้าตื่นจากความงัวเงียนี้ได้
ดังนั้นหลินฟานจึงพยักหน้าและพูดว่า “ตกลง”
ซ่งหยี่ได้ยินดังนั้น ใบหน้าแห่งความสุขของเขาก็ปรากฏขึ้นให้เห็น
หลังจากอาหารกลางวัน หลินฟานและซ่งหยี่ก็ได้มาที่สนามบาสทันที
และที่สนามบาส ก็ได้มีชายฉกรรจ์และชายแปลกหน้าสามคนสวมเสื้อแข่งรออยู่ที่สนามแล้ว
หลังจากเห็นหลินฟาน เฮยด้าก็รีบลุกขึ้นพร้อมกับยิ้มโชว์ฟันขาวและพูดอย่างมีความสุข “พี่ฟาน วันนี้คุณมาเล่นบาสด้วยหรอเนี่ย!”
เมื่อเขาพูดจบ เฮยด้าก็ทำท่าจะเข้ามากอดหลินฟ่าน
แต่หลังจากเห็นคราบเหงื่อบนร่างกายของเขาแล้ว หลินฟานถึงกับผงะถอยหลังแล้วรีบพยักหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า “ฉันอยากออกกำลังกายนิดหน่อย”
เฮยด้าไม่ได้โกรธที่หลินฟานหลีกเลี่ยงการกอดของเขา เขายังคงยิ้มและพูด”ออกกำลังกายนี่แหละดี ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อออกกำลังกาย!”
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ชายสามคนที่สวมเสื้อแข่งอยู่แล้วพูด “พวกเขาอยู่ในทีมบาสของมหาวิทยาลัย”
เฮยด้าก็พูดเสียงดังไปทางกลุ่มนักบาส “ฉัน พี่ฟานและซงหยี่คุ้นเคยกันอยู่แล้ว เราไม่ต้องสุ่มเพื่อหาทีม”
ชายสามคนในเสื้อแข่งต่างก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย
ในหมู่ของพวกเขา ชายร่างสูงในเสื้อหมายเลข 4 ถามด้วยความสงสัย “นายแน่ใจหรอ”
นี่เฮยด้ายังจำได้ไหมเนี่ย ว่าพวกเขาทั้งสามคนเป็นสมาชิกทีมบาสของมหาวิทยาลัย
และเคยเข้าร่วมลีกบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย
นอกจากนี้ พวกเขาทั้งสามคนเคยเล่นบาสกับเฮยด้าและซงหยี่มาก่อน และพวกเขารู้ดีว่าทักษะการเล่นของเฮยด้าและซงหยี่นั้นอยู่ในระดับปานกลางเท่านั้นเอง
ถึงรู้อย่างนี้แล้ว พวกนายก็ยังต้องการอยู่ด้วยกัน 3 คนอีก?
นี่ไม่ใช่การดูถูกหรอ?
เฮยด้าพูด “แน่นอน! เอาล่ะมาเริ่มกันเลยดีกว่า ซงหยี่และพี่หลินมีเรียนต่อในตอนบ่ายน่ะ”
ทั้งสามมองหน้ากันและพยักหน้า
เนื่องจากเฮยด้ากล้าที่จะท้าทายพวกเขา พวกเขาเองก็จะทำให้เฮยด้าได้รู้ว่านักกีฬากับคนที่แค่เล่นบาสเฉยๆ ระดับมันต่างกันขนาดใหน
อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าพวกเขาก็พบว่าพวกเขาคิดผิด
เมื่อสตีทบาสได้เริ่มต้นเฮยด้าและซงหยี่ได้บาสมา และทุกครั้งที่พวกเขามีโอกาส พวกเขาจะส่งต่อให้หลินฟานทันที
และหลินฟานก็แค่ทำตามความคาดหวังของพวกเขา การเลี้ยงบาส ครอสโอเวอร์ ลูกจั้มช็อต เลย์อัพ ลูกสามคะแนน…ทั้งหมดนี่คือความสามารถของหลินฟาน
เพื่อยับยั้งการบุกของหลินฟาน พวกเขาไม่ลังเลเลยที่จะใช้คนสองคนเพื่อป้องกันเอาไว้
แต่มันก็ยังไร้ประโยชน์
เพราะหลินฟานสามารถหาช่องทางในการทำคะแนนได้ทุกครั้ง!
บาสคือกีฬาที่ใช้พลังงานร่างกายอย่างมาก
ไม่นานหลังจากนั้นหลินฟานและคนอื่นๆต่างก็มีเหงื่อไหลออกมา
พวกเขาสามคนหอบอย่างหนักและขอเวลาพักสักครู่หนึ่ง
ในขณะนั้น ร่างที่สวยงามทั้งสองร่างก็ปราฏขึ้นหลังแป้นบาสพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
นั่นก็คือสาวสวยฝาแฝดในชุดสีแดงและน้ำเงินในคราวก่อนนั่นเอง
พวกเธอทั้งสองคนต่างถือขวดน้ำดื่มอยู่ในมือ และจ้องไปที่หลินฟานด้วยสายตาคาดหวัง
หลินฟานผงะไปครู่หนึ่ง สุดท้ายเขาก็เดินเข้าไปหาแล้วถาม “ซื้อมาให้ฉันเหรอ?”
สาวงามทั้งสองพยักหน้างึกๆสองสามที
หลินฟานไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเปิดฝาขวดน้ำและยกขึ้นดื่ม
หลินฟานเปิดฝาน้ำขวดที่สองแล้วจิบไปอีกหนึ่งอึก
แน่นอนว่า ใบหน้าของฝาแฝดทั้งสองนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่สามารถปกปิดไว้ได้เลย เผยให้เห็นเขี้ยวเล็กๆ คล้ายเม็ดข้าวสองซี่ น่ารักมาก
จากนั้น หลินฟานก็แอบสังเกตทั้งสองอย่างลับ ๆ ด้วยดวงตาแห่งความจริง
สาวชุดสีฟ้า
【คะแนนรูปร่างหน้าตา 95】
【คะแนนความชอบ: 99】
สาวชุดสีแดง
【คะแนนรูปร่างหน้าตา 95】
【คะแนนความชอบ: 99】
ตั้งแต่เขาเพิ่มบัญชีวีแชทกับพวกเธอ หลินฟานก็ไม่เคยส่งข้อความถึงสาวงามฝาแฝดเลย
สาวงามฝาแฝดเองก็ไม่ได้ส่งข้อความมาหาหลินฟาน
หลินฟานจึงเชื่อว่าระดับความชอบจะค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆเอง
แต่เขาคิดผิด คะแนนความชอบยังคงอยู่ที่ 99 คะแนนเหมือนเดิม!
ทำไมกันนะ?
เมื่อหลินฟานเดินกลับมาในสนามบาส เฮยด้าก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม “ฉันก็ว่า…ฝาแฝดคู่นี้มักจะแวะมาที่สนามบาสทุกวัน ตอนแรกฉันก็สงสัยว่าพวกเธอมาหาใครกันแน่”
“กลายเป็นว่าพวกเธอมารอเจอพี่ฟานอยู่นี่เอง!”
“พี่ฟาน คุณสุดยอดจริงๆ!” หลังจากที่เฮยด้าพูดจบ เขาก็ยกนิ้วโป้งให้หลินฟาน
เมื่อหลินฟานได้ยินอย่างนั้นแล้วเขาถึงกับผงะอีกครั้ง
สาวงามฝาแฝด มารอตัวเองที่สนามบาสทุกวันเลยเหรอ?
นี่……
พวกเธอก็มีวีแชทของเขาหนิ
ถ้าอยากคุยกับเขา ก็แค่ส่งข้อความมาหาเขาก็ได้ไม่ใช่เหรอ?
และในตอนนั้นเอง ซ่งหยี่ที่ยืนอยู่ห่างออกไปก็ตะโกนขึ้นมา “หลินฟาน รับลูกบาส!”
การแข่งสตรีทบาส เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
หลินฟานเป็นกำลังหลักของทีม เขายังคงทำแต้มอย่างต่อเนื่อง ทั้งเลี้ยงบอล ทั้งเลย์อัพ…
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนธรรมดา ถึงจะมีทักษะการเล่นบาสเทียบเท่ากับหลินฟาน แต่ยังไงคนเหล่านั้นก็ต้องมีอาการเหนื่อยอย่างแน่นอน
แต่ไม่ใช่กับหลินฟาน เขายังหายใจได้อย่างปกติ
ยิ่งเวลาผ่านไป หลินฟานก็มีสมาธิเพิ่มมากขึ้นและทักษะของเขาก็เฉียบคมมากกว่าเดิม
ทีมบาสของหลินฟาน แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เพื่อที่จะป้องกันหลินฟาน พวกนักบาสของมหาลัยต่างใช้พลังงานจนหมดทุกครั้งที่หลินฟานมีบาสอยู่ในมือ
เมื่อการแข่งดำเนินไปเช่นนี้ ผลลัพธ์ของมันก็เริ่มชัดเจนขึ้น
ในที่สุด สตรีทบาสที่เล่นมาเกือบสองชั่วโมงก็ได้จบลง ทีมบาสของมหาวิทยาลัยทำแต้มไปได้แค่ 8 แต้มเท่านั้น
และทีมของหลินฟาน ทำแต้มไปทั้งหมด 33 แต้ม
มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ!
ไม่จริงใช่ไหม!
เป็นครั้งแรกที่สมาชิกทั้งสามคนของทีมบาสมหาวิทยาลัยรู้สึกสิ้นหวัง