บทที่ 206 นี่โปรเจคเลเวล6เปิดก่อนเวลางั้นเหรอ?!
ยามสองคนที่กำลังยืนเฝ้าประตูห้อง ไม่ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องเลย ทั้งสอง
มุ่งความสนใจไปที่การยืนเฝ้าประตูเพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
ยังไงซะพวกเขาก็เป็นคนพาวู่หยานมาเอง ดังนั้นก็ต้องรับผิดชอบขากลับด้วย ไม่
งั้นขืนเกิดอะไรขึ้นที่นี่คนที่จะต้องตายก็คือพวกเขา!
เวลาผ่านไปจนกระทั่งมีเสียงดังจากข้างใน
“พวกแกเข้ามา!”
ได้ยินเสียงคุ้นเคย ทั้งคู่ก็รีบผลักประตูเข้าไปทันที อย่างแรกที่มองคือเด็กหนึ่มที่
พวกเขาพามา ก่อนจะหันไปมองผู้ชายใส่แว่น
“พาเขาออกไป!” ผู้ชายใส่แว่นพูดขึ้น ยามทั้งสองพยักหน้ารับ จากนั้นเดินนำตัววู่
หยานออกไป ถ้าทั้งคู่สังเกตุดีๆจะพบว่านัยน์ตาของผู้ชายใส่แว่นมันไม่เหมือน
ปกติตาของเขาดูเลื่อนลอยคล้ายคนไม่ได้สติ…….
ตลอดทาง วู่หยานทำตัวเป็นเด็กดีภายใต้การนำทางของยามจนกระทั่งออกไปจาก
ประตูหน้าของศูนย์วิจัย ยาทั้งสองก็ไม่พูดอะไรหันหลังปิดประตูดังปั้งทันที
แต่วู่หยานก็ทำราวกับไม่เห็นความหยาบคายของอีกฝ่าย เขายังคงเดินต่อไป
เรื่อยๆจนสุดท้ายก็มองไม่เห็นศูนย์วิจัยเขาถึงหยุดเดิน จากนั้นหยิบใบวาร์ปเอาอ
อกมาแล้วฉีกมัน!
ภาพตรงหน้ากลายเป็นพร่าเลือนก่อนจะเปลี่ยนเป็นห้องภายในศูนย์วิจัยอีกครั้ง
เมื่อร่างวู่หยานโผล่ออกมาจู่ๆด้านหน้าก็มี ฮินางิคุ มิโคโตะ อิคารอส แอสเทรีย
และ โชคุโฮ ปรากฏตัวออกมาโดยที่ในมือพวกเธอมีผ้าคลุมชิ้นหนึ่ง
โชคุโฮลูบผ้าคลุมด้วยความสนอกสนใจ ในแววตาเป็นประกายอยากรู้อยากเห็น
“ผ้าคลุมนี่มันอะไร? สามารถล่องหนได้ด้วย!”
วู่หยานยักไหล่แล้วตอบไปด้วยท่าทางสบายๆ “ผ้าคลุมที่สามารถล่องหนได้
แน่นอนว่าต้องเป็น ผ้าคลุมล่องหน!”
โชคุโฮไม่เอ่ยถามอะไรอีก ทว่านัยน์ตาที่เปล่งประกายวิบวับรูปดวงดาวของเธอ
จ้องไปที่ตัววู่หยาน ขณะที่มุมปากก็โค้งขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ เธอยกนิ้วมาแตะริมฝีปาก
ล่าง
สักวันหนึ่ง ฉันต้องทำให้นายคายความลับทั้งหมดออกมาให้ได้……..
สายตาของควีนซามะ แน่นอนว่าวู่หยานย่อมรู้สึกได้แต่เขาก็ไม่แคร์ ถ้าควีนซามาะ
สามารถแบล็คเมล์เขาแล้วบังคับให้พูดเรื่องของตนเองออกมา ถ้าถึงตอนนั้นจริงๆ
เธอจะยังสามารถหนีเงื้อมมือเขาได้?……
ขณะที่กำลังครุ่นคิด วู่หยานก็หันหน้าไปเห็นผู้ชายใส่แว่นที่มีแววตาเลื่อนลอย
“เจ้านี่เป็นไงบ้าง?”
โชคุโฮพูดตอบว่า “อืม เกี่ยวกับความจำบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับนายและเรื่องที่เกิด
ในวันนี้ ฉันลบมันไปหมดแล้ว!”
ได้ยินแบบนี้วู่หยานก็โล่งอกทันที เขาส่งยิ้มให้โชคุโฮ “ขอบคุณนะ ควีนซามะ!”
โชคุโฮยกมือปิกปากแล้วหัวเราะคิก “ไม่เป็นไร ขอแค่นายจำเรื่องที่สัญญากับฉัน
ไว้ได้ก็พอ~ ~ ~”
หลังจากได้ยินคำว่า ‘เรื่องที่สัญญากับฉัน’ มิโคโตะก็มีสีหน้าหงุดหงิด ส่วนทางฮิ
นางิคุเองก็รู้ไม่ดีเช่นกัน สองสาวหันหน้าหนีไปอีกทาง ยิ่งเห็นน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
เท่านั้น
วู่หยานทำได้แค่หัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน “แน่นอนฉันไม่ลืมอยู่แล้ว เพราะ
ยังไงฉันก็ได้ประโยชน์ด้วยนี่นะ เรื่องเดทน่ะ……”
วู่หยานได้ไปขอให้ควีนซามะช่วย ในที่สุดเธอก็ยอมตบปากรับคำแต่มีเงื่อนไขว่า
หลังจากนี้เขาต้องไปเดทกับ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าโชคุโฮวางแผนไม่ดีอะไรไว้อีก
แต่เขาก็ตอบตกลงเธอไปถึงยังไงซะคนที่ได้ประโยชน์ก็คือเขา…….
“จะตั้งตารอนะ~~~” ควีนซามะหัวเราะคิกคักตามสไตล์ของเธอ จากนั้นหยิบเอา
คัมภีร์วาร์ปอีกอันออกมา เธอมองตรวจสอบมันราวแมวน้อยขี้สงสัยอยู่แป๊ปนึง
ก่อนจะหันมามองวู่หยานด้วยท่าทางไม่เต็มอกเต็มใจ
“ครั้งหน้านายต้องให้ของน่าสนใจนี่กับฉันอีกนะ หยานจัง”
วู่หยานกรอกตาทันทีที่ได้ยิน เขารู้ว่าสิ่งของลึกลับพวกนี้ได้ไปดึงดูดความสนใจ
ของเธอมาแบบ100%เต็มแล้ว แต่ควีนซามะก็ฉลาดพอที่จะรู้ว่าอันไหนควรถาม
ไม่ควรถาม ดังนั้นเธอจึงได้อดทนไม่เอ่ยปากถามแม้แต่อย่างเดียว
จนกระทั่งโชคุโฮฉีกคัมภีร์ออกแล้วหายแวบไป มิโคโตะกับฮินางิคุก็หันหน้า
กลับมามองที่วู่หยานด้วยสีหน้าตื่นตัว ส่วนมิโคโตะนั้นมีท่าทางตื่นเต้นแฝงมาด้วย
ในที่สุดก็สามารถช่วยได้แล้ว……..
เห็นสายตาที่ทุกคนมองมา วู่หยานก็พยักหน้า “ตามแผน ฉันกับมิโคโตะจะเป็น
ตรวจหาที่อยู่ของพวกซิสเตอร์ จากนั้นก็ไปช่วยพวกเธอกัน!”
“ครั้งนี้ต้องช่วยซิสเตอร์ที่เหลืออยู่ออกมาให้หมดให้ได้!!”
สี่สาวพยักหน้า วู่หยานยิ้มด้วยความพอใจ ทว่าพริบตาต่อมารอยยิ้มของเขาก็แข็ง
ค้างก่อนจะกลายเป็นสีหน้าซับซ้อน…….
“ปี๊บ! ตรวจพบเหตุการณ์พิเศษ! เควสกะทันหัน!”
เควสกะทันหัน : โปรเจคLevel6 ได้เปิดก่อนเวลา! ภายใต้การจัดการของนักวิจัย
แอคเซราเรเตอร์ได้ออกไปสถานที่ทำการทดลอง ทำให้ร่างโคลนมิซากะบาดเจ็บ
สาหัสอยู่ในสภาพเป็นตายเท่ากัน
เควส : ค้นหาสถานที่ทำการทดลองโปรเจคLevel6 และช่วยร่างโคลนที่อยู่ใน
สภาพใกล้ตาย
รางวัลเควส : แต้มอุปกรณ์ แต้มไอเท็ม แต้มอบิลิตี้ แต้มอัญเชิญ อย่างล่ะ10,000
แต้ม
“ปี๊บ! ตรวจพบเหตุการณ์พิเศษ! เควสดันเจี้ยนสอง ทำการเปิดก่อนเวลา!” (@คือ
เควสหลักที่ต้องทำให้สำเร็จไม่งั้นก็ออกจากโลกนี้ไม่ได้ครับ)
โลกดันเจี้ยน: อินเดกซ์ คัมภีร์คาถาต้องห้าม
ดันเจี้ยนเควส: ช่วยเหลือ!
เควส1: ช่วยน้องสาวของมิซากะ มิโคโตะ ทั้ง20,000คน จงชุบชีวิตน้องสาวของมิ
ซากะคนที่ตายขึ้นมาให้หมด จงรักษาน้องสาวของมิซากะที่ยังไม่ตายให้หมด จง
รวบรวมให้ครบทั้ง20,000คน แล้วเก็บไว้ใน ‘อุปกรณ์มิติแห่งชีวิต’
รางวัลเควส: แต้มอุปกรณ์ แต้มไอเท็ม แต้มอบิลิตี้ แต้มอัญเชิญ อย่างล่ะ100,000
แต้ม
เควส2: จงเอาชนะ ผู้มีพลังจิตที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองแห่งการศึกษา แอคเซราเร
เตอร์
รางวัลเควส: ทำการสุ่มอัญเชิญหนึ่งครั้ง
เควส3: ยังไม่เปิด
……………..
“เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน!”
วู่หยานร้องเสียงดังอย่างคุมไม่อยู่ โปรเจคเลเวล6ได้เปิดทำการต่อแล้วได้โจมตีเขา
อย่างจัง!
ทั้งๆที่เขากำลังจะไปช่วยพวกซิสเตอร์แท้ๆ……
“หยาน! เกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆโปรเจคมันถึงได้เปิดขึ้นตอนนี้ล่ะ!”
เสียงเธอได้ดึงสติวู่หยานกลับมา เมื่อมิโคโตะเห็นเควสอารมณ์แรกของเธอ
ประหลาดใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว จึงรีบตะโกนใส่วู่หยานเสียงนี้ดังมาก
พอที่จะดึงความสนใจของผู้คนในศูนย์วิจัยนี้
ได้ยินคำพูดมิโคโตะ และเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของสาวๆคนอื่น วู่หยานก็เบิกตา
กว้าง “นี่เธอรู้ด้วย?”
ฮินางิคุพยักหน้า แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ระบบได้แชร์เควสให้กับพวกเรา
เหมือนกัน ดูเหมือนว่าตอนนี้สถานการณ์เริ่มเข้าขั้นฉุกเฉินแล้วนะ!”
“ยิ่งกว่าฉุกเฉินอีก…..” วู่หยานฝืนยิ้ม “ตอนนี้ปัญหาคือจะหาสถานที่ทำการ
ทดลองเจอได้ยังไง…….”
“ทำยังไงดี หยาน!!” มิโคโตะกังวลจนสีหน้าซีดขาว “ถ้าไม่รีบไปป้องกันล่ะก็ เด็ก
คนนั้นก็คง……”
วู่หยานเงียบ ในใจเขาหัวเราะขมขื่นไม่หยุด ต่อให้ไม่ใช่เพราะเควส เขาก็ไม่
สามารถปล่อยให้ซิสเตอร์ตายแบบนี้ได้อยู่ดี แล้วนับประสาอะไรกับมิโคโตะ…….
แผนที่ดูจะสมเหตุสมผลที่สุดก็คือ ดำเนินการตามแผนเดิมคือไปช่วยซิสเตอร์ที่
เหลืออยู่แล้วค่อยไปชุบชีวิตซิสเตอร์ที่ตายไปทีหลัง
แต่อย่าว่าแต่วู่หยานเลย ไม่มีพวกเธอคนไหนต้องการเลือกหนทางพรรค์นั้นหรอก!
พวกเขาทำไมได้………
“หยาน มิโคโตะ ใจเย็นก่อน!”
เห็นวู่หยานกับมิโคโตะลนลาน ฮินางิคุก็รีบพูดกับทั้งสองคน “ตอนนี้สิ่งที่สำคัญ
ที่สุดคือต้องรีบหาทางแก้ไข!”
“ใช่แล้ว! หาทาง หาทาง……”ปากพูดไปแบบนั้นแต่สีหน้ามิโคโตะนั้นได้สูญเสีย
ความใจเย็นไปจนหมดแล้ว ทว่าเป็นวู่หยานที่กลับมาสงบได้ก่อน
“ดูเหมือนว่าเราต้องแยกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มนึงทำตามแผนเดิมอยู่ที่นี่ไปช่วยซิ
สเตอร์ ส่วนอีกกลุ่มไปหยุดแอคเซราเรเตอร์!”
วู่หยานคิดชั่วครู่ แล้วพูดต่อ
“ฉันจะไปจัดการกับแอคเซราเรเตอร์เอง!”
“นาย?” ฮินางิคุขมวดคิ้วทันที “หยาน แอคเซราเรเตอร์ต้องเป็นแรงค์8แน่นอน
นายแค่แรงค์7นะ นายสู้ไม่ได้!!!”
วู่หยานฝืนยิ้ม คำพูดของฮินางิคุได้แทงทะลุเข้าไปในใจเขาเลย แต่พวกเธอคนอื่น
ไม่ได้มีความเข้าใจแอคเซราเรเตอร์เหมือนเขา…….
ดังนั้นถ้าเขาไม่ไป แล้วใครจะไป……..