บทที่ 205 แอบลักลอบเข้าศูนย์วิจัยล่ะ! และวิธีการที่เหมาะสมที่สุด!
ยามค่ำคืน วู่หยานได้มาที่ศูนย์วิจัยด้วยตัวคนเดียว จริงๆไอ้ศูนย์วิจัยตึกนี้จะเรียก
มันว่าเพื่อนยากของเขาก็ไม่ผิดนักเพราะว่าเขามาที่นี่แทบจะทุกคืน จะต่างจาก
ครั้งแล้วๆมาก็ตรงที่ปกติต้องค่อยๆแอบย่องเอาแต่ครั้งนี้มาแบบเปิดเผย! ไม่กลัว
ฟ้าดิน!
มองดูตึกด้านหน้า แววตาวู่หยานเป็นประกายแวววับ จากนั้นเดินตรงเข้าไป…..
ชั่วขณะที่เขาเกือบจะเดินถึงประตูหน้า ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกตามมาด้วย
ร่างสองร่างเดินออกมาเป็นคุณยามนั่นเอง ในมือทั้งสองถือกระบองไว้ขณะที่จ้อง
เขม็งไปที่วู่หยานด้วยความตื่นตัว
ยามทั้งสองหันมามองหน้ากัน จากนั้นยื่นกระบอกมาขวางหน้าวู่หยานโดยไม่ลังเล
“ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัว นายไม่สามารถเข้าไปได้เว้นเสียแต่จะได้รับคำเชิญ!”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็ถอนหลังไปสองก้าวแล้วพูดว่า “ฉันได้รับคำเชิญให้มาที่นี่
ดังนั้นถึงมาไงล่ะ!”
เมื่อวู่หยานพูดประโยคนี้ออกมา อุปกรณ์อะไรบางอย่างตรงข้างๆประตูก็ส่งเสียง
ออกมา
“ฉันเป็นคนเชิญเขามาเอง พวกแกพาเขาเข้ามา!”
ยามทั้งสองรีบตอบตกลงจากนั้นพาวู่หยานเข้าไป หนึ่งในพวกเขาเดินนำอยู่
ด้านหน้า ส่วนอีกคนเดินตามหลังวู่หยาน
ระหว่างทางได้เดินผ่านหุ่นที่เหมือนหุ่นเก็บขยะตามถนนในเมืองมาหลายตัว เขา
ยังเดินผ่านยามมากมาย มองดูสีหน้าจริงจังและตื่นตัวของพวกเขาวู่หยานก็แอบ
กัดฟัน
แทบทุกครั้งที่เขาต้องกลับบ้านมือเปล่าก็เป็นเพราะจำนวนยามที่มากเกินความ
จำเป็นนี่แหละมากเสียจนเขาอยากขำก็ขำไม่ออก!
ซิสเตอร์ที่เหลือได้มาอยู่ที่นี่กันหมด นี่ทำให้วู่หยานเริ่มหมดความอดทนในใจเขา
คิดอยากจะบุกชิ่งมันซะซึ่งๆหน้าให้รู้แล้วรู้รอดแม่งเลย!
แน่นอนว่าความคิดนี่เป็นอะไรที่ไม่ฉลาดสุดๆ เอาง่ายๆแค่เขาบุกเข้าไปกว่าจะเข้า
ไปถึงตัวพวกซิสเตอร์อีกฝ่ายก็มีเวลาเหลือเฝือที่จะขนย้ายพวกเธอไปไว้ที่อื่น
ดังนั้นวิธีนี้ไม่เวิร์ค
ทว่าวันนี้มันต่างออกไป ตราบใดที่สามารถเข้ามาในตึกได้ วู่หยานก็มีความมั่นใจ
ว่าจะช่วยคุณน้องสาวที่เหลือได้!
ใช่เวลาไม่นาน วู่หยานก็ถูกนำมาที่ห้องๆหนึ่ง เมื่อเปิดเข้าไปก็เห็นผู้ชายใส่แว่นนั่ง
อยู่ในห้องด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย จนกระทั่งเห็นวู่หยานเข้ามาเขาก็แสดงรอยยิ้ม
มีความสุข
ผู้ชายใส่แว่นโบกมือไล่ยามออกไป ดูเหมือนว่าเขาจะมีสถานะสูงไม่น้อยเลยใน
ศูนย์วิจัยแห่งนี้……
“เจ้าหนุ่ม ดูเหมือนว่าเธอจะรักษาสัญญาได้สินะ!!”
ผู้ชายใส่แว่นเดินมาตรงหน้าวู่หยานแล้วยกมือตบไหล่เขาปากก็พูดด้วยความ
จริงใจ….แน่นอนว่าแค่ฉากหน้า นี่ทำให้วู่หยานแทบจะคุมตัวเองไม่ให้กระทืบมัน
ไม่ไหว สุดท้ายเขาผุดเอารอยยิ้มที่ดูบิดเบี้ยวออกมา
“ในเมื่อเธอมาที่นี่ นั่นก็แสดงว่าเธอได้เลือดของ มิซากะ มิโคโตะ มาแล้วสินะ
ใช่มั้ย?” ผู้ชายใส่แว่นพูดออกมาอย่างร้อนใจในดวงตาก็เผยความบ้าคลั่งออกมา
สายตาที่มันใช้มองวู่หยานเป็นสายตาเดียวกับที่เจ้า กาคุโฮ ใช้มอง ‘มันสมอง’ ใน
แท๊งค์น้ำนั่นเลย!
แต่วู่หยานรู้ว่าที่อีกฝ่ายสนใจน่ะไม่ใช่ตัวเขา แต่เป็นดีเอ็นเอของมิโคโตะ!
“อย่าบอกนะว่า ไม่ได้?”เห็นวู่หยานเงียบ รอยยิ้มของผู้ชายใส่แว่นก็หายไปและ
แทนที่ด้วยไอสังหารข้นคลั่ก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าถ้าวู่หยานพูดคำว่า ‘ไม่’ ออกมา
อีกฝ่ายต้องไม่ปล่อยเข้าไปแน่!
ครั้งนี้วู่หยานมีการตอบสนอง เขาเงยหน้าขึ้นแล้วฉีกยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนที่วินาที
ต่อมาจะประเคนหมัดไปที่หน้ามันแบบเน้นๆ ทำให้อีกฝ่ายล้มลงไปที่พื้นพร้อม
เลือดกำเดาที่พุ่งกระฉูด มันชักกระตุกอยู่สองสามที่แล้วหมดสติไป
“รู้มั้ยว่าตูอยากอัดเอ็งมานานแค่ไหนแล้วน่ะ!”
วู่หยานเตะใส่อย่างแรงไปอีกสองที ถือเป็นการปลดปล่อย จากนั้นบนหน้าผากเขา
ก็เกิดประกายไฟฟ้าออกมา!
………………….
ข้างนอกตึกศูนย์วิจัย ณ ตรอกแห่งหนึ่ง…….
มิโคโตะ ฮินางิคุ อิคารอส และแอสเทรีย ทั้งสี่สาวมาแอบอยู่ที่นี่ ฮินางิคุกำลังจ้อง
มองไปที่ศูนย์วิจัย ส่วนมิโคโตะกำลังหลับตาไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
จนถึงเวลานึง หน้าผากมิโคโตะก็มีประไฟฟ้าปรากฏออกมา แทบจะวินาที
เดียวกับที่ไฟฟ้าปรากฏเธอก็ลืมตาขึ้น!
“สัญญาณจากหยานมาแล้วเหรอ?”
ฮินางิคุเอ่ยปากถามทันที มิโคโตะพยักหน้า เห็นอีกฝ่ายพยักหน้า ฮินางิคุ อิคารอส
แอสเทรีย และมิโคโตะก็หันมามองหน้ากันและกัน จากนั้นต่างคนก็พากันหยิบ
คัมภีร์คริสตัล ออกมา!
เป็น ใบวาร์ป!! (@ใบวาร์ปเคยโผล่ตอนหยานลงไปหาสมบัติลับอยู่ประมาณตอน
85)
สี่สาวฉีกมันพร้อมกัน ชิ้นส่วนแต่ล่ะชิ้นของคัมภีร์ได้เปลี่ยนเป็นจุดแสง จากนั้น
พวกมันก็เข้ามาห่อหุ้มพวกเธอ เมื่อกลุ่มแสงหายไปพวกเธอก็ไม่อยู่แล้ว!
ภายในศูนย์วิจัย ตรงด้านหน้าของวู่หยานก็ปรากฏจุดแสงเล็กๆสีขาวที่ดูเหมือน
แสงหิ่งห้อยออกมาจากใต้พื้น เวลาผ่านไปจุดแสงก็เยอะขึ้นและเยอะขึ้น
จนกระทั่งมันรวมกันกลายเป็นกลุ่มแสงขนาดใหญ่ที่ส่องสว่างไปทั่วทั้งห้อง!
เมื่อแสงหายไป มิโคโตะ ฮินางิคุ อิคารอส และแอสเทรีย ทั้งสี่สาวก็โผล่ออกมา!
เห็นแบบนี้ วู่หยานก็ยิ้มแล้วโยนก้อนอิฐในมือทิ้งไป เป็นเพราะใบวาร์ปไม่ใช่อยู่ๆก็
ใช้ได้เลยมันจำเป็นต้องกำหนดจุดใส่อะไรบางอย่างก่อน ดังนั้นวู่หยานจึงใช้โอกาส
นี้ตั้งจุดไว้ที่ก้อนอิฐแล้วนำมันติดตัวเข้ามาในตึกด้วย
สี่สาวเมื่อเห็นวู่หยานก็รีบวิ่งมารวมกันที่ข้างๆเขาทันที มิโคโตะขมวดคิ้วมองผู้ชาย
ใส่แว่นที่นอนเป็นลมหมดสติที่พื้น จากนั้นพูดด้วยความไม่ดีว่า “เป็นเขาที่
ต้องการเลือดฉัน?”
วู่หยานพยักหน้า เห็นแบบนี้มิโคโตะฉีกยิ้มอย่างดุร้ายบนมือเธอปรากฏหอก
สายฟ้าขึ้นมาแล้วปาใส่ผู้ชายใส่แว่นที่พื้น ช็อตมันจนตัวดำเป็นถ่าน บางทีอีกฝ่าย
คงจะฝันว่าตัวเองเป็นกบที่กำลังโดนทดลองอยู่แหงๆ
ปากวู่หยานบิดเบี้ยว พี่สาวเรลกันนี่มีแค้นต้องชำระจริงๆแฮะ…….
เห็นมิโคโตะเตรียมจะปาหอกสายฟ้าใส่อีกรอบ วู่หยานก็รีบห้ามเธอ “เอาล่ะ พอ
ได้แล้ว ยังไงมันก็โดนเข้าไปเยอะแล้วนะ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือไปช่วยพวกซิ
สเตอร์!”
ได้ยินคำว่า ซิสเตอร์ มิโคโตะก็ยอมหยุดอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก วู่หยานถอน
หายใจโล่งอกเขาล่ะกลัวจริงๆว่ามิโคโตะจะเผลอไปย่างสดอีกฝ่ายจนตายเข้าให้
ถึงแม้เขาจะอยากทำเหมือนกันก็เถอะ…….
เหลือบมองผู้ชายใส่แว่นหนึ่งที แล้วหันมามองสาวๆวู่หยหานพูดน้ำเสียงจริงจัง
“ทำตามแผนได้!”
ท่าทางไม่เต็มใจของมิโคโตะยิ่งหนักข้อเข้าไปใหญ่เมื่อได้ยินคำว่า ‘แผน’ ของเขา
“จำเป็นต้องเรียกยัยนั่นมาจริงๆเหรอ?”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็เผยรอยยิ้มขมขื่น “ในสถานการณ์นี้ ให้เธอออกมาช่วย
นับว่าเหมาะสมแล้วน่ะนะ……”
“แต่ว่า….” มิโคโตะยังไม่ยอมถอดใจ เธอประท้วงต่อ “ในระบบก็มีพวกไอเท็มอยู่
ไม่ใช่เหรอ? น่าจะมีอะไรที่เหมาะเอามาใช้ได้บ้างสิ”
“ไอ้มีมันก็มีแหละ แต่ว่าตอนนี้ปล่อยให้มือโปรเขาออกโรงเองดีกว่า เพราะยังไง
งานนี้ก็จำเป็นต้องมีการสื่อสารระหว่างกันล่ะนะ…..”
วู่ยานพยามโน้มน้ามเธอสุดใจ จริงๆถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากให้คนนอกเข้ามา
เกี่ยวข้องแต่ครั้งนี้มันจำเป็น แถมอีกฝ่ายก็คงไม่ใช่พวกปากสว่างเที่ยวไปบอกคน
อื่นเค้าไปทั่วหรอก…..มั้งนะ….
“โถ่! ได้!เข้าใจแล้ว!เพื่อพวกน้องสาว ฉันจะอดทน!”
วู่หยานทำได้แค่ยิ้มขมขื่นออกมาอีกรอบ จากนั้นฉีกใบวาร์ปในมือแล้วหายแวบไป
ผ่านไปพักหนึ่ง จุดแสงอันคุ้นตาก็ปรากฏขึ้นมาในห้องอีกครั้ง เมื่อจุดแสงรวมตัว
กัน วู่หยานกับผู้หญิงคนหนึ่งก็โผล่ออกมา!
“ara ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะทำเรื่องผิดกฎหมายแบบนี้ด้วย นี่ทำให้ฉันแปลกใจ
จริงๆค่ะ…….”
เพิ่งโผล่ออกมาก็ปล่อยสกิลปากพูดเหน็บแนมใส่มิโคโตะทันที ทำมิโคโตะกัดฟัน
กรอดๆและต้องพูดย้ำตัวเองในใจรัวๆว่าต้องอดทน ต้องอดทน……..
“พอเลย ควีนซามะ รีบทำไอ้ที่ฉันบอกเมื่อกี้เร็ว……”วู่หยานทำได้แค่พูดเตือนด้วย
ความหน่ายใจ ไม่งั้นสองสาวนี่อาจได้เปิดศึกกันอีกก็ได้……..
โชคุโฮเม้มปากแล้วเลิกพูดยั่วมิโคโตะ จากนั้นหันหน้ามามองวู่หยานด้วยสายตา
ลึกล้ำ
เธออยากรู้จริงๆอยากรู้มาก ว่าผู้ชายตรงหน้าทำยังไงถึงพาเธอมาที่นี่ภายใน
พริบตาได้ หรือว่าเขาจะมีพลังเทเลพอต? แต่ไม่ใช่ว่าเขามีพลังแบบเดียวกับมิโค
โตะอยู่แล้ว?
……หรือว่านี่ยังมีความลับอื่นซ่อนอยู่อีก?…….
คิดถึงตรงนี้ โชคุโฮก็อดเลียริมฝีปากไม่ได้ แววตาที่เป็นประกายดวงดาวจ้องไปที่
ตัววู่หยาน เธอไม่ซ่อนความรู้สึกสงสัยใคร่รู้และความรู้สึกสนใจต่อวู่หยานเลย
แม้แต่น้อย นี่ทำให้เขารู้สึกอกสั่นขวัญแขวนขึ้นมาทันใด
เห็นท่าทางโชคุโฮที่ราวยังกับอยากจะกินเขาเข้าไปทั้งตัว วู่หยานก็เริ่มน้ำตานอง
หน้า เขาพูดได้เต็มปากเลยว่าถ้าไม่ติดเพราะมีบาเรียแม่เหล็กไฟฟ้านี่อยู่ ควีนซา
มะคงใช้พลังงัดให้เขาพูดออกมาให้หมดเปลือกแล้วแหละ…..