บทที่ 204 แผนต่อไปล่ะ!
เมื่อได้ยินเสียงปลายสายวู่หยานก็หรี่ตาลงทันที สาวๆหันมามองหน้ากันอย่าง
สงสัยที่จู่ๆเขาก็ดูแปลกไป
เสียงนี้ วู่หยานจำได้แม่น ไอ้คนที่เรียกตนเองว่า ‘หนุ่มน้อย’ ที่มาหาเขาวันนั้นเพื่อ
เลือดของมิโคโตะ!
เห็นสีหน้าสงสัยของสาวๆวู่หยานก็ทำมือบอกใบ้ให้เงียบ จากนั้นแกล้งพูดตอบไป
ด้วยน้ำเสียงสงสัย “คุณ? ใครนะครับ? นี่ผมรู้จักคุณด้วย?”
“โอ้? หนุ่มน้อยแค่แป๊ปเดียวก็ลืมกันซะแล้ว ดูเหมือนว่าวันนั้นฉันจะให้ความประ
ทัปใจกับเธอไม่ลึกพอสินะ สงสัยว่าฉันคงต้องหาโอกาศไปเจอเธออีกสักรอบ!!”
จากนั้นมันก็หัวเราะร่า วู่หยานกรอกตาเมื่อได้ยินเสียงเสนียดหู
ในเมื่ออีกฝ่านมันชอบเล่นละคร เขาก็จะเล่นไปกับมัน วู่หยานรีบตอบกลับไปด้วย
น้ำเสียงตื่นตูม!
“คุณ….คุณคือผู้ชายใส่แว่นในวันนั้น!!”
ผู้ชายปลายสายเมื่อได้ยินคำพูดวู่หยานเขาก็สำลักลมหายใจ ไม่รู้ว่าจะพูดตอบไป
ยังไงดีเลยเพราะเขาเองก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนนั้นตนทำเป็นเก๊กไม่ยอมบอกชื่อตน
ให้วู่หยาน ดังนั้นเขาจึงทำได้ตอบไปด้วยอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆ
“ชะ-ใช่แล้ว ฉันคือผู้ชายใส่แว่นในวันนั้น…..”
วู่หยานหัวเราะอย่างชั่วร้ายในใจ ก่อนจะพูดต่อไปด้วยเสียงสั่นๆ “คุณโทรมาเพื่อ
อะไร?”
อีกฝั่งได้ยินก็หัวเราะเย้ยด้วยเสียงที่เย็นชามาก แสดงให้เห็นว่าเจ้าตัวกำลังรู้สึก
โมโห “หนุ่มน้อย ดูเหมือนว่าเธอจะลืมธุระที่ฉันใหว้วานไปแล้วสินะ!”
“ผมไม่ได้ลืม! ไม่ได้ลืมเลย! จำได้ขึ้นใจ!” วู่หยานร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ ทำ
ให้ผู้ชายใส่แว่นรับรู้ว่าเขากำลังกลัว มีเพียงแค่สาวๆที่เห็นว่าใบหน้าเขากำลังยิ้ม
แฉ่ง
“งั้นหรอกเหรอ?” ผู้ชายใส่แว่นทำเสียงสงสัยด้วยความตั้งใจ “แต่ทำไมทางเราถึง
ยังไม่ได้ข่าวคราวอะไรจากเธอเลย? นี่เธอได้เลือด มิซากะ มิโคโตะ มาจริงๆ?”
เป็นเพราะทางฝั่งวู่หยานนั่นเงียบกริบ ทำให้คำพูดของผู้ชายใส่แว่นดังออกมาให้
สาวๆที่แอบเงี่ยหูฟังอยู่ได้ยิน แน่นอนว่ารวมถึงมิโคโตะด้วย……
มิโคโตะผุดลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและ
ความสงสัยแบบสุดๆ
วู่หยานกำลังคุยกับแน่นอนว่าเธอย่อมไม่รู้ แต่คนที่ต้องการเลือดของเธอก็มีแต่
พวกคนที่เกี้ยวข้องกับโปรเจคเลเวล6!
แต่ถ้าเธอฟังไม่ผิด ยังกับว่าอีกฝ่ายกำลังขอให้วู่หยานขโมยเลือดตนเอง และดู
เหมือนว่าเขาจะตอบตกลงด้วย!
แล้วแบบนี้จะไม่ให้มิโคโตะสงสัย? แต่แน่นอนว่าแค่สงสัยเท่านั้น ถ้าต้องการให้เธอ
คิดว่าวู่หยานจะร่วมมือกับอีกฝ่ายล่ะก็ บอกเลยว่าเป็นไปไม่ได้เธอไม่เชื่อเด็ดขาด!
เพียงแค่มิโคโตะออกจะอ่อนไหวกับเรื่องคนที่ต้องการเลือดตนเองมากไปหน่อย
เท่านั้น……
วู่หยานรีบทำมือส่งสัญญาณไมให้มิโคโตะตื่นตูม นี่ทำให้มิโคโตะนั่งลงด้วยสีหน้าที่
เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียวเล็กน้อย
“อีกคนหนึ่งที่ต้องการเลือดของฉัน…”
แน่นอนว่ามิโคโตะได้ยินสาวๆคนอื่นก็ได้ยินด้วยเช่นกัน ฮินางิคุมีสีหน้าจริงจัง
ทันที ส่วนแอสเทรียนั้นนั่งตัวเกร็งไม่กล้ากระดุกกระดิกเลย มีเพียงแค่ คุโรโกะ
อุยฮารุ และ ซาเต็น ที่มีสีหน้างุนงงแบบคนที่ตามเรื่องราวไม่ทัน
วู่หยานยิ้มอย่างขมขื่น ถ้ารู้ว่าคนที่โทรมาเป็นใครแต่แรกล่ะก็เขาคงไม่รับสายมัน
ที่นี่ มิโคโตะกับฮินางิคุได้ยินก็ไม่เป็นไรยังไงเขาก็ไม่คิดปกปิดทั้งสองอยู่แล้ว แต่กับ
พวกคุโรโกะล่ะ?เขาจะจัดการกับพวกเธอยังไงดี?……
“ยังไม่ได้ครับ คุณก็น่าจะรู้ว่าตอนนี้มิโคโตะคืออันดับ2ส่วนผมก็แค่เลเวล0ตัว
เล็กๆคนหนึ่ง แล้วจะให้ผมไปเอาเลือดเธอยังไง!”
“นี่มันไม่เกี่ยวอะไรกับทางเรา!” แล้วพูดต่ออย่างโหดร้าย “เธอจะได้มันมาด้วยวิธี
ไหนนั้นมันก็เป็นเรื่องของเธอ พวกเราต้องการแค่ผลลัพธ์!!!”
“แต่ว่า…..” วู่หยานคิดคำที่จะพูดในใจ จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง “ถ้า
อยู่ๆไปบอกเธอว่าต้องการเลือด นี่มันจะทำให้เธอสงสัยเอา…..”
ผู้ชายใส่แว่นพูดเสียงเย็นชา “ตอนแรกที่พวกเราไปหาเธอก็เพราะได้ยินมาว่าเธอ
กับ มิซากะ มิโคโตะ สนิทกันมาก ด้วยความสัมพันธ์ของเธอ โอกาศที่จะได้เลือด
มิซากะ มิโคโตะ มามีสูงมาก!!!”
“แต่ถ้าเธอทำไม่สำเร็จล่ะก็…….”
เห็นได้ชัดว่ามันกำลังขู่เขา แต่ตอนนี้เขายังทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่เมินมัน ทว่าวู่
หยานก็อดรู้สึกหงุดหงิดกับน้ำเสียงมันไม่ได้
เขาทำได้แค่ข่มกลั้นอารมณ์เอาไว้ จากนั้นตอบไปว่า “คุณ..ช่วยให้เวลาผมหน่อย
……”
“ไม่! ช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว!”เสียงมันเอามือทุบโต๊ะดังออกมาจากปลายสายเห็นได้ชัด
ว่าเขากำลังไม่พอใจอย่างมาก
“พวกเราต้องการเลือด มิซากะ มิโคโตะ ภายในวันนี้!!”
“นะ…นี่มันเป็นไปไม่ได้….คูนกำลังขออะไรที่เป็นไปไม่ได้…..” ปากพูดไปแบบนั้น
แต่ในหัววู่หยานกำลังแล่นเร็วจี๋!
ดูเหมือนว่าการที่มิโคโตะล้มคาคิเนะได้ แล้วกลายเป็นอันดับ2ของเมืองแห่ง
การศึกษาจะส่งผลกระทบต่ออีกฝ่ายไม่น้อย ไม่งั้นอยู่ดีๆคงไม่มาเร่งเขาแบบนี้
ผู้ชายใส่แว่นเองก็จนใจเหมือนกัน มิโคโตะเอาชนะคาคิเนะได้มันก็คือการทำลาย
การวิเคราะห์ของ Parameter List ด้วย! ผลกระทบมันใหญ่หลวงมาก!!
มีผู้คนจำนวนมากที่ตอนนี้มีความอยากจะผ่าพิสูจน์ตัวมิโคโตะหาเหตุผลว่าทำไม
เธอถึงสามารถก้ามข้าม Parameter List ไปได้ แน่นอนว่ารวมไปถึงองค์กรที่เขา
ประจำอยู่ด้วย
นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของโปรเจคเลเวล6อีกต่อไปแล้ว แต่ยังรวมไปถึง Parameter List
ถ้าพวกเขาสามารถหาเหตุผลที่ทำให้มิโคโตะสามารถทำลายกำแพงที่ Parameter
List ตั้งไว้ได้ ถ้างั้นพวกเขาก็สามารถใช้วิธีนี้กับผู้มีพลังจิตคนอื่นได้?
ถ้าทำได้ล่ะก็ จะมีผู้มีพลังจิตที่แข็งแกร่งปรากฏขึ้นอีกมากมาย!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ พวกนักวิจัยทั้งหมดก็กลายเป็นบ้าคลั่งทันที ไม่ว่าใครก็เล็งเป้ามา
ที่มิโคโตะ แน่นอนว่าผู้ชายใส่แว่นก็ด้วย!
“ฉันก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นปัญหาของเธอเอง!” ผู้ชายใส่แว่นพูดต่อด้วยอารมณ์
เดือดปุดๆ “คืนนี้ ฉันต้องได้เห็นเลือดของ มิซากะ มิโคโตะ! หลังจากที่เธอได้
เลือดมาก็ให้นำมาส่งที่……..”
ผู้ชายใส่แว่นบอกสถานที่มาเมื่อได้ยินวู่หยานก็อึ้ง เพราะที่นั่นเป็นศูนย์วิจัยที่เก็บ
รักษาซิสเตอร์ที่เหลืออยู่พอดี!
หลังจากบอกสถานที่ผู้ชายใส่แว่นก็วางสายทันที วู่หยานไม่ได้สนใจกริยาหยาบ
คายของอีกฝ่ายเพราะเขายังไม่ฟื้นตัวจากที่ได้ยินเมื่อกี้เลย เมื่อเขารู้สึกตัวรอยยิ้ม
แห่งความสุขก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขา
ในที่สุด โอกาสทองก็มาแล้ว!
“หยานเกิดอะไรขึ้น แล้วคนเมื่อกี้เป็นใครน่ะ?”เห็นวู่หยานวางมือถือ มิโคโตะก็ไม่
อาจอดทนต่อได้ เธอต้องการรู้เรื่องทุกอย่าง
วู่หยานถอนหายใจ เขารู้ว่ามิโคโตะกำลังกังวลมาก แต่ถึงจะกังวลแค่ไหนพวกคุโร
โกะก็ยังอยู่ที่นี่นะ แล้วเธอยังจะให้ตูตอบอีก?…..
เวลานี้ วู่หยานก็ทำได้แค่พูดข้อตกลงของเขากับผู้ชายใส่แว่นให้พวกเธอรู้อย่างจน
ใจ แน่นอนว่าไม่ได้พูดถึงโปรเจคเลเวล6
คุโรโกะ อุยฮารุ กับ ซาเต็น สงสัยมากว่าอีกฝ่ายจะเอาเลือดมิโคโตะไปทำอะไร
แต่ที่พวกเธอรู้คือมันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน!!
ดังนั้นภายใต้อารมณ์แห่งความยุติธรรมแถมยังเกี่ยวข้องกับคุณพี่ที่รัก คุโรโกะก็
พูดโผงออกมาทันที “เรื่องนี้เข้าข่ายอาชญากรรมค่ะ! พวกเราจัสจ์เมนท์มีสิทธ์ที่
จะเข้าจับกุมผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ค่ะ!”
วู่หยานหัวเราะแห้งๆ ถ้าให้นักเรียนสาวไปจับคนระดับสูงของเมืองแห่งการศึกษา
ได้ งั้นเมืองนี้ก็คงไม่มีด้านมืออะไรเหลืออีกแล้วล่ะนะ…….
“คุโรโกะ เรื่องนี้เธออย่ามายุ่งเลยจะดีกว่า!”
คุโรโกะเบิกตากว้าง แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ทำไม!”
“เรื่องนี้มันใหญ่กว่าที่เธอคิดนะ เพราะงั้นพวกเธออย่าเอาตัวเข้ามาในวังวนนี้จะ
ดีกว่า!!”
จากนั้นก็ไม่รอให้คุโรโกะตอบ วู่หยานหันมามอง ฮินางิคุ มิโคโตะ อิคารอส และ
แอสเทรีย แล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“ฉันมีแผน!”