ทั้งจงหม่า,ซงหยี่ และ เจิ้งจินเป่า ต่างตกตะลึง
พวกเขาได้ยินอะไร
อาจารย์เทียนเถียนพึ่งเชิญหลินฟานไปที่ห้องพักครู!
และหลินฟานก็จะได้อยู่กับอาจารย์เทียนเถียนตามลำพัง? !
ทันใดนั้น พวกเขาก็นึกถึงตอนที่อาจารย์เทียนเถียนอยู่ในห้องเรียน เธอมองไปรอบๆห้องเรียนเหมือนกับว่าเธอกำลังมองใครบางคนอยู่
ตอนนี้ ในที่สุดพวกเขาก็รู้แล้วว่าอาจารย์เทียนเถียนกำลังมองหาใคร!
ที่แท้เธอก็กำลังมองหาหลินฟานนั่นเอง!
“พี่ฟาน ฉันขอคารวะพี่!” หม่าจง, ซงหยี่ และ เจิ้งจิ่นเป่า โห่ร้องพร้อมกัน
……
ณ ห้องพักครู
มีสิ่งของและหนังสือมากมายบนโต๊ะทำงานของหูเทียน แต่ทุกอย่างได้ถูกจัดวางไว้อย่างเรียบร้อย
หูเทียนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
“ก็อก ก็อก ก็อก!”
ในตอนนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมา
หูเทียนพูด “เข้ามาได้”
หลังจากที่ได้เห็นว่าคนที่มาเป็นหลินฟาน ใบหน้าที่สวยงามของหูเทียนก็เผยรอยยิ้มออกมา
“เป็นนายนี่เอง นั่งก่อนสิ”
จากนั้นหูเทียนก็ลุกขึ้นและพูดว่า “นายอยากดื่มอะไร ฉันมีชาเขียว ชาดำและก็กาแฟ”
วันนี้ หูเทียนสวมชุดสีขาวโชว์ส่วนโค้งที่สวยงามและมันเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่น่าหลงไหล
หลินฟานพูดว่า “ผมขอเป็นชาเขียว”
“ได้สิ” หูเทียนตอบกลับ
ในไม่ช้า ชาเขียวหอม ๆหนึ่งถ้วยก็ถูกวางไว้ตรงหน้าหลินฟาน
หูเทียนหยิบกระดาษกองหนึ่งออกมา เธอเขียนการคำนวณอย่างระเอียดแล้วเริ่มอธิบาย “ฉันอยากให้คุณดูนี่หน่อย p^q+2m=3q-2p^n…”
“ไม่กี่วันที่ผ่านมา ฉันหมกมุ่นอยู่กับตัวเลขพวกนี้…”
หลังจากพูดจบ หูเทียนก็ยื่นกองกระดาษหนึ่งกองที่เต็มไปด้วยตัวเลขจำนวนมากให้หลินฟาน
“หลินฟาน นายคิดว่าการคำนวนของฉันมีปัญหารึเปล่า ฉันเองก็อยากเห็นการคิดของนายด้วยเช่นกัน นายเอามาด้วยใหม” หูเทียนถาม
เอิ่ม การคิดของเขาเหรอ? จะให้เขาไปเอามาจากที่ไหนล่ะ
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา หลินฟานไม่ได้สนใจเรื่องคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่เลย
หลินฟานรู้สึกละอายเล็กน้อย เขาตัดสินใจไม่ตอบและเลือกที่จะพลิกดูกระดาษที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างเงียบๆ
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าหลินฟานจะมีความรู้คณิตศาสตร์ระดับศาสตราจารย์ แต่จะให้หลินฟานตรวจสอบการคำนวณและหาข้อผิดพลาดในแต่ละจุดก็ยังเป็นเรื่องที่ยากมากอยู่ดี
ทันใดนั้น หลินฟานก็นึกถึงการ์ดอัพเกรดระดับทักษะขึ้นมา
【จะอัพเกรดทักษะความรู้คณิตศาสตร์ระดับศาสตราจารย์หรือไม่? 】
“ใช่!” หลินฟานตอบในใจ
【ติ๊ง! อัพเกรดระดับสำเร็จ! ขอแสดงความยินดี คุณได้รับความรู้คณิตศาสตร์ระดับนักวิชาการ 】
จากนั้นเมื่อหลินฟานอ่านข้อความในกระดาษที่อยู่ตรงหน้าของเขาอีกครั้ง เขาก็เข้าใจมันได้อย่างรวดเร็ว
ผ่านไปไม่นานเขาก็หยิบปากกาและกระดาษขึ้นมาและเริ่มเขียนอย่างรวดเร็ว
“2m+4n^5-8q=7y^2q-3z^8… มีปัญหาในการคำนวณตรงจุดนี้” หลินฟานกล่าว
หูเทียนอดไม่ได้ที่จะมองลงไปที่กระดาษ
วินาทีต่อมา ดวงตาที่สวยงามของเธอก็สั่นเล็กน้อย
อันที่จริง ตอนที่หลินฟานไขปริศนาของโจวบนกระดานของโรงแรมฮิลตัน เธอได้เห็นลายมือของหลินฟานมาก่อนแล้ว
ไม่นานมานี้ หลินฟานก็ได้ตอบคำถามบนกระดานดำในห้องเรียน และพวกเธอยังถกเถียงเกี่ยวกับคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่กัน
ในเวลานั้น ลายมือของหลินฟานนั้นธรรมดามาก และออกจะดูน่าเกลียดนิดหน่อยด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น?
ไม่ว่าจะเป็นตัวเลข ตัวอักษรไม่ว่าจะภาษาอังกฤษหรือภาษาจีน หลินฟานก็เขียนมันออกมาอย่างสวยมาก
แม้ว่าหูเทียนจะเป็นอาจารย์สอนคณิตศาสตร์
แต่เธอก็ชอบการคัดตัวอักษรเช่นกัน
ในความเห็นของเธอ ลายมือที่สวยงามสามารถทำให้ผู้ที่พบเห็นรู้สึกเพลิดเพลินใจ
ในเวลานี้หลินฟานเห็นว่าหูเทียนเงียบลงไป เขาจึงคิดว่าเธอไม่เข้าใจ
ดังนั้นหลินฟานจึงพูดต่อ “หากคุณย้อนกลับไปคิดคำตอบอีกรอบ คุณจะพบข้อผิดพลาดนี้”
หูเทียนได้สติขึ้นมาเพราะคำพูดของหลินฟาน เธอหยิบกระดาษและปากกาขึ้นมาแล้วคำนวณใหม่อีกรอบ
แน่นอนว่าสูตรคำนวนสูตรเดิมนั้นผิด!
หลินฟานจึงพูด “เราสามารถนำสูตรนี้มาใช้ได้… ”
ขณะที่ หลินฟานกำลังพูดเขาก็เขียนสูตรลงบนกระดาษอย่างรวดเร็ว
“ขึด ขึด ขึด!”
เสียงของการขีดเขียนก็ดังขึ้นไปทั่วทั้งห้องพักครู
หูเทียนที่นั่งถัดจากหลินฟาน ได้มองที่ใบหน้าอันจริงจังของเขา เธอมองไปที่การคำนวณที่เขาเขียนลงในกระดาษ เธอก็รู้สึกทึ่งเล็กน้อย
ไม่นานกระดาษทั้งแผ่นก็ถูกเขียนจนเต็ม หลินฟานจึงค่อยหยุดมือลง
เขาหันศีรษะแล้วถามว่า “อาจารย์หูเทียน คุณคิดว่าอย่างไร?”
หูเทียนเพิ่งได้สติ เธอสังเกตทุกการคำนวณอย่างใจจดใจจ่อและพยักหน้าเล็กน้อย
หลินฟานพูดว่า: “โอเค งั้นเรามาสรุปกันต่อ”
เริ่มจากกระดาษแผ่นที่หนึ่ง สอง สาม สี่…
หลังจากนั้น กระดาษนับสิบแผ่นก็เต็มไปด้วยสูตรการคำนวนที่ซับซ้อนมากมาย
เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ตอนนี้ ผมทำได้เพียงเท่านี้”
ถึงแม้หลินฟานจะมีความรู้คณิตศาสตร์ระดับนักวิชาการแล้วก็ตาม แต่หากเขาไม่ใช้ “ออร่า”ของทักษะมุ่งมั่นเต็มที่ ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะแก้ปัญหาการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่
ท้ายที่สุด นี่คือปัญหาระดับโลกที่ไม่มีใครแก้ไขได้มานานกว่า 100 ปี!
หูเทียนที่นั่งอยู่ข้างๆเขา รู้สึกตกตะลึงเมื่อมองดูการคำนวณทั้งสิบหน้ากระดาษ
เมื่อตอนที่อยู่ในห้องเรียน หลินฟานแก้ปัญหาการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ประมาณหนึ่งในสิบ
แต่ทั้งหมดที่เขาเขียนในตอนนี้ เขาน่าจะมาถึงครึ่งทางของการแก้ปัญหาแล้ว!
นี่มันพึ่งผ่านไปกี่วันเอง?
เขาทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง?!
เขาศึกษาในห้องเรียนเพิ่ม? หรือเขาพึ่งจะมาแก้การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ในวันนี้?
อัจฉริยะ!
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม หลินฟานเป็นอัจฉริยะ อัจฉริยะอย่างแท้จริง!
“หลินฟาน นายนี่มันอัจฉริยะจริงๆ!” หูเทียนพูดด้วยความจริงใจ
หลินฟานยิ้มและพูดว่า “อาจารย์ คุณชมผมเกินไปแล้ว”
หูเทียนมองไปบนท้องฟ้าที่เริ่มมืดแล้วจากทางหน้าต่างและพูดขึ้น “ยังไม่ดึกจนเกินไป ให้ฉันเลี้ยงอาหารนายนะ”
ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกตื่นเต้นกับสูตรต่างๆ เลยทำให้ไม่รู้สึกหิว
เมื่อพูดถึงเรื่องอาหาร ตอนนี้หลินฟานหิวเป็นอย่างมาก
“ยินดีอย่างยิ่ง” หลินฟานกล่าว
รถของหูเทียน เป็นรถมินิที่เล็กและน่ารัก และการตกแต่งภายในที่ก็สวยงาม
หลังจากขึ้นรถมินิแล้ว กลิ่นหอมจางๆก็อบอวลไปรอบๆจมูก ซึ่งทำให้หลินฟานรู้สึกสบายตัวมาก
ไม่นานหลังจากนั้นหูเทียนและหลินฟาน ก็มาที่ร้านอาหารสไตล์ตะวันตกอันเงียบสงบและสง่างาม
ร้านอาหารตั้งอยู่บนชั้น 26 ของอาคาร จงเฉิน
ภายในในร้านอาหาร ทุกคนสามารถมองเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองเจียงเป่ย บนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวกับดวงจันทร์ที่สว่างไสว
หูเทียนส่งเมนูให้กับหลินฟานและทำท่าทางเหมือนบอกว่าให้เขาสั่งอาหารที่ชอบได้เลย
หลินฟานพูด “ผมมาที่ร้านนี้เป็นครั้งแรก และไม่รู้ว่ามีอะไรอร่อยบ้าง อาจารย์หูเทียนมีอะไรจะแนะนำไหม”
หูเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สเต็กของที่นี่ค่อนข้างขึ้นชื่อ และถ้าเพิ่มซอสสูตรเด็ดของทางร้านก็จะช่วยให้รสชาตินั้นกลมกล่อมยิ่งขึ้น”
“ซี่โคลงหมูและเนื้อมันฝรั่งของที่นี่นั้นไม่เหมือนที่อื่น”
“นอกจากนี้ ที่นี่ยังมีไวน์กุหลาบดำ ซึ่งเป็นไวน์ที่ผลิตขึ้นมาเอง มันเป็นจุดขายของร้าน นายอยากลองดื่มไหมล่ะ”
หลินฟานพยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ เอาตามที่อาจารย์หูเทียนเถียนบอกแล้วกัน”
จากนั้นหูเทียนก็สั่งอาหารเพิ่มอีกสองสามจาน