บัญชามังกรเดือด บทที่ 395 คุณควรปรากฏตัวได้แล้ว
เพื่อความคิดที่จะแก้แค้นนี้ เธอตัดสินใจมายังหยุนชวน แต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รัก
อย่างน้อย อย่าลังเลที่จะเปลี่ยนสามีในเวลาอันสั้น
ตอนนี้ นี่คืองานแต่งของเธอ
ผู้ชายคนนี้ ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
“นายมาได้ยังไง?”
“นายกล้ามาที่นี่ได้ไง?” เธอรู้สึกถึงอาการวิงเวียนศีรษะ ดวงตาแดงก่ำพลางเอ่ยพึมพำ
ฉินเทียนจ้องมองหลิวชิงเหยา พูดอย่างขมขื่น “อย่าทำให้ตัวเองต้องลำบากเลย”
“จ้าวเฟิง ไม่เหมาะสม”
เปลือกตาของหลิวชิงเหยานั้นกระตุก จากนั้นความโกรธปะทุ
“นายกำลังเป็นห่วงฉันงั้นเหรอ?”
“มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉัน?”
“คุณฉิน ตอนที่นายวางยาพิษพ่อฉัน ทำไมไม่นึกถึงความรู้สึกฉันบ้างล่ะ?”
“นายไม่ต้องการให้ฉันแต่งงานกับจ้าวเฟิง งั้นก็ได้ ตอนนี้ นายก็ฆ่าตัวเองให้ตายต่อหน้าฉันสิ!”
“ไปที่โลกแห่งความตายซะ ไปขอโทษขอขมาพ่อของฉัน!”
“ถ้านายทำได้ ฉันจะยกเลิกงานแต่งเดี๋ยวนี้!”
“นายฆ่าตัวเองให้ตายเสียตอนนี้เลย!”
เธอมีอาการคลุ้มคลั่งเล็กน้อย
“ชิงเหยา ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่”
จ้าวเฟิงฉวยโอกาสจับมือหลิวชิงเหยา เขามองฉินเทียน รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
“นายฉิน นับได้ว่านายช่างมีความกล้า”
“นายยังกล้ามาที่นี่ได้!”
“นายฆ่าพ่อของชิงเหยา แล้วก็คนในตระกูลจ้าวของฉันเป็นจำนวนมาก ตอนนี้ บัญชีความแค้นทั้งหมด พวกเรามาชำระกันให้จบเถอะ!”
“พวกแกยืนนิ่งทำอะไร? เขาเป็นฆาตกรที่วางยาพิษตระกูลจ้าว รีบไปนำตัวมันมา!”
องครักษ์ทั้งหกนำโดยเลี่ยวเจี๋ยและกลุ่มอันธพาลจำนวนมากของตระกูลจ้าวรีบวิ่งเข้าไปเช่นฝูงเสือและหมาป่า ฉับพลันก็ห้อมล้อมรอบกายฉินเทียน
“นายฉิน ปล่อยให้นายมีชีวิตอยู่มาเนิ่นนานขนาดนี้”
“วันนี้ แค้นของเรานั้นสามารถชำระบัญชีกันได้แล้ว!”
เสือสองตัวแห่งเป่ยเจียง อวี๋เซิ่งและหลัวจิง เป็นผู้นำ คนของเป่ยเจียงเองก็พุ่งตรงเข้ามาเช่นกัน
ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่มีโอกาสได้สังหารฉินเทียน ตอนนี้เมื่อศัตรูมาพบกัน พวกเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
เหล่าแขกที่เหลือต่างก็ตื่นตกใจ
เมื่อครู่นี้ พวกเขาได้แสดงท่าทีตอบรับกับจ้าวเทียนเผิงว่าพวกเขานั้นจะช่วยตระกูลจ้าวตามหาตัวฆาตกร ช่วยตระกูลจ้าวชำระหนี้แค้น
สำหรับเรื่องนี้ จ้าวเทียนเผิงได้ให้คำมั่นว่าจะเป็นหนี้บุญคุณพวกเขามหาศาล
ตอนนี้ฆาตกรฉินเทียนยืนอยู่ตรงหน้า
ยิ่งกว่านั้น การถูกห้อมล้อมด้วยยอดฝีมือแห่งเป่ยเจียง เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีทางรอด
ผู้นำของตระกูลเหล่านี้ เห็นโอกาสในการต่อรองราคา ต่างก็ให้ผู้คุ้มกันข้างกายพุ่งตัวเข้าไป
“คุณชาย พวกเราทำอย่างไรดี?” อะฝูจ้องมองจี้ซิงอย่างกังวลใจ
ตั้งแต่ฉินเทียนปรากฏตัว จี้ซิงก็จ้องมองเพียงแต่เขา พยายามมองเขาให้ทะลุปรุโปร่ง
แต่ทว่า เขาต้องผิดหวัง
จากนัยต์ตาของฉินเทียน จี้ซิงมองไม่เห็นถึงสิ่งใดเลย
เขาไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงล้ำลึก “ฉินเทียน นายเป็นมาตกรจริงงั้นเหรอ?”
“ฉันรู้ว่านายและตระกูลจ้าวมีความแค้นต่อกัน แต่ผู้ชายที่เป็นลูกผู้ชาย ความแค้นใดก็สามารถเอาคืนโดยการไม่ฆ่าได้”
“เช่นตระกูลจ้าวนัดเดิมพันกับพวกนายที่หอว่างเจียง เป็นสิ่งที่น่ายกย่องมาก”
“นายล่ะ?”
“ถ้าคนเหล่านี้ในตระกูลจ้าวถูกนายลอบสังหารจริงล่ะก็เช่นนั้นอย่ากล่าวโทษฉัน นายจะต้องถูกลงทัณฑ์ตามกฎ”
“ฉันทำเช่นนี้ เป็นการปกป้องรักษากฎของทางใต้”
คุณชายน้อยตระกูลจี้เอ่ยคำพูดเช่นนี้ด้วยตนเอง เหล่าผู้คนต่างก็มีอารมณ์ร่วม
รอบกายถูกห้อมล้อม เผชิญหน้ากับฆาตกรที่สังหารโหดมานับไม่ถ้วน ฉินเทียนยืนมือไขว่หลัง ท่าทีของเขานั้นเพิกเฉยและเย็นชา
เขาพ่นลมหายใจและเอ่ย “ต่อให้พวกคุณทุกคนลงมือ สกุลฉินอย่างฉันจะต้องกลัวสิ่งใดกัน”
“แต่ทว่า ฉันไม่อาจให้ปล่อยให้ฆาตกรตัวจริงลอยนวลไปได้”
เขามองข้ามฝูงชน จ้องมองจ้าวเฟิง ยิ้มเย็นชาพลางเอ่ย “ทุกคนต่างก็ดูแคลนนาย”
“คาดไม่ถึงเลยว่านายจะโค่นล้มตระกูลจ้าวได้”
“หมากกระดานนี้ แม้ว่าจะมีผู้เล่นคนอื่นอยู่เบื้องหลัง แต่ก็ต้องบอกว่าการแสดงของนายนั้นไม่เลวเลยทีเดียว”
เมื่อจ้าวเฟิงจ้องมองนัยต์ตาของฉินเทียน ด้วยความรู้สึกผิด เขาอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
จากนั้นเขาก็พูดอย่างโกรธเคือง “นายฉิน ฉันไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดอะไร”
“นายฆ่าพ่อของฉัน พี่ชายของฉันและคุณอาของฉัน หรือว่านายต้องการปฏิเสธ?”
ฉินเทียนหัวเราะอย่างอดไม่ได้
“ยอดเยี่ยมเลย”
“ในเมื่อนายไม่ยอมแพ้ งั้นฉันจะให้นายพบใครคนหนึ่ง”
ใครคนหนึ่งงั้นเหรอ?
ทุกคนชะงักงัน ไม่รู้ว่าในตอนนี้ฉินเทียนจะยังมีผู้ช่วยอะไรอีก
เพียงฟังเสียงคำรามของเครื่องยนต์จากด้านนอก LAND CRUISERก็ขับเข้ามาและจอดอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่
ประตูรถเปิดออก หญิงสาวกางเกงรัดรูปสีม่วงก็กระโดดออกจากที่นั่งคนขับ ด้วยร่างกายที่แข็งแรงและหน้ากากปิดบังใบหน้า
ด้านข้างคนขับ เป็นชายวัยกลางคนที่พกมีดมาเชเต้ไว้ด้านหลังของเขา
ทั้งสองคนเต็มไปด้วยจิตแห่งการสังหาร
มองเห็นพวกเขา เลี่ยวเจี๋ยยิ้มและเอ่ยอย่างเย็นชา “ที่แท้ก็พวกนายทั้งสองคน”
“การต่อสู้ที่หอว่างเจียง พวกนายแพ้ราบคาบ”
“ตอนนี้ พวกนายคิดว่ายังจะสามารถมีชีวิตรอดกลับไปได้อีกไหม?”
ตอนที่อยู่ที่หอว่างเจียง เขาได้ประจักษ์แก่สายตาถึงความแข็งแกร่งของเถียหนิงซวงและหม่าหงเทา
ต้องบอกเลยว่าแข็งแกร่งมาก
แต่อย่างไรก็ตาม เลี่ยวเจี๋ยเอ่ยถามตนเอง ถ้าหากเขาแสดงพลังที่แท้จริงออกมา ก็สามารถฆ่าหม่าหงเทาและเถียหนิงซวงได้
หม่าหงเทาและเถียหนิงซวงเพิกเฉยต่อผู้คน
พวกเขาเปิดประตูหลังและพูดอย่างเคร่งขรึม “นายท่านจ้าวสาม คุณควรปรากฏตัวแล้ว”
นายท่านจ้าวสาม？
ครั้นได้ฟังการเรียกชื่อที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยนี้ ฝูงชนต่างตะลึงงัน
จากนั้นเมื่อเห็นจ้าวเทียนจีเดินกุมหัวใจลงมาจากในรถ ทุกคนต่างตกตะลึงและอ้าปากค้าง
โดยเฉพาะจ้าวเฟิงและเลี่ยวเจี๋ยรวมถึงพวกของเขา
เป็นไปได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าจ้าวเทียนจีตายไปแล้วหรอกเหรอ?
ทำไมถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้?
เพียงเสี้ยววินาที พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าสถานการณ์นั้นไม่ถูกต้อง
“เลี่ยวเจี๋ย พวกนายยังจะรออะไรอยู่อีก? รีบฆ่ามันซะ!”
“จ้าวเทียนจีผู้นี้เป็นตัวปลอม ฉินเทียนพามาเพื่อหลอกลวงพวกเรา!” จ้าวเฟิงแผดเสียงดังกึกก้อง
ต้องบอกเลยว่าในวัยอายุของเขานั้นมีความสามารถในการปรับตัวเป็นอย่างมาก เมื่อเวลาผ่านไปเขาจะต้องเป็นบุคคลที่มีความทะเยอทะยานอย่างแน่นอน
เลี่ยวเจี๋ยและคนอื่นต่างก็ตอบสนอง สถานการณ์ในตอนนี้ คงมีเพียงพลังแห่งสายฟ้าเท่านั้น วิธีเดียวที่จะฆ่าจ้าวเทียนจีได้
เขาร้องคำรามและพุ่งเข้าหาจ้าวเทียนจี
“อย่าขยับ!”
“เลี่ยวเจี๋ย พวกนายกล้าแตะต้องน้องสามของฉัน ฉันก็จะฆ่าเจ้านายของพวกนาย!”
บนเวที จ้าวเทียนเผิงที่เงียบมาโดยตลอด ฉับพลับก็ล็อคจ้าวเฟิงไว้และหยิบมีดจ่อไปยังลำคอของเขา
“จ้าวเทียนเผิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”
“คุณกำลังทำอะไร?” จ้าวเฟิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันใด เขากรีดร้องด้วยความหวาดกลัว
ดวงตาของจ้าวเฟิงแดงก่ำพลางกัดฟันเอ่ย “แกมันไอมารผจญ!”
“หมาป่าคิดไม่ซื่อ!”
“ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม ยังกล้าปากแข็งอยู่ไหม?”
“น้องสาม นายพูดความจริงออกมา!”
เลี่ยวเจี๋ยและคนอื่นต่างก็ชะงักงันอยู่ในสถานที่แห่งนั้น
พวกเขาติดตามจ้าวเฟิง หากว่าจ้าวเฟิงตาย งั้นพวกเขาฆ่าจ้าวเทียนจีไปแล้วมันจะมีความหมายอะไร?
ในขณะนั้น พวกเขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร
คนที่เหลือต่างตกตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงนี้
จ้าวเทียนจีอยู่ภายใต้การคุ้มครองของหม่าหงเทาและเถียหนิงซวง เริ่มกล่าวโทษถึงอาชญากรรมที่จ้าวเฟิงได้กระทำ
นั่นคือเรื่องจริง น้ำเสียงนั้นโศกเศร้า!
เมื่อฟังเขาเอ่ยจบ ทุกคนในสถานที่แห่งนั้นต่างก็นิ่งเงียบไม่ตอบโต้เป็นเวลานาน
ลูกนอกสมรส อยู่ภายในตระกูลแล้วยังกล้าเล่นกลอุบายเช่นนี้?
ไม่เพียงแต่เขาฆ่าน้องของเขา ฆ่าอาของเขา แต่ยังฆ่าพ่อผู้ให้กำเนิดด้วย?
นี่มันจะสะเทือนใจเกินไปแล้ว!
“นายฆ่าพ่อของตัวเองจริงๆงั้นเหรอ?” หลิวชิงเหยาฟื้นคืนสติ ก้าวเท้าถอยหลังโดยไม่รู้ตัวและเว้นระยะห่างจากจ้าวเฟิง
ลูกนอกสมรสเป็นเพราะถูกทารุณกรรม ภายในใจเกิดความไม่พอใจเลยคิดแก้แค้น นี่เป็นสิ่งที่สามารถเข้าใจได้
แต่อย่างไรก็ตาม ฆ่าคนมากมาย รวมถึงพ่อผู้ให้กำเนิด นี่มากเกินไปแล้วหรือเปล่า
ขณะนี้ในสายตาของหลิวชิงเหยา นี่คือปีศาจร้ายที่คลุ้มคลั่งและเสียสติ