ถ้าก่อนหน้านี้ศาสตราจารย์จางหยงเข้ามาในห้องอย่างเงียบๆ และค่อยกลับออกไปอย่างเงียบๆ แบบนั้นก็คงจะไม่เป็นไร
แต่ประเด็นคือเขาเพิ่งกล่าวทักทายออกไป
หลังจากลังเลอยู่นาน ในที่สุดศาสตราจารย์จางหยงก็ไอเล็กน้อยและพูดขึ้น “นายคือหลินฟานจากสาขาคณิตศาสตร์ และเซี่ยปิง.เซี่ยเสว่จากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ใช่ไหม?”
หลินฟานได้สังเกตเห็นศาสตราจารย์จางหยง จากนั้นเขาก็ค่อย ๆปล่อยเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ออกจากอ้อมแขน ก่อนจะพูดว่า “ใช่ครับ”
ศาสตราจารย์จางหยง สมแล้วที่เป็นถึงศาสตราจารย์ เขาเคยผ่านมรสุมมามานับไม่ถ้วนตั้งแต่ตอนยังหนุ่ม เขาวางตัวได้อย่างดีหลังจากเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้
“ฉันขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อจางหยง เป็นศาสตราจารย์ของสาขาคณิตศาสตร์”
“การสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เป็นวิธีที่สำคัญในการใช้เครื่องมือทางคณิตศาสตร์ เพื่อสร้างแบบจำลองด้วยคอมพิวเตอร์เพื่อแก้ปัญหาในทางปฏิบัติ…”

จางหยงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน คุณทุกคนมีความโดดเด่นในแต่ละสาขาวิชาของตัวเองอยู่แล้ว ฉันจะไม่พูดเรื่องเหล่านี้นานเกินไป”
หลังจากหยุดชั่วคราว จางหยงก็กล่าวขึ้นอีกครั้ง: “หลินฟาน คุณควรรู้สถานการณ์ของเซี่ยปิง และเซี่ยเสว่ด้วย ดังนั้นคุณไม่เพียงแต่ต้องรับผิดชอบในการคำนวณทางคณิตศาสตร์และวิทยานิพนธ์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงการปกป้องด้วย…มีคำถามใด ๆ อีกไหม ?”
แต่อย่างไรก็ตาม จางหยงไม่ได้รอให้หลินฟานตอบและพูดต่อทันทีว่า “ไม่เป็นไรสินะ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรแล้วเราก็จะไปที่เรื่องถัดไปกันเลย”
หลินฟาน:? ? ?
คุณพูดเรื่องอะไร?
ศาสตราจารย์จางหยง คุณพูดเองเออเองแบบนี้ก็ได้หรอ?
ในสายตาของจางหยง หลินฟานได้กอดเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้ว และยังร่วมมือกับพวกเธอเพื่อเข้าร่วมการประกวดแบบจำลองทางคณิตศาสตร์อีกด้วย
จางหยงพูด “เรามาเริ่มจากการฝึกง่ายๆกันเถอะ”
จางหยงกวาดสายตามองไปในห้องและพูด “ตอนนี้คุณลองใช้ความรู้ทางคณิตศาสตร์ออกแบบเก้าอี้ที่นั่งได้สะดวกสบายมาหน่อย”
หากจู่ๆ คนอื่นได้ยินปัญหาแบบนี้ พวกเขาก็จะต้องสับสนอย่างแน่นอน
เก้าอี้เนี่ยนะ?
ยังต้องใช้ความรู้ทางคณิตศาสตร์ในการออกแบบอีกเหรอ?
แต่หลินฟานต่างออกไป เขามีข้อมูลมากมายอยู่ในหัวทันที
จากนั้นเขาก็หันไปหาฝาแฝดด้านข้างแล้วพูดว่า “ฟังที่ผมบอกแล้วพวกเธอออกแบบตามได้ไหม”
ในเวลานี้ ใบหน้าของฝาแฝดยังคงแดงก่ำ
แต่เมื่อพวกเธอได้ยินคำพูดของหลินฟาน พวกเธอก็รีบพยักหน้าตอบอย่างตื่นเต้น
และในไม่ช้าก็มีเสียงพูดดังออกมาจากห้อง 305 ตามด้วยเสียงกดคีย์บอร์ด
ในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง เก้าอี้ที่มีรูปร่างทันสมัยและสมบูรณ์แบบก็ปรากฏขึ้นบนเดสก์ท็อปของคอมพิวเตอร์
นี่มัน…
จางหยงอ้าปากของเขาขึ้นอย่างตกตะลึง
เขาชื่นชมอย่างใจจริง “โอเค ดีมาก! ความสามารถในการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของพวกคุณดีกว่าที่ฉันคิดไว้อีก!”
“ถ้าพวกคุณมีความสามารถถึงขนาดนี้ ในการประกวดแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ก็ไม่น่าจะใช่เรื่องใหญ่เกินไปที่จะได้รับรางวัลระดับประเทศ”

ตอนนี้ใบหน้าของจางหยงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย เป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ติดสิบอันดับแรกของประเทศ แต่อย่างไรก็ตาม เกียรตินิยมของสาขาคณิตศาสตร์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาก็ยังแย่อยู่พอสมควร เรื่องนี้แม้แต่จางหยงเองก็หมดทางแก้ไขจริงๆ
และถ้าตอนนี้พวกเขาสามารถคว้ารางวัลชนะเลิศระดับประเทศมาได้ นั่นก็นับเป็นเรื่องที่ดีมากอย่างยิ่ง
จางหยงพูดอีกครั้ง: “เพื่อความไม่ประมาท ฉันคงต้องขอให้ศาสตราจารย์หูเทียนมาช่วยฝึกพวกคุณด้วย เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์”
“ถ้าพวกคุณได้รับความช่วยเหลือจากเธอ พวกคุณก็อาจจะมีโอกาสคว้าถ้วยระดับอุดมศึกษามาได้!”
ทันทีที่เขาพูดจบ ใบหน้าของจางหยงก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ไม่อาจปกปิดได้
อย่างกับว่าตอนนี้ พวกหลินฟานได้รับรางวัลถ้วยอุดมศึกษาแล้วอย่างไรอย่างนั้น
ถ้วยระดับอุดมศึกษาอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมมือ นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่จะชนะในการประกวดการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ก็เป็นได้!
ต้องรู้ก่อนว่า… มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยไม่เคยได้รับรางวัลถ้วยระดับอุดมศึกษามานับตั้งแต่ก่อตั้ง
หากปีนี้สามารถทำได้ มันจะเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับมหาวิทยาลัยเจียงเป่ยของเรา!
จากนั้นจางหยงก็ให้คำอธิบายอีกสองสามอย่าง ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไป
เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะไปคุยกับหูเทียนและทางมหาวิทยาลัยเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้
หลังจากฟังคำพูดของจางหยง หลินฟานก็แสดงสีหน้าแปลก ๆ
จางหยงบอกว่าหูเทียนเป็นผู้เชี่ยวชาญในการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์? ด้วยความช่วยเหลือของเธอ พวกเราก็มีโอกาสที่จะได้ถ้วยระดับอุดมศึกษางั้นหรอ?
แต่หูเทียนเองก็บอกว่าจางหยง มีความสามารถสูงในการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์? เธอยังบอกด้วยว่าจางหยงเหมาะที่จะให้คำแนะนำฉันมากกว่า?
หลินฟานมองดูการเดินจากไปของจางหยง เขาส่ายหัวและหยุดคิดเรื่องนี้ก่อนน่าจะดีกว่า
จากนั้น หลินฟานก็เหลือบมองไปที่ห้องอันแสนว่างเปล่าและเก้าอี้ที่เกือบจะสมบูรณ์แบบในหน้าจอคอมพิวเตอร์
ในความคิดของหลินฟาน เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงการเคลื่อนไหวอันยอดเยี่ยมตอนที่เซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ใช้คอมพิวเตอร์ จากนั้นเขาก็พูดว่า “พวกคุณช่วยผมค้นหาบางอย่างได้ไหม”
หัวเล็กๆสองหัวของเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ผยักหน้ารับรัวๆเหมือนกับไก่จิกข้าว
ในความเห็นของพวกเธอ การได้ช่วยหลินฟานนั้นเป็นเรื่องที่มีความสุขมากๆ
หลินฟานพูดว่า “ผมต้องการหาโสมอายุหนึ่งร้อยปี คุณช่วยหาให้หน่อยว่าจะสามารถหาชื้อได้จากที่ไหนได้บ้าง”
ช่วงนี้ หลินฟานมักจะค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับโสมร้อยปีบนทางอินเทอร์เน็ต
แต่อย่างไรก็ตาม นอกจากการค้นหาไปเจอ “โรงพยาบาลเจิ่นอ้าย” แล้ว เขาก็ยังไม่พบสิ่งใดอีกเลย
และเมื่อเขาเห็นว่าเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่เก่งด้านคอมพิวเตอร์อย่างมาก เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไป
“แคร็ก แคร็ก!”
เสียงคีย์บอร์ดดังขึ้นอีกครั้งในห้อง 305
ตัวอักษรมากมายก็ได้ปรากฏขึ้นบนหน้าจอของคอมพิวเตอร์ทั้งสองเครื่อง
ในไม่ช้า ก็มีข้อความเกี่ยวกับการค้นหาขึ้นมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของทั้งสองเครื่อง
ในวันที่ 7 กันยายน ที่โรงแรมปักกิ่งซินเยว่จะมีการจัดการประมูลเกิดขึ้น รายการประมูล: ของโบราณสมัยราชวงศ์หมิง’ภาพเขาจำลอง’, เตาเผา ฉิงจู สมัยราชวงศ์หมิง, โสมร้อยปี…
เมื่อหลินฟานเห็นสิ่งนี้ นัยน์ตาของเขาก็เกิดประกายขึ้น
7 กันยายน ก็พรุ่งนี้เองไม่ใช่หรอ
ไม่แน่บางที พรุ่งนี้ฉันอาจจะได้รับโสม 100 ปี และสามารถรับสิทธ์ในการซื้อยาได้สำเร็จ
“เซี่ยปิง, เซี่ยเสว่ พวกเธอช่วยฉันได้มากจริงๆเลย!” หลินฟานกล่าวอย่างมีความสุข
เมื่อได้ยินคำชมของหลินฟาน ใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ก็เหมือนกับดอกไม้บานยามเช้าทันที
เนื่องจากจะมีการประมูลในวันพรุ่งนี้ หลินฟานจึงไม่อยู่ที่ห้อง 305 อีกต่อไป เขาต้องรีบไปที่เมืองหลวง
……
ในเวลาเดียวกัน จางหยงก็เดินเข้ามาในสำนักงานอย่างรวดเร็ว
“ข่าวดี ข่าวดี!” จางหยงกล่าวอย่างตื่นเต้น
“ข่าวดีอะไร” อาจาย์อีกคนถาม
จางหยงกล่าวว่า “การประกวดแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ในปีนี้ โรงเรียนของเราจะได้รับรางวัลระดับประเทศอย่างน้อยหนึ่งรางวัล! พวกคุณคิดว่านี่เป็นข่าวดีหรือเปล่าล่ะ”
“จริงเหรอ?”
“ฉันจะหลอกไปทำไมล่ะ ถ้าให้ศาสตราจารย์หูเทียนมาช่วยฝึกด้วย ฉันคิดว่ามันก็เป็นไปได้ที่จะคว้าถ้วยระดับอุดมศึกษามาไว้ในครอบครอง!” จางหยงกล่าวอย่างตื่นเต้น
ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา อาจารย์ทุกคนในสำนักงานก็เปล่งเสียงอย่างประหลาดใจ
หูเทียนจึงถามว่า: “คุณพูดถึงกลุ่มของหลินฟานใช่ไหม”
“ดูเหมือนว่าคุณจะรู้จักพวกเขาอยู่แล้วศาสตราจารย์หูเทียน คุณจะเริ่มสอนพวกเขาในวันพรุ่งนี้ได้เลยหรือเปล่า” จางหยงกล่าว
แต่หูเทียนส่ายหัวและกับพูดว่า “ฉันจะไม่สอนพวกเขา”
“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ล่ะศาสตราจารย์หูเทียน ฉันรับประกันได้เลยว่าพวกเขาเป็นกลุ่มที่มีความสามารถมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา!” จางหยงกล่าว
หูเทียนพูด “ฉันได้บอกคณบดีเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วเรียบร้อย ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องเกลี้ยกล่อมฉันแล้วล่ะ”
จางหยงมองไปที่ท่าทางที่ชัดเจนของเธอ เขาถอนหายใจก่อนจะพูด “นี่… โอเค ฉันเพิ่งบอก หลินฟานและคนอื่นๆว่าถ้าขอให้คุณมาช่วยสอนได้ บางทีพวกเขาอาจจะได้รับถ้วยระดับอุดมศึกษามาก็เป็นได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนคงจะต้องผิดหวังอีกปีซะแล้ว ”
เมื่อหูเทียนได้ยินที่จางหยกพูด เธอก็อดไม่ได้ที่จะพึมพัมในใจ: ทำไมจางหยงถึงไม่คิดก่อนพูด? ฉันเพิ่งบอกหลินฟานไปว่าจางหยงเหมาะที่จะแนะนำเขามากกว่าฉัน แต่กลายเป็นว่าจางหยงแนะนำฉันกลับไปอีกที?