กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 547
“ดูเหมือนว่าจะเป็นยาเสริมลมปราณ เพียงแต่เป็นยาเสริมลมปราณที่ดีกว่าหม้อต้มกลั่นยาเมื่อครู่”
“โอ้สวรรค์ ยาเสริมลมปราณเม็ดนี้เกือบจะถึงระดับสองแล้ว”
“เจ้าสำนักสยง ยาเสริมลมปราณที่อยู่ในมือของท่านให้ข้าได้หรือไม่ ท่านเสนอราคามาได้เลย ข้าจะไม่ให้ท่านเสียเปรียบ”
“ไม่ได้ ในสำนักของเราก็มีสาวกมากมายที่ต้องการยาเสริมลมปราณ เจ้าสำนักหลิน ท่านรออีกหน่อยจะดีกว่า บางทีอาจจะมียาอายุวัฒนะที่ดีกว่านี้ อีกอย่างเหล่าผู้อาวุโสของหุบเขาตันหุยยังไม่ได้เริ่มกลั่นยา ยาอายุวัฒนะที่พวกเขากลั่นออกมานั้น จะต้องดีกว่ายาเสริมลมปราณเม็ดนี้อย่างแน่นอน”
เจ้าสำนักหลินส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา ดูถูกเหยียดหยามกันมากเกินไปแล้ว
ไม่เต็มใจให้ก็ไม่เต็มใจให้ จะหาข้ออ้างมากมายทำไมกัน
ยาอายุวัฒนะที่ผู้อาวุโสของหุบเขาตันหุยกลั่น ไม่ต้องพูดถึงว่าเป็นยาชั้นดี แม้ว่าจะไม่มีก็สามารถประมูลได้ในราคาที่สูงเสียดฟ้า การชุมนุมแบ่งปันยาอายุวัฒนะครั้งก่อน ทุกคนแย่งชิงกันประมูลอย่างไร เขาเห็นได้อย่างชัดเจน
ผู้คนพากันวิพากษ์วิจารณ์ “เจ้าสำนักสยงโชคดีมาก ได้ยาเสริมลมปราณระดับสูงสองเม็ดในคราวเดียว ครั้งนี้เจ้าสำนักสยง มีศิษย์ของสำนักที่เป็นยอดฝีมือแล้วสองคน”
“ก็จริง ต่างจากศิษย์ของข้า มีความสามารถมากมาย แต่ก็ยังขาดยาอายุวัฒนะอีกหลายเม็ด จึงทำให้พวกเขาไม่สามารถบรรลุระดับที่หนึ่งได้”
ครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดยาอายุวัฒนะก็เป็นรูปเป็นร่าง และความมั่นใจของทุกคนก็กลับมา
หากสามารถประมูลยาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่างได้ ก็จะราคาถูกกว่ายาที่สำเร็จแล้ว บางคนเบิกบานใจ บางคนลำบากใจ และแต่ละคนก็มีสีหน้าที่ต่างกันออกไป
ฮวาฉี่หลัวกล่าวอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ก็แค่ยาอายุวัฒนะชั้นล่างเพียงไม่กี่เม็ด ต้องตื่นเต้นดีใจเช่นนี้เลยหรือ ท่านพี่ไป๋จิ่น ครั้งนี้ข้าเพิ่งรู้ว่าหลังจากที่ฉันออกมา ว่าผู้คนภายนอกกระจอกมากแค่ไหน”
หากไม่ใช่เยี่ยจิ่งหาน ซือม่อเฟย และคนอื่น ๆ ที่มีพลังแข็งแกร่งจนน่ากลัวต่อการเปลี่ยนแปลง นางก็เกือบจะคิดว่าผู้คนภายนอกไร้ความสามารถ
ไป๋จิ่นยิ้มและไม่พูดอะไร
เดิมทียาอายุวัฒนะก็หาได้ยาก
ดังนั้นเผ่าน้ำแข็งของพวกเขาจึงมียาอายุวัฒนะมากมาย และส่วนใหญ่ได้รับการกลั่นออกมาโดยธิดาศักดิ์สิทธิ์
เมื่อสองปีก่อน ไม่รู้ว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์กลั่นยาอะไร นางกลั่นยาอย่างไม่หลับไม่นอน แต่ก็ล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า
ยาที่ล้มเหลวพวกนั้นของเผาน้ำแข็ง อย่างน้อยที่สุดก็ต้องเป็นยาระดับสามขึ้นไป
และส่วนใหญ่ล้วนแต่อยู่ในระดับสี่หรือห้า หรือแม้กระทั่งระดับหกก็มี
เป็นเพราะยาอายุวัฒนะที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์ทิ้งไว้ วรยุทธของพวกนางในเผ่าน้ำแข็งจึงเพิ่มขึ้นมาก
เสี่ยวฉี่เอ๋อร์กินยาอายุวัฒนะที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์กลั่นไว้ วรยุทธของนางจึงแข็งแกร่ง เพราะธิดาศักดิ์สิทธิ์สอนนางด้วยตัวเอง ดังนั้นตอนที่เสี่ยวฉี่เอ๋อร์อายุยังน้อย นางก็ได้บรรลุเป็นยอดฝีมือระดับสูงแล้ว นอกจากจะปะทะกับยอดฝีมือชั้นสูงระดับหกขึ้นไป เสี่ยวฉี่เอ๋อร์ถึงจะมีพลังในการต่อสู้
เมื่อคิดถึงธิดาศักดิ์สิทธิ์ ไป๋จิ่นก็รู้สึกเจ็บปวดใจเล็กน้อย
ในตอนนั้นจู่ ๆ ธิดาศักดิ์สิทธิ์ก็หายตัวไป และไม่ทิ้งคำพูดใด ๆ ไว้เลย หากไม่ใช่เพราะตะเกียงหลากสีแสดงให้เห็นว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ยังไม่ตาย เกรงว่าพวกนางทั้งหมดคงจะคิดว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ตายไปแล้ว
“ระดับสอง……โอ้สวรรค์ ที่แท้ก็เป็นยาเทียมฟ้าระดับสอง ข้าไม่ได้ตาฝาดใช่หรือไม่”
“ไม่……ไม่ได้ตาฝาด เป็นยาระดับสองจริง ๆ เจ้าสำนักสยง วันนี้ท่านโชคดียิ่งนัก วันนี้ท่านกลั่นยาเทียมฟ้าออกมาได้หลายเม็ดแล้ว ท่านจะขายหรือไม่ ข้าอยากจะซื้อ”
เจ้าสำนักสยงหัวเราะฮ่า ๆ “พูดดี ๆ ข้าไปเซ่นไหว้บรรพบุรุษก่อนที่จะมาที่หุบเขาตันหุย และขอให้บรรพบุรุษคุ้มครอง จึงทำให้ได้ยาอายุวัฒนะหลายเม็ดเช่นนี้……”
ผู้คนไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระของเขา และถามทีละคนว่า “แล้วท่านจะขายหรือไม่ หากขายจะขายราคาเท่าไหร่？”
เจ้าสำนักสยงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และพบว่าตัวเองถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย
เขากล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “ไม่ขาย ๆ ”
หม้อต้มกลั่นยาถูกทยอยกันเปิดออก ในตอนนี้เหลือเพียงแค่สามหม้อสุดท้ายเท่านั้น
ทุกคนจึงทำได้เพียงฝากความหวังไว้ที่สามหม้อสุดท้าย และภาวนาขอให้มียาอายุวัฒนะดี ๆ ออกมาอีกหลาย ๆ เม็ด
ไม่……ไม่ใช่สามหม้อ……
กู้ชูหน่วนไม่ได้สนใจหม้อต้มกลั่นยาใบนั้น ในนั้นไม่น่าจะมีอายุวัฒนะดี ๆ
สิ่งที่สำคัญคือหม้อต้มกลั่นยาสองใบที่อยู่ตรงหน้า
คนถัดมาค่อย ๆ เปิดหม้อต้มกลั่นยาใบแรก มีกลิ่นหอมโชยเข้ามาในจมูก และผู้คนก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น
กลิ่นหอมหวนมาก หม้อต้มกลั่นยาใบนี้น่าจะมียาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่างแล้ว
ทุกคนรอให้เปิดกล่องด้วยความตื่นเต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าสำนักที่ประมูลหม้อต้มกลั่นยาใบนี้ได้
เมื่อเปิดกล่องออก สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทุกคนคือยาเสริมพยัคฆ์ เป็นยาชั้นสูงระดับสอง
ยา……ยาเสริมพยัคฆ์……
ยาชั้นสูงระดับสอง……
โอ้สวรรค์ ต่อให้เป็นผู้อาวุโสก็ยากที่จะกลั่นยาอายุวัฒนะชั้นสูงระดับสองได้
ยาเสริมพยัคฆ์นี้สามารถเพิ่มพูนวรยุทธของผู้ที่กำลังฝึกฝนให้แข็งเกร่งขึ้นได้ในเวลาอันสั้น ไม่มีขายในท้องตลาด หากต้องการสามารถมาได้ที่นี่เท่านั้น
ความปรารถนาอันแรงกล้าปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคน
นักกลั่นยารวมทั้งเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายของหุบเขาตันหุย มองไปที่จางอวี่ ผู้ที่กลั่นยาเสริมพยัคฆ์ด้วยสายตาที่อิจฉาและประหลาดใจ
ใบหน้าของจางอวี่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและความภาคภูมิใจ เขามีความสุขที่ได้เห็นคำชมของทุกคน
เฉินเชาที่อยู่ข้าง ๆ เขากล่าวด้วยความอิจฉาว่า “ศิษย์พี่ ท่านเก่งกาจยิ่งนัก แม้แต่ยาเสริมพยัคฆ์ที่เป็นชั้นสูงระดับสองก็สามารถกลั่นออกมาได้”
เฉินเชาลูบหม้อต้มกลั่นยาของตัวเองด้วยความผิดหวังเล็กน้อย และรู้สึกประหม่าในใจ
เขาหวังว่าจะมีหม้อต้มกลั่นยาสักใบที่มียาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่าง แต่เขาก็ไม่แน่ใจ
เมื่อเห็นเช่นนี้ กู้ชูหน่วนก็เปิดเตา และเพิ่มอวี่ซิงเฉ่าเข้าไป ”
“หา……” เฉินเชาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและชี้มาที่ตัวเอง
กู้ชูหน่วนกลอกตามองเขา “ไม่พูดกับเจ้าแล้วจะพูดกับใคร หากเจ้าต้องการให้ยาในเตากลั่นนั้นเป็นรูปเป็นร่างก็เชื่อข้า”
เนื่องจากใกล้กันมาก จางอวี่จึงได้ยินที่พวกเขาพูดคุยกัน
เขากล่าวอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ศิษย์น้อง อย่าไปฟังนางพูดจาไร้สาระ ไม่สามารถเปลี่ยนเตาระหว่างการกลั่นยาได้ และอวี่ซิงเฉ่าก็เป็นเพียงยาสมุนไพรจีนทั่วไป จะสามารถใช้ทำอะไรได้”
“นี่……”
เฉินเชามองไปที่กู้ชูหน่วนด้วยความสับสน
แม้ว่าเขาอยากจะเชื่อกู้ชูหน่วน แต่ผู้นำแห่งหุบเขาบอกกับศิษย์พี่ว่าไม่ควรเปิดเตาหลอม ในขณะที่กำลังกลั่นยา มิเช่นนั้นจะเสียหายทั้งหมด
มีผู้คนมากมายของสำนักต่าง ๆ อยู่ที่นี่ เขาจะผิดพลาดไม่ได้แม้แต่น้อย และจะต้องทำให้เป็นรูปเป็นร่างให้ได้
หลังจากที่เฉินเชาครุ่นคิดแล้ว เขาก็เลือกที่จะเชื่อจางอวี่
กู้ชูหน่วนนั่งไขว้ห่างอยู่ข้าง ๆ
นางหวังดีจึงให้คำแนะนำแก่เขา แต่เขาไม่เชื่อ ช่างเถอะ ปล่อยเขาไป น่าเสียดาย เขามีความสามารถด้านกลั่นยาอยู่มาก แต่ต้องระมัดระวังในการปรุงยา หากทำวิธีผิด ในหม้อต้มกลั่นยาใบนั้นของเขาก็จะไม่มียาที่เป็นรูปเป็นร่างเลยสักเม็ด
ยาเสริมพยัคฆ์ที่จางอวี่กลั่นออกมาเม็ดนั้นเป็นที่สนใจของทุกคนที่นี่ และราคาก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ เดิมทีเจ้าสำนักผู้นั้นไม่อยากจะขาย แต่เขาก็ต้องการเงิน จึงจำต้องกัดฟันขาย
เรื่องของยาเสริมพยัคฆ์ได้รับการคลี่คลาย และทุกคนต่างฝากความหวังสุดท้ายไว้ที่หม้อต้มกลั่นยาของเฉินเชา
ทุกคนเฝ้ารอคอยให้เขาเปิดเตา แล้วหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมาเปิดฝา
อย่างไรก็ตาม……
ข้างในว่างเปล่า
เฉินเชากลัดกลุ้มใจ และสีหน้าซีดขาว
เขากำมือแน่น และภาวนาให้ในกล่องสุดท้ายของเขามียาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่าง
ทุกคนพากันกล่าวว่า “มีพลังวิญญาณของยาอายุวัฒนะ หม้อต้มกลั่นยาใบนี้จะต้องมียาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่างอย่างแน่นอน”
“ข้ากล้าเดิมพันเลยว่าไม่ได้มียาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่างเพียงเม็ดเดียว อีกทั้งไม่ใช่ยาอายุวัฒนะในระดับที่แย่”
“ข้าก็รู้สึกว่าอย่างนั้นเช่นกัน”
ในขณะที่คนรับใช้เปิดกล่องทีละกล่อง ข้างในแต่ละกล่องก็ว่างเปล่า เป็นเพียงก้อนกลม ๆ สีดำที่ไม่เป็นรูปเป็นร่าง
เฉินเชาใจสลาย และรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก
ทุกคนแยกย้ายกันไปด้วยความผิดหวัง
“โธ่ คิดว่าจะเป็นยาดีอะไร แต่กลับไม่มีอะไรเลย”
“ใช่ ทำให้ข้าตื่นเต้นเสียตั้งนาน”
“ไปกันเถอะ ๆ การชุมนุมแบ่งปันยาอายุวัฒนะรอบแรกจบลงแล้ว รอชมรอบสอง”
ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปนั่งที่ของตัวเอง
ฮวาฉี่หลัวรู้สึกกังวล “พวกท่านไปกันหมดแล้วหรือ หม้อต้มกลั่นยาของท่านพี่กู้ยังไม่ได้เปิดเลย”
“ช่างเถอะ เมื่อครู่หม้อต้มกลั่นยาใบนั้นมีพลังวิญญาณรุนแรง แต่กลับไม่มียาเลยสักเม็ด”
“ท่านพี่กู้ ข้าจะเปิดเตา เรามาทำให้พวกเขาตาสว่างกันดีกว่า ดูสิว่าพวกเขาจะกล้าดูถูกเราอีกหรือไม่”