แดนนิรมิตเทพ บทที่ 451
หลังจากไปสอบถาม เฉินโม่พบว่าวิลล่าชิงหลงมีชื่อเสียงมาก ก็เลยเรียกรถไปยังวิลล่าชิงหลงของตระกูลมู่หรง
ที่ตั้งของวิลล่าชิงหลง คล้ายกับคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรังของเมืองอู่โจว แต่เมื่อเทียบกับคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรังแล้ว ที่นี่ดูหรูหรามากกว่า
ต่อให้เทียบกับเขตพื้นที่ของตระกูลหลี่ ตระกูลมหาอำนาจแห่งยานจิง ก็ไม่ด้อยไปกว่ากันเลย
ที่หน้าประตูของวิลล่าชิงหลง แค่ยามที่คอยดูแลเรื่องการโบกรถ ก็มี10กว่าคนแล้ว ด้านหน้าประตูก็มีรถหรูมากมาย ถูกสุดก็ราคาเป็นล้าน รถที่ราคาไม่กี่แสนไม่กล้าที่จะมาจอดที่นี่
พอเฉินโม่เดินลงมาจากรถแท็กซี่ ก็ได้ดึงดูดสายตาของทุกคน
วันนี้เป็นวันเกิดครบ18ปีของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของมู่หรงเค่อแห่งเจียงหนาน คนที่มาร่วมงานล้วนเป็นเศรษฐีกันทั้งนั้น นั่งรถหรูที่มีคนขับให้โดยเฉพาะ ต่อให้เป็นพวกเพื่อนๆ ของมู่หรงยานเอ๋อร์ ตระกูลมู่หรงก็ส่งคนไปรับไปส่ง
แต่เฉินโม่ กลับเป็นคนเดียวที่นั่งแท็กซี่มา
“หมอนี่คือใคร? ถึงได้นั่งแท็กซี่มาที่วิลล่าชิงหลง” คนบางกลุ่มหัวเราะเยาะ แม้แต่พวกยามที่ทำหน้าที่โบกรถ สายตาที่มองมายังเฉินโม่ก็ยังมีความดูถูก
“น่าจะเป็นเพื่อนในกลุ่มของคุณหนูมู่หรงยานเอ๋อร์ อาศัยจังหวะที่คุณหนูทำพิธีก้าวเข้าสู่วัยรุ่น เขามาประจบสอพลอ แล้วได้มากินของดีๆ”
คนบางกลุ่มและยาม ต่างก็พากันคิดแบบนี้
ถ้าเป็นวันปกติ พวกยามคงจะไม่ให้เฉินโม่เข้ามาได้อย่างแน่นอน แต่วันนี้เป็นงานที่คุณหนูมู่หรงครบ18ปี เพื่อที่จะให้งานดูครึกครื้น นายท่านสั่งเป็นพิเศษว่า ถ้าใครเข้ามาแสดงความยินดีในงาน ก็ให้เข้ามาได้หมดห้ามขวางไว้
ถ้าถามว่า ถ้ามีศัตรูอาศัยจังหวะนี้แอบเข้ามาก่อความวุ่นวายในตระกูลมู่หรงจะทำอย่างไร?
อย่างนั้นคุณก็เป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลย หรือไม่ก็ไม่ใช่คนในเจียงหนาน ในเจียงหนาน ต่อให้เป็นเด็กที่เพิ่งจำความได้ ก็ยังรู้ว่าที่เจียงหนานให้ตระกูลมู่หรงเป็นใหญ่ ถ้ากล้ามาก่อความวุ่นวายในงานวันเกิดครบ18ปีของคุณหนู ก็ถือว่ามารนหาที่ตาย!
ถึงแม้ยามจะไม่ขวางคนที่เข้ามาแสดงความยินดีในงาน แต่ก็ยังมีการสอบถามอย่างง่ายๆ โดยเฉพาะคนอย่างเฉินโม่ ที่นั่งรถแท็กซี่มา
“หยุดเดี๋ยวนี้ วันนี้เป็นงานครบ18ปีของคุณหนูมู่หรง คนนอกที่ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า!”
เฉินโม่เตรียมจะเข้าประตู ก็มียามในชุดปฏิบัติหน้าที่เข้ามาตะคอกใส่ สายตาที่มองเฉินโม่ ค่อนข้างระมัดระวัง
เฉินโม่รู้ได้ว่ายามคนนี้มีสายตาไม่พอใจ แต่ว่าเขามาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีกับมู่หรงยานเอ๋อร์ ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องกับคนเฝ้าประตูของตระกูลมู่หรง
“ผมเป็นเพื่อนของยานเอ๋อร์ มาแสดงความยินดีกับเธอ” เฉินโม่พูดนิ่งๆ
ยามก็เดินเข้าไปมองดูสภาพของเฉินโม่ แล้วถามเสียงเย็นว่า “คุณบอกได้ไหมว่าคุณหนูยานเอ๋อร์เรียนอยู่ที่โรงเรียนอะไร?”
เฉินโม่ก็มองยามคนนั้น คนก่อนหน้านี้ที่เข้าไป ยามพวกนี้ล้วนมีท่าทางมารยาทดี แต่พอมาถามเขา กลับมองดูถูกเข้าเสียนี่
“โรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจว” เฉินโม่เริ่มมีเสียงเย็นชา
ยามก็พยักหน้าอย่างไม่อยากทำ “เข้าไปได้ อย่าเดินเพ่นพ่านล่ะ วันนี้คนที่มาล้วนเป็นคนใหญ่คนโตทั้งนั้น”
เฉินโม่หน้านิ่งไร้อารมณ์ แล้วก็ค่อยๆ เดินเข้าไป
ห้องโถงกว้างขวางมาก คนที่มาก็เยอะมาก ครึกครื้นมาก เฉินโม่กวาดมองไป ก็ไม่ได้มีความสนใจอะไร ก็ยังเป็นเหมือนเดิม เข้าไปนั่งที่มุมเงียบๆ แห่งหนึ่ง อีกเดี๋ยวมู่หรงยานเอ๋อร์ออกมา เขาจะเอาของขวัญไปให้พร้อมกับอวยพรสักหน่อยก็จะกลับเลย
แต่ว่า เฉินโม่เพิ่งไปได้สองก้าว มีหนุ่มพนักงานบริการคนหนึ่ง ยิ้มพูดว่า “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นเพื่อนในห้องเรียนหรือเพื่อนของคุณหนูมู่หรงใช่ไหมครับ?”
เฉินโม่หยักหน้า
“ขออภัยด้วยนะครับ ตามระเบียบของงาน พวกเราได้แยกการบริการสำหรับแขก เพื่อนของคุณหนูมู่หรงจะมีที่รับรองที่มุมตะวันออกเฉียงใต้ครับ”
พนักงานบริการพูดดีมาก เฉินโม่พยักหน้า ทำอะไรไม่ได้ เลยต้องเดินไปยังมุมตะวันออกเฉียงใต้