บทที่ 194

บทที่ 194 ทะเลาะกันอีกครั้ง? และไฟที่ลุกไหม้โทคิวะไดล่ะ!
“เธอช่วยปล่อยตัวแฟนของฉันได้ไหม?”
สิ้นเสียงเธอ ที่นี่ก็กลายเป็นเงียบกริบ!
ไม่ว่าจะเป็นผู้ชม หรือสาวๆโทคิวะได หรือกลุ่มวู่หยาน แม้แต่โชคุโฮที่ใจเย็นมา
ตลอดก็กลายเป็นอึ้ง
มิโคโตะยังคงเขินอาย เธอยังไม่ได้ลืมตาเพราะเธอไม่กล้ามองที่จะมองสายตาคน
อื่น มองดูสภาพมิโคโตะ มันช่างแตกต่างกับท่าทีที่เธอตะโกนออกมาเมื่อกี้มาก
ฮินางิคุที่เสียครั้งแรกของเธอไปพร้อมกับฮินางิคุก็อึ้งไปเช่นกัน ก่อนจะหันไป
มองโชคุโฮที่ยังคงไม่ตอบสนองด้วยปากที่บิดเบี้ยว “ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะมี
อิทธิพลกับมิโคโตะมาก ถึงขนาดกดดันให้เธอพูดแบบนี้ออกมาได้….”
ได้ยินคำพูดเธอ วู่หยานทำได้แค่หัวเราะแห้งๆ ฮินางิคุคงไม่รู้ว่าโชคุโฮเป็นคนที่มิ
โคโตะไม่ชอบมากที่สุด ดังนั้นการที่สามารถทำให้มิโคโตะรู้สึกถึงวิกฤตได้มันจึง
ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร…….
ถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะรู้สึกมีความสุขที่มิโคโตะกล้าพูดประโยคนี้ออกไปท่ามกลาง
ผู้คนมากมายก็แถอะ……
“โอ้! ว้าว!พี่สาวมิโคโตะ/รุ่นพี่มิโคโตะใจกล้าสุดๆเลย!!” เป็นแอสเทรียกับซาเต็นที่
พูดออกมา ทั้งสองมองมิโคโตะด้วยแววตานับถือราวกับเธอเป็นวีรสตรี
“ม่ายยยย!! คุณพี่! นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง!!”
ขณะที่ความเงียบอันน่ากลัวได้ปกคลุมไปทั่ว ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องแหลมคมราว
ใจจะขนาดก็ได้ดังขึ้น เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อและความบ้าคลั่ง
จากส่งมีชีวิตขาวดำที่พื้น!
สาวน้อยยูริราวกับได้น้ำยาฟื้นฟู เธอเด้งตัวลอยขึ้นมาจากพื้นนับสามเมตร เมื่อ
เท้าเธอแตะพื้นเธอก็กระโจนตัวเข้าไปหามิโคโตะผู้ซึ่งยังคงหลับตาอยู่!
“คุณพี่! บอกหนูทีว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง!! ฮึก…ฮือ..ฮือ….”
คุโรโกะกอดตัวมิโคโตะแน่น ก่อนจะเอาหน้าที่มีน้ำตาไหลพรากไปถูไถที่หน้าอก
กระดานของมิโคโตะ……
“คุณพี่ของหนูน่ะ! ทั้งสง่างามเต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์!!แล้วคุณพี่ที่สูงส่งคนนั้นจะไป
ยอมสยบต่อมนุษย์ลิงชั้นต่ำไม่ต่างจากขยะแบบนั้นได้ยังไงกัน หนูไม่เชื่อมันต้อง
ไม่ใช่เรื่องจริง!! คุณพี่! อย่าทิ้งคุโรโกะไปเลยนะ…ฮือ..ฮือ..ฮือ….”
ในเวลานี้ จุดรวมสายตาของทุกคนนั่นไม่ต้องสงสัยเลยว่าย่อมเป็นสองสาวที่กำลัง
ยืนกอดกันแน่น เนื่องจากต้องเผชิญกับความช็อคถึงสองตลบที่มาติดๆกัน ทำให้
ผู้คนกลายเป็นงุนงงเพราะตามเรื่องราวไม่ทัน
“คุโรโกะ!!!!”
มิโคโตะผู้ที่กำลังคิดว่าผู้คนมองมาที่เธอขณะที่พูดซุบซิบไปด้วย แต่สิ่งที่เธอได้รับ
กลับเป็นอ้อมกอดของคุโรโกะ นี่ทำให้เธอลนลาน
เมื่อเห็นสายแปลกๆที่มองมาที่ตน มิโคโตะก็รู้สึกอึดอัด เธอตะโกนออกมาพร้อม
ปล่อยกระไฟฟ้าซึ่งถูกดูดซึมเข้าร่างสาวน้อยยูริทั้งหมด!
ตัวเธอที่ควันสีดำลอยออกมาได้ล่วงลงไปนอนกองกับพื้น พร้อมกับตัวที่กระตุก
เป็นระยะและน้ำลายที่ไหลย้อยออกจากปาก ยังมีเสียงหอบหายใจที่ชวนขนลุก นี่
ทำให้ผู้คนรอบๆก้าวถอยหลังจากเธอ…….
โชคุโฮยกมือขึ้นมาปิดปาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกริยาของคนเป็นควีนหรือเพราะเธอ
ตกใจกับคำพูดมิโคโตะ มองดูสีหน้าผู้คนแล้วหันไปมองมิโคโตะที่มีหน้าเขินอายสุด
ขีดและวู่หยานที่กำลังหัวเราะแห้งๆ ในแววตาเธอก็เป็นขมขื่น ก่อนจะพูดออกมา
อย่างไม่ลังเลว่า
“คุณมิโคโตะ เธอพูดผิดไปนิดหน่อยนะ ต้องพูดว่าหยานจังเป็นแฟนของฉันถึงจะ
ถูก!”
วู่หยานที่กำลังหัวเราะก็แข้งค้างทันที และผู้คนที่ได้สติกลับมาจากมิโคโตะกับคุโร
โกะ ก็โดนคริติคอลฮิตเข้าไปอีกดอก ทำให้พวกเขา/เธอกลายเป็นสับสนอลหม่าน!
“เธอ….เธอ….” หน้าผากมิโคโตะปรากฏไฟฟ้าแลบออกมา จากใบหน้าเขินอาย
กลายเป็นโกรธเกรี้ยว เธอไม่คิดเลยจริงๆว่าโชคุโฮจะหน้าด้านไร้ยางอายได้ถึงขั้น
นี้!
“การกอดแฟนของตัวเองเป็นเรื่องที่ปกติอย่างมากค่ะ คุณมิโคโตะ…..” โชคุโฮ
แสดงรอยยิ้มชัยชนะออกมา แล้วยกมือข้างหนึ่งไปหมุนวนที่หน้าอกวู่หยาน การ
กระทำของเธอดูคลุมเครือชวนให้คิดมาก
“ยัยนี่!!” มิโคโตะหายใจฟึดฟัด เธอมองโชคุโฮด้วยความโกรธสุดๆ “ทำไมเธอถึง
คิดว่าตัวเองสามารถเรียกเขาว่าแฟนได้?!”
“โอ้? คุณมิโคโตะ นี่คุณไม่ได้ยินข่าวลือไม่นานมานี่เลยเหรอค่ะ?”
โชคุโฮยิ้มอ่อน แล้วมองดูมิโคโตะด้วยสายเจ้าเล่ห์ แล้วหัวเราะคิกคัก “ทุกคนก็รู้
กันอยู่แล้ว ว่าก่อนหน้านี้ฉันได้ออกไปเดทกับหยานจัง แล้วคุณคิดว่าฉันจะออกไป
เดทกับเขาทำไมถ้าไม่ใช่เพระเขาเป็นแฟนฉันน่ะ?”
ทุกคนที่ฟังต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย ด้วยนิสัยของโชคุโฮ ถ้าเธอไม่ชอบใคร เธอก็จะ
ไปออกไปเดทกับเขาแน่นอน!
มีเพียงแค่โชคุโฮที่รู้ว่าเดทครั้งก่อนที่เธอไปเพราะมันไม่มีทางเลือกจริงๆ……..
“เดทแค่ครั้งเดียวก็เธอก็เรียกหยานว่าเป็นแฟนแล้ว?” มิโคโตะไม่เพียงไม่โกรธแต่
ดูยังยิ้มแป้น ก่อนจะชี้นิ้วไปที่ใกล้กัน ฮินางิคุ อิคารอส และ แอสเทรีย แล้ว
ตะโกนออกไปอย่างไม่ยั้งคิด
“’ถ้างั้นทั้ง ฉัน ฮินางิคุ อิคารอส และ แอสเทรีย ก็เป็นแฟนของเขาด้วยสิ? ใน
เมื่อก่อนนี้พวกเราได้ไปออกเดทกับเขาน่ะ?”
“อะไรนะ!!!”
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาเสียงดังด้วยความช็อค พวกเขาหันไปมอง มิโคโตะ
ฮินางิคุ อิคารอส แอสเทรีย
และ โชคุโฮ ที่ต่างก็เป็นสามงามในหมู่สาวงามทั้งนั้น
ในไม่ช้า ความโกรธ ความสิ้นหวัง ความอิจฉา ความไม่อยากเชื่อ อารมณ์ด้านลบ
ต่างๆก็พวยพุ่งออกมาจนเห็นได้ชัดจากสายตา ทุกคนหันไปมองทางเดียวกันหมด
“ขยะ!!”
“น่าขยะแขยง!!”
“สัตว์ป่า!!”
“ไอ้หลายใจ!!”
“ไอดอล….”
เมื่อเสียงสุดท้ายดังขึ้น เจ้าของเสียงก็ได้รับแรงอาฆาตอันมากล้นทันที ตัวเขาสั่น
ระริก ก่อนจะชี้นิ้วไปที่วู่หยานด้วยสีหน้าลังเล ทว่าสุดท้ายก็ตะโกนออกมาว่า
“ไปตายซะไอ้ขยะ!!”
ผู้คนถอนสายตาออกไปด้วยความพึงพอใจ บนขมับวู่หยานมีเส้นเลือดปูดออกมา
ในใจหวังว่าตนจะสามารถฆ่าไอ้พวกบ้านี่ให้หมด
ทว่านี่ก็ทำให้โชคุโฮสังเกตเห็นพวกฮินางิคุจนได้ ถึงแม้เธอจะไม่เคยเห็นทั้งสามคน
มาก่อน แต่ว่าเธอก็ไม่เคยลืมชื่อของพวกเธอเลย
โชคุโฮมองทั้งสามอย่างจริงจังชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจออกมา ใบหน้าของทั้ง
สามสาวนั้นโดดเด่นมากทั้งยังมีออร่าที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองอีก เทียบกับเจ้า
หญิงพลังไฟฟ้าของทางนี้แล้วพวกเธอก็ไม่ได้ด้อยกว่าเลย!
ผู้หญิงระดับนี้กลับมารวมตัวที่ผู้ชายคนเดียวกัน นี่เขา….เป็นใครกันแน่?…….
ชำเลืองมองวู่หยานเล็กน้อย ก่อนที่แสดงรอยยิ้มอันงดงามออกมาให้พวกฮินางิคุ
“ขออภัยที่ฉันเสียมารยาทด้วย! ทุกคน! ก่อนหน้านี้ที่ไม่สังเหตเห็นทั้งสามเป็น
ความผิดของโชคุโฮจริงๆ ขออภัยทุกคนด้วย หวังว่าทั้งพวกคุณสามจะให้อภัย!”
กริยาท่าทางที่งดงามและรวมไปถึงมารยาทนี่อีก ทำให้ผู้คนรอบๆอดที่จะชื่นชมใน
ใจไม่ได้ และนี่ยังให้ความประทับใจแรกที่ดีกับฮินางิคุและแอสเทรียด้วย ส่วนอิคา
รอส?….ปล่อยเธอไปเถอะ……
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้นะ….” ฮินางิคุส่ายมือให้โชคุโฮด้วยท่าทางที่
สง่างามเช่นกัน สมแล้วที่เป็นประธานนักเรียนของฮาคุโฮ
โชคุโฮยิ้มรับ ทว่าในใจเธอเกิดระลอกคลื่นแห่งความช็อคขึ้น!
เมื่อกี้ตอนที่เธอพูดทักทาย โชคุโฮก็เริ่มใช้พลังแล้ว!
แต่เธอไม่คิดเลยว่ามันจะไม่ส่งผลอะไรต่อทั้งสามเลย ราวกับโยนก้อนหินลง
ทะเลสาบ มันไม่มีการตอบสนองอะไรเลย!
พวกเธอเป็นใคร!……
แน่นอนว่าฉากหน้าโชคุโฮไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร เธอยังคุยเบาๆกับฮินางิคุ ส่วนวู่
หยานที่มองอยู่ก็รู้สึกปวดหัว
มองดูผู้คนรอบตัวที่ยังกับจะวิ่งเข้ามาฆ่าเขาได้ทุกขณะ วู่หยานเงยหน้ามองเพดาน
แล้วถอนหายใจยาว ในตอนนี้เขาหวังว่าตัวเองจะสามารถเปลี่ยนใบหน้าได้ จะได้
แอบเนียนไปกับฝูงชน……..
ทว่าเมื่อท่าทางของเขาตกไปอยู่ในสายตามิโคโตะมันก็กลายเป็นว่าเขายอมรับว่า
ตัวเองเป็นแฟนโชคุโฮไป นี่ทำให้มิโคโตะกัดฟันแน่น เธอวิ่งเข้ามาจับแขนวู่หยาน
“นายยังไม่รีบปล่อยตัวยัยนี่อีก!!!” มิโคโตะพูดด้วยความโกรธ ก่อนยื่นมือไปที่
เนื้ออ่อนตรงเอวเขาแล้วบิดมันอย่างแรง!
“อ๊าก!!” วู่หยานที่ไม่เคยได้รับบทลงโทษแห่งรักจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน พอ
ตอนนี้ได้ลองเขาถึงเข้าใจว่ามันเจ็บแค่ไหน น้ำตาเริ่มไหลภายในใจที่ปวดร้าวของ
เขา
ตูทำอะไรผิด……