แดนนิรมิตเทพ บทที่ 457
เหล่าลูกเศรษฐีรวมทั้งนักเรียนของโรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจวก็ล้วนตกใจนิ่งไปหมดเลย!
“ผมไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม หมอนี่บ้าไปแล้วหรือเปล่า? ถึงได้กล้าบอกให้โจวเทียนวั่งไสหัวไป!”
“ทั้งมณฑลเจียงหนาน แม้แต่มู่หรงชิงหลงนายท่านของตระกูลมู่หรงยังไม่กล้าพูดแบบนี้กับโจวเทียนวั่งเลย ทีนี้ล่ะเรื่องใหญ่แน่ โจวเทียนวั่งฆ่าเขาแน่!”
เหล่าลูกเศรษฐีที่เดิมทีอยากจะดูแค่เรื่องสนุกเท่านั้น สายตาที่มองเฉินโม่ ก็เหมือนกับมองคนที่ตายไปแล้ว
เจิ้งหยวนฮ่าวส่ายหัว สายตาเผยความดูถูกเหยียดหยามออกมา โบราณว่าไว้ รู้เอาตัวรอดเป็นยอดดี อยู่ในมณฑลเจียงหนานยังจะกล้าอวดดีแบบนี้ รนหาที่ตายจริงๆ !
อานเข่อเยว่มองดูเฉินโม่ สายตาก็เอือมระอา “เฉินโม่นะเฉินโม่ ยังอวดดีเหมือนเดิมเลยนะ ที่นี่คือมณฑลเจียงหนาน ไม่ใช่ฮ่านหยาง คิดว่าโจวเทียนวั่งไม่กล้าฆ่านายหรือไง?”
หยู่เหวินเฉิงและหยู่เหวินฟางเฟยก็มีสีหน้าทำอะไรไม่ถูก เดิมทีคิดว่าที่เฉินโม่ทำกับพวกเขาอย่างนั้น ก็ถือว่าโอหังมากแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าต่อหน้าโจวเทียนวั่ง เฉินโม่ก็ยังไม่รู้เจียมตัว กลับโอหังมากกว่าเดิม
หยู่เหวินเฉิงกับหยู่เหวินฟางเฟยก็เผยสีหน้าดีใจออกมาทันที เฉินโม่หาเรื่องพวกเขา อย่างมากโจวเทียนวั่งก็แค่สั่งสอนเขาไปหน่อย เพื่อระบายความแค้นให้กับทั้งสองคน แต่ตอนนี้เฉินโม่บอกให้โจวเทียนวั่งไสหัวไปต่อหน้าทุกคน
โจวเทียนวั่งก็หน้าบึ้งถึงขีดสุด เขายังไม่ทันเอ่ยปาก ชายแก่ร่างผอมที่ตามมาทางด้านหลังก็จ้องมอง แล้วตะคอกใส่ว่า “บังอาจนะมึง กล้าเสียมารยาทกับคุณโจว ดูเหมือนมึงจะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วนะ!”
เฉินโม่มองไปยังชายแก่ร่างผอม เผยรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา “แค่นักบู๊ระดับแดนในชั้นสมบูรณ์อย่างมึง กล้ามาเสียมารยาทกับกู ใครให้มึงกล้าทำแบบนี้ได้วะ ไสหัวออกไป!”
เฉินโม่ตะคอกไปเบาๆ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะเปิดเผยพลังบำเพ็ญ แต่ก็ได้ระเบิดกลิ่นอายพลังที่แข็งแกร่งออกไป ทำให้หยู่เหวินเฉิงกับชายแก่ร่างผมตกใจขึ้นมาทันที
“ไอ้เด็กคนนี้ ถึงว่ากล้าอวดดีขนาดนี้ กลิ่นอายพลังนี้ดูเหมือนจะมีพลังระดับแดนในชั้นสมบูรณ์!” ชายแก่ร่างผมนึกว่าพลังบำเพ็ญที่เฉินโม่ปล่อยออกมาไม่รู้ตัว จะเป็นพลังที่แท้จริงของเขา
“คุณโจว เชิญถอยหลังไปก่อนครับ ไอ้เด็กคนนี้มีพลังไม่น้อย เพื่อป้องกันไม่ให้มันเข้ามาจู่โจมได้ เชิญคุณถอยหลังไปก่อน” ชายแก่พูดอย่างจริงจัง
โจวเทียนวั่งก็เผยสายตาที่อาฆาตออกมา คนที่กล้าให้ไล่ให้โจวเทียนวั่งไสหัวไปต่อหน้าคนมากมาย ถ้าไม่ตาย ต่อไปเขาจะเอาหน้าที่ไหนมายืนอยู่ในมณฑลเจียงหนาน!
“คุณชิว คุณเอามันลงไหม?” โจวเทียนวั่งถาม
ชายแก่ร่างผอมพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ถึงแม้ไอ้เด็กนี่จะมีพลังแดนในชั้นสมบูรณ์ แต่อายุยังน้อย คาดว่าน่าจะเพิ่งถึงระดับนี้ แต่ผมเข้าระดับแดนในชั้นสมบูรณ์มาเป็น10ปีแล้ว จะสู้กับผมยังคงอ่อนหัดไป”
โจวเทียนวั่งพยักหน้า สายตาเย็นชา “อย่างนั้นก็ดี ฆ่ามันเสีย ทุกอย่างเดี๋ยวผมรับผิดชอบเอง”
“ครับ!” ชายแก่ร่างผอมพยักหน้า สายตาที่มองไปยังเฉินโม่ เผยความเยาะเย้ยออกมา “ไอ้หนู พอตายลงไปปรโลกแล้ว ก็จำไว้ว่าชาติหน้าอย่าอวดเก่งแบบนี้อีก!”
หยู่เหวินเฉิงกับหยู่เหวินฟางเฟยก็รับถอยหลัง สีหน้าตื่นเต้น กล้าหาเรื่องกับพวกเขา เฉินโม่ตายเป็นหมื่นรอบก็ไม่เกินไป
“จะฆ่ากันจริงๆ งั้นหรือ?”
พวกลูกเศรษฐีทั้งหลาย ก็เริ่มตกใจ ถึงแม้พวกเขาจะเคยตัดมือเท้าคนอื่นมา แต่การที่จะฆ่ากันต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ พวกเขาก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกัน ในความกลัวก็นึกสนุกอย่างดูด้วยเหมือนกัน
อานเข่อเยว่ก็มีสีหน้าสับสน เธอแค่อยากให้เฉินโม่ถูกสั่งสอนเท่านั้น อยากให้เขารู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ต่อไปอย่าเอาแต่ทำท่าไม่สนใจใครแบบนี้อีก แต่ไม่ได้อยากให้เขาตายจริงๆ
แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้ เธอก็ไปห้ามอะไรไม่ได้ เฉินโม่ไล่ให้โจวเทียนวั่งไสหัวออกไปต่อหน้าคนมากมาย สถานการณ์มันถึงขั้นที่ไม่ตายไม่เลิกราแล้ว