คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 461
หญิงสาวสองคนนั้นสวยสดงดงามมาก และกำลังเล่นน้ำราวกับเทพธิดาบนสวรรค์
แดร์ริลเล่นหูเล่นตากับพวกเขา ‘พ่อทูนหัวเคยบอกไว้ว่าเขามีลูกสาวสองคน หรือนี่จะเป็นพวกเธอ?’
หญิงสาวสองคนที่กำลังเล่นน้ำกันอยู่ คือลูกสาวของโซรัน คาร์เตอร์จริง ๆ คนโตมีนามว่า เรเชล คาร์เตอร์ เธอมีทรวดทรงยั่วยวนและน่าหลงใหลในระหว่างซาร่าน้องสาวคนเล็กมีหน้าตาน่ารักและน่าเอ็นดู ทั้งคู่ต่างมีเสน่ห์ไม่แพ้กัน
ขณะแดร์ริลยังคงจ้องมองพวกเขาต่อไป สาวรับใช้สองสามคนก็กรีดร้องตะโกน
“นายเป็นใคร?”
สาวสองพี่น้องก็สังเกตุเห็นแดร์ริลและหน้าหน้าแดงในความเขินอาย ถึงแม้ว่าพวกเธอจะสวมเสื้อผ้าเล่นน้ำ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะเสื้อผ้านั้นแนบชิดติดเนื้อหนังของพวกเธอ
เรเชลเขินอายเป็นอย่างมากและโกรธเคืองถึงที่สุด เธอชี้ไปที่แดร์ริลขณะเสียงของเธอสั่นคลอระหว่างกล่าว “แกเป็นใคร? ออกไปเดี๋ยวนี้!”
ชายน่าขนหัวลุกผู้นี้ดูเหมือนกับขอทานที่เนื้อตัวปกคลุมไปด้วยคราบเลือด พวกเขารังเกียจที่จะเพ่งพิศแดร์ริล
ในทางกลับกัน ซาร่ามีความอยากรู้อยากเห็นมากกว่า เธอเอียงหัวและมองไปที่แดร์ริล กล่าวถามอย่างสงสัย “นายเป็นใคร? ทำไมนายถึงมาอยู่ในบ้านของเรา? แล้วทำไมนายถึงมีคราบเลือดติดเต็มตัวไปหมด”
ชายผู้นี้แปลกประหลาด เขานั้นไม่มีรัศมีของผู้บ่มเพาะ เป็นหนึ่งในคนธรรมดาแต่เนื้อตัวเขาก็ยังปกคลุมไปด้วยเลือดราวกับว่าเขาเพิ่งผ่านการต่อสู้มา
เรเชลนั้นตื่นตระหนกขณะเธอดึงตัวซาร่ากลับมา
“ซาร่า! เขาจะต้องเป็นอันธพาลแน่นอน ทำไมเธอถึงยังไปพูดคุยกับเขา?” เธอกล่าวขณะเธอหน้านิ่วหันไปหาแดร์ริล “ออกไปซะ ก่อนที่ฉันจะร้องให้คนมาช่วย!”
แดร์ริลส่ายหัว เขาสามารถสัมผัสได้ว่าสองพี่น้องคู่นี้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงในเรื่องของอุปนิสัย เรเชล นั้นดูหัวโบราณมากกว่าด้วยกลิ่นอายความเย่อหยิ่งและพูดจาบุ่มบ่าม ในขณะซาร่านั้นร่าเริงและน่ารัก ค่อนข้างคล้ายกับ ควีนนี่ การ์ฟิลด์
เมื่อนึกถึงควีนนี่ แดร์ริลก็ทำหน้าบูดบึ้ง เขาไม่ได้ยินข่าวคราวของเธอมาสองสามวันแล้ว ราวกับว่าเธอหายตัวไป
“แกหูหนวกหรือยังไง? ฉันสั่งให้แกออกไป!” เรเชลกล่าวอีกครั้ง
แดร์ริล หัวเราะและค่อย ๆ กล่าวตอบ “ทำไมฉันต้องออกไป? นี่มันบ้านของพ่อทูนหัวฉัน”
‘พ่อทูนหัว?’ เรเชลนั้นตกใจขณะเธอมองแดร์ริลอย่างรังกียจเดียดฉันท์
พ่อของเธอเคยบอกไว้ครั้งหนึ่งถึงลูกทูนหัวที่อยู่ในเมืองตงไห่ และบอกว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่ทรงพลังและร่ำรวย หรือว่านี่อาจจะเป็นเขา?
‘ส่วนไหนของเขาที่ดูทรงพลัง? เสื้อผ้าของเขามีราคายังไม่ถึงร้อย เขาจะเป็นคนร่ำรวยได้ยังไง? และเขายังไม่มีกำลังภายในใด ๆ เขาคือคนขี้แพ้โหล่ยโท่ย ทำไมพ่อถึงเอาเขามาเป็นลูกทูนหัว?’ เรเชลสังสัย
เรเชลยิ่งรู้สึกรังเกียจเขามากกว่าเดิม
อย่างไรก็ตาม ซาร่ากลับยินดี
“ฉันจำได้! พ่อเคยพูดถึงลูกทูนหัว คือนายใช่ไหม?” เธอกล่าว
แดร์ริล หัวเราะและพยักหน้า “ใช่แล้ว”
“สุดยอดไปเลย! ฉันมีพี่ชายแล้ว!” ซาร่าสาดน้ำเล่นอย่างมีความสุข
“ซาร่าหุบปาก!” เรเชลมองไปที่แดร์ริลและตะคอก “แกยังอยู่ทำอะไรตรงนี้? ไปให้พ้น! นายไม่เห็นรึไงว่าเรากำลังเล่นอยู่ในน้ำ?”
“โอ้” แดร์ริล ยักไหล่ก่อนจะกล่าวเสริม “ได้ ฉันจะไป แต่ฉันขอแนะนำพวกเธอสักนิด ฮวงจุ้ยของสระน้ำ ดูไม่ค่อยดี มันไม่ดีที่จะอยู่ในนั้นนานเกินไป จะดีที่สุดก็ต่อเมื่อพวกเธอรีบขึ้นมาจากในน้ำเร็ว ๆ นี้